Τα Μαθηματικά του Ιμπεριαλισμού: Μετρώντας τους νεκρούς.

Του Thomas S. Harrington (μετάφραση, επιμέλεια Σύλβια Βαρνάβα)

Την Τρίτη, αμέσως μετά τις αιματηρές επιθέσεις στις Βρυξέλλες, ο Michael Morrell, ο πρώην νούμερο δύο της CIA, ανακοίνωσε, ότι το ISIS “νικάει” στη συνεχιζόμενη αντιπαράθεση του με τις ΗΠΑ και τις χώρες της Ευρώπης. «Νικούν, και θα πρέπει να βρούμε επιπλέον στρατηγικές, για να μπορέσουμε να τους υπονομεύσουμε.»

Δεν είμαι ειδικός στις μετρήσεις που χρησιμοποιούνται από τους στρατιωτικούς σχεδιαστές στρατηγικής, για να υπολογίσουν την επιτυχία σε ένοπλες συγκρούσεις. Εικάζω, όμως, πως όλα συνοψίζονται σ’έναν συνδυασμό από α) την ικανότητα να σκοτώσεις τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό μαχητών του εχθρού και των υποτιθέμενων υποστηρικτών του και β) από την ικανότητα να προκαλέσεις όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ζημιά και αναστάτωση στις κοινωνικές και φυσικές υποδομές των κοινωνιών από τις οποίες προέρχοναι οι   καθορισμένοι εχθροί, ή με τις οποίες πιστεύεται ότι ταυτίζονται πιο έντονα.

Έτσι, ας δούμε πώς κυμαίνεται το σκορ ανάμεσα σε “μας” και τις κοινωνίες όπου “οι εχθροί μας” ζουν ή / και βρίσκουν την αίσθηση της πολιτιστικής τους κατεύθυνσης. Τα στοιχεία επιλέγονται από διάφορες πηγές άμεσα διαθέσιμες στο Διαδίκτυο.

Κατά τα τελευταία 15 χρόνια ισλαμιστές μαχητές έχουν διεξάγει πέντε μεγάλες συντονισμένες επιθέσεις κατά των ΗΠΑ και δυτικών ευρωπαϊκών στόχων (στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον το 2001,  στη Μαδρίτη το 2004, στο Λονδίνο το 2005, στο Παρίσι το 2015 και στις Βρυξέλλες το 2016) σκοτώνοντας περίπου 3402 άτομα. Αν διευρυνθεί το πεδίο της έρευνας για να συμπεριλάβει και τους Ισραηλινούς κάτω από την ομπρέλα των ΗΠΑ και της δυτικής ευρωπαϊκής κουλτούρας και του πολιτισμού (όπως τόσο συχνά μας υπενθυμίζουν ότι θα πρέπει ) υπάρχουν κάπου 465 άνθρωποι περισσότεροι που προστίθενται, με το σύνολο να φτάνει στους 3867. Αν θέλουμε να το διευρύνουμε περαιτέρω για να συμπεριλάβουμε και επιθέσεις που συνέβησαν στη Ρωσία, μαζί με όλες τις λιγότερο μαζικές επιθέσεις κατά των ΗΠΑ και των ευρωπαϊκών εδαφών (συνολικά 693, κυρίως Ρώσοι), ο αριθμός ανέρχεται σε 4560.

Ως προς το θέμα των κατεστραμμένων υποδομών και τη διαρκή διαταραχή της καθημερινής ζωής στις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη, δεν υπάρχει πραγματικά τίποτα να αναφερθεί. Ενώ οι επιθέσεις υπήρξαν ψυχολογικά τρομακτικές και αποτέλεσαν μια πηγή ατέλειωτου πόνου και θλίψης για τις οικογένειες και τους αγαπημένους εκείνων των οποίων οι ζωές βάναυσα τερματίστηκαν, οι επιθέσεις δεν συνέβαλαν σχεδόν σε τίποτα ώστε να αλλάξει η δυνατότητά μας να ζούμε και να εργαζόμαστε, όπως κάναμε πριν από αυτές.

Είναι αλήθεια, πως τώρα κατασκοπευόμαστε συνεχώς από τη δική μας κυβέρνηση και υποβαλλόμαστε σε τελετουργικό βιασμό στα αεροδρόμια, αλλά αυτό είναι όλο.

Όσοι από εμάς είχαν τρόφιμα, καύσιμα, στέγη, σχολεία και ηλεκτρική ενέργεια πριν από τις επιθέσεις, γενικά εξακολουθούν να τα έχουν όλα αυτά και τώρα. Και πολύ λίγοι άνθρωποι, αν υπάρχουν, στην Ευρώπη ή τις ΗΠΑ έχουν εκδιωχθεί από τα σπίτια τους εξαιτίας αυτών των ένοπλων επιθέσεων στις κοινωνίες μας.

Ας δούμε τώρα τις χώρες των οποίων ο ισλαμικός «πολιτισμός του μίσους», όπως συνεχώς μας λένε, δημιουργεί μια ατέλειωτη αρμαθειά ανθρώπων, που είναι πρόθυμοι να μας σκοτώσουν για κανέναν προφανή λόγο.
Πώς τα χουν βγάλει πέρα σε σχέση με τις επιθέσεις που πραγματοποιούνται σε αυτές, από τις ΗΠΑ και τους σύμμαχούς τους;

Σύμφωνα με τη μελέτη του Πανεπιστημίου Μπράουν για το Κόστος των Πολέμων,  92,000 Αφγανοί έχουν σκοτωθεί από την εισβολή των ΗΠΑ στη χώρα τους το 2001 και 165,000 Ιρακινοί σκοτώθηκαν ως αποτέλεσμα του πολέμου στη χώρα αυτή μετά την εισβολή των ΗΠΑ το 2003. Στο Πακιστάν, εκτιμάται πως 57.000 Πακιστανοί έχουν σκοτωθεί από τότε που οι ΗΠΑ ξεκίνησαν το μυστικό πόλεμο τους στην εν λόγω χώρα κατά την περίοδο 2004-2005. Και αυτά είναι συντηρητικές εκτιμήσεις από τον υπολογισμό του ίδιου του αρθογράφου.

Στη Λιβύη, η οποία αδικαιολόγητα καταστράφηκε από τις ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους με την προτροπή της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον, ακριβή στατιστικά στοιχεία είναι δύσκολο δοθούν. Αλλά φαίνεται ότι περίπου 3.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν ως άμεσο αποτέλεσμα της εκστρατείας βομβαρδισμού Allied το 2011, και επανειλημμένα ανάλογος αριθμός ανθρώπων έχασε τη ζωή του ως αποτέλεσμα των φανατικών θρησκευτικών συγκρούσεων που στην ουσία απελευθέρωσε η εκστρατεία.

Μήπως να πούμε και για τη Συρία; Εκεί, ένας εμφύλιος πόλεμος πλησίαζε στον επίλογό του το 2013 με μια αρκετά πιθανή νίκη του Άσαντ όταν, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους (το Ισραήλ, η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία), αποφάσισαν να παρέμβουν, όπως επιβεβαιώνει η πρόσφατη αποκάλυψη των ηλεκτρονικών μηνυμάτων  του Sidney Blumenthal στη Χίλαρι Κλίντον -με την ελπίδα να προκληθεί ένα αιματηρό και παρατεταμένο αδιέξοδο, ο μακροπρόθεσμος στόχος του οποίου ήταν, να διασφαλιστεί ότι η Συρία δεν θα είναι σε θέση να ενεργεί ως περιφερειακό αντίβαρο του Ισραήλ ή της Τουρκίας, τουλάχιστον για την επόμενη γενιά.

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, πάνω από 250.000 άνθρωποι έχουν πλέον σκοτωθεί στον πόλεμο, και σχεδόν το 75% αυτών των θανάτων έχει προκληθεί από τη στιγμή που οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, ενεπλάκησαν πιο ενεργά στη σύγκρουση στα τέλη του 2013.

Κατά την ίδια αυτή περίοδο των 15 χρόνων, από το 2001, ο πιο σημαντικός στρατηγικός «φίλος» των ΗΠΑ, το Ισραήλ, έχει πραγματοποιήσει τρεις επιθέσεις (2006, 2008-09 και 2014) στη Λωρίδα της Γάζας, σκοτώνοντας συνολικά περίπου 4000 Παλαιστίνιους. Το σύνολο των Ισραηλινών που σκοτώθηκαν από αυτές τις επιθέσεις, τις οποίες τα διεφθαρμένα και εκδιδόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσής μας, επιμένουν να τις αποκαλούν “πολέμους”, είναι 95.

Το 2006, το Ισραήλ επιτέθηκε επίσης στη γείτονά του χώρα στο Βορρά, το Λίβανο, μια χώρα της οποίας το νότιο τμήμα είχε ήδη υποβληθεί σε στρατιωτική κατοχή από το 1982 έως το 2000. Το αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης ήταν 1.200 Λιβανέζοι νεκροί. Οι ισραηλινές απώλειες (θυμηθείτε, όπως συνέβη με τους περισσότερους Ισραηλινούς που σκοτώθηκαν  στην Γάζα, αυτά ήταν στρατεύματα που επιθετικά εισέβαλαν σε μια κυρίαρχη χώρα) ήταν 165.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, η Σαουδική Αραβία, η μεσαιωνική δικτατορία που δεν προκαλεί τίποτα άλλο παρά εκφράσεις ζεστής και αδελφικής αγάπης στην Ουάσιγκτον και στις ευρωπαϊκές καγκελαρίες πραγματοποίησε α) μια αιματηρή επίθεση στο Μπαχρέιν, στην οποία σκοτώθηκαν 90 άνθρωποι και ξερίζωσε οποιεσδήποτε φιλο δημοκρατικές δυνάμεις θα μπορούσε να έχει η χώρα και β) έναν αδυσώπητο από αέρα πόλεμο στην Υεμένη κατά των Χούθι, με εξοπλισμό και υλικοτεχνική καθοδήγηση από τις ΗΠΑ,  επιθέσεις  που είχαν ως αποτέλεσμα για το 2015 μόνο το θάνατο 2.800 αμάχων.

Στη συνέχεια, υπάρχει η υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ πραξικοπηματική κυβέρνηση του στρατηγού Αλ-Σίσι στην Αίγυπτο η οποία, σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, πραγματοποίησε την “εκ προμελέτης” σφαγή των 817 ειρηνικών διαδηλωτών στην Πλατεία Rabaa στο Κάιρο στις 14 του Αυγούστου, 2013

Υπάρχει επίσης και ο συνεχιζόμενος πόλεμος στη Σομαλία που διεξάγεται με τα υπο αμερικανική ηγεσία drones και τις ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ, όπου τουλάχιστον 250 Σομαλοί έχασαν τη ζωή τους στα χέρια αυτών των δυνάμεων.

Και  υπάρχει βέβαια και η Αλγερία, για την οποία κανείς απολύτως δεν μιλάει,  αλλά αποτελεί το κλειδί για την ουσιαστική κατανόηση των τρέχουσων εντάσεων στη γαλλόφωνη Ευρώπη.
Για την ακρίβεια, οι περισσότεροι από τους θανάτους συνέβησαν εκεί, πριν από το 2001, και ως εκ τούτου, για να κυριολεκτούμε, εφόσον μιλάμε εδώ για την τελευταία μόνο 15ετία μπορεί να βρίσκονται έξω από τις παραμέτρους των υπολογισμών, που διέπουν το συγκεκριμένο άρθρο.
Αλλά το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις δράστες της πλειοψηφίας αυτών των θανάτων, δεν έχουν ποτέ προσαχθεί στη δικαιοσύνη, και μάλιστα επίσημα προστατεύονται από οποιαδήποτε δίωξη, σημαίνει ότι οι πληγές που δημιουργήθηκαν από αυτή τη σύγκρουση, μας ακολουθούν ακόμη, ιδιαίτερα τη Γαλλία, τον πρώην αποικιακό αφέντη της βόρειας αφρικανικής χώρας.

Τι συνέβη εκεί;
Το 1991, οι ισλαμιστές στην εν λόγω χώρα ήταν στο δρόμο τους για μια προφανή εκλογική νίκη στις επερχόμενες εκλογές, όταν οι ΗΠΑ και η υποστηριζόμενη από την Γαλλία κυβέρνηση οργάνωσε πραξικόπημα. Κατά τα επόμενα 15 χρόνια κυνηγούσαν βάναυσα οποιονδήποτε και οτιδήποτε συνδεόταν με την πολιτική των ισλαμιστών. Μόλις η σύγκρουση εξελίχθηκε υπήρξαν βέβαια φρικαλεότητες και από τις δύο πλευρές. Αλλά ας μην υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι ο πόλεμος, ο οποίος προκάλεσε περίπου 200.000 θανάτους, προήλθε από  το γεγονός ότι η κοινωνική και η κυβερνητική ελίτ που υποστηριζόταν από δυτικές δυνάμεις, δεν επιθυμούσε να επιτρέψει στην δημοκρατία της Αλγερίας, να ακολουθήσει την δική της πορεία.

Πώς διαμορφώνονται τα πράγματα για τους “εχθρούς μας” όσον αφορά τους όρους για την δεύτερη μέτρηση, που χαρακτηρίζει έναν πόλεμο “επιτυχία”, όπως  αναφέρθηκε παραπάνω: την καταστροφή, δηλαδή, των φυσικών υποδομών και την ευρεία διατάραξη της καθημερινής ζωής για την πλειοψηφία του πληθυσμού;

Λοιπόν, το Ιράκ, η Λιβύη,η Γάζα, η Σομαλία, το Πακιστάν και η Συρία,  θεωρούνται τώρα ευρέως ως τελείως αποτυχημένες και κατεστραμμένες πολιτείες, όπου η καθημερινή μάχη για επιβίωση, απαιτεί σχεδόν κάθε ουγγιά της ενέργειας που διαθέτουν οι πολίτες που ζουν εκεί. Με την πιθανή εξαίρεση της πρωτεύουσας του, το ίδιο μπορεί να λεχθεί και για το Αφγανιστάν. Ενώ τα πράγματα είναι ίσως πιο ανεκτά στο επίπεδο των καθημερινών ρυθμών, η Αίγυπτος και η Αλγερία και το Λίβανο, αποτελούν πλέον πραγματικές φωλιές του φόβου και της απέχθειας, όπου οι άνθρωποι ξέρουν ότι λίγες «απαγορευμένες» λέξεις , μπορούν να σου προκαλέσουν μια ολόκληρη ζωή με προβλήματα ή έναν θάνατο.

Αλλά ο Michael Morrell, ο οποίος έχει όλα αυτά τα γεγονότα και πολύ, πολύ περισσότερες πληροφορίες στη διάθεσή του, λέει ότι «εμείς» χάνουμε στον αγώνα εναντίον «τους»;

Θα μπορούσε κάτι τέτοιο να σημαίνει, ότι ο Morrell, οικονομολόγος στο επάγγελμα, είναι τόσο κακός στους αριθμούς και τους υπολογισμούς;
Όχι, σημαίνει απλώς, ότι είναι ένας επαγγελματίας ένος νέου και ταχέως αναπτυσσόμενου επιστημονικού τομέα, των «Μαθηματικών του Ιμπεριαλισμού», ο οποίος, με το να εισάγει υπερπλήρεις δόσεις ρατσισμού και συστηματικής αποκτήνωσης στους υπολογισμούς και τις εξισώσεις του, καταλήγει διαρκώς στο συμπέρασμα, ότι ένας τετραψήφιος αριθμός, όπως το 4560 είναι πάντα μεγαλύτερος, από έναν 6ψήφιο ή 7ψήφιο διαρκώς αυξανόμενο αριθμό.  

(πηγή:https://omniatv.com/blog/5907-%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%82

http://www.counterpunch.org/2016/03/25/imperial-math-counting-the-dead/)