Ozone hole extension 2023 card full

Μετρήσεις από τον δορυφόρο Copernicus Sentinel-5P δείχνουν ότι η φετινή τρύπα του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική είναι μία από τις μεγαλύτερες που έχουν καταγραφεί. Η τρύπα, η οποία είναι αυτό που οι επιστήμονες αποκαλούν «περιοχή που καταστρέφει το όζον», έφτασε σε μέγεθος 26 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων στις 16 Σεπτεμβρίου 2023. Αυτό είναι περίπου τρεις φορές το μέγεθος της Βραζιλίας.

Πώς μετράμε την τρύπα του όζοντος

Το μέγεθος της τρύπας του όζοντος κυμαίνεται σε τακτική βάση. Από τον Αύγουστο έως τον Οκτώβριο, η τρύπα του όζοντος αυξάνεται σε μέγεθος – φτάνοντας στο μέγιστο από τα μέσα Σεπτεμβρίου έως τα μέσα Οκτωβρίου. Όταν οι θερμοκρασίες ψηλά στη στρατόσφαιρα αρχίζουν να αυξάνονται στο νότιο ημισφαίριο, η καταστροφή του όζοντος επιβραδύνεται, η πολική δίνη εξασθενεί και τελικά καταρρέει και μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου τα επίπεδα του όζοντος επιστρέφουν στο φυσιολογικό.

Εκτοξεύτηκε τον Οκτώβριο του 2017, ο Copernicus Sentinel-5P – συντομογραφία του Sentinel-5 Precursor – είναι ο πρώτος δορυφόρος Copernicus που είναι αφιερωμένος στην παρακολούθηση της ατμόσφαιράς μας. Αποτελεί μέρος του στόλου των αποστολών Copernicus Sentinel που αναπτύσσει η ESA για το πρόγραμμα περιβαλλοντικής παρακολούθησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο δορυφόρος φέρει ένα προηγμένο φασματόμετρο πολυφασματικής απεικόνισης που ονομάζεται Tropomi. Ανιχνεύει τα μοναδικά δακτυλικά αποτυπώματα των ατμοσφαιρικών αερίων σε διαφορετικά μέρη του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος για να απεικονίσει ένα ευρύ φάσμα ρύπων με μεγαλύτερη ακρίβεια και υψηλότερη χωρική ανάλυση από ποτέ.

Οι μετρήσεις του συνολικού όζοντος Tropomi υποβάλλονται σε επεξεργασία εντός του επίγειου τμήματος Sentinel-5P στο Γερμανικό Αεροδιαστημικό Κέντρο ( DLR ) χρησιμοποιώντας αλγόριθμους που έχουν αναπτυχθεί από την DLR και το Βασιλικό Ινστιτούτο Διαστημικής Αερονομίας του Βελγίου (BIRA-IASB).

Παίζω

$video.data_map.short_description.content

Τρύπα του όζοντος όπως παρακολουθείται από το Γερμανικό Αεροδιαστημικό Κέντρο
Πρόσβαση στο βίντεο

Ο Diego Loyola, ανώτερος επιστήμονας της DLR, σχολίασε: «Τα προϊόντα ολικού όζοντος Sentinel-5P έχουν ακρίβεια σε ποσοστό σε σύγκριση με τα επίγεια δεδομένα και αυτό μας επιτρέπει να παρακολουθούμε στενά τη στιβάδα του όζοντος και την εξέλιξή της. Οι μετρήσεις Tropomi επεκτείνουν το παγκόσμιο αρχείο δεδομένων του όζοντος των ευρωπαϊκών δορυφορικών αισθητήρων που καλύπτουν σχεδόν τρεις δεκαετίες».

Το προϊόν ολικής στήλης όζοντος Sentinel-5P παρέχεται εντός τριών ωρών μετά το χρόνο μέτρησης στην Υπηρεσία Παρακολούθησης Ατμόσφαιρας Copernicus ( CAMS ). Το CAMS, το οποίο υλοποιείται από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Μεσοπρόθεσμων Προγνώσεων Καιρού ( ECMWF ) για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, περιλαμβάνει αυτά τα δεδομένα όζοντος Sentinel-5P σχεδόν σε πραγματικό χρόνο στην ανάλυση δεδομένων και στο σύστημα πρόβλεψής τους.

Η ανώτερη επιστήμονας της CAMS, Antje Inness, δήλωσε: «Η επιχειρησιακή υπηρεσία παρακολούθησης και πρόβλεψης του όζοντος δείχνει ότι η τρύπα του όζοντος του 2023 ξεκίνησε νωρίς και έχει αυξηθεί γρήγορα από τα μέσα Αυγούστου. Έφτασε σε μέγεθος πάνω από 26 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα στις 16 Σεπτεμβρίου, καθιστώντας την μια από τις μεγαλύτερες τρύπες του όζοντος που έχουν καταγραφεί. Τα δεδομένα του όζοντος Tropomi αποτελούν ένα σημαντικό σύνολο δεδομένων για την ανάλυση του όζοντος».

 

Γιατί είναι τόσο μεγάλη η τρύπα του όζοντος;

Η μεταβλητότητα του μεγέθους της τρύπας του όζοντος καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την ισχύ μιας ζώνης ισχυρού ανέμου που ρέει γύρω από την περιοχή της Ανταρκτικής. Αυτή η ισχυρή ζώνη ανέμου είναι άμεση συνέπεια της περιστροφής της Γης και των ισχυρών διαφορών θερμοκρασίας μεταξύ των πολικών και των μέτριων γεωγραφικών πλάτη.

Εάν η ζώνη του ανέμου είναι ισχυρή, λειτουργεί σαν φράγμα: οι μάζες αέρα μεταξύ πολικών και εύκρατων γεωγραφικών πλάτη δεν μπορούν πλέον να ανταλλάσσονται. Στη συνέχεια, οι αέριες μάζες παραμένουν απομονωμένες στα πολικά γεωγραφικά πλάτη και ψύχονται κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Αν και μπορεί να είναι πολύ νωρίς για να συζητήσουμε τους λόγους πίσω από τις τρέχουσες συγκεντρώσεις όζοντος, ορισμένοι ερευνητές εικάζουν ότι τα ασυνήθιστα μοτίβα του όζοντος φέτος θα μπορούσαν να σχετίζονται με την έκρηξη του Hunga Tonga-Hunga Ha’apai τον Ιανουάριο του 2022.

Συνεχίστε την ανάγνωση

Tropical forest around the Capim River Brazil card full

Χάρη στην ικανότητά τους να απορροφούν και να αποθηκεύουν διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα, τα δάση έχουν από καιρό αναγνωριστεί ως βασικό εργαλείο για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής – αλλά δεν είναι όλα τα δάση ίσα. Νέα έρευνα που βασίζεται σε δεδομένα από τη δορυφορική αποστολή SMOS της ESA διαπίστωσε ότι, παραδόξως, τα νεαρά δέντρα είναι πρωταθλητές στη δέσμευση άνθρακα.

Για να κατανοήσουν καλύτερα την πολυπλοκότητα του κλιματικού μας συστήματος και να προβλέψουν τις επιπτώσεις της αλλαγής, οι επιστήμονες πρέπει να είναι σε θέση να υπολογίζουν την αποθήκευση άνθρακα. Ωστόσο, οι προσπάθειές τους ματαιώθηκαν από την αβεβαιότητα όσον αφορά τον άνθρακα που περιέχεται στη βλάστηση στη στεριά, καθιστώντας δύσκολη την εκτίμηση του παγκόσμιου ισοζυγίου άνθρακα – μέχρι τώρα.

Μια εργασία που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Nature Geosciences περιγράφει πώς οι επιστήμονες που χρηματοδοτούνται από την ESA παρατήρησαν, για πρώτη φορά, άμεσα πώς τα επίγεια αποθέματα άνθρακα έχουν αλλάξει σε περιφερειακή και παγκόσμια κλίμακα χρησιμοποιώντας παρατηρήσεις από τον δορυφόρο SMOS της ESA.

Αλλαγή στη βιομάζα 2010–2019
Αλλαγή στη βιομάζα 2010–2019

 

Τα αποτελέσματα έχουν σημαντικές επιπτώσεις για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής και την αποτελεσματική παρακολούθηση της προόδου προς τους καθαρούς μηδενικούς στόχους έως το 2050, όπως ορίζεται στη Συμφωνία του Παρισιού .

Η ομάδα, με επικεφαλής ερευνητές στο Γαλλικό Εργαστήριο Επιστημών του Κλιματισμού και Περιβάλλοντος (LSCE), διαπίστωσε ότι τα χερσαία αποθέματα άνθρακα αυξήθηκαν κατά μέσο όρο 510 εκατομμύρια τόνους άνθρακα ετησίως κατά την περίοδο μελέτης 2010-2019.

Το κέρδος σε πλούσια σε άνθρακα βιομάζα προήλθε σε μεγάλο βαθμό από τα βόρεια και εύκρατα δάση, με τα τροπικά δάση να προσθέτουν μόνο μικρές αυξήσεις σε άνθρακα – αποτέλεσμα της αποψίλωσης των δασών και των γεωργικών διαταραχών.

Παραδόξως, η έρευνα, η οποία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του  προγράμματος Climate Change Initiative RECCAP-2 της ESA, διαπίστωσε ότι τα νεαρά και μεσήλικα δάση – που περιλαμβάνουν δέντρα ηλικίας μεταξύ 50 και 140 ετών – έπαιξαν κυρίαρχο ρόλο στην απορρόφηση του ατμοσφαιρικού άνθρακα και στη συσσώρευση βιομάζας .

Ωστόσο, τα δάση ηλικίας 140 ετών και άνω ήταν περίπου ουδέτερα από άνθρακα, κάτι που είναι το αντίθετο από τις προβλέψεις των μοντέλων βλάστησης.

Συνεχίστε την ανάγνωση

trax

του Στέφανου Τραχανά

Αφιερώνεται σε όλους τους ανθρώπους  των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης και του Mathesis.

Χωρίς αυτούς δεν θα ήμουν σήμερα εδώ.

Το βραβείο ανήκει σε όλους μας.

Η ομιλία διηγείται πέντε σύντομες ιστορίες που οδηγούν όλες σε ένα κοινό συμπέρασμα, σε ένα «δίδαγμα».

ΙΣΤΟΡΙΑ 1η: Ένα παιδί ρωτάει για τ’ άστρα

Ας αρχίσουμε όπως στα παραμύθια: Μια φορά κι έναν καιρό… Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, ήταν ένα χωριό της Ανατολικής Κρήτης από τη φτωχή μεριά του κόλπου του Μεραμπέλου, δηλαδή απέναντι από την πλούσιά του μεριά που ήταν πάντα για μας η πλευρά του Αγίου Νικολάου. Εκεί, λοιπόν, στις ρίζες των στειακών βουνών ήταν ένα χωριό που λέγεται Καβούσι και ήταν το χωριό του μεγάλου παιδιού που βρίσκεται σήμερα μπροστά σας με αισθήματα ευγνωμοσύνης για την τιμή που του κάνατε και τα γενναιόδωρα λόγια που ειπώθηκαν.

Σ’ αυτό το χωριό –στη φτωχή μεριά του κόλπου– γεννήθηκε και μεγάλωσε εκείνο το παιδί κι ένα από τα πρώτα πράγματα που κίνησαν την περιέργειά του –εκτός από τα φωτάκια που τρεμόσβηναν στον ουρανό και του είπαν πως αυτά τα λέμε άστρα και είναι δουλειά ενός ουράνιου καντηλανάφτη να τα ανάβει κάθε βράδυ– του κίνησαν  λοιπόν την περιέργεια και κάποια άλλα φωτάκια που έβλεπε από το δώμα του σπιτιού του, κοιτάζοντας προς την πλούσια μεριά του κόλπου. Και τότε άκουσε για πρώτη φορά για μέρη που λέγονται πόλεις και όπου οι άνθρωποι δεν ανάβουν λύχνους το βράδυ, γιατί έχουν ηλεκτρισμό! Μια παράξενη λέξη που τον μάγεψε!

Κανείς από τους παππούδες αυτού του παιδιού δεν είχε πάει ποτέ σχολείο, ο πατέρας του (που τον έχασε πολύ γρήγορα) μόλις μέχρι την Τρίτη Δημοτικού και η σπουδαγμένη της οικογένειας ήταν η μάνα του που το είχε τελειώσει.

Όμως η λαχτάρα για τα γράμματα όλων τους –γονιών, παππούδων και όλου του χωριού– ήταν τόση και η αγάπη της δασκάλας του, της Μαρίας Μουτσάκη, ακόμα μεγαλύτερη, ώστε εκείνο το μικρό παιδί, που κοιτούσε με θαυμασμό τη μεγάλη πόλη προς την πλούσια μεριά του κόλπου, να πάρει τελικά αρκετή φόρα και να φτάσει κάποτε –έχοντας αποφοιτήσει πρώτα από τη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ (όπου σπούδασε με κρατική υποτροφία) και ύστερα από έναν χρόνο μεταπτυχιακών σπουδών στη θεωρητική φυσική στον Δημόκριτο (πάλι με υποτροφία)– να φτάσει λοιπόν έως και την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αναζητώντας όλο και καλύτερες απαντήσεις στα παράξενα εκείνα παιδικά ερωτήματα για τα ουράνια ή τα γήινα φωτάκια.

Και έτσι έμαθε, μεταξύ άλλων, ότι τα ουράνια φωτάκια τα ανάβει κάποιος ονόματι Χάιζενμπεργκ και τα γήινα ένας άλλος ονόματι Μάξγουελ. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία!

Τίποτα το ασυνήθιστο στην ιστορία μας μέχρι τώρα. Με εξαίρεση το αμερικανικό της κομμάτι, αυτή ήταν η τυπική πορεία εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών από οικογένειες φτωχών γεωργών της δεκαετίας του ’50 έως και του ’70, τα οποία κατάφεραν να σπουδάσουν και να ανανεώσουν ταυτόχρονα την ίδια τη χώρα χάρη στη θέληση, τον δυναμισμό και την εργατικότητα με την οποία τα όπλισε η ταπεινή καταγωγή τους.

Κι όλα αυτά χάρις και σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που εκείνα τουλάχιστον τα χρόνια μπόρεσε να ανταποκριθεί στη βασική αποστολή του που πιστεύω πως ήταν, και πρέπει να συνεχίσει να είναι, τούτη: Να μειώνει όσο γίνεται τις συνέπειες των κοινωνικών ανισοτήτων πάνω στα ίδια τα παιδιά. Ώστε οι εκπαιδευτικές τουλάχιστον ευκαιρίες να είναι οι ίδιες για όλα. Να εξαρτώνται μόνο από τις ικανότητές τους και όχι από την οικονομική επιφάνεια ή την κοινωνική θέση της οικογένειάς τους.

Σ’ αυτόν τον ρόλο του εξισωτή ευκαιριών, το εκπαιδευτικό μας σύστημα ανταποκρίθηκε με υποδειγματικό τρόπο για πολλά-πολλά χρόνια. Δεν είμαι βέβαιος ότι συνεχίζει να το κάνει εξίσου αποτελεσματικά σήμερα.

Συνεχίστε την ανάγνωση