Δίας ή Ποσειδώνας του Αρτεμισίου-Σιώπη Σταυρούλα

Δίας ή Ποσειδώνας του Αρτεμισίου

imageΤο άγαλμα αυτό πρόκειται για ένα από τα ωραιότερα, αλλά και από τα λιγοστά πρωτότυπα χάλκινα αγάλματα της κλασικής περιόδου. Είναι έργο χυτό, με υπερφυσικό μέγεθος και απεικονίζει το Δία ή τον Ποσειδώνα. Ο θεός παριστάνεται όρθιος, γυμνός, σε ευρύ διασκελισμό. Παρά την αυστηρότητα της μορφής, η κίνηση είναι έντονη και η απόδοση των ανατομικών λεπτομερειών ιδιαίτερα επιτυχής. Η γενειάδα του θεού είναι πλούσια και τα μακριά μαλλιά του μαζεύονται σε πλεξίδες γύρω από το κεφάλι, ενώ μπροστά πέφτουν σε κομψούς βοστρύχους γύρω από το μέτωπο. Τα μάτια του, που δεν σώζονται, ήταν ένθετα από άλλο υλικό. Το αριστερό του χέρι είναι τεντωμένο μπροστά, ενώ με το ανυψωμένο δεξί χέρι θα κρατούσε τον κεραυνό ή την τρίαινα. Στην πρώτη περίπτωση ταυτίζεται με το Δία, που είναι και το πιθανότερο, ενώ στη δεύτερη με τον Ποσειδώνα. Είναι έξοχο δείγμα του αυστηρού ρυθμού της αρχαίας ελληνικής πλαστικής, και αποδίδεται σε ικανότατο δημιουργό, ίσως στο διάσημο γλύπτη Κάλαμι.

 

Βιβλιογραφία


Diogenes -Σιώπη Σταυρούλα

Diogenes ( the Cynic philosopher , 410-323 BC )

αρχείο λήψης (2)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Diogenes “the Cynic ” was an ancient Greek philosopher, born in Sinope in Pontus about 412 BC. He came to Athens when he was very young and became a disciple of Antisthenes . Many say that he died in 323 BC in Corinth the day that Alexander the Great died in Babylon . He is considered the foremost representative of cynical philosophy . He used humor as a means for the teachings . He believed that the happiness of man lies not in physical life and that only through self-sufficiency , frugality , self-awareness and exercise one can obtain it .

αρχείο λήψης (1)

 

Tradition says he was residing a jar and walked around the streets all day, with a lantern . When asked what he needed the light in daytime for , he used to reply ” I am looking for honest people .”

 


Χάσμα γενεών -Σιώπη Σταυρούλα

Ένα από τα προβλήματα που δείχνει να αντιμετωπίζει η κοινωνία στις μέρες μας, αλλά και διαχρονικά, είναι το χάσμα που φαίνεται να υπάρχει ανάμεσα στους μεγαλύτερους και τους μικρότερους στην ηλικία.

Με τον όρο “χάσμα γενεών” μπορούμε να ορίσουμε, τη μεγάλη απόσταση που χαρακτηρίζει δύο γενιές σε κάθε εποχή, ως προς τις πεποιθήσεις, ιδέες, αντιλήψεις, τρόπους, σκέψεις και τη στάση ζωής γενικότερα.

Κάθε γενιά έχει την αίσθηση,  πως είναι διαφορετική από την άλλη. Η έκφραση αυτή, με απλά λόγια έρχεται για να τονίσει την διαφορετική κατανόηση, στην ουσία ίδιων πραγμάτων. Όταν το φαινόμενο εκδηλώνεται βλέπουμε από τη μια πλευρά, τους νέους να κατηγορούν τους μεγαλύτερους, μεταξύ άλλων, για υποκρισία, τυπικότητα, ψεύτικη ευγένεια, υπερβολική ενασχόληση με το χρήμα και τα υλικά αγαθά. Νιώθουν να δέχονται ασταμάτητα έντονη κριτική για τα πάντα, από τους υπερβολικά αυστηρούς μεγαλύτερους, όσον αφορά τον τρόπο που διαλέγουν να ντύνονται, να μιλάνε, να διασκεδάζουν, να συμπεριφέρονται γενικότερα. Σχεδόν κάθε παιδί, θεωρεί ότι είναι καταπιεσμένο από τους συντηρητικούς, αδιάλλακτους, γεμάτους αντιφάσεις γονείς του.

Από την άλλη πλευρά, οι μεγαλύτεροι καταλογίζουν στους πιο μικρούς, αδιαφορία, ανευθυνότητα, έλλειψη σεβασμού. Κάθε νέος μοιάζει στα μάτια τους ανεύθυνος, επιπόλαιος, άκριτα υποταγμένος στη μόδα και κακός χρήστης της γλώσσας. Η απειρία και η επαναστατική τους διάθεση, συχνά εκλαμβάνονται ως ασυδοσία. Δεν απουσιάζουν βέβαια ούτε αυτοί που νιώθουν ανασφάλεια γιατί νομίζουν πως τα παιδιά τους δεν θα τους συμπαρασταθούν όταν στο μέλλον χρειαστούν τη βοήθειά τους, κατηγορώντας τους νέους για αχαριστία.

Η βασικότερη αιτία, που εξηγεί ως ένα σημείο βέβαια, τις συγκρούσεις ανάμεσα στους εφήβους και τους γονείς τους είναι ο διαφορετικός ρόλος που η κοινωνία αναθέτει στους γονείς. Αυτοί, έχουν εξουσία, υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα απέναντι στα παιδιά τους. Κατ’ επέκταση, το κοινωνικό περιβάλλον απαιτεί από τους εφήβους να σέβονται την εξουσία αυτή. Το αποτέλεσμα είναι, ο έφηβος να βρίσκεται μπροστά σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση γιατί είναι υποχρεωμένος να υπακούει σε τρείς ή τέσσερις διαφορετικές εξουσίες: τους γονείς του, το σχολείο, τους κοινωνικούς νόμους αλλά και τις απαιτήσεις της ομάδας των συνομηλίκων του! Έτσι, συχνά δημιουργούνται συγκρούσεις, γιατί άλλα διατάζει η οικογένειά και άλλα απαιτούν οι φίλοι του έφηβου. Άλλη συμπεριφορά θέλει απ’ αυτόν το σχολείο και η κοινωνία και εντελώς διαφορετικά πρέπει να ενεργήσει προκειμένου να γίνει αποδεκτός από τους συνομηλίκους του. Το πόσο ομαλά ενηλικιώνεται ο έφηβος και το πόσο εύκολά ή δύσκολα θα κοινωνικοποιηθεί, είναι οι κύριοι παράγοντες που καθορίζουν τα όρια του χάσματός του, από αυτούς που ήδη έχουν ενηλικιωθεί.

Επιπλέον, οφείλουμε να είμαστε αρκετά προσεκτικοί ώστε να μη πέφτουμε στην παγίδα να το χρησιμοποιούμε σαν δικαιολογία όταν (ως γονείς) δεν θέλουμε να εξηγήσουμε κάτι στα παιδιά μας, ή (ως παιδιά) δεν θέλουμε να εξηγήσουμε κάτι στους γονείς μας, γιατί ο διάλογος, η ειλικρίνεια και η αμοιβαία εμπιστοσύνη κάνουν τις γενιές να επικοινωνούν, τους εφήβους να κοινωνικοποιούνται ομαλότερα και κατ’ επέκταση τα χάσματα να γεφυρώνονται. Η οξύτατη κριτική των εφήβων μειώνεται σταδιακά καθώς οι ενήλικες συνειδητοποιούν την διαφορετικότητά τους και τους προσεγγίζουν με κατανόηση.


Η γυναικεία ενδυμασία του Καβακλί-Σιώπη Σταυρούλα

αρχείο λήψης (3)Η γυναικεία ενδυμασία του Καβακλί(χωριό 90 χιλιόμετρα από την Φιλιππούπολης) χαρακτηρίζεται από το σύνθετο διακοσμητικό πλούτο. Παραδοσιακά σύμβολα, όνειρα, ελπίδες, όλα κεντημένα με μεταξωτές κλωστές. Η «τσούκνα» τόσο ως ονομασία όσο και ως υλικό, αποτελούσε το χαρακτηριστικό εξάρτημα της ενδυμασίας. Η «τσούκνα» ή «φ’στάνι», είναι πλισιδωτή με κέντημα στον κόρφο και τον ποδόγυρο. Στον κόρφο της τσούκνας κεντούσαν αντικριστά παγώνια, πέρδικες, σύμβολα γονιμότητας. Το πουκάμισο στην ενδυμασία είναι «λουλακιασμένο» (περασμένο με λουλάκι), βαμβακερό, με μανίκια σε σκουρότερη μπλε απόχρωση και κεντημένο στον ποδόγυρο και τα μανίκια με μεταξωτές κλωστές. Το ριγωτό πολύχρωμο ζωνάρι υφαινόταν και διπλωνόταν λοξά, ώστε να γίνει διπλό. Πάνω από το ζωνάρι δενόταν η στενόμακρη υφαντή «πιτσίρκα» (ποδιά) που είναι από τα καλύτερα δείγματα υφαντικής τέχνης στην Ελλάδα. Διάφορα μαύρα πανωφόρια κοντά, όπως το τσιουπούν ή μακριά (γούνα), κάλυπταν το σώμα ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες. Στα πόδια φορούσαν μαύρες ή λευκές πλεκτές κάλτσες και γουρουνουτσάρουχα.Στο κεφάλι φορούν την μαντίλα και στο μέτωπο στερεώνουν ένα κόσμημα με 5-15 φλουριά την «μπάπκα».



Las Vegas

                                                             LAS VEGAS

Ένα μέρος που θα επέλεγα να ταξιδέψω ,αλλά και θα σας πρότεινα να ταξιδέψετε κι εσείς, είναι  στην ‘πόλη που δεν κοιμάται ποτέ’  και ποια πόλη φυσικά είναι;  Το LAS  Vegas !    Το Λας Βέγκας, ή “Αμαρτωλή Πόλη”, όπως αναφέρεται συχνά, είναι η μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας της Νεβάδα. Ιδρύθηκε το 1905, και θεωρείται επίσημα πόλη από το 1911. Θεωρούνταν σημαντικός σιδηροδρομικός σταθμός μεταξύ ανατολικής και δυτικής ακτής, κατά την ανάπτυξη των ορυχείων στη δυτική ακτή. Μεγάλη αύξηση του πληθυσμού άρχισε να παρατηρείται μετά τη δημιουργία του φράγματος Hoover το 1935. Από το 1931 νομιμοποιήθηκε ο τζόγος, γεγονός που αύξησε και τον τουρισμό. Είναι, πλέον, παγκοσμίως γνωστή για τα τυχερά παιχνίδια, το καλό φαγητό και τη διασκέδαση. Αν και ο πληθυσμός της πόλης αυξάνεται συνεχώς κυρίως από οικογένειες και συνταξιούχους που αποφασίζουν να μετακομίσουν εκεί, το προφίλ της πόλης εξακολουθεί να είναι αυτό της παγκόσμιας πρωτεύουσας της διασκέδασης, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να έχουν γυριστεί αρκετές ταινίες με φόντο την “αμαρτωλή” ζωή του Λας Βέγκας. Με κύρια αξιοθέατα, τα ξενοδοχεία-καζίνο της περιοχής Strip, τις θεατρικές και μουσικές υπερπαραγωγές, αλλά και τα γνωστά παρεκκλήσια, το Λας Βέγκας σίγουρα δε θα σας απογοητεύσει. Απολαύστε υπεύθυνα!     

                                                             ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ                                                                                       

Εθνικό πάρκο Bryce Canyon  ,Εθνικό  πάρκο Zion , Λίμνη Las Vegas , Φράγμα Hoover, Grand Canyon  και πολλά άλλα . Δείτε  μερικά απο αυτά:

                                                           ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ

Bellagio, Aria Resort & Casino, Holiday Inn Club Vacations , The Cosmopolitan of Las Vegas και πολλά άλλα. Δείτε μερικά απο αυτά:

                                                                                ΦΑΓΗΤΟ

Κάθε ξενοδοχείο περιλαμβάνει δεκάδες εστιατόρια, ενώ τα περισσότερα καζίνο έχουν τον δικό τους μπουφέ. Προγραμματίστε το δείπνο σας σχετικά νωρίς, καθώς μετά τις 11 θα πρέπει να αρκεστείτε σε κάποιο σνακ.

Εάν αναζητάτε την πολυτελή κουζίνα, κατευθυνθείτε προς το εστιατόριο Picasso (στο Bellagio) για να δοκιμάσετε τις σπεσιαλιτέ του σεφ Τζούλιαν Σεράνο. Στο ίδιο ξενοδοχείο μπορείτε να δοκιμάσετε τη χωρητικότητα του στομαχιού σας στον μπουφέ (από 25 δολάρια). Οι χορτοφάγοι θα πρέπει να αρκεστούν σε εστιατόρια όπως το Paymon’s Mediterranean Café(Maryland Parkway), το οποίο συγκαταλέγεται στην κατηγορία των «φθηνών» έως «πολύ φθηνών».

 

                                   Ένα ελληνικό εστιατόριο κερδίζει την πρωτιά στο Las Vegas

Μπορεί το Las Vegas  να είναι γνωστό για τις απεριόριστες επιλογές ανάμεσα σε κορυφαία εστιατόρια στον κόσμο, όμως το εστιατόριο που αναδείχθηκε ως η καλύτερη άφιξη στην πόλη έχει ελληνική υπογραφή.

Πρόκειται για το Milos, το γνωστό ελληνικό εστιατόριο με διεθνή σταδιοδρομία, που αφού καθιέρωσε την αυθεντική ελληνική κουζίνα σε όλο τον κόσμο μέσα από τα εστιατόριά του στο Μόντρεαλ και τη Νέα Υόρκη, αναγορεύτηκε ως η καλύτερη άφιξη στο Las Vegas  για το 2011, με το τέταρτο κατά σειρά εστιατόριο που εγκαινίασε στο περίφημο ξενοδοχείο Cosmopolitan.

Όταν η διοίκηση του Cosmopolitan αποφάσισε να το κατασκευάσει ξοδεύοντας το αστρονομικό ποσό των 3,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων, έπρεπε να προβεί στις πλέον στοχευμένες επιλογές για τη «νέα εποχή» του ξενοδοχείου, που θα αντικατόπτριζαν το όραμά της. Και στην περίπτωση του Milos η δικαίωση ήρθε, φέρνοντας για πρώτη φορά το ελληνικό φαγητό στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.

Η πρόθεση του δημιουργού του Κώστα Σπηλιάδη ήταν ξεκάθαρη: να μοιραστεί μία νέα γαστρονομική εμπειρία στο Las Vegas , φέρνοντας στην πόλη της υπερβολής, τη φιλοσοφία της πρωτογενούς απλότητας.

Τα προϊόντα που καταφθάνουν στο Milos συλλέγονται καθημερινά από προσεκτικά διαλεγμένες πηγές κυρίως από την Ελλάδα, αλλά και την Τυνησία, το Μαρόκο, την Πορτογαλία, το Μόντρεαλ, το Λος Άντζελες και τη Νέα Υόρκη.

Σημειώστε, ότι εκτός από τις διακρίσεις που απέσπασε από τα Αμερικανικά ΜΜΕ, το εστιατόριο Milos έχει ήδη γίνει η αγαπημένη επιλογή διάσημων stars όπως οι U2, η Rihanna, o Jay Z, η Beyonce αλλά και σχεδόν όλων όσων εμφανίζονται σ’ αυτή την ιδιαίτερη πόλη.

 

ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΚΑΙ… ΚΟΣΤΟΣ

Οι τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων ξεκινούν από τα 1.000 δολάρια με εταιρείες όπως η Delta και η Lufthansa. Αρκετοί επισκέπτες, πάντως, προτιμούν να συνδυάσουν το ταξίδι με μια βόλτα στο Λος Αντζελες (με εισιτήρια που ξεκινούν από 800 δολάρια) και από εκεί να νοικιάσουν αυτοκίνητο για το Λας Βέγκας, το οποίο στοιχίζει 30 – 50 δολάρια την ημέρα. Κλείνοντας νωρίς ξενοδοχείο από το Ιντερνετ, μπορείτε να πετύχετε πραγματικές προσφορές για λιγότερα από 60 δολάρια τη βραδιά. Το κόστος του φαγητού μπορεί να είναι από εξευτελιστικά χαμηλό, αν αναζητήσετε τις προσφορές των καζίνο, μέχρι απλησίαστα ακριβό για τα υπερπολυτελή εστιατόρια των ξενοδοχείων


Κρήτη

Εγώ ένα μέρος που θα επέλεγα να διαφημίσω και να επισκεπτώ θα ήταν η Κρήτη γιατί έχει πολλά πράγματα για να επισκεφτής παρακάτω θα δούμε κάποια από αυτά τα μέρη:

Το Φαράγγι της Σαμαριάς:βρίσκεται στην Κρήτη, στο νότιο τμήμα του νομού Χανίων. Με μήκος 18 χιλιομέτρων, είναι ίσως το μεγαλύτερο σε μήκος φαράγγι της Ευρώπης μετά από το φαράγγι του Βερντόν στη Γαλλία. Είναι Εθνικός Δρυμός της Ελλάδας από το 1962 και φιλοξενεί πολλά ενδημικά είδη πουλιών και ζώων, το πιο γνωστό από τα οποία είναι ο κρητικός αίγαγρος γνωστός και σαν κρι-κρι. Το όνομά του το πήρε από το εγκαταλελειμμένο σήμερα χωριό της Σαμαριάς, που με τη σειρά του οφείλει το όνομα στην εκκλησία της Οσίας Μαρίας. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας αποτέλεσε κρησφύγετο επαναστατών και του τοπικού πληθυσμού.

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ:

ΠΑΡΑΛΙΕΣ:

Λίγα Λόγια για την Κρήτη:

Η Κρήτη είναι το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας και το 5ο μεγαλύτερο στη Μεσόγειο, καλύπτει μια περιοχή 8.336 km². Πρωτεύουσα καθώς και μεγαλύτερη πόλη της είναι το Ηράκλειο.Χωρίζεται στους νομούς Ηρακλείου, Χανίων, Λασιθίου και Ρεθύμνου και έχει πληθυσμός 601.131 ανθρώπων (απογραφή 2001). Το νησί έχει μήκος 260 χλμ και ποικίλλει στο πλάτος από 60 χλμ (που μετριούνται από το ακρωτήριο Δίον στο ακρωτήριο Λίθινο), σε μόνο 12 χλμ στον ισθμό της Ιεράπετρας στην ανατολική Κρήτη. Η ακτογραμμή της παρουσιάζει βαθύ γεωγραφικό διαμελισμό, δίνοντας στην Κρήτη πάνω από 1.000 χλμ ακτών. Η Κρήτη βρίσκεται περίπου 160 χλμ νότια της ελληνικής ηπειρωτικής χώρας.

Το νησί είναι ορεινό και καθορίζεται από μια υψηλή σειρά βουνών που το διασχίζει την από τη δύση ως την ανατολή, διαμορφωμένη από τρεις διαφορετικές ομάδες βουνών.

Νυχτερινή ζωή

Κρήτη έχει την πιο ζωντανή νυχτερινή ζωή από όλα τα ελληνικά νησιά. Υπάρχει πληθώρα επιλογών διασκέδασης για όλα τα γούστα και όλες τις ηλικίες, από τα ξέφρενα foam parties, μέχρι τις πιο παραδοσιακές βραδιές.Το καλοκαίρι στην Κρήτη οι επισκέπτες συναντούν τους ντόπιους, γίνονται όλοι μια παρέα και ακολουθούν τον μοναδικό τρόπο διασκέδασής τους. Μετά τη δύση του ηλίου, ο κόσμος αρχίζει να μαζεύεται σε «ουζερί» και «μεζεδοπωλεία» (καταστήματα που συνήθως βρίσκονται ή έχουν θέα τη θάλασσα) απολαμβάνοντας την τσικουδιά τους (τοπικό παραδοσιακό προϊόν) ή το ούζο τους με εκλεκτούς μεζέδες.

ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Ο μέσος χρόνος πτήσης από Κρήτη προς Αλεξανδρούπολη Δημόκριτος είναι 2 ώρες 30 λεπτά 152 € ήταν η χαμηλότερη τιμή μετ’ επιστροφής από Κρήτη προς Αλεξανδρούπολη Δημόκριτος τον τελευταίο μήνα Η δημοφιλέστερη αεροπορική εταιρία που εκτελεί πτήσεις από Κρήτη προς Αλεξανδρούπολη Δημόκριτος τον τελευταίο μήνα ήταν η Aegean Airlines Κρήτη απέχει 615 χμ από Αλεξανδρούπολη.


Παραδοσιακές ενδυμασίες της Θράκης

 

Παραδοσιακές ονομάζονται οι ενδυμασίες που φορέθηκαν στην προβιομηχανική εποχή. Η εποχή αυτή διήρκησε στη Μακεδονία και τη Θράκη ως τη δεκαετία του 1950.

Ο τρόπος διαμόρφωσης των ενδυμασιών αυτών διέπεται από τους νόμους της παράδοσης, είναι προφορικός και άγραφος:Η μια γενιά παραδίδει στην άλλη,η μάνα στη κόρη,οτεχνίτηςστομαθητευόμενο.Οι παραδοσιακές ενδυμασίες δεν ακολουθούσαν τη μόδα της κάθε εποχής αλλά επηρεάζονταν από τη μόδα. Οι αλλαγές ήταν μικρές, ο ρυθμός αργός, γιατί στην παραδοσιακή κοινωνία οποιαδήποτε αλλαγή έπρεπε να έχει τη γενική αποδοχή των μελών της κοινότητας.

Η παραδοσιακή ενδυμασία έντυνε και στόλιζε το κορμί, το προστάτευε από κινδύνους ορατούς (κρύο, ζέστη, τραυματισμό) και αόρατους (κακό μάτι, κακιά ώρα, δαιμονικά κ.α.) και αποτελούσε ένα είδος ταυτότητας που δήλωνε το φύλο, την ηλικία,το επάγγελμα, την εθνικότητα, το θρήσκευμα, την περιοχή καταγωγής ή και το συγκεκριμένο τόπο,την κοινωνική θέση, την οικογενειακή (παντρεμένη, χήρα, ανύπαντρη) και τη συναισθηματική κατάσταση (πένθος, χαρά).

Η ενδυμασία δεν ήταν μόνο χρηστικό αντικείμενο αλλά σε πολλές περιπτώσεις ήταν σπάνια καλλιτεχνικά δημιουργήματα υψηλής τέχνης και αισθητικής. Έργα ανθρώπων θαυμαστά όπου δείχνεται η επιθυμία για στολισμό, προβολή, καθιέρωση. Έργα που έδειχναν την ταυτότητα του τόπου και των κατοίκων της.


Η ιστορία του χωριού μου

Σύμφωνα με πληροφορείες που πήρα απο την γιαγιά μου και τον παπόύ μου έμαθα οτι η ζωή του χωριού ξεκίνησε ουσιαστικά το 1922, μετά την μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών ενώ πριν , ήταν τουρκοχώρι με το όνομα Μπίντικλι και κατοικούνταν εξολοκλήρου από Τούρκους και Βούλγαρους μικρογεωργούς και κτηνοτρόφους στην πλειοψηφία τους.

Το όνομα προέρχεται από την τουρκική λέξη Bit, που σημαίνει ψείρα. Υπονοεί τόπο με πολλές ψείρες. Σε κάθε περίπτωση η ονομασία ανακαλεί στην μνήμη των κατοίκων τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες της παρέβριας περιοχής, με τα κουνούπια, την ελονοσία και τις συνεχείς πλημμύρες που αποτέλεσαν μάστιγα των προηγούμενων κατοίκων αλλά και των Ανατολικοθρακιωτών μεταναστών. Το 1924 το χωριό ανακηρύσσεται σε αυτόνομη διοικητικά κοινότητα ως «Τύχιο», μία ονομασία που στη μνήμη των κατοίκων έχει συνδεθεί με την επίσκεψη του Ε. Βενιζέλου στο σταθμό του οικισμού. Το 1953 το όνομα εκδημοτικίζεται σε «Τυχερό», ενώ μαρτυρίες προβάλλουν ως αιτία της αναπροσαρμογής αυτής τη σύγχυση που προκαλούσε στους επιβάτες του σιδηρόδρομου η σύνδεση με το σταθμό του Πυθίου, που βρίσκεται βορειότερα.Οι πρώτοι κάτοικοι προέρχονται στην συντριπτική πλειοψηφία τους, από δύο χωριά αρβανιτόφωνα που όμως κατατάσσονται στα ελληνικά χωριά της περιοχής και που βρίσκονταν λίγο νοτιότερα, στην απέναντι όχθη του Έβρου. Πρόκειται για το Σουλτάνκιοϊ (στα αρβανίτικα Μπυθκούκι και στα ελληνικά Λίβυθρος) και το Ιμπρίκ Τεπέ (στα αρβανίτικα Κιουτέζα και στα ελληνικά ελληνικά), στα νότια του Εργίνη ποταμού.Το 1922 οι ελληνικοί πληθυσμοί μετακινούνται προς το ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος διασχίζοντας το ποτάμι και επιλέγουν τους οικισμούς Χάντζιας (Τάρσιον), Τσακιρτζί (Πυρόλιθος)και Μπίντικλι, πιστεύοντας όμως πως σύντομα θα επιστρέψουν στις πατρογονικές του εστίες. Ωστόσο το ποτάμι και οι πλημμύρες έπνιξαν τον κάμπο και ερήμωσαν το Χάντζια (Τάρσιον) και το Τσακιρτζί (Πυρόλιθος) μιας και οι κάτοικοι καταφεύγουν στο Μπίντικλι (Τύχιο) που ήταν σε ύψωμα.Εκτός από τους Αρβανιτόφωνους, ένα 10% του πληθυσμού ήταν οι Ανατολικοθρακιώτες Ντουατζιώτες, που μετακινήθηκαν από το Δοκάριο, ένα χωριό κοντά στο ποτάμι και τα αρβανιτοχώρια, γνωστό και ως Ντουαντζί.Στην μεγάλη πλεοψηφία τους ασχολούνται με την γεωργία και την καλλιέργεια βαμβακιού, ζαχαρότευτλου, σιταριού, ηλίανθου και πασατέμπου. Τα τελευταία χρόνια καλλιεργούνται επίσης αμπέλια, ντοματάκια αλλά και σπαράγγια, οι παραγωγοί των οποίων έχουν από το 1990 ιδρύσει τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Κοινής Γεωργικής Εκμετάλλευσης (Α.Σ.Κ.Γ.Ε.Τ.)Αρκετοί επίσης απασχολούνται στην βιομηχανία ξύλου ΑΚΡΙΤΑΣ Α.Ε.Στον ντόπιο πληθυσμό έχουν προστεθεί εκατοντάδες οικογένειες στρατιωτικών που ζουν στο Τυχερό, υπηρετώντας στην παρακείμενη 7 Μ/Κ Ταξιαρχία Πεζικού.



Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση