Που βρίσκεται το New Horizons; http://pluto.jhuapl.edu/

Την πρώτη μέρα του 2019 -περίπου στις 07:30 ώρα Ελλάδας της Πρωτοχρονιάς- το σκάφος New Horizons (Νέοι Ορίζοντες) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), έπειτα από ένα μακρύ ταξίδι, θα πει το «ευτυχές το νέο έτος» στην Έσχατη Θούλη στη Ζώνη Κάιπερ.

Θα είναι το πιο μακρινό ουράνιο σώμα που θα έχει ποτέ επισκεφθεί μια ανθρώπινη διαστημοσυσκευή, σε απόσταση σχεδόν 6,6 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, περίπου 1,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα πέρα από τον Πλούτωνα, τον οποίο το New Horizons είχε πρώτο επισκεφθεί το 2015.

Η μυστηριώδης Έσχατη Θούλη (Ultima Thule) -επίσημα γνωστή ως «2014 MU69″- είχε ανακαλυφθεί από το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ» πριν τέσσερα χρόνια. Φέρει το όνομα της αρχαίας Θούλης, ενός νησιού που είχε αναφέρει ο αρχαίος Έλληνας εξερευνητής Πυθέας τον 4ο αιώνα π.Χ. ότι βρισκόταν βόρεια της Βρετανίας (ίσως επρόκειτο για την Ισλανδία ή τη Γροιλανδία). Από τότε το όνομα της Θούλης συμβολίζει αυτό που βρίσκεται στην εσχατιά του κόσμου.

Το κόστους 700 εκατομμυρίων δολαρίων New Horizons, το οποίο είχε εκτοξευθεί από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ τον Ιανουάριο του 2006, έβαλε πλώρη για τις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος μετά την ιστορική του επίσκεψη στο νάνο πλανήτη Πλούτωνα τον Ιούλιο του 2015. Η Έσχατη Θούλη -που απέχει από τον Ήλιο 44 φορές μακρύτερα από ό,τι η Γη- είναι ένα παγωμένο σώμα με θερμοκρασία περίπου μείον 230 βαθμούς Κελσίου, σκούρα κοκκινωπή απόχρωση και το μέγεθος μιας πόλης, καθώς έχει διάμετρο περίπου 30 χιλιομέτρων. Είναι ακόμη ασαφές τι σχήμα έχει (επίμηκες, σφαιρικό ή ακανόνιστο), αν συνοδεύεται από μίνι δορυφόρους ή δακτυλίους και αν αποτελείται από ένα ενιαίο σώμα ή από δύο σώματα, το ένα σε τροχιά γύρω από το άλλο.

«Πραγματικά δεν έχουμε ιδέα για το τι πρέπει να περιμένουμε. Αλλά ό,τι κι αν κάνουμε εκεί, πρόκειται να είναι ιστορικό. Θα μάθουμε από τι αποτελείται αυτό το σώμα. Πώς σχηματίσθηκε, αν έχει ατμόσφαιρα, αν έχει δακτυλίους. Ποιός ξέρει τι μπορεί να βρούμε», δήλωσε ο επικεφαλής επιστήμονας της αποστολής, ‘Αλαν Στερν, του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς.

Την Πρωτοχρονιά το σκάφος θα ρίξει μια σχετικά σύντομη ματιά στη μυστηριώδη Έσχατη Θούλη, την οποία θα προσεγγίσει με ταχύτητα 50.700 χιλιομέτρων την ώρα, χωρίς να τεθεί σε τροχιά γύρω της, καθώς θα συνεχίσει το ταξίδι του. Θα πλησιάσει όμως σε απόσταση έως 3.500 χιλιομέτρων, πολύ κοντύτερα από ό,τι είχε κάνει με τον Πλούτωνα από απόσταση 12.500 χλμ. Τα επτά επιστημονικά όργανα του New Horizons και η κάμερα υψηλής ανάλυσης που διαθέτει, θα «σαρώσουν» για ένα διήμερο περίπου την επιφάνειά της Θούλης για να συλλέξουν όσο γίνεται περισσότερα στοιχεία.

Οι επιστήμονες δεν περιμένουν η Έσχατη Θούλη να έχει ατμόσφαιρα ή γεωλογική δραστηριότητα, αλλά οι εκπλήξεις είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα μιας διαστημικής αποστολής. Κατά την προσέγγιση της Θούλης, το σκάφος θα έχει στραμμένο πάνω της όλα τα όργανά του και έτσι δεν θα μπορεί να επικοινωνήσει με τη Γη. Μόνο αφότου περάσουν αρκετές ώρες, θα κάνει επιτόπια στροφή και θα στείλει στον πλανήτη μας το σήμα ότι επιβίωσε, κάτι που θα πάρει πάνω από έξι ώρες για να φθάσει στο σταθμό ελέγχου.

   Υπομονή για τις φωτογραφίες

Το βράδυ της 1ης και τη 2ας Ιανουαρίου το New Horizons θα στείλει στη Γη τις πρώτες φωτογραφίες και μετρήσεις από την κοντινή διέλευσή του από τη Θούλη. Το σκάφος χρειάσθηκε 16 μήνες για να στείλει στους επιστήμονες όλα τα στοιχεία από την επίσκεψή του στον Πλούτωνα, ενώ θα χρειασθεί ακόμη μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να στείλει στη Γη όλες τις φωτογραφίες και το υπόλοιπο υλικό από τη Θούλη. Τα στοιχεία θα συνεχίσουν να φθάνουν στη Γη έως το Σεπτέμβριο του 2020, καθώς το σκάφος θα μεταδίδει τα 50 GB των δεδομένων που θα έχει συλλέξει, με ταχύτητα μόνο 1.000 bits το δευτερόλεπτο (1 kilobit).

Η παγωμένη και σε σχήμα ντόνατ Ζώνη Κάιπερ, όπου βρίσκεται και η Θούλη, περιέχει υλικά απομεινάρια -γνωστά ως Kuiper Belt Objects ή απλώς KBO- από τις απαρχές του ηλιακού μας συστήματος. Η μελέτη της Ζώνης (που φέρει το όνομα του Ολλανδο-αμερικανού αστρονόμου Τζέραρντ Κάιπερ, ο οποίος πρώτος πρότεινε την ύπαρξή της το 1951) για πρώτη φορά θα προσφέρει στοιχεία που θα οδηγήσουν σε καλύτερη κατανόηση του σχηματισμού της ίδιας της Γης πριν περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια.

Το πρώτο ΚΒΟ είχε ανακαλυφθεί το 1992, ενώ από τότε εκατοντάδες ακόμη έχουν ήδη εντοπιστεί. Σύμφωνα με μία εκτίμηση, τα ΚΒΟ με διάμετρο άνω των 100 χιλιομέτρων είναι τουλάχιστον 100.000, ενώ υπάρχουν πολλά περισσότερα αντικείμενα μικρότερου μεγέθους.

«Ταξιδεύουμε τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια πίσω στο παρελθόν. Τίποτε από ό,τι έχουμε ποτέ επισκεφθεί σε όλη την ιστορία της εξερεύνησης του διαστήματος, δεν έχει διατηρηθεί σε αυτό το είδος βαθιάς ψύξης όπως η Θούλη», δήλωσε ο Στερν.

Η επιστημονική ομάδα του New Horizons ελπίζει ότι η NASA θα δεχθεί να χρηματοδοτήσει μια παράταση της αποστολής, ώστε μετά τη «Θούλη» το σκάφος -που θα έχει κατεύθυνση προς τον Αστερισμό του Τοξότη- να επισκεφθεί τουλάχιστον ένα ακόμη σώμα της Ζώνης Κάιπερ μέσα στην επόμενη δεκαετία, καθώς διαθέτει επαρκή καύσιμα και ηλεκτρισμό (χάρη σε μια μπαταρία πλουτωνίου) για κάτι τέτοιο.

Το σκάφος βρίσκεται τώρα σε απόσταση περίπου 44 αστρονομικών μονάδων από τη Γη (μια τέτοια μονάδα ισοδυναμεί με την απόσταση Γης-Ήλιου) και κάθε χρόνο απομακρύνεται άλλες τρεις αστρονομικές μονάδες από τον πλανήτη μας. Ο Στερν πιστεύει ότι το New Horizons θα αντέξει να φθάσει σε απόσταση έως περίπου 100 αστρονομικών μονάδων από τη Γη.

διαβάστε επίσης: «Pluto Is Far in the Rearview. Next Stop: Ultima Thule»

πηγή: http://www.amna.gr/home/article/321143/To-pio-makrino-rantebou-sti-diastimiki-istoria – http://pluto.jhuapl.edu/News-Center/News-Article.php?page=20181226

H ιστορία του Νιλ Άρμστρονγκ και της θρυλικής αποστολής στη Σελήνη το καλοκαίρι του 1969

Για την ταινία «Ο Πρώτος Άνθρωπος» ο Διονύσης Σιμόπουλος έγραψε:
«Χθες βράδυ, μερικούς μήνες πριν από την 50η επέτειο της πραγματοποίησης του ονείρου της ανθρωπότητας να περπατήσει στην επιφάνεια ενός άλλου κόσμου, είχα την ευκαιρία να προλογίσω μια εξαιρετική ταινία στο Ευγενίδειο Πλανητάριο, την ιστορία του Νηλ Άρμστρονγκ, εστιασμένη στην περίοδο από το 1961 έως το 1969 και δοσμένη από την οπτική γωνία του ίδιου του πρωταγωνιστή. Κανένα από τα ντοκιμαντέρ που έχω δει, κι έχω όντως δει δεκάδες, δεν με έκανε να ζήσω τόσο ζωντανά την ιστορία του πρώτου ανθρώπου στην επιφάνεια της Σελήνης. Να ζήσω την πραγματοποίηση των ονείρων του ανθρώπου να περπατήσει πάνω στη σκονισμένη επιφάνεια της Σελήνης και να αισθανθεί κάτω από τα πόδια του την ύπαρξη ενός άλλου κόσμου.

Και για πρώτη φορά αισθάνθηκα ότι βρισκόμουν στο εσωτερικό ενός παρόμοιυ “καρυδότσουφλου”, προσδεμένος σ’ ένα τεράστιο πυραυλικό σύμπλεγμα που σε λίγο θα εκτόξευε πίσω του φωτιά και λάβρα εκατοντάδων βαθμών Κελσίου. Ενός καρυδότσουφλου του οποίου η ισχύς των ηλεκτρονικών του υπολογιστών ήταν δεκάδες χιλιάδες φορές μικρότερη απ’ αυτή του κινητού μου. Παρακολουθώντας την ταινία αυτή θα είναι και σ’ εσάς πολύ εύκολο να φανταστείτε ότι βρίσκεστε ξάπλα σ’ ένα από τα καθίσματα του θαλαμίσκου που προορίζεται να φτάσει στον γειτονικό μας δορυφόρο. Να φανταστείτε την αγωνία της αναμονής και την έξαψη της συγκίνησης για όλα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Να φανταστείτε τα τελευταία δευτερόλεπτα όταν το μόνο που ακούτε στο εσωτερικό του διαστημικού σας σκάφανδρου είναι η αναπνοή σας και η μακρόσυρτη αντίστροφη μέτρηση του κέντρου ελέγχου.

Φανταστείτε, λοιπόν, τις πρώτες αναταράξεις του διαστημοπλοίου καθώς ο τεράστιος πύραυλος “Κρόνος 5” σε απόσταση μερικών μόνο μέτρων κάτω από το κάθισμά σας αρχίζει να λειτουργεί λίγο πριν από την εκτόξευση. Φανταστείτε επίσης τις δυνάμεις που ταράζουν τα πάντα γύρω σας καθώς το πυραυλικό αυτό σύμπλεγμα προσπαθεί να ξεπεράσει την δύναμη της γήινης βαρύτητας που το κρατάει δεμένο στην αγκαλιά της. Φανταστείτε τη στιγμή της εκτόξευσης όταν, ασυναίσθητα σχεδόν, αρχίζετε να πατάτε τους κατάλληλους διακόπτες και να αναφέρετε τις ενδείξεις στις οθόνες ελέγχου της πτήσης.

Φανταστείτε το απότομο τράνταγμα και τον εκκωφαντικό θόρυβο όταν ο πρώτος όροφος αποκόπτεται από το υπόλοιπο πυραυλικό σύμπλεγμα. Φανταστείτε τις βαρυτικές δυνάμεις που σας καθηλώνουν κυριολεκτικά στο κάθισμά σας στα πρώτα λεπτά της πτήσης σας όταν το βάρος σας τριπλασιάζεται. Φανταστείτε τη στιγμή που το Διαστημικό Λεωφορείο φτάνει το ύψος των 110 περίπου χιλιομέτρων, οπότε το όλο σύμπλεγμα έχει επιταχυνθεί από το μηδέν στα 28.000 χιλιόμετρα την ώρα και κινείται με ταχύτητα εννέα φορές μεγαλύτερη από την ταχύτητα της σφαίρας ενός όπλου.

Φανταστείτε όταν, με ένα τράνταγμα, οι μηχανές παύουν να λειτουργούν και αισθάνεστε το σώμα σας να επιπλέει σαν φτερό πάνω στο κάθισμα που είστε προσδεμένοι. Φανταστείτε τέλος το υπέροχο εκείνο συναίσθημα θαυμασμού και δέους όταν από τα παράθυρα της καμπίνας σας αντικρίζεται για πρώτη φορά την καμπυλότητα της Γης και τα έντονα χρώματα με τα οποία είναι στολισμένη. Τότε και μόνο τότε ίσως μπορέσετε να κατανοήσετε κάπως ένα μικρό κομμάτι όσων αισθάνονται οι αστροναύτες του προγράμματος “Απόλλων” τα πρώτα λεπτά της εκτόξευσής τους στο Διάστημα και προτού ξεκινήσουν για το μακρινό τους ταξίδι 400.000 χιλιόμετρα μακριά.

Κι όμως, για όλους εμάς που παρακολουθούμε από τις τηλεοπτικές ανταποκρίσεις τα ταξίδια αυτά προς το Διάστημα και από την άνεση του σπιτιού μας, τα αντιμετωπίζουμε πλέον σαν θέμα ρουτίνας. Μόνο όταν κάτι δεν πάει καλά, μόνο όταν μια νέα διαστημική τραγωδία χτυπήσει την προσπάθεια του ανθρώπου να ξεφύγει από τα δεσμά της Γης και να πετάξει λεύτερος στο Διάστημα, καταλαβαίνουμε ίσως για λίγο πόσα χρειάζεται να μάθουμε ακόμη προτού μπορέσουμε να κάνουμε πραγματικότητα το όνειρο της ανθρωπότητας για ένα ταξίδι στα άστρα. Μόνο σε μια τέτοια στιγμή αφιερώνουμε λίγο από τον χρόνο μας για να αναρωτηθούμε, με κάποιο ίσως είδος κακεντρέχειας και συνωμοτικό ενδιαφέρον, για το τι άραγε συνέβη. Πρόσκαιρα. Γιατί αμέσως σχεδόν μετά ενσκήπτουμε και πάλι στη μίζερη καθημερινότητά μας.

Αυτή η ταινία σε κάνει να συμμετέχεις κι εσύ άμεσα σ’ αυτή την ανθρώπινη εποποιία. Και για πρώτη φορά ίσως, στα 50 χρόνια που διακονώ αυτή την επιστήμη, κατάλαβα ότι αν υπάρχει ακόμα κάποιο μέλλον για τον πολιτισμό μας, τότε το μέλλον αυτό βρίσκεται εκεί πάνω. Γιατί η Σελήνη και η Ανθρωπότητα έχουν ένα κοινό μέλλον. Κι όταν σε 100, σε 1.000, σε ένα εκατομμύριο χρόνια από σήμερα, οι απόγονοί μας θα έλθουν να σταθούν ευλαβικά στη σκοτεινή κοιλάδα που λέγεται “θάλασσα της Ηρεμίας”, θα κοιτάξουν σιωπηρά τα περίεργα αρχαία επιστημονικά όργανα και, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, τα ανθρώπινα ίχνη που θα έχουν μείνει αναλλοίωτα ακόμη και μετά από ένα εκατομμύριο χρόνια. Και θα ξέρουν ότι όλα άρχισαν εδώ. Ότι εδώ ξαναγεννήθηκε η ανθρωπότητα και ότι το σημείο αυτό είναι πραγματικά ένα κοσμικό μνημείο αφιερωμένο στους ανθρώπους της Γης. Γιατί εδώ, στα όρια του ουράνιου ωκεανού, ο άνθρωπος έκανε το πρώτο μοιραίο του βήμα προς τα άστρα και ανακάλυψε ότι δεν ήταν παρά ένας πραγματικός πολίτης του Σύμπαντος.

Μη την χάσετε. Αλλά να την δείτε σε κάποια κινηματογραφική αίθουσα με όσο το δυνατόν καλύτερο σύστημα ήχου. Δεν θα το μετανιώσετε».

Πηγή: