Σκέψεις για την εργατική εξέγερση στην Γαλλία

Του Γ.Γ.

Όπως παρακολουθούμε και στο βίντεο που παραθέτουμε η μπατσάδικη βία είναι παντού η ίδια. Καθώς και οι βάρβαρες ταξικές πολιτικές. Είτε οι καπιταλιστικές χώρες βρίσκονται υπό την «σπάθη» Μνημονίων είτε όχι, όπως συμβαίνει σήμερα στην Γαλλία του Ολάντ.
Θα ήταν παρακινδυνευμένο να κάνουμε οποιαδήποτε εκτίμηση για το αποτέλεσμα της σφοδρής σύγκρουσης που υπάρχει εδώ και βδομάδες στην Γαλλία μεταξύ κυβέρνησης – απεργών.
Επιγραμματικά όμως μπορεί να κάνουμε κάποιες σκέψεις σχετικά με το σκηνικό στο οποίο διεξάγεται αυτή η σύγκρουση που μπορεί πια να εξελιχθεί με απρόβλεπτες διαστάσεις αφού και οι δυο πλευρές «παίζουν τα ρέστα» τους.
Αν γίνουν δεκτά τα αιτήματα των απεργών και αποσυρθεί δηλαδή το αντεργατικό νομοσχέδιο –που σημειωτέον μόνο μέσω διατάγματος, χωρίς συζήτηση το Γαλλικό κοινοβούλιο μπόρεσε να περάσει- η κυβέρνηση Ολάντ-Βαλς δεν μπορεί να σταθεί ούτε λεπτό στην εξουσία.
Απ’ την άλλη η Γαλλία έχει παράδοση στο ισχυρό της συνδικαλιστικό κίνημα και η Συνδικαλιστική Ομοσπονδία CGT, που πρόσκειται στο Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας έχει κύρος μέσα στον λαό –καμιά σχέση με τα δικά μας τομάρια της ΓΣΕΕ- και οι δηλώσεις των στελεχών του όπως του Φιλίπ Μαρτινές ότι θα συνεχίσουν και θα κλιμακώσουν τον αγώνα τους μέχρι την πλήρη απόσυρση του αντεργατικού νομοσχεδίου έχουν βαρύτητα. Αλλωστε όταν τις εργατικές κινητοποιήσεις υποστηρίζει πάνω από το 70% του Γαλλικού λαού την ίδια ώρα που η δημοτικότητα του Ολάντ κατρακύλησε στο πρωτοφανές 14% δεν υπάρχουν περιθώρια να υποχωρήσει το CGT.

Κρατήστε επίσης και κάποια βασικά δεδομένα. Οι απεργοί αμφισβήτησαν έμπρακτα το μονοπώλιο της κρατικής βίας. Τα Γαλλικά ΜΜΕ ακόμα και τα καθεστωτικά δεν έκαναν την παραμικρή αναφορά για «πλήγμα της εθνικής οικονομίας, της εικόνας της χώρας, του τουρισμού», και τα σχετικά τροπάρια που θα απήγγειλαν οι Πρετεντεροπαπασουγιάδες αν κάτι αντίστοιχο συνέβαινε στην χώρα μας.
Ακόμα και όταν μασκοφόροι έκαιγαν αυτοκίνητα της αστυνομίας και πυρπολούσαν κρατικά κτήρια τα κυβερνητικά ΜΜΕ απέφυγαν να μιλήσουν για «προβοκάτορες» και έκαναν λόγο γα «ταραξίες».
Και το βασικότερο. Ότι ο «κοινωνικός αυτοματισμός» δεν είχε την παραμικρή παρουσία στους μήνες που κρατάει η Γαλλική εξέγερση.  Όπως και να είναι πάντως είναι  επιπόλαιο κάποιος να προβλέψει την εξέλιξη του Γαλλικού αναβρασμού. Οι εργαζόμενοι δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν και να κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους, ενώ η κυβέρνηση του Ολάντ παρουσιάζεται ανυποχώρητη. Όπως όμως κανείς δεν περίμενε το μέγεθος και την διάρκεια αυτών των εργατικών κινητοποιήσεων έτσι και τώρα δεν μπορεί να διατυπώσει εκτίμηση για το φινάλε τους.

http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2016/05/blog-post_287.html

Διαδηλωτές κατά της συμφωνίας TTIP

Συντάκτης: Θωμάς Ψήμμας*

http://www.efsyn.gr/arthro/ttip-antikoinoniko-symvolaio-tis-meta-neoterikotitas

https://www.ttip-leaks.org/

Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου

Στίχοι: Bertolt Brecht
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κούτρας & Θάνος Μικρούτσικος ( Ντουέτο )

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά
Θεωρούνε ταπεινό
Να μιλάς για το φαΐ
Ο λόγος; Έχουνε κι όλας φάει

Οι ταπεινοί αφήνουνε τον κόσμο
Χωρίς να’χουνε δοκιμάσει κρέας της προκοπής

Πώς ν’αναρωτηθούν πού’θε έρχονται
Και πού πηγαίνουν
Είναι τα όμορφα δειλινά τόσο αποκαμωμένοι
Το βουνό και την πλατειά τη θάλασσα
Δεν τά’χουν ακόμα δει
Όταν σημαίνει η ώρα τους

Αν δεν νοιαστούν οι ταπεινοί
Γι’αυτό που είναι ταπεινό
Ποτέ δεν θα υψωθούν

Το ημερολόγιο
Δεν δείχνει ακόμα την ημέρα
Όλοι οι μήνες, όλες οι ημέρες
Είναι ανοιχτές
Κάποια απ’ αυτές θα σφραγιστεί
Μ’ έναν σταυρό

Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
Οι έμποροι φωνάζουν γι’αγορές
Οι άνεργοι πεινούσαν
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται

Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
Κηρύχνουν τη λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα
Ζητάνε θυσίες
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
Για τις μεγάλες εποχές που θα’ρθουν
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
λεν πως η τέχνη να κυβερνάς το λαό
Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Πόλεμος και ειρήνη
Είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά
Όμως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους
Μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα
Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους
καθώς ο γιος από την μάνα
έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά
ο πόλεμός τους σκοτώνει
ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους

Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Μιλάνε για ειρήνη
Ο απλός λαός ξέρει
Πως έρχεται ο πόλεμος
Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Καταριούνται τον πόλεμο
Διαταγές για επιστράτευση
Έχουν υπογραφεί

Στον τοίχο με κιμωλία γραμμένο
Θέλουνε πόλεμο
Αυτός που το΄χε γράψει
Έπεσε κι όλας

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Να ο δρόμος για τη δόξα
Αυτοί που είναι χαμηλά
Να ο δρόμος για το μνήμα

Τούτος ο πόλεμος που έρχεται
Δεν είναι ο πρώτος
Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι
Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος
Υπήρχαν νικητές και νικημένοι
Στους νικημένους ο φτωχός λαός
Πέθαινε απ’ την πείνα
Τους νικητές ο φτωχός λαός
Πέθαινε το ίδιο

Σαν θα’ρθει η ώρα της πορείας
Πολλοί δεν ξέρουν
Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους
Η φωνή που διαταγές τους δίνει
Είναι του εχθρού τους η φωνή
Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει
Είναι ο ίδιος τους ο εχθρός

Νύχτα
Τ’ανδρόγυνα ξαπλώνουν στο κρεβάτι τους
Οι νέες γυναίκες θα γεννήσουν ορφανά

Στρατηγέ το τανκς σου
Είναι δυνατό μηχάνημα
Θερίζει δάση ολόκληρα
Κι εκατοντάδες άνδρες αφανίζει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-χρειάζεται οδηγό

Στρατηγέ το βομβαρδιστικό
Είναι πολυδύναμο
Πετάει πιο γρήγορα απ’ τον άνεμο
Κι απ’ τον ελέφαντα σηκώνει βάρος πιο πολύ
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-χρειάζεται πιλότο

Στρατηγέ ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ
Ξέρει να πετάει
Ξέρει και να σκοτώνει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-ξέρει να σκέφτεται.

Τα Μαθηματικά του Ιμπεριαλισμού: Μετρώντας τους νεκρούς.

Του Thomas S. Harrington (μετάφραση, επιμέλεια Σύλβια Βαρνάβα)

Την Τρίτη, αμέσως μετά τις αιματηρές επιθέσεις στις Βρυξέλλες, ο Michael Morrell, ο πρώην νούμερο δύο της CIA, ανακοίνωσε, ότι το ISIS “νικάει” στη συνεχιζόμενη αντιπαράθεση του με τις ΗΠΑ και τις χώρες της Ευρώπης. «Νικούν, και θα πρέπει να βρούμε επιπλέον στρατηγικές, για να μπορέσουμε να τους υπονομεύσουμε.»

Δεν είμαι ειδικός στις μετρήσεις που χρησιμοποιούνται από τους στρατιωτικούς σχεδιαστές στρατηγικής, για να υπολογίσουν την επιτυχία σε ένοπλες συγκρούσεις. Εικάζω, όμως, πως όλα συνοψίζονται σ’έναν συνδυασμό από α) την ικανότητα να σκοτώσεις τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό μαχητών του εχθρού και των υποτιθέμενων υποστηρικτών του και β) από την ικανότητα να προκαλέσεις όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ζημιά και αναστάτωση στις κοινωνικές και φυσικές υποδομές των κοινωνιών από τις οποίες προέρχοναι οι   καθορισμένοι εχθροί, ή με τις οποίες πιστεύεται ότι ταυτίζονται πιο έντονα.

Έτσι, ας δούμε πώς κυμαίνεται το σκορ ανάμεσα σε “μας” και τις κοινωνίες όπου “οι εχθροί μας” ζουν ή / και βρίσκουν την αίσθηση της πολιτιστικής τους κατεύθυνσης. Τα στοιχεία επιλέγονται από διάφορες πηγές άμεσα διαθέσιμες στο Διαδίκτυο.

Κατά τα τελευταία 15 χρόνια ισλαμιστές μαχητές έχουν διεξάγει πέντε μεγάλες συντονισμένες επιθέσεις κατά των ΗΠΑ και δυτικών ευρωπαϊκών στόχων (στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον το 2001,  στη Μαδρίτη το 2004, στο Λονδίνο το 2005, στο Παρίσι το 2015 και στις Βρυξέλλες το 2016) σκοτώνοντας περίπου 3402 άτομα. Αν διευρυνθεί το πεδίο της έρευνας για να συμπεριλάβει και τους Ισραηλινούς κάτω από την ομπρέλα των ΗΠΑ και της δυτικής ευρωπαϊκής κουλτούρας και του πολιτισμού (όπως τόσο συχνά μας υπενθυμίζουν ότι θα πρέπει ) υπάρχουν κάπου 465 άνθρωποι περισσότεροι που προστίθενται, με το σύνολο να φτάνει στους 3867. Αν θέλουμε να το διευρύνουμε περαιτέρω για να συμπεριλάβουμε και επιθέσεις που συνέβησαν στη Ρωσία, μαζί με όλες τις λιγότερο μαζικές επιθέσεις κατά των ΗΠΑ και των ευρωπαϊκών εδαφών (συνολικά 693, κυρίως Ρώσοι), ο αριθμός ανέρχεται σε 4560.

Ως προς το θέμα των κατεστραμμένων υποδομών και τη διαρκή διαταραχή της καθημερινής ζωής στις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη, δεν υπάρχει πραγματικά τίποτα να αναφερθεί. Ενώ οι επιθέσεις υπήρξαν ψυχολογικά τρομακτικές και αποτέλεσαν μια πηγή ατέλειωτου πόνου και θλίψης για τις οικογένειες και τους αγαπημένους εκείνων των οποίων οι ζωές βάναυσα τερματίστηκαν, οι επιθέσεις δεν συνέβαλαν σχεδόν σε τίποτα ώστε να αλλάξει η δυνατότητά μας να ζούμε και να εργαζόμαστε, όπως κάναμε πριν από αυτές.

Είναι αλήθεια, πως τώρα κατασκοπευόμαστε συνεχώς από τη δική μας κυβέρνηση και υποβαλλόμαστε σε τελετουργικό βιασμό στα αεροδρόμια, αλλά αυτό είναι όλο.

Όσοι από εμάς είχαν τρόφιμα, καύσιμα, στέγη, σχολεία και ηλεκτρική ενέργεια πριν από τις επιθέσεις, γενικά εξακολουθούν να τα έχουν όλα αυτά και τώρα. Και πολύ λίγοι άνθρωποι, αν υπάρχουν, στην Ευρώπη ή τις ΗΠΑ έχουν εκδιωχθεί από τα σπίτια τους εξαιτίας αυτών των ένοπλων επιθέσεων στις κοινωνίες μας.

Ας δούμε τώρα τις χώρες των οποίων ο ισλαμικός «πολιτισμός του μίσους», όπως συνεχώς μας λένε, δημιουργεί μια ατέλειωτη αρμαθειά ανθρώπων, που είναι πρόθυμοι να μας σκοτώσουν για κανέναν προφανή λόγο.
Πώς τα χουν βγάλει πέρα σε σχέση με τις επιθέσεις που πραγματοποιούνται σε αυτές, από τις ΗΠΑ και τους σύμμαχούς τους;

Σύμφωνα με τη μελέτη του Πανεπιστημίου Μπράουν για το Κόστος των Πολέμων,  92,000 Αφγανοί έχουν σκοτωθεί από την εισβολή των ΗΠΑ στη χώρα τους το 2001 και 165,000 Ιρακινοί σκοτώθηκαν ως αποτέλεσμα του πολέμου στη χώρα αυτή μετά την εισβολή των ΗΠΑ το 2003. Στο Πακιστάν, εκτιμάται πως 57.000 Πακιστανοί έχουν σκοτωθεί από τότε που οι ΗΠΑ ξεκίνησαν το μυστικό πόλεμο τους στην εν λόγω χώρα κατά την περίοδο 2004-2005. Και αυτά είναι συντηρητικές εκτιμήσεις από τον υπολογισμό του ίδιου του αρθογράφου.

Στη Λιβύη, η οποία αδικαιολόγητα καταστράφηκε από τις ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους με την προτροπή της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον, ακριβή στατιστικά στοιχεία είναι δύσκολο δοθούν. Αλλά φαίνεται ότι περίπου 3.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν ως άμεσο αποτέλεσμα της εκστρατείας βομβαρδισμού Allied το 2011, και επανειλημμένα ανάλογος αριθμός ανθρώπων έχασε τη ζωή του ως αποτέλεσμα των φανατικών θρησκευτικών συγκρούσεων που στην ουσία απελευθέρωσε η εκστρατεία.

Μήπως να πούμε και για τη Συρία; Εκεί, ένας εμφύλιος πόλεμος πλησίαζε στον επίλογό του το 2013 με μια αρκετά πιθανή νίκη του Άσαντ όταν, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους (το Ισραήλ, η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία), αποφάσισαν να παρέμβουν, όπως επιβεβαιώνει η πρόσφατη αποκάλυψη των ηλεκτρονικών μηνυμάτων  του Sidney Blumenthal στη Χίλαρι Κλίντον -με την ελπίδα να προκληθεί ένα αιματηρό και παρατεταμένο αδιέξοδο, ο μακροπρόθεσμος στόχος του οποίου ήταν, να διασφαλιστεί ότι η Συρία δεν θα είναι σε θέση να ενεργεί ως περιφερειακό αντίβαρο του Ισραήλ ή της Τουρκίας, τουλάχιστον για την επόμενη γενιά.

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, πάνω από 250.000 άνθρωποι έχουν πλέον σκοτωθεί στον πόλεμο, και σχεδόν το 75% αυτών των θανάτων έχει προκληθεί από τη στιγμή που οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, ενεπλάκησαν πιο ενεργά στη σύγκρουση στα τέλη του 2013.

Κατά την ίδια αυτή περίοδο των 15 χρόνων, από το 2001, ο πιο σημαντικός στρατηγικός «φίλος» των ΗΠΑ, το Ισραήλ, έχει πραγματοποιήσει τρεις επιθέσεις (2006, 2008-09 και 2014) στη Λωρίδα της Γάζας, σκοτώνοντας συνολικά περίπου 4000 Παλαιστίνιους. Το σύνολο των Ισραηλινών που σκοτώθηκαν από αυτές τις επιθέσεις, τις οποίες τα διεφθαρμένα και εκδιδόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσής μας, επιμένουν να τις αποκαλούν “πολέμους”, είναι 95.

Το 2006, το Ισραήλ επιτέθηκε επίσης στη γείτονά του χώρα στο Βορρά, το Λίβανο, μια χώρα της οποίας το νότιο τμήμα είχε ήδη υποβληθεί σε στρατιωτική κατοχή από το 1982 έως το 2000. Το αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης ήταν 1.200 Λιβανέζοι νεκροί. Οι ισραηλινές απώλειες (θυμηθείτε, όπως συνέβη με τους περισσότερους Ισραηλινούς που σκοτώθηκαν  στην Γάζα, αυτά ήταν στρατεύματα που επιθετικά εισέβαλαν σε μια κυρίαρχη χώρα) ήταν 165.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, η Σαουδική Αραβία, η μεσαιωνική δικτατορία που δεν προκαλεί τίποτα άλλο παρά εκφράσεις ζεστής και αδελφικής αγάπης στην Ουάσιγκτον και στις ευρωπαϊκές καγκελαρίες πραγματοποίησε α) μια αιματηρή επίθεση στο Μπαχρέιν, στην οποία σκοτώθηκαν 90 άνθρωποι και ξερίζωσε οποιεσδήποτε φιλο δημοκρατικές δυνάμεις θα μπορούσε να έχει η χώρα και β) έναν αδυσώπητο από αέρα πόλεμο στην Υεμένη κατά των Χούθι, με εξοπλισμό και υλικοτεχνική καθοδήγηση από τις ΗΠΑ,  επιθέσεις  που είχαν ως αποτέλεσμα για το 2015 μόνο το θάνατο 2.800 αμάχων.

Στη συνέχεια, υπάρχει η υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ πραξικοπηματική κυβέρνηση του στρατηγού Αλ-Σίσι στην Αίγυπτο η οποία, σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, πραγματοποίησε την “εκ προμελέτης” σφαγή των 817 ειρηνικών διαδηλωτών στην Πλατεία Rabaa στο Κάιρο στις 14 του Αυγούστου, 2013

Υπάρχει επίσης και ο συνεχιζόμενος πόλεμος στη Σομαλία που διεξάγεται με τα υπο αμερικανική ηγεσία drones και τις ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ, όπου τουλάχιστον 250 Σομαλοί έχασαν τη ζωή τους στα χέρια αυτών των δυνάμεων.

Και  υπάρχει βέβαια και η Αλγερία, για την οποία κανείς απολύτως δεν μιλάει,  αλλά αποτελεί το κλειδί για την ουσιαστική κατανόηση των τρέχουσων εντάσεων στη γαλλόφωνη Ευρώπη.
Για την ακρίβεια, οι περισσότεροι από τους θανάτους συνέβησαν εκεί, πριν από το 2001, και ως εκ τούτου, για να κυριολεκτούμε, εφόσον μιλάμε εδώ για την τελευταία μόνο 15ετία μπορεί να βρίσκονται έξω από τις παραμέτρους των υπολογισμών, που διέπουν το συγκεκριμένο άρθρο.
Αλλά το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις δράστες της πλειοψηφίας αυτών των θανάτων, δεν έχουν ποτέ προσαχθεί στη δικαιοσύνη, και μάλιστα επίσημα προστατεύονται από οποιαδήποτε δίωξη, σημαίνει ότι οι πληγές που δημιουργήθηκαν από αυτή τη σύγκρουση, μας ακολουθούν ακόμη, ιδιαίτερα τη Γαλλία, τον πρώην αποικιακό αφέντη της βόρειας αφρικανικής χώρας.

Τι συνέβη εκεί;
Το 1991, οι ισλαμιστές στην εν λόγω χώρα ήταν στο δρόμο τους για μια προφανή εκλογική νίκη στις επερχόμενες εκλογές, όταν οι ΗΠΑ και η υποστηριζόμενη από την Γαλλία κυβέρνηση οργάνωσε πραξικόπημα. Κατά τα επόμενα 15 χρόνια κυνηγούσαν βάναυσα οποιονδήποτε και οτιδήποτε συνδεόταν με την πολιτική των ισλαμιστών. Μόλις η σύγκρουση εξελίχθηκε υπήρξαν βέβαια φρικαλεότητες και από τις δύο πλευρές. Αλλά ας μην υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι ο πόλεμος, ο οποίος προκάλεσε περίπου 200.000 θανάτους, προήλθε από  το γεγονός ότι η κοινωνική και η κυβερνητική ελίτ που υποστηριζόταν από δυτικές δυνάμεις, δεν επιθυμούσε να επιτρέψει στην δημοκρατία της Αλγερίας, να ακολουθήσει την δική της πορεία.

Πώς διαμορφώνονται τα πράγματα για τους “εχθρούς μας” όσον αφορά τους όρους για την δεύτερη μέτρηση, που χαρακτηρίζει έναν πόλεμο “επιτυχία”, όπως  αναφέρθηκε παραπάνω: την καταστροφή, δηλαδή, των φυσικών υποδομών και την ευρεία διατάραξη της καθημερινής ζωής για την πλειοψηφία του πληθυσμού;

Λοιπόν, το Ιράκ, η Λιβύη,η Γάζα, η Σομαλία, το Πακιστάν και η Συρία,  θεωρούνται τώρα ευρέως ως τελείως αποτυχημένες και κατεστραμμένες πολιτείες, όπου η καθημερινή μάχη για επιβίωση, απαιτεί σχεδόν κάθε ουγγιά της ενέργειας που διαθέτουν οι πολίτες που ζουν εκεί. Με την πιθανή εξαίρεση της πρωτεύουσας του, το ίδιο μπορεί να λεχθεί και για το Αφγανιστάν. Ενώ τα πράγματα είναι ίσως πιο ανεκτά στο επίπεδο των καθημερινών ρυθμών, η Αίγυπτος και η Αλγερία και το Λίβανο, αποτελούν πλέον πραγματικές φωλιές του φόβου και της απέχθειας, όπου οι άνθρωποι ξέρουν ότι λίγες «απαγορευμένες» λέξεις , μπορούν να σου προκαλέσουν μια ολόκληρη ζωή με προβλήματα ή έναν θάνατο.

Αλλά ο Michael Morrell, ο οποίος έχει όλα αυτά τα γεγονότα και πολύ, πολύ περισσότερες πληροφορίες στη διάθεσή του, λέει ότι «εμείς» χάνουμε στον αγώνα εναντίον «τους»;

Θα μπορούσε κάτι τέτοιο να σημαίνει, ότι ο Morrell, οικονομολόγος στο επάγγελμα, είναι τόσο κακός στους αριθμούς και τους υπολογισμούς;
Όχι, σημαίνει απλώς, ότι είναι ένας επαγγελματίας ένος νέου και ταχέως αναπτυσσόμενου επιστημονικού τομέα, των «Μαθηματικών του Ιμπεριαλισμού», ο οποίος, με το να εισάγει υπερπλήρεις δόσεις ρατσισμού και συστηματικής αποκτήνωσης στους υπολογισμούς και τις εξισώσεις του, καταλήγει διαρκώς στο συμπέρασμα, ότι ένας τετραψήφιος αριθμός, όπως το 4560 είναι πάντα μεγαλύτερος, από έναν 6ψήφιο ή 7ψήφιο διαρκώς αυξανόμενο αριθμό.  

(πηγή:https://omniatv.com/blog/5907-%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%82

http://www.counterpunch.org/2016/03/25/imperial-math-counting-the-dead/)

https://www.youtube.com/watch?v=2hGRcScbmqg

…για τους ξεριζωμένους…