Εγκλεισμός σημαίνει στέρηση ελευθερίας και μόνο. ΚΑΙ ΜΟΝΟ! Δε σημαίνει ηθική ή φυσική εξόντωση των ανθρώπων. Φαίνεται όμως ότι για το ‘”σωφρονιστικό” σύστημα της χώρας αυτή η απλή αρχή δεν είναι καθόλου αυτονόητη. Κάθε φορά που μισοτραβιέται η κουρτίνα της συγκάλυψης και της σιωπής αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο του εγκλεισμού. Απάνθρωπες συνθήκες κράτησης, βασανιστήρια, εξευτελισμοί και ταπεινώσεις, τι άλλο να προσθέσεις για να ορίσεις την ηθική και τη φυσική εξόντωση των ανθρώπων;
Την προηγούμενη εβδομάδα ο θάνατος μιας 41χρονης κρατούμενης κατά τη διάρκεια της “πειθαρχικής μεταγωγής” της (ποιους όρους θα επινοήσουμε άραγε ακόμα για να μεταμφιέσουμε την εκδίκηση; ) από τις φυλακές της Θήβας στις φυλακές της Νεάπολης Κρήτης προκάλεσε κύμα αντιδράσεων αλλά και πολλά αναπάντητα ερωτηματικά.
Η Αικατερίνη Γκουλιώνη βρέθηκε νεκρή στο πλοίο που τη μετέφερε στις φυλακές Νεάπολης και, σύμφωνα με καταγγελίες συγκρατουμένων της, ήταν δεμένη πισθάγκωνα με χειροπέδες και με αίματα στο πρόσωπο. Είχε πρωτοστατήσει στον αγώνα για να καταργηθεί το απαράδεκτο μέτρο των ενδοσωματικών ελέγχων, στέλνοντας ένα συγκλονιστικό υπόμνημα στον Συνήγορο του Πολίτη, γεγονός που συνδέεται ευθέως με την εκδικητική μεταγωγή της, που απέβη μοιραία για τη ζωή της.
“Είμαι 41 ετών σήμερα, έγραφε, εξαρτημένη από την ηρωίνη από τα 17 μου… Τον χειρότερο εφιάλτη, όμως, που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα τον ζήσω έτσι όπως τον ζω… Αυτό το “αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης”, λοιπόν, είναι η φυλάκιση η οποία ουσιαστικά σημαίνει την αιχμαλωσία και την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν κι επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στ’ απόκρυφα σημεία του σώματός μου…”
Στο τελευταίο της γράμμα, με ημερομηνία 15/3, προς την Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων έγραφε «…είμαι η Γκουλιώνη Κατερίνα, έχω όνομα, αυτή είμαι κι έχω να πω πολλά…».
Δεν πρόλαβε να τα πει η ίδια. Τα είπαν όμως οι συγκρατούμενές της στη φυλακή της Θήβας που εξεγέρθηκαν. Και μένει σε μας, τους πολίτες, να τα ακούσουμε και να κινητοποιηθούμε.
Και μη μου πείτε ότι το θέμα αφορά κάποιο ελάχιστο ποσοστό συμπολιτών μας.
Ακριβώς επειδή αφορά “ελάχιστο” ποσοστό, κρίνει τη συνείδηση, την ανθρωπιά και -κυρίως- τη δημοκρατία…
- Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων
- Άρθρο στην Ελευθεροτυπία
- Άρθρο στο ΒΗΜΑ
