– Μα αναρωτιέμαι πατέρα Σεραφείμ, με ποιό τρόπο εκδηλώνεται η παρουσία του Αγίου Πνεύματος και πώς μπορώ να τη νιώσω;
Είναι πολύ απλό, φίλε του Θεού˙ όλα είναι απλά για εκείνον που αποκτά τη σοφία ( Διάλογοι) .
Η απόκτηση των δωρεών του Αγίου Πνεύματος είναι ο σκοπός της χριστιανικής ζωής, τόνιζε ακατάπαυστα ο μοναχός. Και ο χριστιανός διαθέτει πολλά όπλα για να πετύχει αυτό τον στόχο. Είναι οι μαρτυρίες των Γραφών, η μυστηριακή ζωή, η προσευχή και η εφαρμογή της διδασκαλίας του Χριστού που είπε: «το Άγιο Πνεύμα θα σας τα διδάξει όλα». Όμως ενώ ο Ρώσος ευγενής Μοτοβίλοφ δεν αγνοούσε την ύπαρξη αυτών των μέσων δεν μπορούσε με αυτά να σβήσει τη δίψα του για πνευματική κοινωνία που τον βασάνιζε.
Ο μαθητής του μοναχού τον πιέζει να του αποκαλύψει αν νιώθει πραγματικά τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, μια χάρη που δεν την αντιλαμβάνεσαι όπως μια αφηρημένη έννοια ή ένα δόγμα της πίστης αλλά τη βιώνεις ως αυθεντική πνευματική εμπειρία , ως ένωση με το θείο πνεύμα . Αισθάνεται ότι ένας νέος κόσμος , ακόμα μυστηριώδης και άγνωστος για εκείνον, απέχει ελάχιστα από το να του αποκαλυφθεί.
Με έναν ελαφρώς αινιγματικό τρόπο ο στάρετς του απευθύνεται αρχικά λέγοντάς του ένα ρωσικό ρητό «τα πάντα είναι απλά για εκείνον που αποκτά τη Σοφία». Οι Γραφές μας δείχνουν ότι η απλότητα είναι αρετή και ένδειξη σωφροσύνης . Είναι το αντίθετο της δολιότητας και της δυσπιστίας που αναζητά πάντοτε επιχειρήματα για να αμφισβητήσει την πίστη. Είναι το ίδιον των περιστεριών και αποκαλύπτει την πανουργία των ερπετών.
Στην εποχή μας που η ζωή κινείται στους ρυθμούς της παγκοσμιοποίησης τίποτε πια δεν είναι απλό. Η τεχνολογία ολοένα εκσυγχρονίζεται και περιπλέκεται. Η ζωή μας κατακερματίζεται ανάμεσα στους υπολογιστές , τα αχώριστα για τον σύγχρονο άνθρωπο κινητά τηλέφωνα, την πανταχού παρούσα τηλεόραση και τις έγνοιες της επαγγελματικής ζωής που συχνά μας αναγκάζει να μετακινούμαστε διαρκώς. Ο σύγχρονος τρόπος επικοινωνίας μέσω διαδικτύου μας στερεί, λόγω της πολυπλοκότητας του, από τη φωνή των «απλών» ανθρώπων που αδυνατούν να το χρησιμοποιήσουν. Ο εγκέφαλός μας βομβαρδίζεται από κάθε είδους πληροφορίες όμως αυτή η μάζα της γνώσης, που κάθε άλλο παρά προς το καλό μας εξωθεί, δεν κάνει τους ανθρώπους σοφότερους.
Η δυστυχία μας προκαλείται επειδή δεν αναζητούμε πραγματικά τη Σοφία του θεού. Κι επειδή αυτή η Σοφία δεν είναι του κόσμου τούτου δεν μπορεί να αποδειχτεί με ατράνταχτα επιχειρήματα. Γεμάτη με αγάπη για τον θεό και τον πλησίον, η Σοφία αυτή αναγεννά τον άνθρωπο για να τον λυτρώσει.
Γι’ αυτή τη Σοφία έλεγε ο Κύριος: « Ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και να γνωρίσουν καλά την Αλήθεια» ( Α΄ Τιμ. 2,4 ) και πάλι μιλώντας στους Αποστόλους έλεγε για την έλλειψη της Σοφίας « Ω ανόητοι και απρόθυμοι να πείθεσθε με την καρδιά σας για όλα εκείνα που είπαν οι προφήτες!» ( Λουκ. 24,25 ) και ακόμα τους έλεγε για τη Σοφία «… άνοιξε λίγο τον νου τους για να μπορούν να αντιλαμβάνονται τις Γραφές» ( Λουκ. 24, 45 )
Αυτή η Σοφία, για την οποία διαθέτουμε πλήθος ευαγγελικών αναφορών, κατέχει πράγματι μια θέση στην ζωή και στην προσευχή του πιστού; Η τέχνη του να οδηγούμε και να οργανώνουμε τη ζωή μας σύμφωνα με τις διδαχές και τις εντολές του Κυρίου δεν χρειάζεται κανένα αυτοσχεδιασμό. Βασίζεται στην εμπειρία που έχει συσσωρευτεί από την παράδοση της Εκκλησίας και στη σκέψη που φωτίζεται από αυτήν. Η σοφία του κόσμου που νομίζει ότι ξέρει τα πάντα είναι σκέτη τρέλα στα μάτια του Αποστόλου Παύλου. Ο ίδιος αντιτείνει τη μυστηριακή Σοφία του Θεού που είναι τρέλα και σκάνδαλο στα μάτια του κόσμου. Αποκαλύπτεται δια του προσώπου του Χριστού και μέσω της δύναμης της θριαμβευτικής σταύρωσης.
Ομοίως, όπως ο Λόγος έλαβε σάρκα και παρουσιάστηκε ως πρόσωπο, η Σοφία με την οποία δημιούργησε τα πάντα ο Θεός παρουσιάζεται κι αυτή ως πρόσωπο, σταλμένο από τον Θεό και εξ’ ονόματος του Θεού στον κόσμο για να του μεταδώσει τη ζωογόνο σκέψη του. Στις «Παροιμίες» της Παλαιάς Διαθήκης, η προσωποποιημένη Σοφία «στρώνει το τραπέζι» ( 9,1 ) και καλεί τους ανθρώπους που δεν έχουν σωφροσύνη να έρθουν για να φάνε τον άρτο και να πιούν τον οίνο σε ένα είδος ιερού μυστηρίου που αποτελεί πρόγευση της θείας Ευχαριστίας.
Έτσι, λοιπόν, οι απόστολοι γνώριζαν κάθε στιγμή αν το θείο Πνεύμα ήταν μαζί τους ή όχι. Καθώς εισχωρούσε μέσα τους, αναγνώριζαν την παρουσία του και μπορούσαν να βεβαιώσουν αν οι πράξεις τους ήταν σύμφωνες με το θέλημα του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο ερμηνεύεται και αυτό που γράφουν οι απόστολοι ότι «ἔδοξεν γὰρ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν» ( Πράξ. 15, 28 ).
Ο Χριστός επέκρινε πολλές φορές τους μαθητές του για την έλλειψη σοφίας «Ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν οἱ προφῆται! » ( Λουκ.25, 25) .
Η σοφία όπως την αντιλαμβάνεται ο κόσμος δεν μπορεί να διεισδύσει στο μυστήριο του Σταυρού και μόνο η Σοφία του Θεού μας δίνει τα μέσα για να το κατανοήσουμε. Αυτή τη Σοφία ήθελε να μεταδώσει ο Χριστός στους μαθητές του φωτίζοντας το πνεύμα τους – όπως και το δικό μας – μέσα από τα γεγονότα που έζησαν. Με αυτόν τον τρόπο οι μαθητές γνώριζαν αν το πνεύμα βρίσκεται μαζί τους ή όχι.
Η Σοφία η οποία σχεδόν προσωποποιείται δια του Χριστού, συνενώνεται με το Άγιο πνεύμα του οποίου η χάρη αποτελεί σκοπό της χριστιανικής ζωής. Έτσι στην πραγματικότητα η απόκτηση της Σοφίας είναι ένας τρόπος για να αποκτήσουμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και να οδηγήσουμε τη ζωή μας στους δρόμους που εκείνη μας ανοίγει. Κοιτάζοντας τν Σεραφείμ κατανοούμε ότι η απλότητα αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να αποκτήσουμε την επουράνια Σοφία , για να γευθούμε τους καρπούς του Πνεύματος και να τους κοινωνήσουμε στο μέτρο των δυνατοτήτων μας και με αγαθή προαίρεση στους συνανθρώπους μας.
-Από το βιβλίο: “ π. Μιχαήλ Ευδοκίμωφ, «Είδα τις ακτίνες του φωτός…» Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ και ο έσω άνθρωπος” Εκδόσεις : Εν πλώ

Εις δόξαν Θεού