Πάντα ανήσυχος και αντισυμβατικός, ο Περικλής Κοροβέσης επαναφέρει  το θέμα των μαθητικών παρελάσεων.

Στη Δυτική Ευρώπη μόνο η Ελλάδα και η Κύπρος εξακολουθούν να οργανώνουν τέτοιες εκδηλώσεις και η ελληνική κυβέρνηση προτίθεται την διατήρηση τους, όπως προκύπτει από την απάντηση του Υπουργείου Παιδείας σε σχετική ερώτηση, σημειώνει.

Συγκεκριμένα, ο υφυπουργός Αν.Λυκουρέντζος σε πρόσφατη απάντησή του σημείωνε ότι «γίνονται στο πλαίσιο των σχολικών δραστηριοτήτων για να τιμηθούν πρόσωπα και ιστορικά γεγονότα μιας ορισμένης χρονικής περιόδου. Το συμβολικό χαρακτήρα της παρέλασης αναδεικνύουν οι εκπαιδευτικοί βασιζόμενοι στο μέτρο και την ιερότητα των στιγμών».

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ τονίζει ότι οι μαθητικές παρελάσεις είναι μία στρατιωτικής- μιλιταριστικής λογικής διαδικασία που αντίκειται στην καλλιέργεια φιλειρηνικών στάσεων και δεν έχει γενικώς τίποτα το κοινό με τις εκπαιδευτικές αρχές που πρέπει να ευδοκιμούν στο ελληνικό σχολείο. Η χρήση τους από τα φασιστικά καθεστώτα στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα έφτασε επί Μεταξά στην Ελλάδα. Διάβαστε περισσότερα “Περί παρελάσεων”

Εγκλεισμός σημαίνει στέρηση ελευθερίας και μόνο. ΚΑΙ ΜΟΝΟ! Δε σημαίνει ηθική ή φυσική εξόντωση των ανθρώπων. Φαίνεται όμως ότι για το ‘”σωφρονιστικό” σύστημα της χώρας αυτή η απλή αρχή δεν είναι καθόλου αυτονόητη. Κάθε φορά που μισοτραβιέται η κουρτίνα της συγκάλυψης και της σιωπής αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο του εγκλεισμού. Απάνθρωπες συνθήκες κράτησης, βασανιστήρια, εξευτελισμοί και ταπεινώσεις, τι άλλο να προσθέσεις για να ορίσεις την ηθική και τη φυσική εξόντωση των ανθρώπων;

Την προηγούμενη εβδομάδα ο θάνατος μιας 41χρονης κρατούμενης κατά τη διάρκεια της “πειθαρχικής μεταγωγής” της (ποιους όρους θα επινοήσουμε άραγε ακόμα για να μεταμφιέσουμε την εκδίκηση; )  από τις φυλακές της Θήβας στις φυλακές της Νεάπολης Κρήτης προκάλεσε κύμα αντιδράσεων αλλά και πολλά αναπάντητα ερωτηματικά.

Η Αικατερίνη Γκουλιώνη βρέθηκε νεκρή στο πλοίο που τη μετέφερε στις φυλακές Νεάπολης και, σύμφωνα με καταγγελίες συγκρατουμένων της, ήταν δεμένη πισθάγκωνα με χειροπέδες και με αίματα στο πρόσωπο. Είχε πρωτοστατήσει στον αγώνα για να καταργηθεί το απαράδεκτο μέτρο των ενδοσωματικών ελέγχων, στέλνοντας ένα συγκλονιστικό υπόμνημα στον Συνήγορο του Πολίτη, γεγονός που συνδέεται ευθέως με την εκδικητική μεταγωγή της, που απέβη μοιραία για τη ζωή της.

“Είμαι 41 ετών σήμερα, έγραφε, εξαρτημένη από την ηρωίνη από τα 17 μου… Τον χειρότερο εφιάλτη, όμως, που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα τον ζήσω έτσι όπως τον ζω… Αυτό το “αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης”, λοιπόν, είναι η φυλάκιση η οποία ουσιαστικά σημαίνει την αιχμαλωσία και την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν κι επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στ’ απόκρυφα σημεία του σώματός μου…”

Στο τελευταίο της γράμμα, με ημερομηνία 15/3, προς την Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων έγραφε «…είμαι η Γκουλιώνη Κατερίνα, έχω όνομα, αυτή είμαι κι έχω να πω πολλά…».

Δεν πρόλαβε να τα πει η ίδια. Τα είπαν όμως οι συγκρατούμενές της στη φυλακή της Θήβας που εξεγέρθηκαν. Και μένει σε μας, τους πολίτες, να τα ακούσουμε και να κινητοποιηθούμε.

Και μη μου πείτε ότι το θέμα αφορά κάποιο ελάχιστο ποσοστό συμπολιτών μας.

Ακριβώς επειδή αφορά “ελάχιστο” ποσοστό, κρίνει  τη συνείδηση, την ανθρωπιά και -κυρίως- τη δημοκρατία… 

• Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων
• Άρθρο στην Ελευθεροτυπία
• Άρθρο στο ΒΗΜΑ

---

Παγκόσμια Ημέρα Νερού η σημερινή. Φέτος, θεματικός άξονας της Παγκόσμιας Ημέρας είναι τα διασυνοριακά ύδατα – οι υδάτινοι διάδρομοι, δηλαδή, που ενώνουν τα σύνορα μεταξύ κρατών.

Υπάρχουν 263 διασυνοριακοί υδάτινοι διάδρομοι που ενώνουν 145 χώρες και οι οποίοι εκτός από φυσικό σύνορο, αποτελούν διαύλους επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ των κρατών.Η έλλειψη νερού, ωστόσο, έχει εγείρει φόβους ότι τα διασυνοριακά ύδατα θα αποτελέσουν στο μέλλον πεδίο διαμάχης.

Τα στοιχεία της UNESCO για την έλλειψη του πολύτιμου αγαθού είναι απογοητευτικά. Έτσι σύμφωνα με αυτά προβλέπεται ότι η έλλειψή του θα αναχθεί σε μείζον γεωπολιτικό θέμα, καθώς το 2050, ο παγκόσμιος πληθυσμός θα έχει ξεπεράσει τα 9 δισεκατομμύρια, ενώ η ζήτηση για νερό θα αυξηθεί κατά 64 δισ. κυβικά μέτρα ετησίως.

Παράλληλα το 2030, περισσότεροι από 5 δισ. άνθρωποι δεν θα έχουν πρόσβαση σε αξιόπιστο σύστημα καθαρισμού του νερού.Σήμερα η UNESCO υποστηρίζει ότι στις αναπτυσσόμενες χώρες το 80% των ασθενειών συνδέονται με το νερό, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα τουλάχιστον 3 εκατομμύρια άνθρωποι να χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο εξαιτίας της κακής ποιότητας πόσιμου νερού που καταναλώνουν.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νερού, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ δήλωσε: «Ενώ ο παγκόσμιος πληθυσμός καταναλώνει περισσότερο πόσιμο νερό, η κλιματική αλλαγή έχει ως συνέπεια τη μείωση του νερού σε πολλές περιοχές του κόσμου. Οι πάγοι λιώνουν, η πρόβλεψη των βροχοπτώσεων γίνεται δυσκολότερη, ενώ φαινόμενα όπως οι πλημμύρες και οι ξηρασίες γίνονται ολοένα και πιο ακραία. Η προσεκτική διαχείριση των υδάτινων πόρων και η εξισορρόπηση των διάφορων αναγκών για νερό είναι ζητήματα ζωτικής σημασίας».

Δείτε:

• Άρθρο στα ΝΕΑ
• Άρθρο στο Tvxs.gr

---

Την εαρινή ισημερία, την ημέρα που και επίσημα ο χειμώνας παραδίδει τα σκήπτρα του στην Άνοιξη, τιμάται η Ποίηση. Μόλις το 1999 καθιερώθηκε από την ΟΥΝΕΣΚΟ ο διεθνής εορτασμός της ποιητικής δημιουργίας.Από τα χρόνια του Ομήρου μέχρι τις μέρες μας, όπου στην «ευαίσθητη» αυτή τέχνη αντανακλάται η κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, ένα ερώτημα παραμένει ακόμα αναπάντητο. Αλήθεια, μπορεί κανείς και μέσα σε ποιες λέξεις να οριοθετήσει την ακριβή σημασία της ποίησης;

Η ποίηση σαν ένα αίνιγμα, μοιάζει με ένα στιγμιότυπο της ελεύθερης κίνησης των νερών του κόσμου. Ασταμάτητη, μαρτυρά μια σκηνή οικεία, επαναλαμβανόμενη αλλά και τόσο μοναδική που άθελά της περνά στην αθανασία. Το μεγάλο της επίτευγμα είναι ότι καταφέρνει να «αγγίζει» ανθρώπους που έζησαν σε διαφορετικούς αιώνες και σε διαφορετικά γεωγραφικά πλάτη.

Άρθρο της Καθημερινής

---

Κυκλοφόρησε το τεύχος 12 του elearningpapers, με θέμα “Ο ψηφιακός αλφαβητισμός, ή η εξέλιξη των αλφαβητισμών στον 21ο αιώνα“.Στο editorial οι Nikitas Kastis και Roberto Carneiro επιχειρούν μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο θέμα επαναπροσδιορισμού του αλφαβητισμού υπό το πρίσμα της δια βίου εκπαίδευσης και κατάρτισης.”Στο ξεκίνημα του 21ου αιώνα, παρατηρούμε μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη στη ζήτηση για μάθηση τόσο εκ μέρους των μεμονωμένων ατόμων, όσο και από τις κοινωνίες και τις εκπαιδευτικές αρχές. Είναι προφανές ότι η ήδη οξεία σχέση μεταξύ της προσφοράς εκπαίδευσης και των κοινωνικών εντολών για ανάπτυξη (απόδοση) και κοινωνική ένταξη γίνεται όλο και πιο πολύπλοκη. Η οικονομική παγκοσμιοποίηση και η εμφάνιση της γνωστής σαν «κοινωνία της γνώσης» βαδίζουν χέρι-χέρι με μία βαθμιαίως μεταβαλλόμενη δέσμη βασικών ικανοτήτων. Δεν έχουν σταματήσει να αποτελούν θέμα του διαλόγου για την ακαδημαϊκή και στρατηγική υλοποίηση αυτού που ήδη μερικοί στοχαστές και ενδιαφερόμενοι φορείς ονομάζουν «αλφαβητισμούς του 21ου αιώνα». Διάβαστε περισσότερα “H εξέλιξη των αλφαβητισμών στον 21ο αιώνα”