Με σκοτώνει πως κάποιο απόγευμα θα μπω μέσα και δεν θα είσαι εκεί. Παρηγοριά δεν θα βρω, γιατί το χέρι σου υπήρξε αφάνταστα δυνατό και τρυφερό και θα μού λείπει.
Κάποτε σκέφτηκα ότι για να μπορείς να έχεις δει ως τώρα τόσα πολλά ξημερώματα του κόσμου θα είσαι αθάνατος. Αθάνατοι είναι αυτοί που κάθε μέρα γράφουν ποιήματα με τις πράξεις τους και ξέρουν να ερωτεύονται . Και ο έρωτας είναι η μόνη απάντηση στο θάνατο. Έρωτας για το κάθε τι. Εσύ το ζεις κάθε μέρα.
Όταν θα φεύγεις, άσε λίγο την πόρτα ανοιχτή για να μην κοπεί το άρωμά σου. Να έχω τα ίχνη σου. Μπορεί να βαρεθώ εδώ και να χρειαστεί να σε πάρω από πίσω….