Είμαστ’ εκείνοι οι άνθρωποι που αργοπορούνε πάντα,
είμαστ’ εκείνοι οι άνθρωποι που φτάνουν πάντα από μακριά.
Βαριά, κατάκοπα τα βήματα μας, λυπημένα,
είμαστ’ εκείνοι οι άνθρωποι που αργοπορούνε πάντα.

Καν δεν γνωρίζουμε πώς να πεθάνουμε εν ειρήνη.
Κι όταν το πρόσωπο τ’ απόμακρου θανάτου πλησιάζει,
πύρινο πανδαιμόνιο ανατινάζεται η ψυχή μας.
Καν δεν γνωρίζουμε πώς να πεθάνουμε εν ειρήνη.

Είμαστ’ εκείνοι οι άνθρωποι που αργοπορούνε πάντα.
Δεν φτάνουμε στην ώρα μας ποτέ με επιτυχία,
στο παράδεισο, στην αγκαλιά, στα όνειρα μας
Είμαστ’ εκείνοι οι άνθρωποι που αργοπορούνε πάντα

Ady Endre