Το τραγουδάκι της Brooke Fraser παίζει συνέχεια στα ΝΖηλανδικά ραδιόφωνα…

Φύγαμε από τη Χοκιτίκα, την επόμενη το πρωί, με την ιδέα πριν επιστρέψουμε προς Christchurch, να επισκεφτούμε τους παγετώνες Franz Josef και Fox, περίπου 200 χλμ νοτιότερα…Ο καιρός ήταν πολύ καλός, -να μην ξεχνάμε οτι στη Westland ρίχνει 2,5 μέτρα βροχή το χρόνο- και συνεχίσαμε προς Νότο…

Στον δρόμο, πριν φτάσουμε στον πρώτο παγετώνα, τον Franz Josef, που πήρε το όνομά του από τον Γερμανό εξερευνητή Julius Haast προς τιμήν του Γερμανού αυτοκράτορα Franz Josef Ι, το 1865…Το Μαορί όνομα είναι “Ka Roimata o Hinehukatere” (τα δάκρυα της Hinehukatere), και μιλάει για μια κοπέλα που της άρεσε να σκαρφαλώνει στις κορυφές και συχνά την ακολουθούσε ο αγαπημένος της, που σκοτώθηκε σε μια χιονοστιβάδα…Εκείνη έκλαψε πάρα πολύ και τα δάκρυά της πάγωσαν και μετατράπηκαν σε παγετώνα…

…

Στη λίμνη Ιάνθη…Έψαξα να βρω από πού πήρε το όνομά της, αλλά δεν τα κατάφερα…Υποθέτω πώς επειδή η Δυτική ακτή είναι κατάφυτη με pohutukawa και southern rata (της οικογένειας των μετροσίδερων), με έντονα κόκκινα λουλούδια που πολλές φορές από μακριά φαίνονται να παίρνουν μωβ αποχρώσεις, κάποιος πρώιμος εξερευνητής με Κλασικές γνώσεις, την ονόμασε έτσι…

…

Στον Franz Josef…Πολύ περπάτημα, μας βγήκε η γλώσσα μέχρι να φτάσουμε, ειδικά τα παιδιά ταλαιπωρήθηκαν στα κοτρώνια της κοίτης…Έτσι, αρκεστήκαμε σε μερικές σχετικά κοντινές φωτό, και φύγαμε για τον Fox…

Οι καταρράχτες στον Franz Josef…

Ο παγετώνας Fox, βρίσκεται περίπου 50 χιλιόμετρα νοτιότερα από τον Franz Josef…Πήρε το όνομά του από έναν ΝΖηλανδό πρωθυπουργό, το 1872…Έχει μήκος 13 χλμ και αντίθετα από τους άλλους παγετώνες της ΝΖ, κερδίζει περίπου ένα μέτρο τη βδομάδα…Στη φωτό ο δρόμος προς το πάρκινγκ των επισκεπτών και ενώ ο καιρός χαλάει…

…

Αυτό σημαίνει οτι σαν επιφάνεια είναι ασταθής, ειδικά στην έξοδό του στην κοιλάδα και όσοι δεν προσέχουν αντιμετωπίζουν θανάσιμο κίνδυνο: το 2009, 2 αδέλφια Αυστραλοί τουρίστες, που ταξίδευαν με την οικογένειά τους και είχαν πληρώσει οι ίδιοι το ταξίδι, σαν δώρο για την επέτειο του γάμου των γονιών τους, σκοτώθηκαν, όταν συντρίφτηκαν από ένα κομμάτι πάγου βάρους 100 τόνων…

…

Στην επιστροφή προς το πέρασμα Άρθουρ, οι φωτό είναι τραβηγμένες κοντά στον σιδ.σταθμό της Otira…Το βουνό είναι το Mt Rolleston…

Το λεγόμενο Rock Shelter και ο καταρράχτης Reid, φωτογραφημένα από το μικρό πάρκινγκ που την πρώτη φορά που περάσαμε, το χειμώνα του 2009, συναντήσαμε -και ταΐσαμε- παπαγάλους kea, και ένα πεινασμένο weka …

…

….

Λίγο πιο βορειοανατολικά και ενώ πλησιάζουμε στην έξοδο του Arthur’s pass, ο καιρός είναι και πάλι ηλιόλουστος…Την επόμενη βέβαια έβρεξε καρέκλες, ή όπως λένε οι ΝΖηλανδοί “It rained cats and dogs”…Τυχεροί ήμασταν 🙂