Το 1997, ο Έλληνας λογοτέχνης Μιχαήλ Λύτρας πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί και στην Ελλάδα ο εορτασμός της ποίησης, όπως και στις άλλες χώρες. Η ημέρα της εαρινής ισημερίας προτάθηκε από την ποιήτρια Λύντα Στεφάνου, επειδή συνδυάζει το φως από τη μια και το σκοτάδι από την άλλη , όπως η ποίηση που συνδυάζει το φωτεινό πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό πρόσωπο του πένθους. Η πρώτη Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε το 1998 στο παλαιό ταχυδρομείο  της πλατείας Κοτζιά. Την επόμενη χρονιά ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός , πρέσβης της Ελλάδας στηνUNESCO εισηγήθηκε στο εκτελεστικό συμβούλιο του οργανισμού να ανακηρυχθεί η 21 Μαρτίου Παγκόσμια ημέρα ποίησης. Η ελληνική πρόταση υπερψηφίστηκε.

Η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης τον Οκτώβριο του 1999 στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO. «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της Ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά «Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση».

Αν δεν μου ‘δινες την ποίηση Κύριε

Αν δε μου ’δινες την ποίηση, Κύριε,
δε θα ’χα τίποτα για να ζήσω.
Αυτά τα χωράφια δε θα ’ταν δικά μου.
Ενώ τώρα ευτύχησα να ’χω μηλιές,
να πετάξουνε κλώνους οι πέτρες μου,
να γιομίσουν οι φούχτες μου ήλιο,
η έρημός μου λαό,
τα περιβόλια μου αηδόνια.

Λοιπόν; Πως σου φαίνονται; Είδες
τα στάχυα μου, Κύριε; Είδες τ’ αμπέλια μου;
Είδες τι όμορφα που πέφτει το φως
στις γαλήνιες κοιλάδες μου;
Κι  έχω ακόμη καιρό!
Δεν ξεχέρσωσα όλο το χώρο μου, Κύριε.
Μ’ ανασκάφτει ο πόνος μου κι  ο κλήρος μου μεγαλώνει.

Ασωτεύω το γέλιο μου σαν ψωμί που μοιράζεται.
Ωστόσο,
δεν ξοδεύω τον ήλιό σου άδικα.
Δεν πετώ ούτε ψίχουλο απ’ ό,τι μου δίνεις.
Γιατί σκέφτομαι την ερμιά και τις κατεβασιές του χειμώνα.
Γιατί θα ’ρθει το βράδυ μου. Γιατί φτάνει όπου να’ναι
το βράδυ μου, Κύριε, και πρέπει
να’χω κάμει πριν φύγω την καλύβα μου εκκλησιά
για τους τσοπάνηδες της αγάπης.

Νικηφόρος Βρεττάκος 
1911 – 1991

Την 21^η Μαρτίου του 1960, η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής, κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβι,λ πυροβόλησε εν ψυχρώ με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι οι οποίοι διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του Απαρχάιντ , που είχε επιβάλει το καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη χώρα.

Σε  ανάμνηση αυτού του  τραγικού συμβάντος, που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη, καθιερώθηκε το 1966 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών η 21η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας .

«Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα,
Δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει…

Αυτοβιογραφικό ποίημα του Γερμανού πάστορα Martin Niemöller , ο οποίος έδειξε αδιαφορία για τους συνανθρώπους του και στο τέλος φυλακίστηκε ο ίδιος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης από τους ναζιστές.

Βίντεο κατά του ρατσισμού

https://docs.google.com/file/d/0B347k42kNNAybTQwWWpTd2xRY2s/edit

 

      

Οι μαθητές της Γ1 τάξης παρακολούθησαν το βίντεο και σχολίασαν τις στάσεις και τα συναισθήματα των προσώπων.

Στη συνέχεια, διάβασαν το παρακάτω ποίημα:

Ποίημα ανώνυμου παιδιού από την Αφρική (προτάθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως το καλύτερο ποίημα του 2006)

Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος
Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος
Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος
Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος
Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος
Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος
Κι εσύ λευκέ άνθρωπε
Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ
Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός
Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος
Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε
Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος
Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος
Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι

Και αποκαλείς εμένα έγχρωμο…

Τέλος, δημιούργησαν ομαδικές ζωγραφιές.

 

 

 

 

Υπεύθυνη εκπαιδευτικός: Σαρρούδη Ιωάννα