Θεέ μου, ένα ελάφι!

Παλιό (και μάλλον κρύο) το ανέκδοτο αλλά πάντα διδακτικό: ένας κυνηγός περιπλανιέται στο δάσος για ώρες χωρίς να καταφέρει να εντοπίσει θήραμα. Έχει αρχίσει ήδη να σκέπτεται την άγρια καζούρα που τον περιμένει στο καφενείο όταν ξαφνικά, λίγα μόλις μέτρα μπροστά του, βλέπει ένα ελάφι. Κοντοστέκεται για μια στιγμή γιατί ξέρει ότι το κυνήγι του ελαφιού απαγορεύεται αλλά έπειτα σκέπτεται ότι έχει χρόνια να φανεί θηροφύλακας από εκείνα τα μέρη. Σηκώνει λοιπόν το όπλο, σημαδεύει, πυροβολεί, σκοτώνει το άμοιρο ζώο, το φορτώνεται στον ώμο και καμαρωτός αρχίζει να κατηφορίζει προς το χωριό.

Για κακή του τύχη όμως, ο ΑΣΕΠ έχει μόλις επιβλέψει τη νομιμότητα της πρόσληψης μερικών  θηροφυλάκων (με διαδικασία συνέντευξης) και τους έχει στείλει για μερικές μέρες να περιπολούν στο δάσος πριν αποσπαστούν “για τις ανάγκες της υπηρεσίας” σε θέση γραφείου (στην Ελλάδα, ο υπάλληλος δεν είναι ανάγκη να μείνει καιρό στην οργανική του θέση, η φήμη του περάσματός του απ? αυτήν αναπληρώνει την απουσία του).
Ο κυνηγός μας λοιπόν πέφτει πάνω στην περίπολο και ο επικεφαλής, με την υπεροψία που το αξίωμά του δικαιολογεί, σταματά τον κυνηγό και του λέει:
– Τι είναι αυτό στον ώμο σου;
Ο κυνηγός στρέφει λίγο το κεφάλι προς τον ώμο και με απορία απαντά:
-Ο γιακάς του μπουφάν μου?
-Πιο κει, πιο κει, λέει ο θηροφύλακας.
-Ο ιμάντας του όπλου φυσικά?
-Πιο κει, πιο κει, επιμένει ο θηροφύλακας.
Ο κυνηγός στρέφει το βλέμμα του στο ελάφι, γουρλώνει τα μάτια του, αναπηδά έντρομος και ενώ με το χέρι του προσπαθεί να ξεσκονίσει τον ώμο του κραυγάζει:
-Θεέ μου, ένα ελάφι!

Μη μου πείτε ότι δε σας θυμίζουν τον έκπληκτο κυνηγό οι λογής ? λογής πολιτικοί και αθλητικοί παράγοντες, που παρελαύνουν από τα τηλεοπτικά παράθυρα  εμβρόντητοι (και καλά),  μετά την αποκάλυψη των τελευταίων κρουσμάτων ντόπινγκ…