Στις 31 Μαΐου, μια ζωντανή εκτέλεση του «Γαλάζιου Δούναβη» – που συχνά αναφέρεται ως «ύμνος του διαστήματος» – μεταδόθηκε από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) στην απεραντοσύνη του διαστήματος. Η εκδήλωση σηματοδότησε έναν διπλό εορτασμό: την 50ή επέτειο της ESA και τα 200ά γενέθλια του Βασιλιά του Βαλς, Γιόχαν Στράους Β’ .
Στο πλαίσιο ενός μοναδικού πολιτιστικού αφιερώματος, η ESA συνεργάστηκε με τον Οργανισμό Τουρισμού της Βιέννης για να παρουσιάσει ζωντανά το έργο του Γιόχαν Στράους Β’ « Ο Γαλάζιος Δούναβης με το Σύμπαν». Η συναυλία WALTZ INTO SPACE , που ερμηνεύτηκε από τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης ( Wiener Symphoniker ) στο Μουσείο Εφαρμοσμένων Τεχνών (MAK) της Βιέννης, μεταδόθηκε επίσης ζωντανά στο κοινό του Strandbar Herrmann στη Βιέννη, του Πλανητάριου της Μαδρίτης και του Bryant Park της Νέας Υόρκης.
Η εκδήλωση ήταν κάτι περισσότερο από μια γήινη γιορτή. Το ψηφιοποιημένο σήμα της παράστασης μεταδόθηκε στο διάστημα μέσω της κεραίας Cebreros του ESA στην Ισπανία – μέρος του Estrack, του παγκόσμιου δικτύου επίγειων σταθμών του οργανισμού που υποστηρίζει την επικοινωνία με αποστολές όπως οι Juice, BepiColombo και Hera, καθώς και με διαστημόπλοια που λειτουργούν από διεθνείς εταίρους.
Οι λάτρεις της μουσικής συμμετείχαν επίσης σε μια διαδραστική εμπειρία που ονομάζεται SpaceNotes , εκτοξεύοντας συμβολικά στο διάστημα μεμονωμένες νότες του «Γαλάζιου Δούναβη» . Κάθε μία από τις 13.743 νότες του βαλς «υιοθετήθηκε» από έναν χορηγό, το όνομα του οποίου μεταδόθηκε μαζί με τη νότα. Σε λιγότερο από 51 ημέρες από την ανακοίνωση της πρωτοβουλίας, κάθε νότα είχε διεκδικηθεί – κατά μέσο όρο 270 νότες την ημέρα, με συμμετέχοντες από 92 χώρες σε όλο τον κόσμο.
Η μετάδοση ευθυγραμμίστηκε ακριβώς με την τροχιά του Voyager 1 της NASA, του πιο μακρινού ανθρωπογενούς αντικειμένου στο διάστημα, που βρίσκεται σήμερα σε απόσταση πάνω από 25 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Το Voyager 1, που εκτοξεύτηκε το 1977, μεταφέρει τον εμβληματικό Χρυσό Δίσκο – μια χρονοκάψουλα της μουσικής και του πολιτισμού της Γης. Αν και ο Γαλάζιος Δούναβης δεν συμπεριλήφθηκε στον αρχικό δίσκο, έχει πλέον ενταχθεί στο κοσμικό ηχοτοπίο, ταξιδεύοντας με την ταχύτητα του φωτός προς τα αστέρια. Το σήμα έφτασε στη θέση του Voyager 1 σε λίγο λιγότερο από μία ημέρα και τώρα θα συνεχίσει το ταξίδι του στο διάστημα επ’ αόριστον – χρειάστηκαν περισσότερα από τέσσερα χρόνια για να φτάσει στον Άλφα του Κενταύρου, το πλησιέστερο σε εμάς αστρικό σύστημα.
«Αυτό το γεγονός δείχνει ότι η τεχνολογία μας μπορεί να μεταδώσει όχι μόνο επιστημονικά δεδομένα, αλλά και ανθρώπινη τέχνη σε μεγάλες αποστάσεις», δήλωσε ο Γενικός Διευθυντής της ESA, Γιόζεφ Άσμπαχερ. «Είναι μια δυνατή στιγμή που αντικατοπτρίζει πώς η μουσική – όπως και το διάστημα – συνδέει ολόκληρη την ανθρωπότητα».
Χρησιμοποιήθηκε διάσημα στην ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» για να συνοδεύσει μια σκηνή πρόσδεσης διαστημοπλοίου, και ο «Γαλάζιος Δούναβης» έχει γίνει συνώνυμος με την εξερεύνηση του διαστήματος από την ανθρωπότητα. Με αυτή τη συμβολική αποστολή, η ESA τιμά τόσο μια πλούσια πολιτιστική κληρονομιά όσο και μια διαχρονική φιλοδοξία: ένα βιεννέζικο βαλς που αντηχεί ατελείωτα στο Σύμπαν.
«Η επιτυχής υλοποίηση της αποστολής WALTZ INTO SPACE αποτελεί απόδειξη της μοναδικής ικανότητας της Βιέννης να συνδυάζει την παράδοση με την καινοτομία», δήλωσε ο Norbert Kettner, Διευθύνων Σύμβουλος του Τουριστικού Οργανισμού της Βιέννης. «Είμαστε περήφανοι που συνεργαστήκαμε με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος, του οποίου η προθυμία να υποστηρίξει αυτό το εξαιρετικό έργο είναι τιμή και κάθε άλλο παρά δεδομένη. Η ειλικρινής μας ευγνωμοσύνη απευθύνεται σε όλους τους συνεργάτες και τους υποστηρικτές που κατέστησαν δυνατή αυτή την κοσμική γιορτή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Βιέννης».
Η συναυλία WALTZ INTO SPACE:
Πηγή: https://www.esa.int/About_Us/Branding_and_Partnerships/The_Blue_Danube_Waltz_sent_into_the_stars












Τα έθιμα της Πρωτοχρονιάς χωρίζονται σε κείνα που συνδέονται με το τέλος και σε κείνα που συνδέονται με την αρχή. Το τέλος δηλώνεται με την κατάλυση της καθιερωμένης τάξης. Όλα γυρίζουν τα πάνω κάτω. Μεταμφιέζονται, και οι άνδρες γίνονται γυναίκες και οι γυναίκες άνδρες, ο λαός εμπαίζει τους άρχοντες, διακωμωδούνται τα πάντα. Γλέντια, αθυροστομίες, τα πάντα καταρρέουν. Αυτό άλλωστε σημαίνει το τέλος. (Μήπως το καρναβάλι που γίνεται στο χωριό μου, την Εράτυρα, αλλά και γενικά σε διάφορα μέρη της Ελλάδας -Δυτική Μακεδονία πχ- έχει τέτοιες απαρχές;)
