Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, που έχει καθιερωθεί να τιμάται κάθε 3η Δεκεμβρίου,παρακολουθήσαμε με τα παιδιά την ταινία μικρού μήκους IAN, ένα τρυφερό animation που αναδεικνύει τη σημασία της αποδοχής, της ενσυναίσθησης και της συμπερίληψης. Μέσα από την ιστορία του μικρού Ιαν, τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν για τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει ένα άτομο με αναπηρία, αλλά και για τη δύναμη που κρύβει η επιμονή, η καλοσύνη και η ανοιχτή αγκαλιά μιας κοινότητας.
Η ταινία αποτέλεσε ένα πολύτιμο ερέθισμα για να καλλιεργήσουμε σεβασμό στη διαφορετικότητα και να ενισχύσουμε την πεποίθηση ότι κάθε παιδί έχει δικαίωμα να νιώθει αποδεκτό, ασφαλές και ισότιμο μέσα στην ομάδα. 
Στη συνέχεια συζητήσαμε σχετικά με το αν έχουν συναντήσει παιδιά που χρησιμοποιούν αναπηρικό αμαξίδιο ή αντιμετωπίζουν άλλες δυσκολίες, ενώ αναφερθήκαμε και στο ειδικό δημοτικό σχολείο με το οποίο συστεγαζόμαστε, τονίζοντας τη σημασία της συνύπαρξης, του σεβασμού και της αλληλοκατανόησης. Μέσα από τη συζήτηση και τις δραστηριότητες, τα παιδιά συνειδητοποίησαν πως κάθε πρόκληση γίνεται πιο εύκολη όταν υπάρχει κατανόηση, βοήθεια και αλληλοσεβασμός.
Έπειτα, όλα τα παιδιά του σχολείου δημιούργησαν μια κοινή αφίσα αφιερωμένη στην αποδοχή και τη συμπερίληψη.
Στο κέντρο της απεικονίζεται ένα αναπηρικό αμαξίδιο με έναν άνθρωπο, ενώ γύρω του σχηματίζονται πολύχρωμες παλάμες που αγκαλιάζουν τη φιγούρα, δημιουργώντας μια μεγάλη καρδιά.
Η ομαδική αυτή δημιουργία συμβολίζει τη στήριξη, την αλληλεγγύη και το μήνυμα ότι κάθε άνθρωπος, με ή χωρίς αναπηρία, αξίζει να περιβάλλεται από αγάπη και σεβασμό. Μέσα από την κατασκευή της αφίσας, τα παιδιά συνεργάστηκαν, συζήτησαν και εξέφρασαν έμπρακτα τον τρόπο με τον οποίο μια κοινότητα μπορεί να γίνει συμπεριληπτική.
Τέλος, στην αυλή παίξαμε δύο κινητικά παιχνίδια που βοήθησαν τα παιδιά να κατανοήσουν βιωματικά την έννοια της ενσυναίσθησης και της συνεργασίας.
Στο πρώτο παιχνίδι, ένα παιδί είχε τα μάτια του δεμένα με μαντήλι και ένα άλλο το καθοδηγούσε προσεκτικά, μαθαίνοντας έτσι τη σημασία της εμπιστοσύνης και της υποστήριξης.
Στο δεύτερο παιχνίδι, τα παιδιά προσπάθησαν να περπατήσουν κρατώντας ένα μπαλόνι ανάμεσα στα πόδια τους, βιώνοντας τις δυσκολίες που μπορεί να συναντήσει κάποιος στην κίνηση και στην ισορροπία.





























































