Οι επιστήμονες εργάζονται στο χρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ενωση πρόγραμμα EASEL (Expressive Agents for Symbiotic Education and Learning), το οποίο βοήθησε στη δημιουργία αυτόνομων ρομπότ που μπορούν να αποπερατώσουν επιτυχώς μαθησιακούς στόχους.

Οπως μάλιστα δήλωσε στο περιοδικό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «EU Research» ο συντονιστής του όλου σχεδίου, Πολ Βερσκούρε, καθηγητής Γνωστικής Επιστήμης και Νευρο-ρομποτικής στο Πανεπιστήμιο Φάμπρα της Βαρκελώνης, «εάν η κοινωνία δεν είναι διατεθειμένη να επενδύσει περισσότερα για την αύξηση των εκπαιδευτικών προκειμένου να φτάσει σε ένα υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και θέλει να φροντίσει ώστε να επιτευχθεί αυτό, τότε η μοναδική λύση είναι η τεχνολογία».

Ετσι, η ομάδα του Βερσκούρε, η οποία απαρτίζεται από 20 επιστήμονες, ανέπτυξε ένα «ενσωματωμένο σύστημα ελέγχου» για τα ρομπότ-δασκάλους και πλέον μπόρεσε να τα βάλει στις τάξεις. «Τα συγκεκριμένα ρομπότ μπορούν να διαβάσουν και να απαντήσουν εκτιμώντας τη συμπεριφορά και τα συναισθήματα των μαθητών, αλλά και να προσαρμόσουν τις απαντήσεις τους σε αυτό το πλαίσιο. Πρόκειται για κάτι μοναδικό, καθώς το ρομπότ είναι απολύτως αυτόνομο και μαθαίνει από τον μαθητή» πρόσθεσε ο Βερσκούρε.

Επικοινωνεί όπως οι δάσκαλοι

Η μεγαλύτερη πρόκληση του τριετούς αυτού σχεδίου δεν ήταν μόνο να δημιουργηθεί ένα ρομπότ το οποίο τα παιδιά θα αποδέχονται ως βοηθό-καθηγητή, αλλά το ρομπότ να «ρυθμίσει» την επικοινωνία του έτσι ώστε ο μαθητής να μπορεί να έχει διάδραση μαζί του, καθώς μόνο τότε μπορεί να ανταλλάξει επιτυχώς πληροφορίες.

Αυτό πάντως που ξεχωρίζει τα συγκεκριμένα ρομπότ του σχεδίου EASEL είναι ότι το σύστημα διδασκαλίας τους βασίζεται σε σύγχρονες επιστημονικές θεωρίες για τη λειτουργία της σκέψης και του εγκεφάλου στον τρόπο με τον οποίο προσλαμβάνουν τις γνώσεις τα παιδιά.

«Δεν βάζουμε ένα ρομπότ μέσα σε μια τάξη περιμένοντας να δούμε τι θα γίνει και πώς θα αντιδράσουν οι μαθητές, καθώς προς το παρόν διαθέτουμε ελάχιστη γνώση σε αυτό το παιδαγωγικό πεδίο» τονίζει ο Βερσκούρε και προσθέτει με νόημα: «Εάν δεν κατανοείς τη διαδικασία της παιδικής μάθησης και τη διαφορετικότητα με την οποία την αντιλαμβάνεται ο κάθε μαθητής, τότε η τεχνολογία δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα».

Σε πιλοτικό επίπεδο το εν λόγω σχέδιο έχει εφαρμοστεί ήδη σε έξι Δημοτικά σχολεία της Ολλανδίας, της Ισπανίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, σε περίπου 200 παιδιά ηλικίας 8 έως 9 ετών, τα οποία διδάσκονται τα φαινόμενα της Φυσικής από τη δοκό ισορροπίας.

Οχι από μια πραγματική δοκό, αλλά από μια εικονικής πραγματικότητας στο τάμπλετ τους, με το ρομπότ να λειτουργεί ως προπονητής-δάσκαλος, δίνοντάς τους εντολές να πραγματοποιήσουν συγκεκριμένες κινήσεις προκειμένου να μην πέσουν στο έδαφος.

«Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό, αναπτύξαμε έγκυρα πρωτόκολλα εικονικής και επαυξημένης πραγματικότητας για να παράσχουμε επιπρόσθετο διδακτικό περιεχόμενο, έτσι ώστε το ρομπότ να καταστεί ένα άρτιο εργαλείο διδαχής στους μαθητές. Το όλο σχέδιο βασίστηκε στα Mechatronics (συνδυασμός μηχανολογίας και ηλεκτρονικής), χάρη στα οποία αναλύθηκαν εκτενώς το επίπεδο επικοινωνίας, η απώλεια και η πρόσληψη γνώσης, η διαφορετικότητα του κάθε παιδιού και κυρίως η εμπιστοσύνη στην ικανότητά του να μαθαίνει».

Σ’ ένα άλλο πείραμα που έγινε στα επιστημονικά μουσεία της Βαρκελώνης και του Σέφιλντ στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα συγκεκριμένα ρομπότ δίδαξαν σε 15χρονους ασκήσεις γυμναστικής, εξηγώντας μάλιστα πόσες θερμίδες κατανάλωναν σε κάθε άσκηση. Η ιδέα ήταν να μεταφέρουν τις βασικές γνώσεις του υγιεινού τρόπου διαβίωσης, όπως η σωματική άσκηση και τα οφέλη της στον ανθρώπινο οργανισμό.

Η επόμενη πρόκληση όπως λέει ο Βερσκούρε είναι η γενίκευση αυτής της διδασκαλίας, η οποία προς το παρόν είναι περιορισμένη σε συγκεκριμένους στόχους και σε συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες, με στόχο τα ρομπότ να μπορέσουν να «κατακτήσουν» ακόμη περισσότερους τομείς της εκπαίδευσης.

Δημήτρης Φαναριώτης

Πηγή: http://www.efsyn.gr/arthro/o-daskalos-moy-rompot