θραύσματα σιωπής αιωρούνται

αναγγέλλοντας  την εαρινή ισημερία

πριονίζουν γλυκά της γης τα σκέλη

προοιωνίζουν τον ηχηρό τους θάνατο πάνω στις

έρημες πολιτείες

αυτόχειρες αυτόχθονες

σε αυτοσχέδιες τροχιές

συμπαρασέρνουν τις υγρές μαρτυρικές μας τύψεις

τις ανισοϋψείς

κι ίσως ευμεγέθεις σκιές μας

στη δύση τους.

ένα τσουνάμι από δάκρυα  γλιστρούν στα ιδρωμένα παράθυρα

ψίχουλα οι δροσοσταλίδες στριμώχνονται

κάτω απ’ τον μαρτιάτικο ουρανό

συσσωρεύουν τις αχτίνες που πλαγιοκοπούν

τα ορυγμένα απ’ την αγωνία πρόσωπα

τα διαρρηγμένα απ’ τη γήινη διέγερση

οχυρά μας

συμπαραστέκονται στις νωπές  τραυματικές μας εμπειρίες

στις ανείπωτες

κι ίσως δυσθεώρητες συμφορές μας

στο αποκορύφωμά τους

τα πουλιά επιστέφουν για δείπνο

o Radio man

ψέλνει τον ύμνο της πανανθρώπινης

αγωνίας

έτσι κι αλλιώς ο χειμώνας ανεξάρτητα ημισφαιρίου

θα ‘ναι μακρύς

θα ‘ναι made in Japan …

M.K. Christchurch 21/3/11