Την δύσκολη ζωή των Ελλήνων στα χρόνια της τουρκοκρατίας ,παρουσίασαν με μικρά δρώμενα τα παιδάκια μας στην γιορτούλα μας, συγκίνησαν και χειροκροτήθηκαν από γονείς και συγγενείς που μας τίμησαν με την παρουσία τους.
Οι προσκλήσεις μας για την φετινή γιορτή μας ζωγραφισμένες ελεύθερα από τα παιδάκια μας.
Τμήμα 1
Τμήμα 2
Πήραν την Πόλη ,πήραν τη
Λόγια απλά ,συμβουλές σπουδαίες από ανθρώπους που έδωσαν την ζωή τους για την Ελλάδα μας.
Στεφάνι φέρνω, ήρωες, στεφάνι
ταπεινό, σε σας που μας
χαρίσατε ελεύθερο ουρανό.
Στεφάνι φέρνω, ήρωες, με
δάφνη δροσερή και η μικρή
φωνούλα μου φωνάζει όσο
μπορεί.
Φωνάζει ν’ ακουστεί παντού σ’ όλη
την οικουμένη, χώρα που
βγάζει λεβεντιές …
ΠΟΤΕ ΤΗΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ!
Παρέλαση των παιδιών μας
Ψηλά την σημαία
παιδιά μου κρατάτε
περήφανα ,γενναία
μπροστά προχωράτε.
Με τη φωτιά πολέμησε στη θάλασσα, στην καταιγίδα,
μπουρλότο έβαλε στου εχθρού τη ναυαρχίδα.
Το θάρρος του, την τόλμη του θαύμαζαν κι εκτιμούσαν,
ως τα βαθιά γεράματα τον σέβονταν και τον τιμούσαν.
Γνωρίσαμε τις περιπέτειες του Κωνσταντίνου Κανάρη με χαριτωμένα και απλά στιχάκια, από το βιβλίο του Φίλιππου Μανδηλαρά, και ζωγραφίσαμε την πυρπόληση της τούρκικης ναυαρχίδας με τον δικό μας τρόπο.
Μία ομάδα από Σουλιώτισσες, για να μη συλληφθούν ζωντανές από τους Τουρκαλβανούς που τις πολιορκούσαν στο Ζάλογγο,
στήνουν κυκλικό χορό και στη συνέχεια ρίχνονται στον γκρεμό με τα παιδιά τους.
