Θέμα 1: Γυναίκες βασανισμένες από τη ζωή  

ΑΛΕΞΑΝΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙ ΤΗΣ ΦΩΚΙΑΣ [Κ.Ν.Λ.β΄ τεύχος σελ. 68-71]

1. Ένας από τους  στόχους του συγγραφέα στα διηγήματα  του είναι η συμμετοχή της φύσης στον ανθρώπινο πόνο .Με ποιο τρόπο επιτυγχάνεται αυτό στο διήγημα .

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες ,γνωστός και ως «ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων » .Έγραψε κυρίως διηγήματα ,τα οποία κατέχουν ξεχωριστή θέση στην νεοελληνική λογοτεχνία .

Μέσα στα περισσότερα διηγήματα του Παπαδιαμάντη, του συγγραφέα και υμνητή «του ρόδινου νησιού του», γίνεται συχνή αναφορά στο φυσικό περιβάλλον της Σκιάθου, στις ρεματιές, τις χαράδρες, τα υψώματα, με διαφορετική το καθένα βλάστηση. Επίσης αναφέρεται συχνά και η θαλασσινή της διαμόρφωση, με τα αμέτρητα λιμανάκια, τους κόρφους και τους κάβους, τους γκρεμούς, τις σπηλιές, τα νησάκια, τις αμμουδιές, τα ακρογιάλια. Αυτές οι αλησμόνητες παιδικές μνήμες κυριαρχούν στη σκέψη του Παπαδιαμάντη και τις κάνει διηγήματα, εμπλουτισμένα με τα θρησκευτικά βιώματά του και με τα βάσανα, τους καημούς και τις μικροχαρές της σκιαθίτικης φτωχολογιάς. Οι ήρωές του είναι ψαράδες, αγρότες, ιερωμένοι, μετανάστες, πολυφαμελίτες, εργένηδες, αναξιοπαθούσες χήρες, όμορφες ορφανές, αλλά και κακάσχημες μάγισσες και διάφορες αγύρτισσες.

Είναι γνωστό πως η συμμετοχή της φύσης παίζει πολύ μεγάλο και σημαντικό ρόλο .Η συμμετοχή της φύσης φαίνεται γενικότερα σε όλο το κείμενο με την αναφορά στα νεκροταφεία , στην παραλία και στα τοπία τα οποία διαδραματίζετε η όλη ιστορία . Με την εμφάνιση της φώκιας στο σκηνικό η οποία τονίζει τον ρόλο της φύσης στο διήγημα και συμβάλει στην δραματικότητα και υπερβολή που υπάρχει , κυρίως με το μοιρολόγι της!

 2.    Ποια στάση ζωής εκφράζουν οι δύο τελευταίοι στίχοι του μοιρολογιού της φώκιας (που είναι επίσης χαραγμένοι στην προτομή του συγγραφέα στην Σκιάθο );Συμφωνείτε;

     Το μοιρολόγι που κλείνει το διήγημα και που διατυπώνει με ποιητικό τρόπο το μήνυμα που  θέλει να μας μεταδώσει ο συγγραφέας δίνεται από μια φώκια και όχι από κάποιο από τα πρόσωπα της ιστορίας, στοιχείο που πέρα από την τραγική ειρωνεία που ενέχει, υπηρετεί και την ποιητικότητα του κειμένου. Το διήγημα ακολουθεί το σχήμα του κύκλου. αρχίζει και τελειώνει με μοιρολόγι.

     Η γριά Λούκαινα μοιρολογεί άτομα που έχουν πεθάνει πριν από πολλά χρόνια. Το μοιρολόγι της γριάς δε μας συγκινεί πολύ, γιατί οι θάνατοι αυτοί έγιναν στο παρελθόν και δε μας περιγράφονται.Αντίθετα, το μοιρολόγι της φώκιας αναφέρεται στον πνιγμό της Ακριβούλας, που συμβαίνει στο αφηγηματικό παρόν. Ο αναγνώστης παρακολουθεί την απεγνωσμένη προσπάθεια της Ακριβούλας να ζήσει και συγκινείται από τον άδικο χαμό της. Το μοιρολόγι της φώκιας αναφέρεται σε ένα καινούριο ατύχημα, που κανένας δεν το πήρε είδηση. Ο Παπαδιαμάντης επομένως στο διήγημά του αυτό μας υπενθυμίζει πως η ζωή των ανθρώπων δεν μπορεί να βρεθεί για καιρό μακριά από τον πόνο και τους καημούς , καθώς ο θάνατος υπάρχει στην φύση μας και η απώλεια αγαπημένων προσώπων είναι αναπόφευκτη !Οι τελευταίοι δύο στίχοι του μοιρολογιού της φώκιας εμφανίζουν τα στοιχειά αυτά ,

«Κ΄η γριά ακόμα μοιρολογά

τα γεννοβόλια της τα παλιά .

Σαν να΄χαν ποτέ τελειωμό

τα πάθια κ΄οι καημοί του κόσμου »     ,

Οι συμφορές και οι καημοί δεν τελειώνουν ποτέ για τους ανθρώπους και είναι μάταιο να πιστέψει κανείς πως έχει πάρει μια γεύση από πραγματικό ΠΌΝΟ που αντιστοιχεί στον κάθε ένα .Η γριά Λούκαινα μπορεί να έχει χάσει ήδη πέντε παιδιά , αλλά ο καημός της επρόκειτο να αυξηθεί με μια ακόμη απώλεια .Οι δύο τελευταίοι στίχοι από το ποίημα αυτό είναι χαραγμένοι στην προτομή του Παπαδιαμάντη που βρίσκεται στη γενέτειρά του , τη Σκιάθο .

Εγώ συμφωνώ για όσα λέγονται στους δύο τελευταίους στίχους του διηγήματος αυτού , διότι  όσο ζει ένας άνθρωπος είναι υποταγμένος στην δική του μοίρα και όσο ζει μαθαίνει , πληγώνει και πληγώνεται,γνωρίζει αλλά και χάνει αγαπημένους του ανθρώπους !   

            Από: Ηλίας Δουκαλέτσης

Θέμα1) : Γυναίκες βασανισμένες από την ζωή

ð  Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης ,

«Το μοιρολόγι της φώκιας »

[Κ.Ν.Λ. β’τεύχος , σελ.68-71]

 1.    Το διήγημα ανήκει στον κύκλο των σκιαθίτικων διηγημάτων του Παπαδιαμάντη. Να εντοπίσετε δυο εικόνες που οριοθετούν το συγκεκριμένο περιβάλλον . 

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης αναγνωρίστηκε ευρέως για τα διηγήματά του , δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα λεγόμενα σκιαθίτικα διηγήματα αποτελούν το βασικότερο κορμό της λογοτεχνικής του παραγωγής . Λαμβάνοντας υπόψη πως η πλειοψηφία των διηγημάτων του εξελίσσονται στην Σκιάθο και από αυτά που συγκαταλέγονται στα θαλασσινά ειδύλλια και από τα χριστουγεννιάτικα και από τα πασχαλινά , αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι μόνο ο χώρος της εξέλιξης που δικαιολογεί τον όρο σκιαθίτικα , αλλά κάτι βαθύτερο , κάτι μυστηριακό ! Το γεγονός ότι ενώ ζούσε στην Αθήνα , έγραψε περισσότερο για την Σκιάθο μαρτυρά την βαθύτερη νοσταλγία που δεν είχε άλλο τρόπο να διοχετευτεί , γιατί ο Παπαδιαμάντης δεν αποδέχτηκε ΠΟΤΈ την ζωή της Αθήνας , δεν αφέθηκε ποτέ στις σειρήνες του αστικού πολιτισμού .

Το μοιρολόγι της φώκιας είναι ένα  από τα πολλά έργα του Παπαδιαμάντη που ανήκουν σε αυτό τον κύκλο των σκιαθίτικων διηγημάτων . Στο διήγημα αυτό υπάρχουν αρκετά πολλά μικρότερα θέματα /εικόνες / σκηνές που σχετίζονται είτε με τον θάνατο είτε με την ζωή των ανθρώπων στην Σκιάθο τότε .

Η παρουσία του θανάτου γίνετε αισθητή από την αρχή του κειμένου , πρώτα-πρώτα από τον τίτλο του κειμένου {«Το μοιρολόι της φώκιας »}και αμέσως μετά με την αναφορά στα Μνημούρια , το νεκροταφείο της περιοχής , με τον χαρακτηρισμό της γριάς-Λούκαινας ως ΄΄χαροκαμένης΄΄, αλλά και με το πένθιμο μοιρολόγι της . Ο θάνατος συνεχίζει να υπάρχει στο κείμενο με την εικόνα των μνημάτων , που λάμπουν στον ήλιο , καθώς και με την αναφορά στα πένθη της ηρωίδας .Ο θάνατος αποκτά εν τέλει πρωταγωνιστική θέση στο διήγημα με την σκηνή του θανάτου της Ακριβούλας και ολοκληρώνει την παρουσία του με το μοιρολόγι της φώκιας και τον υπαινιγμό του δείπνου της .

Η παρουσία της ζωής στο διήγημα δηλώνεται στην αρχή με την αναφορά στα παιδιά που κολυμπούν στο γιαλό , επανέρχεται με τον απολογισμό της γριάς-Λούκαινας για τα παιδιά  της που έχουν επιζήσει

και κορυφώνεται με την αναφορά στο εύθυμο άσμα του βοσκού που βρίσκεται κρυμμένος σε κάποιο κοίλωμα δίπλα στο νεκροταφείο . Στη συνέχεια η αναφορά στην Ακριβούλα που ξεφεύγει από την  προσοχή της μητέρας της για να παίξει κοντά στην γιαγιά της , καθώς και η αναφορά στην φώκια που λικνίζεται στα κύματα υπό των ήχων της φλογέρας , επαναφέρει τη ζωή στο προσκήνιο.

2.    Με ποια επιμέρους περιστατικά προετοιμάζεται η σκηνή του πνιγμού της Ακριβούλας ;

Ο θάνατος της Ακριβούλας , που αποτελεί το κεντρικό περιστατικό του κειμένου , προετοιμάζεται από τον συγγραφέα αρχικά με τις συνεχής αναφορές  στο θάνατο που δημιουργούν στον αναγνώστη την αίσθηση πως κάποιος επιπλέον θάνατος επίκειται , κι δεύτερον προέρχεται από την αναφορά στο γεγονός ότι το μικρό κορίτσι έφυγε κρυφά από την μητέρα του. Η Ακριβούλα ξεκινά μόνη της να βρει τη γιαγιά της χωρίς να γνωρίζει ακριβώς που ξεκινά το μονοπάτι που θα την οδηγούσε σ΄αυτή . Η μικρή ηλικία του παιδιού , η μυστική του απόδραση από το σπίτι και η άγνοια της περιοχής , προοικονομούν το θανάσιμο κίνδυνο του παιδιού , το οποίο μάλιστα παρασύρεται από το τραγούδι του βοσκού και εγκλωβίζεται σε ένα απότομο μονοπάτι . Η κατάσταση του κοριτσιού που φαίνεται να είναι πάρα πολύ επικίνδυνη , χειροτερεύει καθώς νυχτώνει και δεν μπορεί πλέον να δει καθαρά το χώρο γύρο της . Το γεγονός πως κανένας δεν ακούει την κραυγή της αλλά και η αδυναμία της να εντοπίσει τον σωστό δρόμο για να γυρίσει πίσω , καθιστούν την  κατάστασή της πλέον οριακή , οπότε το γλίστρημά της από τον γκρεμό έρχεται με φυσικό τρόπο στην αφήγηση και δεν εκπλήσσει καθόλου τον αναγνώστη !

1)Στα ποιήματα της Μαρίας Πολυδούρη είναι διάχυτο το αίσθημα της μελαγχολίας. Ποια είναι, σύμφωνα με το συγκεκριμένο ποίημα, η αιτία της θλίψης της ποιήτριας;

Η αιτία θλίψης της ποιήτριας είναι πως έχασε τον αγαπημένο της και πως κι αυτή σε λίγο θα πεθάνει εξαιτίας της ασθενιάς της. Ο νέος που με την αγάπη του είχε κατορθώσει να προσφέρει στην ποιήτρια αισθήματα ευτυχίας αλλά κι ένα σημαντικό κίνητρο για την ποιητική της δημιουργία, έχει πλέον χαθεί κι αυτό την οδηγεί σε συναισθήματα θλίψης και απελπισίας. Μόνο η δική του παρουσία στη ζωή της είχε καταφέρει να της δώσει ένα αίσθημα πληρότητας και είχε δικαιώσει την ύπαρξή της, αλλά τώρα που εκείνος δεν υπάρχει πια, η ποιήτρια αναγκαστικά επιστρέφει στην άχαρη ζωή της, όπου δεν βρίσκεται τίποτε που θα μπορούσε να της προσφέρει εκ νέου τη θέληση να ζήσει.Η ποιήτρια μέχρι να εμφανιστεί ο αγαπημένος της βρισκόταν σε μια ζωή χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, χωρίς χαρά και χωρίς κάτι να της προσφέρει το κίνητρο που απαιτείται για να μπορούν οι άνθρωποι να ξεπερνούν τις καθημερινές του δυσκολίες. Η παρουσία επομένως του νέου υπήρξε καταλυτική για τη συναισθηματική ολοκλήρωση της ποιήτριας, για τη δραστηριοποίησή της, καθώς και για την αποτίναξη όλων αυτών των αρνητικών συναισθημάτων που την κρατούσαν για καιρό δέσμιά τους. Είναι, επομένως, λογικό για την ποιήτρια να αισθάνεται πλέον ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να χαίρεται τη ζωή, εφόσον η ζωή χωρίς εκείνον δεν έχει πια τον πλούτο των χρωμάτων που μόνο μαζί του κατόρθωσε να γνωρίσει.                                                                                                                                               H απώλεια του αγαπημένου, με την ένταση του πόνου που τη συνόδεψε, έχει κλονίσει την υγεία της ποιήτριας κι έχει επισπεύσει έτσι και το δικό της τέλος. Η ποιήτρια γνωρίζει ότι δεν έχει πολύ καιρό να ζήσει, κι αυτό την έχει φέρει βέβαια σε μια συμφιλίωση με το θάνατο, «κι έτσι γλυκά πεθαίνω», αλλά παράλληλα της έχει στερήσει το δικαίωμα να κάνει όνειρα για μια ζωή χωρίς εκείνον, για μια ζωή χωρίς το μεγάλο της έρωτα, αλλά με την ελπίδα ότι θα μπορούσε ίσως να γνωρίσει ξανά τον έρωτα στο πρόσωπο κάποιου άλλου. Η ποιήτρια έχει έρθει αντιμέτωπη με τη συνειδητοποίηση ότι η μόνη ευκαιρία που είχε στο να γνωρίσει και να βιώσει την αγάπη ήρθε και παρήλθε με τον αγαπημένο της. Ό,τι έζησε μαζί του ήταν και η μοναδική επαφή της με τον πραγματικό έρωτα και τώρα δεν έχει παρά να περιμένει και το δικό της χαμό, γεγονός που επισφραγίζει με τον πιο απόλυτο τρόπο το συναίσθημα μελαγχολίας που τη χαρακτηρίζει.

2)Θα μπορούσε κατά τη γνώμη σας ο έρωτας να μεταμορφώσει τη ζωή και το χαρακτήρα του ατόμου στο βαθμό που φαίνεται στο ποίημα;

Πιστεύω πως ο έρωτας θα μπορούσε να μεταμορφώσει σε τέτοιο βαθμό τη ζωή και τον χαρακτήρα αν υπάρχει μεγάλη  αγάπη ανάμεσα στα δυο φυλά και δεν μπορούν να αποχωριστούν ο ένας από τον άλλο.

Το έργο του Θεοτόκη ανηκεί στην νέα Αθηναΐκή Σχολή.Να αναφέρετε δυο απο τα βασικά χαρακτηριστικά τησ σχολής αυτής και να τα αναγνωρίσετε στο κείμενο.

Δυο βασικά χαρακτηριστικά της σχολής που βλέπουμε και στο κείμενο ειναι ο ρεαλισμός και ο νατουραρισμός.Η τιμή και το χρήμα ειναι ενα ηθογραφικό διήγημα οπου αναφέρει την καθημερινότητα των ανθώπων και αναλύει τις αντιδράσεις τους,οι οποίες διέπονται απο τις αξίες της επόχης τους.Συγκεκριμένα στο διήγημα βλέπουμε τα πρόσωπα να παρουσιάζουν αδυναμίες και να μην ενδιαφέρονται για τη τιμή τους  αλλα μόνο για το χρήμα.

Το έργο του Θεοτόκη μπορεί να θεωρηθεί νατουραλιστικό υπό την έννοια ότι ο συγγραφέας τείνει σε μια μιμητική απεικόνιση της πραγματικότητας και επιλέγει κοινά θέματα από την καθημερινή ζωή.

Επιπλέον, οσυγγραφέας μελετά την ηθική συμπεριφορά των προσώπων, για να δείξει ότι είναι δέσμιοι εξωτερικών δυνάμεων κα ιεσωτερικών παρορμήσεων. Οι εξωτερικές δυνάμεις, εδώ η ανάγκη των ηρώων να διατηρήσουν την τιμή τους, αλλά και η κυριαρχία του χρήματος, περιορίζουν την ελευθερία τους.

 Ο Θεοτόκης επιλέγει στο έργο αυτό να παρουσιάσει τη ζωή των φτωχών ανθρώπων και τις σκληρές επιπτώσεις που έχουν στη ζωή τους η οικονομική αν έχει, καθώς και η σπίλωση της τιμής τους. Η απεικόνιση της πραγματικότητας, όπως και η επιλογήκοινών θεμάτων,αποτελούν παράλληλα και στοιχεία ρεαλισμού. Ο ρεαλισμός, άλλωστε, του έργου αυτού, διαφαίνεται και από την τάση του συγγραφέα προς την αντικειμενικότητα αλλά και από την πρόθεσή του να αφήνει τα γεγονότα να μιλούν μόνα τους, χωρίς αξιολογικές κρίσεις από τη μεριά του αφηγητή. Έναςαπό τους αφηγηματικούς τρόπους που συμβάλλουν στην αντικειμενική και

ρεαλιστική αποτύπωση των γεγονότων αλλά και των συναισθημάτων των ηρώων, είναι ο διάλογος. Ο συγγραφέας επιλέγει να εμπλουτίσει τοκείμενό του με πολλά διαλογικά μέρη, ώστε κάθε ήρωας να έχει την ευκαιρία να διατυπώσει τις σκέψεις του και να δώσει  έτσι το στίγμα τη ςπροσωπικότητάς του.

Η Ρήνη χαρακτηρίζεται ως περίπτωση γυναίκας που απελευθερώνεται από τις προκαταλήψεις της εποχής .Σε ποιες αντιλήψεις αντιστάθηκε ;

Η Ειρήνη αποτελεί ξεχωριστό πρόσωπο μέσα στο διήγημα του Θεοτόκη, καθώς εμφανίζεται με συνέπεια ανεπηρέαστη από τους παράγοντες που καθορίζουν σε απόλυτο βαθμό τη δράση των άλλων προσώπων. Η Ειρήνη αγαπά τον Αντρέα και είναι έτοιμη να δημιουργήσει μια οικογένειά μαζί του, χωρίς να εξαρτά την επιθυμία της αυτή από προϋποθέσεις. Για τη νεαρή κοπέλα δεν τίθεται θέμα προίκας, καθώς από μικρή ηλικία εργάζεται σκληρά στο σπίτι της και γνωρίζει πως και τώρα είναι ικανή με την εργατικότητά της να ξεπεράσει οποιοδήποτε οικονομικό πρόβλημα. Ούτε, άλλωστε, συμμερίζεται τις ανησυχίες του Αντρέα σχετικά με την υποχρέωσή του να κρατήσει τη μέλλουσα γυναίκα του μακριά από τη δουλειά, όπως αρμόζει στα μέλη μιας αρχοντικής οικογένειας. Η Ειρήνη όχι μόνο είναι πρόθυμη να εργαστεί, αλλά όπως θα φανεί και στο κλείσιμο της ιστορίας είναι σε θέση να πάρει τη ζωή της στα χέρια της, αδιαφορώντας για το τι θα πουν οι άλλοι, για το τι θα πει ο «κόσμος». Για την Ειρήνη δεν υπάρχει τίποτε πιο τίμιο και πιο αξιοσέβαστο από την ανάγκη μιας γυναίκας να δημιουργήσει και να συντηρήσει την οικογένειά της.

Όταν, μάλιστα, ο Αντρέας θα την αφήσει μόνη της, παρά την εγκυμοσύνη της, για να δουλέψει στο ψαράδικο, εκείνη δε θα δεχτεί την αδιαφορία του αγαπημένου της, ούτε θα μείνει παραδομένη στην απελπισία και την αυτολύπηση. Θα σηκωθεί και αναζητήσει δουλειά, μην υπολογίζοντας ούτε για μια στιγμή τα ενδεχόμενα κακόβουλα σχόλια του κόσμου: «Και τό ‘καμε. Αρματώθηκε με υπομονή, με καρτερία, μ’ ελπίδα και το ίδιο το πρωί εζήτησε δουλειά στο εργοστάσιο που εγνώριζε, όπου δούλευε πάντα η μάνα της. Κι αυτό το τόλμημά της που εκαταφρονούσε τους πατροπαράδοτους και παράλογους θεσμούς, της εφάνηκε πολύ ευκολότερο απ’ ό,τι το φανταζότουν, κι ούτε ένα χείλι δε βρέθηκε να την κατακρίνει για τούτο. Ήταν φτωχιά κ’ έπρεπε να δουλέψει.»

Με την ίδια δύναμη που θα αναζητήσει δουλειά τις μέρες που ο Αντρέας θα φύγει μακριά, με την ίδια δύναμη θα αρνηθεί το γάμο μαζί του όταν εκείνος θα πάρει επιτέλους τα χρήματα της προίκας -αφού θα έχει οδηγήσει τη σιόρα Επιστήμη στο σημείο να τον μαχαιρώσει. Η Ειρήνη δεν είναι διατεθειμένη να μπει σ’ έναν γάμο που προέκυψε μέσα από μια εξαναγκαστική συναλλαγή, μια συναλλαγή που μοιάζει πολύ με αγοραπωλησία. Προτιμά να φύγει από τον τόπο της και να ζήσει τίμια με τη δουλειά της, έστω κι αν γνωρίζει πως ο κόσμος δεν έχει κανένα σεβασμό για τις γυναίκες που αποκτούν παιδιά χωρίς να έχουν παντρευτεί. Η απόφασή της αυτή, πάντως, φανερώνει πως η Ειρήνη είχε ξεπεράσει κάθε προκατάληψη κι ήταν έτοιμη να απελευθερωθεί από τα στενά όρια που είχε προκαθορίσει η κοινωνία για τις γυναίκες της εποχής. Η Ειρήνη έθεσε την προσωπική της αξία και τον αυτοσεβασμό της πάνω από κάθε αίσθηση κοινωνικού χρέους, επιλέγοντας να ζήσει ελεύθερη κι ανεξάρτητη παρά να παντρευτεί έναν άντρα που τη δέχτηκε μόνο αφού πρώτα εξασφάλισε μια γενναιόδωρη προίκα .

Θέμα  : Να περιγράψετε την κοινωνία της Κέρκυρας των αρχών του 20^ου αιώνα με στοιχειά από το κείμενο

Η χρονική περίοδος που γράφτηκε το διήγημα ( νουβέλα θα λέγαμε σήμερα ) συμπίπτει με την ακμή της σοσιαλιστικής δράσης του συγγραφέα . Βρισκόμαστε σε μια εποχή , 20^ου αιώνα όπου στην κοινωνία της Κέρκυρας όπως και στις περισσότερες κοινωνίες εκείνης της περιόδου το χρήμα και το συμφέρον αλλοιώνουν το χαρακτήρα των ανθρώπων και κατευθύνουν τις πράξεις τους .

Οι  άνθρωποι της Κέρκυρας προστυχεύουν , ευγενικά συναισθήματα   σβήνουν και τα πάντα γίνονται αντικείμενα συναλλαγής . Β βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου  θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχει γυναικοκρατία και στην κοινωνία της Κέρκυρας . Η κυρά-Επιστίμη  είναι ένα ισχυρό στοιχειό για την αναγνώριση της γυναικάς ως ανεξάρτητη και ελεύθερη , η όποια μπορεί να πάρει αποφασίσεις , να εργαστεί  αλλά και να εμπλακεί με την παρανόμια  όπως είναι το λαθρεμπόριο κάτι πολύ διαδεδομένο και σχεδόν συνηθισμένο στην κοινωνία της Κέρκυρας .Η παρανόμια και περισσότερο το λαθρεμπόριο είναι ένα συχνό φαινόμενο της  ‘τότε ‘  εποχής όπως πληροφορούμαστε από τον Ανδρέα ο όποιος κινεί και δημιουργεί τέτοιου είδους συναλλαγές.

Αυτό όμως όπου πρέπει να επισημανθεί και μνα σχολιαστεί ιδιαιτέρα στην κερκυραϊκή  κοινωνία είναι η αγάπη . Η αγάπη , ο έρωτας  στην κοινωνία αυτή και γενικότερα στην εποχή  είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό . Συγκεκριμένα  ο Ανδρέας  ισχυρίζεται πως  αγαπά την Ρήνη ενώ  πολύ εύκολα θα την πουλούσε για λίγο παραπάνω τάλαρα  από αυτά που  θα έπερνε  για προίκα λόγο των οικονομικών λόγων όπου τον πίεζαν. Βλέπουμε λοιπόν πως το χρήμα νικά την αγάπη αρχικά , κάτι που στο τέλος δεν ισχύει εφόσον η Ρήνη αποφασίζει να σταθεί στα ποδιά της να πάρει για όπλο την αγάπη για το παΐδι που έχεις στα σπλάχνα της και να φύγει  χωρίς   να δώσει καμία απολύτως αξία στα χρήματα ! ! !

Θέμα :  η υπόληψη της τιμής και η αξία του χρήματος επηρεάζουν ιδιαίτερα την πλοκή του μυθιστορήματος . να σχολιάσετε τους λογούς για τους οποίους συμβαίνει αυτό .

Η υπόληψη της τιμής και η αξία του χρήματος επηρεάζουν  ιδιαίτερα την πλοκή του μυθιστορήματος για διαφορετικούς λογούς που ενίοτε   στο τέλος μπορεί και να συμπίπτουν.

Αρχικά η υπόληψη της τιμής είναι ο αρχικός λόγος όπου επηρεάζει τόσο πολύ την πλοκή του μυθιστορήματος. Στην κοινωνία της Κέρκυρας και ευρύτερα στις εποχές εκείνες η υπόληψη της τιμής έχει πρωταρχικό ρολό. Μια κοπέλα δεν μπορούσε να μιλεί με κανένα αγόρι , ούτε καν να περπατούν στον ίδιο δρόμο διότι θεωρούταν  χωρίς ηθικές και τιμή . Παράδειγμα  θεωρούμε  τη συνάντηση της Ρήνης και τον Ανδρέα όπου μόνο και μόνο επειδή ήταν στο ίδιο χώρο θεωρήθηκε ότι ο Ανδρέας την είχε πειράξει και ότι αν δεν την παντρευόταν κανένας άλλος δεν θα την παντρευόταν  λόγο της υπόληψης της τιμής όπου είχε πραχτεί .Άρα συμπεραίνουμε ότι στη μεσαιωνική εποχή που βρισκόμαστε 20ου  αιώνα  ο συντηρητισμός και η υπερβολή βρίσκονται στο έπακρο. Από την άλλη πλευρά έχουμε την αξία  του χρήματος  που ξεπερνά τα πάντα ….. ακόμη και την αγάπη.

Το χρήμα θεωρείται κυρίαρχος όλων .  Το πιο ξεκάθαρο παράδειγμα είναι  ότι όσο και μεγάλη να είναι η αγάπη του Ανδρέα του για την Ρήνη   το χρήμα τον ξεπερνά και δεν τον αφήνει να ευτυχήσει . Επίσης η αξία του χρήματος διακρίνεται από το πλήθος των παρανομών πράξεων .. πχ   το λαθρεμπόριο  για την  απόκτηση χρήματος . Το σημείο λοιπόν όπου  ίσως να συνδέονται αυτά τα δυο είναι το εξής. Το χρήμα προσπαθεί να εξαγοράσει  την υπόληψη  τιμής και αυτό το καταλαβαίνουμε από το πιο απλό κομμάτι του μυθιστορήματος . Ο Ανδρέας χρησιμοποίει ως μέσο το χρήμα για να αντικαταστήσει της υπόληψης  της Ρήνης  κάτι που τελικά και ευτυχώς θα μπορούσαμε να πούμε δεν καταφέρνει έχοντας ως συνέπια να είναι αργά για αναθεώρηση των λαθών του  και έτσι να μίνει μονός του.

1) Το αρχείο Excel ΑΝΘΡΑΚΙΚΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ 19 ΜΑΘΗΤΩΝ με το του υπολογισμού του καρβουνικού αποτυπώματος.

ή εναλλακτικά CALCULATION CO2 TYCHERO GREECE

Το φύλλο εργασίας του ενεργού πολίτη Φύλλο εργασίας ενεργός πολίτης

2) Τα ερωτηματολόγια αξιολόγησης σε εκυπώσιμη μορφή , για το παράρτημα.

evaluation co2.1

evaluation c02.2

evaluation co2.3

evaluation co2.4

3) Η βεβαίωση συμμετοχής μας στο ISCFC CERTIFICATION GEL TYCHEROU ISCFC

4) Χάρτες

5) Στιγμιότυπα από το Einztein