από την/ον ·0 σχόλια
1920px north season gr 1280x800 1

Φέτος, 2023,

στις 4:04 π.μ. (ώρα Ελλάδος) την Παρασκευή, 23 Σεπτεμβρίου 2022, αρχίζει το Φθινόπωρο.

 

Την στιγμή αυτή ο Ήλιος θα φτάσει στο σημείο της Φθινοπωρινής Ισημερίας, δηλαδή στην μία από τις δύο τομές των δύο μεγάλων κύκλων του ουρανού της Εκλειπτικής (που είναι η φαινόμενη τροχιά του Ήλιου ανάμεσα στους αστερισμούς) και του Ουράνιου Ισημερινού (που είναι η προέκταση του Γήινου Ισημερινού στον Ουράνιο θόλο). Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ο υπολογισμός του Έτους των 365,25 ημερών έγινε από την αρχαιότητα με την παρατήρηση της επίδρασης που έχει πάνω στην Γη η περιφορά της γύρω από τον Ήλιο, η επίδραση δηλαδή του κύκλου των εποχών! Είναι η επαναλαμβανόμενη παρέλαση της Άνοιξης, του Καλοκαιριού, του Φθινοπώρου και του Χειμώνα! Κάθε μέρα η Γη βρίσκεται σε διαφορετική θέση από αυτήν που βρισκόταν την προηγουμένη. Έτσι από κάθε νέα θέση αντικρίζουμε τον Ήλιο από διαφορετική γωνία. Επειδή λοιπόν εμείς βλέπουμε τον Ήλιο από διαφορετική γωνία κάθε μέρα, μας φαίνεται ότι ο Ήλιος βρίσκεται μπροστά από διαφορετικά άστρα. Έτσι κάθε φορά που η Γη συμπληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο, μας φαίνεται ότι ήταν ο Ήλιος αυτός που συμπλήρωσε έναν κύκλο γύρω από τη Γη, πάνω στην εκλειπτική. Η εκλειπτική δηλαδή δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απεικόνιση, ή η προέκταση πάνω στην ουράνια σφαίρα, της γήινης τροχιάς γύρω από τον Ήλιο.

Αν παρατηρήσουμε την εκλειπτική και τη συγκρίνουμε με τον ουράνιο ισημερινό (την προέκταση δηλαδή του ισημερινού της Γης και την αποτύπωσή του πάνω στον ουράνιο θόλο), θα δούμε ότι οι δύο αυτοί κύκλοι δεν συμπίπτουν, αλλά αντίθετα τέμνονται, σχηματίζοντας γωνία ίση με 23 μοίρες και 27 πρώτα λεπτά (περίπου 23,5 μοίρες), λόγω της κλίσης που έχει ο άξονας της Γης σε σχέση με το επίπεδο που σχηματίζει η εκλειπτική. Η γωνία αυτή ονομάζεται «λόξωση της εκλειπτικής», και τα δύο σημεία στα οποία τέμνονται οι δύο κύκλοι ονομάζονται «ισημερινά σημεία».

Στο πρώτο σημείο ο ουράνιος ισημερινός τέμνει την εκλειπτική εκεί όπου ο Ήλιος βρίσκεται στις 20-21 Μαρτίου. Το σημείο αυτό ονομάζεται «εαρινό ισημερινό σημείο», και από την ημέρα αυτή αρχίζει η άνοιξη. Εκ διαμέτρου αντίθετα η τομή γίνεται όταν ο Ήλιος βρίσκεται στις 22-23 Σεπτεμβρίου. Το σημείο αυτό ονομάζεται «φθινοπωρινό ισημερινό σημείο», και από την ημέρα αυτή αρχίζει το φθινόπωρο. Η κάθοδος, όμως, του Ήλιου θα συνεχιστεί μέχρις ότου, γύρω στις 22 Δεκεμβρίου, θα φτάσει στο νοτιότερο σημείο της τροχιάς του που ονομάζεται χειμερινό τροπικό σημείο, ή απλά χειμερινή τροπή ή χειμερινό ηλιοστάσιο. Από την ημέρα αυτή θα αρχίσει ο Χειμώνας. Αλλά από κει κι έπειτα ο Ήλιος σταματάει να κατέρχεται και ξαναρχίζει και πάλι να σκαρφαλώνει, κάθε μέρα όλο και πιο ψηλά.

Και ο κύκλος των εποχών τελειώνει με τον Ήλιο και πάλι στην εαρινή ισημερία, με το τέλος του χειμώνα και τον ερχομό της άνοιξης, που καλωσοριζόταν από τους ανθρώπους με μεγάλη χαρά και αγαλλίαση, διότι στον ερχομό της έβλεπαν το τέλος του χειμώνα και των στερήσεών τους, του κρύου και του θανάτου. Την άνοιξη τα χιόνια έλιωναν και χάνονταν, τα χόρτα και τα αγριολούλουδα των λιβαδιών ξαναφούντωναν, ο καιρός ημέρευε και γινόταν θερμότερος και τα μπουμπούκια εμφανίζονταν ξανά στα δένδρα. Έβλεπαν τη ζωή να ξαναγυρίζει στη Γη. Με την άφιξη της άνοιξης οι μέρες θα μεγάλωναν, ο καιρός θα γλύκαινε και καλύτερες μέρες θα έρχονταν και πάλι. Πώς, λοιπόν, να παραξενευτεί κανείς που στα παλιά τα χρόνια γιόρταζαν την πρώτη ημέρα της άνοιξης, την εαρινή ισημερία, σαν πρωτοχρονιά, σαν αρχή ενός καινούργιου χρόνου, σαν εποχή της αναγέννησης της φύσης; Ήταν πραγματικά ο θάνατος του σκότους και η γέννηση του φωτός.

Οι αλλαγές των εποχών, άλλωστε, είχαν για τους αρχαίους τεράστια σημασία, ιδιαίτερα μάλιστα μετά την εμφάνιση της γεωργίας πριν από περίπου 10.000 χρόνια. Γι’ αυτό, η διάρκεια ενός ηλιακού έτους έπρεπε να μετρηθεί επακριβώς, επειδή η σπορά, η συγκομιδή και οι άλλες γεωργικές ασχολίες εξαρτώνταν από τις αλλαγές των εποχών. Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου παράξενο που ο Ήλιος λατρεύτηκε από τους αρχαίους σαν θεός, αφού γι’ αυτούς ο Ήλιος ήταν ο δημιουργός των εποχών του έτους και του κύκλου των φαινομένων και των εναλλαγών που σχετίζονται με αυτές: από τη σπορά ως τη βλάστηση και από την ανθοφορία ως τη συγκομιδή.

Κείμενο από τον Διονύση Σιμόπουλο . Ευγενίδειο Ίδρυμα.

από την/ον ·0 σχόλια

Οι Κινέζοι επιστήμονες άρχισαν να σκάβουν μια τρύπα σε βάθος άνω των 10.000 μέτρων, με σκοπό την επιστημονική εξερεύνηση του εσωτερικού του πλανήτη μας. Η τρύπα θα διαπεράσει περισσότερα από 10 στρώματα του φλοιού της Γης, ορισμένα από τα οποία διαθέτουν πετρώματα που χρονολογούνται πριν από περίπου 145 εκατομμύρια χρόνια.

Η βαθύτερη τρύπα που άνοιξαν μέχρι σήμερα οι άνθρωποι στη Γη οφείλεται στη ρωσική γεώτρηση στη χερσόνησο Κόλα, η οποία έφτασε σε βάθος 12.262 μέτρων το 1989, μετά από 20 χρόνια γεωτρήσεων. Η γεώτρηση είχε διάμετρο 23 εκατοστά και το 1989 είχε φτάσει σε βάθος 12.262 μέτρων. Η γεώτρηση σταμάτησε το 1992, όταν τα τρυπάνια συνάντησαν υψηλότερες από τις αναμενόμενες θερμοκρασίες (180 °C αντί για 100 °C), και το εγχείρημα εγκαταλείφτηκε οριστικά το 1995.

H εγκατάσταση της γεώτρησης σε βάθος άνω των 10.000 μέτρων για επιστημονική εξερεύνηση στην περιοχή Xinjiang Uygur της βορειοδυτικής Κίνας.

Η γεώτρηση ξεκίνησε την περασμένη Τρίτη στη λεκάνη Ταρίμ στην περιοχή Σιντζιάνγκ της βορειοδυτικής Κίνας. Νωρίτερα το ίδιο πρωί, η Κίνα έστειλε τον πρώτο της πολίτη αστροναύτη στο διάστημα από την έρημο Γκόμπι.

«Η κατασκευαστική δυσκολία του έργου της γεώτρησης μπορεί να συγκριθεί με ένα μεγάλο φορτηγό που κινείται πάνω σε δύο λεπτά ατσάλινα καλώδια», δήλωσε στο Xinhua ο Σουν Τζινσένγκ, επιστήμονας της Κινεζικής Ακαδημίας Μηχανικής.

Το έργο θα παράσχει δεδομένα για την εσωτερική δομή της Γης, ενώ παράλληλα θα δοκιμάσει τεχνολογίες βαθιάς υπόγειας γεώτρησης.  Η γεώτρηση αναμένεται να διαρκέσει 457 ημέρες.

Παράλληλα, οι εργασίες αυτές μπορούν να εντοπίσουν ενεργειακούς πόρους και να βοηθήσουν στην εκτίμηση των κινδύνων περιβαλλοντικών καταστροφών, όπως οι σεισμοί και οι εκρήξεις ηφαιστείων.

 

πηγή: https://www.gazzetta.gr/plus/2227571/giati-oi-kinezoi-skaboyn-mia-trypa-bathoys-10000-metron-vid – https://www.newsbomb.gr/bombplus/fun/story/1047426/h-megalyteri-trypa-toy-planiti-giati-oi-rosoi-eskapsan-12-262-metra-kato-apo-ti-gi –

από την/ον ·0 σχόλια

Το προκασσάνδρειο πόλισμα του 4ου π.Χ. αιώνα ήταν ένας ακμαίος οικισμός ως τον 3ο π.Χ. αιώνα, οργανωμένος με το ιπποδάμειο πολεοδομικό σύστημα

Μια άγνωστη πόλη, το όνομα της οποίας δεν ταυτίζεται σε καμία από τις ιστορικές πηγές -αν και έχει γίνει μία εκτίμηση-, έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στα έγκατα του μετρό στην καρδιά του μεγάλου συγκοινωνιακού έργου, στο Κέντρο Ελέγχου Λειτουργίας στην Πυλαία, στην ανατολική Θεσσαλονίκη.

Συνεχίστε την ανάγνωση

από την/ον ·0 σχόλια

Η σημερινή ημερομηνία 14 Μαρτίου (3/14 ) έχει καθιερωθεί (για ευνόητους λόγους) ως παγκόσμια ημέρα του αριθμού π. Ο αριθμός π είναι το πηλίκο του μήκους της περιφέρειας οποιοδήποτε κύκλου ως προς την διάμετρό του. Υπενθυμίζεται και η ενδιαφέρουσα σύμπτωση: στις 14 Μαρτίου 1879 γεννήθηκε ο Albert Einstein.

pi

Λόγω της ημέρας θα θυμηθούμε μερικές ενδιαφέρουσες μαθηματικές παραστάσεις στις οποίες υπεισέρχεται ο αριθμός π:

  • \arctan(1) +\arctan(2) +\arctan(3) = \pi  (σε rad)
  • (-1)^{i}=e^{\pi} , όπου e=2,71828… είναι ο αριθμός Euler, ένας υπερβατικός αριθμός σαν τον αριθμό π=3,14159…
  • \pi^{3^{2}}/e^{2^{3}} \approx 10
  • \pi \times10^{7} sec \approx 1 year
  • \sqrt[6]{\pi^{4}+\pi^{5}} \cong e
  • e^{\pi}-\pi \approx 20
  • \frac{\pi^{4}+\pi^{5}}{e^{6}} \approx 1
  • \left(1+ \frac{1}{\pi} \right)^{1+\pi} \approx \pi
  • \pi \approx \frac{9}{5} +\sqrt{\frac{9}{5}}
  • \sqrt{7+\sqrt{6 + \sqrt{5}}} \approx \pi
  • \int_{-\infty}^{\infty} \frac{\cos x}{1+x^{2}} dx = \pi / e
  • \frac{1}{e^{\pi}+1} + \frac{3}{e^{3 \pi}+1}+ \frac{5}{e^{5 \pi}+1} + \cdots = \frac{1}{24}

Κλείνουμε με ένα βίντεο, όπου συγκρίνονται οι τιμές των δυνάμεων πe και eπ:

Πηγή: https://physicsgg.me/

από την/ον ·0 σχόλια

Αφού ο Ήλιος εκτόξευσε μια βίαιη μάζα ταχέως κινούμενου πλάσματος στο διάστημα στις 9 Οκτωβρίου, η ESA περίμενε να χτυπήσει η καταιγίδα. Λίγες μέρες αργότερα, η στεφανιαία μαζική εκτίναξη (CME) έφτασε στη Γη, συντρίβοντας στη μαγνητόσφαιρα του πλανήτη μας και φωτίζοντας τον ουρανό.

Δείτε εδώ

Τα CME εκρήγνυνται από τον nλιο, σπεύδουν μέσω του Ηλιακού Συστήματος και ενώ επιταχύνουν τον ηλιακό άνεμο – ένα ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που απελευθερώνεται συνεχώς από την ανώτερη ατμόσφαιρα του Sunλιου.

Ενώ το μεγαλύτερο μέρος του ηλιακού ανέμου μπλοκάρεται από την προστατευτική μαγνητόσφαιρα της Γης, ορισμένα φορτισμένα σωματίδια παγιδεύονται στο μαγνητικό πεδίο της Γης και ρέουν προς τους γεωμαγνητικούς πόλους, συγκρούοντας με την ανώτερη ατμόσφαιρα για να δημιουργήσουν τo όμορφo Σέλας.

Συνεχίστε την ανάγνωση