Αρχείο για "Οκτώβριος, 2015"

Ο Νεοφιλελευθερισμός ως Κοινωνική Νεκροφιλία

Ο Νεοφιλελευθερισμός ως Κοινωνική Νεκροφιλία: Ο Έριχ Φρομ και η Πολιτική της Απελπισίας στην Ελλάδα… Της Παναγιώτας Γούναρη*

 

klj

 

Ο Νεοφιλελευθερισμός ως Κοινωνική Νεκροφιλία

TTIP

TTIP…

Επίθεση στον δημόσιο τομέα, προσωπικά δεδομένα και δημοκρατία

από το ΙΔΡΥΜΑ ΡΟΖΑΣ ΛΟΥΞΕΜΠΟΥΡΓΚ και το tvxs

48…

48 χρόνια από τη δολοφονία του Che, o λόγος στην Αλγερία.

όπως puerto rico;

Οι δανειστές λένε στο Πόρτο Ρίκο: Απολύστε δασκάλους και κλείστε σχολεία για να μας αποπληρώσετε.

Έκθεση, που εκπονήθηκε από 34 hedge funds, λέει ότι η κυβέρνηση είχε «υπερβολικές δαπάνες για την εκπαίδευση», παρά το ότι αυτές αντιστοιχούν στο 79% του μέσου όρου των ΗΠΑ ανά μαθητή.

Δισεκατομμυριούχοι μάνατζερς hedge funds ζητούν από το Πόρτο Ρίκο να απολύσει δασκάλους και να κλείσει σχολεία έτσι ώστε το νησί να μπορέσει να τους επιστρέψει τα δισεκατομμύρια που τους ανήκουν.

Οι δανειστές ζητούν από το Πόρτο Ρίκο να απορρίψει την χρεωκοπία και να αποπληρώσει τα χρέη του, επιβάλλοντας περισσότερους φόρους, πουλώντας δημόσια κτίρια αξίας 4 δις δολαρίων και μειώνοντας δραστικά τις δημόσιες δαπάνες, κυρίως στην εκπαίδευση

Η ομάδα των 34 hedge funds προσέλαβε τους πρώην οικονομολόγους του ΔΝΤ, προκειμένου να βρουν μια λύση για την κρίση χρέους του Πόρτο Ρίκο, μετά την ξεκάθαρη ανακοίνωση του κυβερνήτη του νησιού πως το 72 δις χρέος είναι μη βιώσιμο , ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την χρεωκοπία.

Οι δανειστές είναι ειδικοί στα “κόκκινα δάνεια”, γνωστοί επίσης ως δανειστές-γύπες και ορισμένοι από αυτούς κερδοσκόπησαν από τις κρίσεις στην Ελλάδα και την Αργεντινή, την κατάρρευση της Lehman Brothers και την παρ’ ολίγον κατάρρευση της Co-op Bank στη Μεγάλη Βρετανία.

Η αναφορά με τον τίτλο “Υπάρχει Καλύτερος Δρόμος για το Πόρτο Ρίκο”, υποστήριξε ότι το Πόρτο Ρίκο θα μπορούσε να αποφύγει τη χρεωκοπία αν βελτιώσει την συλλογή των φόρων και μειώσει δραστικά τα δημόσια έξοδα.

Κατηγόρησε το νησί, όπου 56% των παιδιών ζει στη φτώχεια, ότι ξοδεύει πάρα πολλά στην εκπαίδευση παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει ήδη κλείσει σχεδόν 100 σχολεία αυτή τη χρονιά.

Η αναφορά, η οποία γράφτηκε από τους Jose Fajgenbaum, Jorge Guzman και Claudio Loser – όλοι τους πρώην οικονομολόγοι του ΔΝΤ που τώρα εργάζονται για την Centennial Group, αναφέρει ότι το Πόρτο Ρίκο αύξησε τις δαπάνες για την εκπαίδευση 1.4 δις δολάρια μέσα στην τελευταία δεκαετία ενώ παράλληλα οι εγγραφές μειώθηκαν σχεδόν έως 25% καθώς εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες μετανάστευσαν στην ηπειρωτική χώρα των Ηνωμένων Πολιτειών σε μία προσπάθεια αποφυγής της φτώχειας.

Το Πόρτο Ρίκο φλέρταρε ενεργά με δισεκατομμυριούχους και επενδυτές hedge fund καθώς παλεύει με τα συσσωρευμένα χρέη του. Πούλησε μέρος του χρέους αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων σε κερδοσκόπους πέρσι.

Ο Fajgenbaum είπε στην Guardian ότι η κυβέρνηση του Πόρτο Ρίκο υπέρ-ξόδευε μαζικά στην εκπαίδευση. Είπε ότι τα έξοδα αυξήθηκαν από 39% σε 4.8 δις δολάρια την τελευταία δεκαετία ενώ παράλληλα η προσέλευση μειώθηκε από 765.000 σε 573.000.

Αρνήθηκε να ορίσει κατά πόσο η κυβέρνηση θα έπρεπε να μειώσει τα έξοδα, αλλά είπε: “Το πραγματικό κόστος ανά μαθητή αυξήθηκε φοβερά χωρίς όμως να αυξάνεται η ποιότητα της εκπαίδευσης. Βρίσκετε στην ευχέρεια της κυβέρνησης να αποφασίσει (κατά πόσο θα μειωθούν τα έξοδα), αλλά κανείς δε θέλει να ξοδεύει άσκοπα τους κυβερνητικούς πόρους. Χρειάζεται να υπάρχει αποδοτικότητα. Είναι σημαντικότερο να εδραιώσεις μια θέση για ανάπτυξη.”

Τα τωρινά έξοδα για την εκπαίδευση του Πόρτο Ρίκο υπολογίζονται στα 8.400 δολάρια ανά μαθητή, κάτω δηλαδή από τον εθνικό μέσο όρο των 10.667 δολαρίων των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο Victor Suarez, προϊστάμενος προσωπικού του κυβερνήτη του Πόρτο Ρίκο, Alejandro Garcia Padilla είπε: “Το γεγονός είναι ότι η ακραία λιτότητα (μόνο) δεν είναι βιώσιμη λύση για μια ήδη γονατισμένη οικονομία.”

O Luis Gallardo, μέλος της πλειοψηφίας της διοίκησης του δήμου Aguas Buenas, δήλωσε ότι η αναφορά ήταν μια τυπική συνταγή του ΔΝΤ για ριζική λιτότητα.

“Προτείνουν απολύσεις εκπαιδευτικών, μειώσεις στην ανώτατη εκπαίδευση και την υγεία. Καθώς και αυξήσεις φόρων. Αυτές οι προτάσεις αποδείχτηκαν καταστροφικές για τη Λατινική Αμερική και θα είναι το ίδιο και για το Πόρτο Ρίκο. Σίγουρα, το Πόρτο Ρίκο θα μπορούσε να αποπληρώσει το χρέος του, αλλά με τι κόστος; Κόβουμε κυριολεκτικά τα ίδια μας τα άκρα προκειμένου να συνεχίσουμε να επιπλέουμε. Η Πορτορικανή κυβέρνηση έκλεισε ήδη σχεδόν 100 σχολεία αυτό το χρόνο και αναμόρφωσε ακόμη 500, ενώ έκλεισε 60 και πέρσι. Δεν είμαι σίγουρος τι άλλο περιμένουν. Αν περιμένουν να απολύσουμε καθηγητές ή να μειώσουμε τους ήδη χαμηλούς μισθούς τους, είναι τρελοί. Αυτοί οι τύποι χρειάζεται να χαλαρώσουν και να δώσουν στο Πόρτο Ρίκο λίγο χώρο για ν’ αναπνεύσει.”

O Gallardo είπε ότι ήταν σοκαριστικό το γεγονός ότι οι hedge funds “περιμένουν καθηγητές, μαθητές και εργάτες να απορροφήσουν το χτύπημα και δεν είναι διατεθειμένοι να υποχωρήσουν.”

Η αναφορά αυτή έρχεται μετά τις δηλώσεις ενός πρώην αξιωματούχου του ΔΝΤ, του Anne Krueger, ο οποίος είπε, σε μια αναφορά από την Πορτορικανή κυβέρνηση, ότι η κρίση του νησιού θα μπορούσε να λυθεί μόνο αν οι κάτοχοι ομολόγων, συμπεριλαμβανομένων και των hedge funds, δέχονταν μια σημαντική αναδιάρθρωση του χρέους.

Οι funds που περιλαμβάνουν τους New York-based Fir Tree Partners, Davidson Kempner Capital Management και Aurelius Capital, είναι γνωστοί ως το Ad Hoc Group του Πόρτο Ρίκο και κατέχουν Πορτορικανά ομόλογα αξίας 5.2 δις δολάρια.

H Fir Tree Partners, που ονομάστηκαν έτσι από τον πολυεκατομμυριούχο ιδρυτή τους Jeff Tannenbaum (που σημαίνει fir tree – έλατο στα γερμανικά), έβγαλε πολλά χρήματα ποντάροντας σε περίπλοκες ασφάλειες χρέους κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 2008 και από τις κρίσεις στην Ελλάδα και την Αργεντινή.

Η Aurelius Capital, την οποία διοικεί ο δισεκατομμυριούχος Mark Brodsky, μήνυσε την Αργεντινή για αποπληρωμή χρεών και ανάγκασε την Co-op να παραδώσει τον έλεγχο της προβληματικής της τράπεζας. Η εταιρία ήταν επίσης ένας από τους επενδυτές που εναντιώθηκαν αρχικά στα σχέδια χρεωκοπίας του Detroit.

Ο Fanjenbaum και ο Loser υποστήριξαν ότι οι hedge funds δεν επηρέασαν το περιεχόμενο της αναφοράς και αρνήθηκαν να δηλώσουν πόσα χρήματα πληρώθηκαν για τη δουλειά τους.

ΠΗΓΗ: theguardian.com, i-paideia.gr  στις 30-7-15

θαρθεί μια μέρα

Στίχοι-μουσική: Παύλος Παυλίδης

Χιροσίμα διαρκείας

Του ΣΤΑΘΗ*

  • Η ειρήνη τους βρομάει μπαρούτι. Oπως βρομάει η ΦολκςΒάγκεν τους. Οπως βρομάνε οι ίδιοι όταν μιλούν για ανθρωπιστικούς πολέμους, για ανθρωπιστικές κρίσεις, για εξαγωγή δημοκρατίας.
  • Βρίσκονται διαρκώς σε πόλεμο εναντίον μας. Σε ταξικό πόλεμο, όταν μας κλέβουν απ’ τον μισθό μας, όταν μας κλέβουν τις δουλειές μας, όταν μας παστώνουν στους φόρους, όταν μας γαμάνε τη ζωή μας και μας οδηγούν στην αυτοκτονία. Βρίσκονται διαρκώς σε πόλεμο μεταξύ τους ποιος θα ληστέψει καλύτερα τον άλλον,
  • βρίσκονται διαρκώς σε πόλεμο εναντίον όλων, ανθρώπων, λαών και κρατών. Χρησιμοποιούν τον εθνικισμό, τις θρησκευτικές διαφορές και ό,τι άλλο τους είναι χρήσιμο για να διαιρούν και να βασιλεύουν, να διαιρούν τάξεις, να διαιρούν τάξεις, να διαιρούν έθνη και
  • να μπουκάρουν, να βομβαρδίζουν, να εισβάλλουν, να δολοφονούν, να πνιγούν τον κόσμο στο αίμα, να εξανδραποδίζουν ανθρώπους, να μετακινούν πληθυσμούς κι ύστερα να τους μαντρώνουν σε γκέτο, να τους εκμεταλλεύονται. Φέρονται στους ανθρώπους σαν να ‘ναι ζώα (έτσι όπως εννοούν οι ίδιοι τα ζώα) και τους σκοτώνουν σαν ζώα. Σκοτώνουν παιδάκια και παιδάκια και παιδάκια. Κι ύστερα κάνουν παρελάσεις και αλληλοπαρασημοφορούνται. Υαινες με ονοματεπώνυμο, Κλίντον, Μπλαιρ, Ομπάμα, Ολάντ, Μέρκελ, Πούτιν, κοινοί αλητάμπουρες και μαχαιροβγάλτες. Χαράσσουν σύνορα, γκρεμίζουν σύνορα, πιάνουν αίμα και το κάνουν χρυσάφι, ο
  • κατιμάς του ανθρώπινου είδους περιβεβλημένος τους πραιτωριανούς της προπαγάνδας και της ενσωματωμένης διανόησης, που δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν, όντα ανίερα ως τον μυελό των οστών τους, που μετά τους φόνους οργανώνουν φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, τρώνε το βραδινό τους και κοιμούνται αγκαλιά με τους δαίμονές τους τον ύπνο των δικαίων, χωρίς να φοβούνται την οργή της πνιγμένης μάνας – που να τους πάρει ο διάολος τη δική τους. Τέρατα που
  • στέλνουν τα παιδιά τους στα καλά σχολεία, με τις τσαντούλες τους ζωγραφισμένες λουλουδάκια, αντί για τα πρόσωπα των νεκρών που έστειλαν στον Αδη.
  • Χιλιοειπωμένα όλα αυτά, από χιλιάδες ανθρώπους, εκατομμύρια αν κοιτάξουμε στο βάθος των αιώνων. Χιλιάδες πένες με δάκρυα ή φλόγες αντί μελάνης βάζουν τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων χιλιάδες χρόνια τώρα. Κι όμως, όλους ένα κατά συνθήκην ψεύδος, με τις όποιες κατά καιρούς μεταμορφώσεις του, μας αφανίζει όλους. Ο άνθρωπος-ιδιοκτήτης, γης, ισχύος, μέσων παραγωγής – κι όσες φορές
  • κι αν τον σάρωσε στο διάβα των αιώνων ο άνεμος των επαναστάσεων, κι αυτές παλλακίδες του στο τέλος τις έκανε ο άνθρωπος-ιδιοκτήτης, τις ιδιοποιήθηκε, σε τυραννίδες τις μεταμόρφωσε ή σε ιδιωτικής χρήσεως δημοκρατίες. Προμηθείς ο Ιησούς και ο Σπάρτακος, ο Αριστοτέλης και ο Μαρξ, Επιμηθεύς ο πρώτος τυχόν μαλακάκος και νικάει ο μαλακάκος – ο μαλακάκος, ο άφρων, ο αφιλοσόφητος, ο κυνικός και ο ως προς φύσιν και πόλιν νεκρός κυβερνάει τη Γη, αυτός ο άρχων των τόκων, ο κατέχων τα όπλα, ο θέτων τους θεούς και τους θεσμούς, ένας ποταπός αιματοβαμμένος αρουραίος.
  • Ολοι ο σοφοί, όλων των εποχών, συγκλίνουν στη διαπίστωση ότι κακή είναι μια χώρα, ένα κράτος, που υπάρχει φτώχεια κι ότι το ίδιο κακή είναι μια χώρα, ένα κράτος, που δεν υπάρχει πλούτος. Οι άνθρωποι παράγουν τον πλούτο κι απ’ αυτόν τη μερίδα του λέοντος την παίρνουν οι ύαινες. Ο εργαζόμενος-άνθρωπος παράγει τον πλούτο που τον οδηγεί στη φτώχεια και ο ιδιοκτήτης-άνθρωπος, που δεν παράγει τίποτα, νέμεται τα πλείστα. Κι αυτό το χάσμα μεγαλώνει και μεγαλώνει. Και κάθε φορά που παραμεγαλώνει, οι πόλεμοι που το βοηθούν να φουσκώνει, ταξικοί και διακρατικοί, μετεξελίσσονται σε παγκόσμιες συρράξεις.
  • Ο κίνδυνος για κάτι τέτοιο σήμερα είναι ακόμα μεγαλύτερος απ’ όσον ήταν την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, διότι ούτε διπολισμός υπάρχει πια, αλλά πολυπολισμός, ούτε ισορροπία (έστω τρόμου), αλλά ασύμμετρες απειλές κι αναμετρήσεις παντού – η χαρά του χάους, του λάθους, της υπερεκτίμησης του κάθε ουτιδανού για τις δυνάμεις του.
  • Μια ματιά στον παγκόσμιο χάρτη αρκεί. Εκεί που υπήρχαν εστίες συγκρούσεων και μέτωπα σε αντιπαράθεση, τώρα υπάρχει ένας λαβύρινθος πολέμων, λυκοσυμμαχιών και χάους, ένα κουβάρι από γόρδιους δεσμούς που κοιτάζει την άβυσσο, με κίνδυνο η άβυσσος να μας κοιτάξει με τη σειρά της κι εμάς.
  • Εις μάτην η μνήμη της ανθρωπότητας, εις μάτην το ωραίο, εις μάτην οι ποιητές, για όσο καταλαβαίνουμε τον κόσμο, αλλά δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε…

YΓ.: Αν δεν το σκέφθηκε ο ίδιος, δεν βρέθηκε από την κουστωδία του κάποιος να πει στον κ. Τσίπρα ότι στον ΟΗΕ οι αρχηγοί κρατών δύνανται, δικαιούνται και μάλλον έχουν την υποχρέωση να ομιλούν στη γλώσσα τους; Τι βλαχοσυμπεθερισμός είν’ τούτος με τα αγγλικά, μάλιστα εκφερόμενα σαν να ‘χει κανείς το στόμα του γεμάτο καρφιά;

http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=22282:stathis&catid=71:dr-kinitopoiisis&Itemid=278

Ονειρα αριστερής νυκτός

Ονειρα αριστερής νυκτός

Koπάδι προβάτων
Σύγχρονος Ευρωπαίος ποιμήν, εποχούμενος σε πολυτελές τετρακίνητο Μερσεντές, καθοδηγεί το κοπάδι από τα χειμαδιά των Αλπεων προς τη πεδιάδα, όπου ως γνωστόν το χορτάρι είναι πιο πράσινο…

Το νέο «αφήγημα» της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη δραματική συνθηκολόγηση της 12ης Ιουλίου, είναι πως ο εξάμηνος αγώνας του ενάντια στον κατεστημένο ευρωπαϊκό ολοκληρωτισμό κατέληξε μεν σε βαριά ήττα, αλλά ενδιαμέσως πρόλαβε να δημιουργήσει «ρωγμές» στο στρατόπεδο του αντιπάλου και να ενοποιήσει τις σκόρπιες ώς τώρα δυνάμεις της ευρωπαϊκής Αριστεράς που, με μπροστάρη τον Αλέξη Τσίπρα, θα ανατρέψουν κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον το υπάρχον πλουτοκρατικό και διεφθαρμένο status quo.

Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη «ανάλυση»-γιατροσόφι για τις τραυματισμένες ψυχές των (ημεδαπών και αλλοδαπών) αριστερών, η επικείμενη επανεκλογή του «ωριμότερου» πλέον Alexis θα είναι μόνον η αρχή ενός ντόμινο εκλογικών θριάμβων της Αριστεράς, ή τέλος πάντων των «προοδευτικών δυνάμεων» (sic) που θα αλλάξει για πάντα τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης και θα φέρει στα πράγματα μια νέα συμμαχία, ικανή να σκίσει όλα μαζί τα μνημόνια του Νότου και να στείλει τις στρατιές του Σόιμπλε, ξεδοντιασμένες πια, στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.

Το εν λόγω «τσουνάμι», λέει το αφήγημα, θα ξεκινήσει στις 4 Οκτωβρίου με τις εκλογές στην Πορτογαλία, όπου «ψήνεται» κυβέρνηση συνασπισμού των Σοσιαλιστών από κοινού με το αριστερό Μπλόκο, με ενδεχόμενο «γκεστ σταρ» το Κ.Κ. Πορτογαλίας.

Μετά θα έρθει η ώρα της Ισπανίας, που τον Δεκέμβριο υποτίθεται πως θα γυρίσει σελίδα με μια πιθανή συμμαχία Ποδέμος και Σοσιαλιστών, και το μενού της ευρω-ανατροπής θα ολοκληρωθεί τον Μάρτιο του 2016, όταν η ομοιοπαθής Ιρλανδία θα εκλέξει, υποτίθεται, το «επαναστατικό» Σιν Φέιν.

Ατσαλωμένη από αυτές τις εξελίξεις, αλλά και με τον «αέρα» που της δίνει η εκλογή του Τζέρεμι Κόρμπιν στο τιμόνι των Εργατικών, στη Βρετανία, η επί δεκαετίες καθημαγμένη και ηττημένη ευρω-Αριστερά θα ξανασταθεί στα πόδια της, θα πετάξει από πάνω της τα βαρίδια της πουλημένης και σάπιας σοσιαλδημοκρατίας και, έχοντας πλέον «αναστηθεί» και σε άλλες χώρες-κλειδιά, όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η ίδια η Γερμανία, θα σκοτώσει επιτέλους τον δράκο της λιτότητας και θα βασιλέψει σε μια νέα, γενναία «Ευρώπη των Λαών».

Πόσο ρεαλιστικά είναι όλα αυτά; Οχι και τόσο… Κατ’ αρχάς, κανένας από τους προβλεπόμενους «αριστερούς θριάμβους» δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένος. Αντίθετα, είναι σαφές πως ο «τακτικός ελιγμός» του ΣΥΡΙΖΑ έχει προκαλέσει διχόνοιες και διασπάσεις και εκτός των συνόρων μας, και ιδιαίτερα στην ισπανική και τη γαλλική Αριστερά, που «διχάζεται» πλέον μεταξύ… Alexis και Yanis.

Δεν είναι τυχαίο ότι Ποδέμος και Μπλόκο χάνουν έδαφος στις δημοσκοπήσεις, αλλά και ψήφους από τα αριστερά τους, και ιδίως από το πιο ζωντανό τους κομμάτι, την κινηματική Αριστερά, μετά την ελληνική «γυροβολιά». Οσοι δεν το βλέπουν αυτό, μάλλον ζουν σε άλλη ήπειρο! Επί της ουσίας, η κυριαρχία των συντηρητικών δυνάμεων –βοηθούσης και της μεταναστευτικής κρίσης, που ξυπνά τα πιο μαύρα «ρεφλέξ» εκατομμυρίων Ευρωπαίων– δεν αμφισβητείται σε καμιά από τις χώρες-κλειδιά της κατ’ ευφημισμόν «Ενωσης».

Η Σοσιαλδημοκρατία

Κατά δεύτερον, και ως αποτέλεσμα αυτής της ντε φάκτο απομάγευσης, η «αριστερή ανατροπή» που ευαγγελίζονται πολλοί σύντροφοι περιλαμβάνει, όλως τυχαίως –και μάλιστα ως κυρίαρχους μελλοντικούς κυβερνητικούς εταίρους– όλα τα παραδοσιακά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, που κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος ευθύνονται περισσότερο κι από τη Δεξιά για τον σημερινό νεοφιλελεύθερο μονόδρομο της Ευρώπης.

Κόμματα όπως το γερμανικό SPD, το γαλλικό PS, το ισπανικό PSOE, το ιταλικό PD και φυσικά το βρετανικό New Labour: χωρίς τις δικές τους ιστορικές «συνθηκολογήσεις» των τελευταίων δεκαετιών, χωρίς το ξεπούλημα όλων των αριστερών ιδανικών και των εργατικών αγώνων και κεκτημένων από τους διάφορους Μπλερ, Σρέντερ, Ολάντ ή Πρόντι, κανένας Σόιμπλε δεν θα είχε τη δύναμη να εφαρμόσει το ανάλγητο «Δόγμα του Σοκ» των μνημονίων στην κατά Μαρκ Μαζάουερ «Σκοτεινή ήπειρό» μας, που γέρασε, αλλά μυαλό δεν βάζει…

Αυτό άλλωστε είναι κατ΄εμέ το πραγματικό στρατηγικό σχέδιο Σόιμπλε: ο διχασμός και η ταπείνωση όχι μόνο της ελληνικής, αλλά συνολικά της ευρωπαϊκής Αριστεράς, ώστε να μην ξανασηκώσει για δεκαετίες κεφάλι θέτοντας σε κίνδυνο την κυριαρχία των τραπεζικών και βιομηχανικών ελίτ.

Να πλακωνόμαστε δηλαδή μεταξύ μας, οι σύντροφοι που μέχρι χτες ήμασταν μαζί σαν αδέλφια στους δρόμους και τα κινήματα, αντί να πλακωνόμαστε με τα αφεντικά και τα πάσης φύσεως λυκόσκυλα τους, που μας κλέβουν μπροστά στα μάτια μας όχι μόνο το βιος, αλλά και την ελπίδα για έναν άλλο, καλύτερο κόσμο, την ίδια στιγμή που ο φασισμός, είτε με γραβάτα είτε με σιδερογροθιά, γιγαντώνεται και πάλι. Ενα στρατηγικό σχέδιο που, ώς τώρα, δείχνει να υλοποιείται κατά γράμμα.

Τα παραπάνω αποτελούν, φυσικά, προσωπικές απόψεις με βάση την καθημερινή μου τριβή με την ευρωπαϊκή και διεθνή πραγματικότητα, χωρίς κομματικές συμπάθειες ή παρωπίδες, αλλά και την οδυνηρή εμπειρία από αντίστοιχα παλιά «αφηγήματα» της Αριστεράς, που αποδείχτηκαν μυθεύματα και φρούδες ελπίδες. Και μακάρι να βγω ψεύτης και να πάνε όλα…αριστερά, όπως τα προβλέπουν οι προφήτες στις νέες Γραφές τους: Ορκίζομαι πως, τότε, θα βγάλω το σκασμό!

Να σας εξομολογηθώ και κάτι; Παρακολουθώντας τις τελευταίες εβδομάδες αμέτρητους καβγάδες μεταξύ πρώην και νυν Συριζαίων, φίλων και συντρόφων, που πλέον αλληλοαποκαλούνται με άνεση «σταλινικοί», «προδότες» και «αποστάτες», υπήρξαν στιγμές που με την αρρωστημένη φαντασία μου έβλεπα θαρρείς στη γωνία του σαλονιού ή του μπαρ τον αγέλαστο Γερμανό δόκτορα να χαμογελάει χαιρέκακα, δικαιωμένος…

Αλλωστε, όπως μου είχε πει κάποτε ένας παλιός αναρχικός, το μόνο που κάνουν τ’ αφεντικά είναι να διχάζουν εμάς τους εργαζόμενους: όλα τα υπόλοιπα, τα κάνουμε εμείς!

https://www.efsyn.gr/arthro/oneira-aristeris-nyktos

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση