το χνάρι …

σήματα μετα-ιστορικού λόγου

Αρχείο για "Φεβρουάριος, 2013"

η αστική λαϊκή μουσική κουλτούρα

Φεβ 13 24

Αναρτήθηκε από jpm-το χνάρι. Κατηγορία: Γενικά | Χωρίς σχόλια

(1) Θερινό σεμινάριο για το ρεμπέτικο :Σκύρος 19-26 Ιούλη 2009 .ΕΔΩ:

Rebetiko_ Practice of Seminar in Skyros

(2) Μερικά από τα πιο όμορφα ρεμπέτικα:

Γιοβάν Τσαούς: Γιοβάν Τσαούς ,τραγουδά ο Αντώνης Καλυβόπουλος

http://www.youtube.com/watch?v=XM0KIcHXaug

Μάρκος Βαμβακάρης: Μαύρα μάτια μαύρα φρύδια ,τραγουδούν ο Μάρκος και ο Ρούκουνας

http://www.youtube.com/watch?v=K37zwunBFhk

Παναγιώτης Τούντας: Στου Τσελέπη στον Πειραία ,τραγουδά ο Στράτος Παγιουμτζής

http://www.youtube.com/watch?v=Ga92S0rAq8E

Γιάννης Παπαϊωάνου-Χαράλαμπος Βασιλειάδης: Απ’της Ζέας το λιμάνι ,τραγουδούν Παπαϊωάνου και Μοσχονάς

http://www.youtube.com/watch?v=w569aQRWIvI

Ανέστος Δελιάς-Νίκος Μάθεσης: Ο Νίκος ο τρελάκιας ,τραγουδά ο Δελιάς

http://www.youtube.com/watch?v=D5iC3H_a9Tk

Βασίλης Τσιτσάνης: Να πάμε για τη Βούλα ,τραγουδούν ο Στράτος Παγιουμτζής κι ο Στελλάκης Περπινιάδης

http://www.youtube.com/watch?v=tY1xuOIprGg

Κώστας Σκαρβέλης: Μη μου λες γιατί ξεχνάω ,τραγουδούν Κάβουρας και Ρούκουνας

http://www.youtube.com/watch?v=ZoZWitBQFEI

Μπαγιαντέρας: Η νυχτερίδα  ,τραγουδά ο Στράτος Παγιουμτζής

http://www.youtube.com/watch?v=etsYCu0f-Pg

οι Σκουριές και οι σκουριές…

Φεβ 13 24

Αναρτήθηκε από jpm-το χνάρι. Κατηγορία: Γενικά | Χωρίς σχόλια

(1) Πώς να σταματήσετε μια πολυεθνική εταιρεία εξόρυξης χρυσού.

Το πλήρες video εδώ: Activate : How to Stop a Multinational

πηγή: enosy.blogspot.gr

(2) Οι σκουριές της Χαλκιδικής και οι …σκουριές της Αριστεράς
Το πλήρες κείμενο στον από πάνω σύνδεσμο.


Δράση “προβοκατόρων” στην Ισπανία…

“Το συμβάν της Χαλκιδικής είναι πιθανόν η αρχή μιας σειράς ανάλογων γεγονότων που θα ακολουθήσουν και θα σφραγίσουν την εξέλιξη της ταξικής πόλωσης που ολοένα και περισσότερο οξύνεται.

Σε ένα πρόσφατο κείμενό μας γράφαμε:

Άλλοι έχουν τα …γένια και άλλοι τα …χτένια στην ταξική πάλη. Σε μια συγκυρία όπου οι αποκαλύψεις από τους χειρισμούς στην λίστα Λαγκάρντ αποσαθρώνουν και τα τελευταία ίχνη νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος, το φάντασμα μιας εξέγερσης που δεν υποτάσσεται στους κανόνες του κοινοβουλευτισμού και δεν χειραγωγείται από πολιτικές εθνικής αναδίπλωσης για την σωτηρία της χώρας, τρομάζει την τρόικα εσωτερικού. Σε τέτοιες συνθήκες όξυνσης της ταξικής πόλωσης, η διάκριση ανάμεσα στους ιδεολογικούς και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους καταργείται και αποκαλύπτεται το πραγματικό του πρόσωπο: Είναι οι στιγμές που η ρήση του Μαρξ “η βία είναι η μαμή της ιστορίας”, σηματοδοτεί τις κοινωνικές αλλαγές που έρχονται…

Το συμβάν της Χαλκιδικής καταγράφει ακριβώς αυτήν την αδυναμία τους να «διαχειριστούν την συναίνεση» στα πλαίσια της επιθετικής πολιτικής που εγκαινίασαν από τον περασμένο Δεκέμβρη. Δημιουργεί ρήγμα στα «νέα κοινωνικά συμβόλαια» που επιχειρεί να οικοδομήσει το κράτος και να επανακαθορίσει τον ρόλο του ως του «νόμιμου» εγγυητή για την επιβολή της «τάξης» και «ασφάλειας» στην κοινωνία.
Όσο καιρό το κράτος οικοδομούσε αυτά τα νέα κοινωνικά συμβόλαια με αιχμή το «μεταναστευτικό», είχε την σιγουριά ότι τα πράγματα βαδίζουν σύμφωνα με τις επιθυμίες του. Η άνοδος της «χρυσής αυγής» και η αδυναμία του εργατικού κινήματος αλλά και της Αριστεράς να απεγκλωβιστεί από τα αδιέξοδα των κρατικών πολιτικών (τα οποία αναπαρήγαγε στο εσωτερικό της ως πραγματικά διλήμματα, όπως δραχμή ή ευρώ, εθνικό ή ταξικό κλπ), μετέτρεψε αυτή την σιγουριά σε επιθετική πολιτική: Την είδαμε την προηγούμενη περίοδο να εκδηλώνεται με τις μαζικές επιθέσεις των κρατικών μηχανισμών (ΜΜΕ & Δυνάμεις καταστολής) ενάντια σε κοινωνικούς χώρους που δεν χωρούν εντός των πλαισίων της νέας κοινοβουλευτικής δικτατορίας. Πρακτικές και στάσεις οι οποίες στο μεταπολιτευτικό καθεστώς ήταν νόμιμες,  επιχειρείται σήμερα να μετατραπούν σε παράνομες. Επαναπροσδιορίζεται η αστική νομιμότητα, όχι βέβαια κάτω από το “προγραμματικό” πλαίσιο της “Δημοκρατικής Αριστεράς” που συμμετέχει στην Κυβέρνηση, αλλά από το ιδεολογικό βάρος της “χρυσής αυγής”, η οποία είναι το κόμμα της αντιπολίτευσης με τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης…
Το συμβάν της Χαλκιδικής καταγράφει την πρώτη νικηφόρα λαϊκή αντίσταση σε αυτό τον κατήφορο, γιατί «απονομιμοποιεί» το κράτος και ανατρέπει τα όρια της επικοινωνιακής πολιτικής του: Κανείς δεν πιστεύει – ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί με την συγκεκριμένη ενέργεια – ότι αυτή η πράξη δεν ήταν μια πράξη λαϊκών αγωνιστών αλλά προβοκατόρων, όπως ισχυρίζεται το κράτος και το ΚΚΕ. Επίσης, το γεγονός ότι τώρα τα ΜΜΕ αναγνώρισαν ότι υπάρχει κάποια διάσταση ανάμεσα στην τοπική κοινωνία και στην “αναπτυξιακή” πολιτική του κράτους στην περιοχή της Χαλκιδικής και αναζητούν λύσεις με βάση τον “διάλογο”, δημιουργεί ρωγμές σε αυτή την επιθετική κρατική πολιτική και καταγράφει το μέγεθος αυτής της νίκης. Σε ποίο άλλο ζήτημα τον τελευταίο καιρό είδαμε παρόμοια στροφή;
Κάποιος αριστερός μπορεί να αναρωτηθεί για την αξία αυτής της νίκης: Έχει καμία ουσιαστική σημασία μια νίκη στο χώρο της επικοινωνιακής πολιτικής ή μετράνε μόνον τα αποτελέσματα στο χώρο της οικονομίας;
Την απάντηση μπορούμε να την αναζητήσουμε σε ένα ανάλογο συμβάν: στην «μάχη της Κερατέας». Ήταν μια μάχη η οποία φαίνεται εκ των υστέρων ότι κερδήθηκε μόνον στο συμβολικό επίπεδο, αφού δεν κατάφερε να επιφέρει καμία ριζική τομή στο θέμα της αντιμετώπισης των σκουπιδιών. Όμως η πολιτική της αξία βρίσκεται αλλού: Ότι έσπασε ο «φόβος» απέναντι στην εξουσία. Κοινωνικά στρώματα απεγκλωβίστηκαν από τα πλαίσια της συναίνεσης που διαμορφώνει το κράτος και μετατράπηκαν σε υποκείμενα τα οποία πήραν τις τύχες τους στα δικά τους χέρια.
Ο «φόβος» δεν σπάει με τον «διάλογο» που κάνει η Αριστερά στο εσωτερικό της, ούτε με την προπαγανδιστική δύναμη των «προγραμμάτων» της. Η πολυπόθητη ριζοσπαστικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας δεν πρόκειται να προκύψει από αυτούς τους παράγοντες, οι οποίοι είναι εξωτερικοί ως προς αυτήν. Η ριζοσπαστικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας είναι πρώτιστα υπόθεση του μαζικού κινήματος. Σπάει από πολιτικές πρακτικές μέσα από τις οποίες τα κοινωνικά υποκείμενα κατακτούν την αυτονομία τους από το κράτος και έρχονται σε άμεση σύγκρουση με αυτό. Το συμβάν της Χαλκιδικής καταγράφει που μπορούν να φτάσουν τα όρια της λαϊκής αγανάκτησης, όταν αυτή δεν χειραγωγείται από το πολιτικό σύστημα και το κράτος…
Οι κρατικές πολιτικές είναι ο κατ’ εξοχήν χώρος της αστικής πολιτικής, αφού η ίδια η ύπαρξη του κράτους θέτει τα όρια και τα πλαίσια εντός των οποίων ασκούνται. Το μαζικό κίνημα απευθύνεται πρώτα απ’ όλα στην κοινωνία και όχι το κράτος, ως εκ τούτου θα πρέπει να έχει άλλους στόχους και άλλους προσανατολισμούς κτίζοντας του δικούς του θεσμούς και προβάλλοντας τις δικές του διεκδικήσεις, που πιθανότατα θα έρθουν σε σύγκρουση με αυτές τις κρατικές πολιτικές. Αυτό δεν θα πρέπει να μας φοβίζει αλλά να μας χαροποιεί, γιατί σημαίνει ότι υπάρχει κίνημα ικανό να συγκρούεται και να διεκδικεί, σε αντίθεση με την ανυπαρξία κινήματος που εκφράζεται με την κυριαρχία στην κοινωνία της λογικής της “ανάθεσης” στους “άξιους” εκπροσώπους…
Η ιστορία έχει δείξει…ότι χωρίς την ύπαρξη ενός ισχυρού και μαζικού κινήματος, καμία αλλαγή δεν μπορεί να γίνει ούτε στο κράτος ούτε στην κοινωνία…”

πηγή: enosy.blogspot.gr

η πλημμύρα

Φεβ 13 23

Αναρτήθηκε από jpm-το χνάρι. Κατηγορία: Γενικά | Χωρίς σχόλια

Διαχρονικά το κράτος και η άρχουσα τάξη ,οι ίδιοι μηχανισμοί και θεσμοί που εξαθλιώνουν τον πληθυσμό και τον καταστρέφουν ,τόσο προσωποποιημένοι και τόσο απρόσωποι ,όντες διαχωρισμένοι και ανεύθυνοι απέναντι στο πραγματικό δημόσιο συμφέρον ,που καταφανώς δεν είναι μόνο οι ρεμούλες και η ξενοδουλία ,με την ασυγκράτητη και ματαιόδοξή τους εμμονή για κέρδος και απολυταρχική εξουσία ,με τα πολεοδομικά τέρατα και την τσιμεντοποίηση και των ελάχιστων ελεύθερων χώρων που απέμειναν  στην Αττική ,με την καταστροφή των δασών και τους μεσίτες-ημέτερους εργολάβους των οικοπέδων ,πνίγουν συνεχώς τον κόσμο και μετά του ζητάνε τα ρέστα γιατί είναι απρόθυμος να πληρώνει φόρους ,χαράτσια κλπ. Ισχύει αυτό που πολλοί κάνοντας πλάκα λέμε στις παρέες: αυτό το σύστημα είναι μια νεροποντή ,ανίκανο να εξασφαλίσει οτιδήποτε εκτός από θάνατο και λεηλασία .

Δυο σχετικά δημοσιεύματα:

Κατα μίαν μεγάλην νεροποντήν, τον Νοέμβριον του 1896, την ημέραν του Αγίου Φιλλίπου, τα

 

νερά που έφερον ο Ιλισσός και ο Κηφισός, μη έχοντα ακόμη απορροήν προς την θάλασσαν,

 

παρά μόνον δια της επιφανείας του εδάφους, από του Ταύρου και πέραν, κατεπλημμύρησαν τας

 

εκτάσεις Μοσχάτου και Ρέντη. Εκτός δε των υλικών ζημιών, τας οποίας επέφερεν η πλημμύρα

 

εκείνη εις καταρεύσεις σπιτιών, καταστροφήν φυτειών και πνιγμόν ζώων, είχε και 17

 

ανθρώπινα θύματα. Απεφασίσθη τότε και επραγματοποιήθη κατά τα δύο επόμενα έτη, επί τη

 

βάσει μελετών του Άγγελου Γκίνη, η κατασκευή αντιστοίχων κτιστών τάφρων, δια την

 

παροχέτευσιν των δύο χειμάρρων εις την Φαληρικήν ακτήν του Σαρωνικού.

 

Κώστα Η. Μπίρη, “Αι Αθήναι”, Εκδοτικός Οίκος Μέλισσα.


 

4 σοβαρές πλημμύρες στον Κηφισό 21/02/1930, 26/10/1930, 02/12/1933, 22/11/1934)

 

…Εις πλείστα σημεία του Πειραιώς, της Κοκκινιάς και άλλων συνοικισμών εσημειώθησαν πλημμύραι.

 

Η μεγαλείτέρα καταστροφή εσημειώθη εις τον συνοικισμόν Αγίου Ελευθερίου εις το Νέον Φάληρον, εις

 

το Μοσχάτον, εις τον Άγιον Ιωάννην και εις τα Γλυκά Νερά μεταξύ Τζιτζιφιών και Μοσχάτου. Ο

 

Κηφισός υπερεξεχείλισε και κατέκλυσε τα πέριξ. Τα ύδατα εις το Νέον Φάληρο μετά το ξενοδοχείον

 

“Ακταίον” είχον ανυψωθή την εσπέραν εις ένα μέτρον και εις το Μοσχάτον εις δύο μέτρα. Οι κάτοικοι

 

του Μοσχάτου απεκλείσθησαν και ανήλθον εις τας στέγας των οικιών των. Η κυκλοφορία των

 

αυτοκινήτων κατέστη αδύνατος. Λόγω της υπερχειλίσεως του Κηφισού διεκόπη και η λειτουργία του

 

ηλεκτρικού σιδηροδρόμου Αθηνών – Πειραιώς από της 6ης μ.μ. Επίσης είχε διακοπή η συγκοινωνία

 

Τζιτζιφιών – Νέου Φαλήρου. Η παραλιακή λεωφόρος Φαλήρου είχε κατέστη αδιάβατος.

 

Εφημερίδα “Ελεύθερον Βήμα”, 23 Νοεμβρίου 1934.

Και στοιχεία από το “Δελτίο Καιρού”

–22 Νοεμβρίου 1934: Μια συνεχής βροχόπτωση 5 ωρών προκάλεσε καταστροφές σε σπίτια στην Κυψέλη, τη Νέα Ιωνία και τη Νέα Φιλαδέλφεια, ενώ διακόπηκε η ηλεκτροδότηση και η συγκοινωνία. Στο Νέο Φάληρο το νερό έφτασε το ένα μέτρο και στο Μοσχάτο τα δύο μέτρα. Λόγω της τεράστιας πίεσης των νερών έπεσε η γέφυρα των εκβολών του Κηφισού. Συνολικά υπήρξαν 6 θύματα.

–6 Νοεμβρίου 1961: Καταγράφηκε η μεγαλύτερη καταστροφή στην Αττική με χαλαζόπτωση μεγέθους καρυδιού επί δέκα συνεχόμενες ώρες. Τα καιρικά φαινόμενα ήταν εξαιρετικά έντονα και προκάλεσαν ανυπολόγιστες καταστροφές που θα μπορούσαν να συγκριθούν με αυτές ενός τυφώνα, καθώς σημειώθηκαν και καταστροφές του εδάφους. Σαράντα τέσσερις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, 300 τραυματίστηκαν και 3.700 άνθρωποι έμειναν άστεγοι, καθώς πλημμύρισαν περισσότερα από 4.000 σπίτια.

Οι έντονες και ακατάπαυστες βροχές οδήγησαν στην υπερχείλιση του Κηφισού. Χείμαρροι νερού που προέρχονταν από την Πάρνηθα έπιασαν τον κόσμο κυριολεκτικά στον ύπνο, αφού η πανίσχυρη νεροποντή ξέσπασε στις 11:30 το βράδυ και μέσα σε μια ώρα μετατράπηκε σε θύελλα που ισοπέδωσε τα πάντα στο πέρασμά της. Το νερό έφτασε σε ύψος τα δύο μέτρα στην Πειραιώς, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της πρωτεύουσας είχε μετατραπεί σε λιμνοθάλασσα.

–2 Νοεμβρίου 1977: Η δεύτερη μεγαλύτερη θεομηνία όλων των εποχών, που κράτησε μιάμιση ώρα και έπληξε πολλές περιοχές του λεκανοπεδίου. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι το γεγονός ότι το Αιγάλεω και το Μοσχάτο κηρύχθηκαν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Συνολικά πλημμύρισαν 1.924 υπόγεια, παρασύρθηκαν 172 αυτοκίνητα και καταστράφηκε το 15% των δρόμων. Ο αριθμός των θυμάτων έφτασε τα 37.


η ιστορία μιας μάσκας

Φεβ 13 21

Αναρτήθηκε από jpm-το χνάρι. Κατηγορία: Γενικά | Χωρίς σχόλια

η ιστορία μιας μάσκας

από το κέντρο της Αθήνας χθες….

μέχρι τα κινήματα “αγανακτισμένων”,ανά τον κόσμο ,τους “Οccupy the Streets”, τους “Anonymous”  ή και την τανία “V for Vendetta” η μορφή του Γκάι Φοκς επανεμφανίστηκε μετά από 400 χρόνια…είναι ένα λαϊκό ηρωικό σύμβολο ενάντια σε κάθε τυραννία ,γι’αυτό άλλωστε διασώθηκε ανά τους αιώνες…

“31 Γενάρη 1606: “V for Vendetta” η αληθινή ιστορία

Ήταν 31 Ιανουαρίου του 1606 όταν τα μέλη της Συνωμοσίας της Πυρίτιδας μαζί με τον εμπνευστή της Γκάι Φοκς  οδηγήθηκαν  στην αγχόνη και κατόπιν  διαμελίστηκαν  για παραδειγματισμό.

Στη Βρετανία ο προτεστάντης Βασιλιάς Ιάκωβος ο Α΄ασκούσε την εξουσία με τρόπο βίαιο και τυραννικό. Οι μαζικές εκτελέσεις, οι κατασχέσεις περιουσιών και οι εκδιώξεις από τα αξιώματα αποτελούσαν μια οδυνηρή πραγματικότητα για τους Καθολικούς.

Ενας Άγγλος στρατιώτης από το Γιορκ, ο Γκάι Φοκς ανέλαβε την οργάνωση μιας ομάδας Καθολικών, που στόχο είχε τη δημιουργία Καθολικής επανάστασης σε ολόκληρη την Αγγλία. Το εγχείρημά του Φοκς στηρίζονταν στη θεωρία του Ντόμινο. Ευελπιστούσε πως η πυροδότηση μιας σειράς έκρυθμων γεγονότων στο Λονδίνο θα δημιουργούσε χάος και αναρχία που θα εξαπλώνονταν σε όλη την επικράτεια και με τη βοήθεια του καθολικού στέμματος της Ισπανίας, θα γινόταν εφικτή η ανατροπή της Μοναρχίας, επιφέροντας ταυτόχρονα ένα καίριο χτύπημα στον Προτεσταντισμό…

Το σχέδιό του ήταν απλό. Θα ανατίναζε μαζί με τους συντρόφους του το Παλάτι του Γουέστμινστερ, γνωστό και ως Σπίτι του Κοινοβουλίου, δολοφονώντας το Βασιλιά Ιάκωβο Α΄ , τη βασιλική οικογένεια, τους βουλευτές και όσα μέλη της αριστοκρατίας και της προτεσταντικής εκκλησίας θα παρευρίσκονταν εκεί.

Για το σκοπό αυτό ο Φοκς και οι συνωμότες του νοίκιασαν το Δεκέμβριο του1604 ένα κελάρι που έφτανε μέχρι το υπόγειο του κτιρίου της Βουλής και άρχισαν να το γεμίζουν με βαρέλια γεμάτα μπαρούτι, τα οποία έκρυβαν κάτω από σωρούς από κάρβουνα. Ως το Μάρτιο του επόμενου έτους το κελάρι είχε μετατραπεί σε μπαρουταποθήκη, αριθμώντας 36 βαρέλια με πυρίτιδα. Η ευκαιρία για την εκτέλεση του ριψοκίνδυνου τολμήματος δόθηκε όταν γνωστοποιήθηκε ότι στις 5 Νοεμβρίου του 1605, ο βασιλιάς Ιάκωβος και σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της χώρας θα παρευρίσκονταν σε μια διευρυμένη συνέλευση της Βουλής των Λόρδων και της Βουλής των κοινοτήτων .

Ωστόσο, κάθε συνωμοσία που δεν τηρεί τους συνωμοτικούς κανόνες είναι καταδικασμένη. Την παραμονή του χτυπήματος στο Κοινοβούλιο ένας από τους συνωμότες, ο Φράνσις Τρίσμαν, θεώρησε ορθό να στείλει μία επιστολή στον  καθολικό βουλευτή και γαμπρό του, Λόρδο Μόντιγκλ, προειδοποιώντας τον να μη παρευρεθεί στη συνεδρίαση της επόμενης μέρας. Η επιστολή αυτή προβλημάτισε τον Λόρδο που έσπευσε να ενημερώσει την κυβέρνηση. Λέγεται μάλιστα πως για τις υπηρεσίες του αυτές στο Στέμμα, έλαβε αργότερα 700 χρυσές λίρες. Αμέσως διενεργήθηκαν έρευνες στις υπόγειες σήραγγες κάτω από τη Βουλή και ως τις πρώτες πρωινές ώρες οι αρχές ανακάλυψαν το κελάρι συλλαμβάνοντας επ’ αυτοφώρω τον Γκάι Φοκς.

Αν και παραδέχτηκε από την πρώτη στιγμή την πρόθεσή του να ανατινάξει το Κοινοβούλιο, ο Φοκς βασανίστηκε σκληρά για να μαρτυρήσει τα ονόματα και των υπολοίπων συνωμοτών. Σε ένα από αυτά μάλιστα, τον έδεσαν σε ένα κρεβάτι χειροπόδαρα με δερμάτινα λουριά και τον τραβούσαν μέχρι να κοπούν οι μύες και να εξαρθρωθούν τα άκρα του. Αρχικά η απάντηση του Φοκς στους βασανιστές του ήταν ένα πλατύ χαμόγελο, γεγονός που αιτιολογεί και τη γελαστή έκφραση που έχει η λευκή μάσκα που τον απεικονίζει σήμερα, έπειτα όμως «έσπασε».

Σύντομα πραγματοποιήθηκαν 11 ακόμη συλλήψεις, στις οποίες ο βασιλιάς φρόντισε να συμπεριλάβει ανάμεσα στους υπαίτιους και άλλους πολιτικούς εχθρούς του. Οι «Συνωμότες της Πυρίτιδας» όπως έμειναν στην ιστορία, δικάστηκαν στις 27 Ιανουαρίου και καταδικάσθηκαν σε θάνατο. Απέναντι από το κτίριο που σκόπευαν να ανατινάξουν στήθηκε μια εξέδρα και ένας, ένας απαγχονίζονταν και διαμελίζονταν. Τελευταίος προς εκτέλεση έμεινε ο Φοκς, ο οποίος όμως κατά τη μεταφορά του στην εξέδρα, μην έχοντας τον έλεγχο των άκρων του από τα βασανιστήρια, γλίστρησε και έπεσε με το κεφάλι. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος και ο Βασιλιάς ενοχλημένος διέταξε να κατακρεουργηθεί το σώμα του και να αποσταλούν τα κομμάτια απ’ άκρη σε άκρη σε όλο το βασίλειο, για να υποδηλώνουν την «τύχη των προδοτών».

Μάλιστα, από το ίδιο έτος καθιέρωσε την 5η Νοεμβρίου, ημέρα εορτασμού της σωτηρίας του και επικράτησης της Μοναρχίας. Σήμερα η γιορτή είναι γνωστή με την ονομασία «Νύχτα του Γκάι Φοκς». Κατά τον εορτασμό της πλήθος πυροτεχνημάτων φωτίζουν τον ουρανό, ενώ συνηθίζεται σε όλη την επικράτεια της Βρετανίας να καίγονται ομοιώματα του Γκάι Φοκς. Αυτά ντύνονταν πάντα με περίεργα ρούχα και με τα χρόνια η λέξη «Guy», πέρασε στην  Αγγλική αργκό, για να χαρακτηρίσει όσους συνήθιζαν να κυκλοφορούν με παρεμφερή ρούχα, ενώ πλέον χρησιμοποιείται ως προσφώνηση του«παλιόφιλου». Παράλληλα, κατά τη διάρκεια των εορταστικών εκδηλώσεων τα παιδιά κυκλοφορούν φορώντας τη μάσκα με τη μορφή του Φοκς, ενώ μικροί και μεγάλοι σιγοψιθυρίζουν στιχάκια της εποχής:

«Remember, remember, the fifth of November

The Gunpowder treason and plot!

For I see no reason why the gunpowder treason

Should ever be forgot».

Η Συνωμοσία της Πυρίτιδας και η απειλή της ζωής του Βασιλιά ενέπνευσαν τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ για το έργο «Μάκβεθ». Ήταν ο ίδιος ο θρύλος του Γκάι Φοξ που αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για το κόμικ των Άλαν Μουρ και Ντέιβιντ Λοιντ,  «V for Vendetta» με κεντρικό ήρωα τον μυστηριώδη V, που κρύβει το πρόσωπό του πίσω από μια μάσκα του Γκάι Φοκς. Διασκευή αυτού του κόμικ αποτελεί και η ομώνυμη ταινία του 2005, με τους Hugo Weaving και τη Natalie Portman.


Φόρο τιμής στον  Γκάι Φοκς απέδωσε και ο Τζον Λένον, στο άλμπουμ του 1970 John Lennon/Plastic Ono Band, χρησιμοποιώντας λίγο πριν ακουστεί μία έκρηξη, στον τελευταίο στίχο του τραγουδιού «Remember», τον στίχο «Remember, remember, the 5th of November».

Σήμερα η μορφή του Γκάι Φοκς έχοντας ξεπεράσει τον χαρακτηρισμό του προδότη που του αποδόθηκε τα πρώτα χρόνια μετά την αποτυχημένη απόπειρα κατά της Μοναρχίας, αποτελεί σύμβολο αγωνιστικότητας εναντίον κάθε είδους εξουσίας και καταπίεσης. Ενδεικτικά αξίζει να αναφερθεί πως στην Αθήνα κατά τη διάρκεια των επεισοδίων για την επέτειο του θανάτου του Γρηγορόπουλου κάνει πάντα την εμφάνισή του το εξής σύνθημα «Remember, remember, the 6th of December»…

Πάραυτα, ο Γκάι Φοκς ίσως παραμένει ο μόνος άνθρωπος που μπήκε ποτέ σε Κοινοβούλιο έχοντας ειλικρινείς προθέσεις…”

Από τα blog: αντάρτες και μηχανή του χρόνου ,με την επιφίλαξη της ιστορικής ανάδειξης των γεγονότων ,που σχεδόν πάντα δημιουργεί στρεβλώσεις.

Διακοπές στο μέλλον της Ελλάδας…

Φεβ 13 19

Αναρτήθηκε από jpm-το χνάρι. Κατηγορία: Γενικά | Χωρίς σχόλια

Καμπότζη: Διακοπές στο μέλλον της Ελλάδας

INFOWAR


Αποστολή Πνομ Πενχ Αρης Χατζηστεφάνου


Ενα τραγούδι των Dead Kennedys καταφέρνει να περιγράψει το πέρασμα της Καμπότζης από τη φρίκη του εμφύλιου πολέμου στις συνθήκες οικονομικής αποικιοκρατίας του σήμερα.

Εργάζεσαι καλύτερα

με ένα όπλο στην πλάτη

για ένα πιάτο ρύζι […]

Αυτό που χρειάζεσαι, γιε μου,

είναι διακοπές στην Καμπότζη

Dead Kennedys


Ηταν αρχές του 1980 όταν οι Dead Kennedys, αδιαμφισβήτητα το πιο πολιτικοποιημένο συγκρότημα της αμερικανικής πανκ σκηνής, παρουσίασαν το δεύτερο single τους με τίτλο «Holiday in Cambodia»(Διακοπές στην Καμπότζη). Ο ήχος είναι σκληρός όσο και το εξώφυλλο του δίσκου, που απεικονίζει ένα μέλος παραστρατιωτικών ομάδων της Ταϊλάνδης να χτυπά το πτώμα ενός αριστερού φοιτητή. Ηταν μια από τις φωτογραφίες από τη λεγόμενη σφαγή της 6ης Οκτωβρίου του 1976, όταν ομάδες ακροδεξιών σκότωσαν τουλάχιστον 50 φοιτητές που διαδήλωναν εναντίον της επιστροφής της χώρας στη δικτατορία.


Στο τραγούδι τους οι Dead Kennedys καταγγέλλουν τόσο την απολυταρχική μορφή καθεστώτων της Ανατολικής Ασίας όσο και τη συνενοχή των Ηνωμένων Πολιτειών και αρκετών χωρών της Ευρώπης. Συγκεκριμένα η Καμπότζη ζούσε ακόμη στη σκιά της γενοκτονίας που πραγματοποίησε μέσα σε λίγα χρόνια το καθεστώτος του Πολ Ποτ – του αυτοαποκαλούμενου κομμουνιστή ηγέτη που σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς σκότωσε περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού της χώρας.


Το «Holiday in Cambodia» θα συνδεθεί, παρά τη θέληση των δημιουργών του, ακόμη μια φορά με την ανατολική Ασία με έναν μάλλον περίεργο τρόπο το 1998. Τα μέλη των Dead Kennedys υπέβαλαν μήνυση στον τραγουδιστή του συγκροτήματος, Τζέλο Μπιάφρα, γιατί δεν επέτρεπε στην εταιρεία Levi’s να χρησιμοποιήσει το «Holiday in Cambodia» σε διαφημιστικά της μηνύματα. Για τον Μπιάφρα, η συγκεκριμένη εταιρεία ενδυμάτων εκπροσωπούσε τις συνθήκες μισθωτής σκλαβιάς που επιβάλλουν οι πολυεθνικές της Δύσης σε χώρες του Τρίτου Κόσμου, χρησιμοποιώντας ακόμη και ανήλικα παιδιά σε απάνθρωπες συνθήκες εργασίας. Και ο Μπιάφρα δικαιώθηκε, αν όχι στα δικαστήρια, τουλάχιστον στην πραγματική ζωή.


Ο «καπιταλισμός με ασιατικό πρόσωπο», όπως τον αποκαλούσε ο Σλοβένος φιλόσοφος Σλαβόι Ζίζεκ, είναι σήμερα πιο ζωντανός από ποτέ στην Καμπότζη και, αντί να αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν, φαίνεται ότι γίνεται σταδιακά μοντέλο προς μίμηση για τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας.


Μόλις την περασμένη εβδομάδα εκατοντάδες εργάτες συγκεντρώθηκαν έξω από την αμερικανική πρεσβεία στην Πνομ Πενχ, καταγγέλλοντας τις αμερικανικές εταιρείες Wal Mart και H&M για τη μη καταβολή δεδουλευμένων αρκετών μηνών. Λίγα 24ωρα αργότερα, χιλιάδες εργαζόμενοι στις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες της Καμπότζης προχώρησαν σε απεργιακές κινητοποιήσεις και αποκλεισμούς δρόμων απαιτώντας αύξηση του κατώτατου μισθού – που κυμαίνεται στα 80 ευρώ τον μήνα.


Η Καμπότζη ακολούθησε κατά γράμμα τις νεοφιλελεύθερες συνταγές ανάπτυξης του ΔΝΤ και άλλων διεθνών οργανισμών και οι καταστροφικές συνέπειες είναι σήμερα ορατές σε ολόκληρη τη χώρα. Παρά το γεγονός ότι από τη δεκαετία του 1990 η χώρα απέκτησε μια σχετική πιο φιλεργατική νομοθεσία –σε σχέση με το απάνθρωπο εργασιακό καθεστώς γειτονικών χωρών– οι ειδικές οικονομικές ζώνες και οι ειδικές συμβάσεις με ξένες πολυεθνικές κατέστησαν αυτό το νομοθετικό πλαίσιο ουσιαστικά ανεφάρμοστο.


Διακοπές στην κόλαση


Οι πραγματικές επιπτώσεις της νεοφιλελεύθερης «αποικιοκρατίας» όμως είναι πολύ πιο εμφανείς στην τουριστική βιομηχανία της χώρας. Φτάνοντας στην πόλη Σιχανούκβιλ –την καρδιά του καμποτζιανού «τουριστικού θαύματος»- σε καλωσορίζει μια γιγαντιαία αφίσα που καλεί τους επισκέπτες να καταγγείλουν κάθε περιστατικό παιδεραστίας που θα πέσει στην αντίληψή τους. Κάθε βράδυ, πίσω από τα πυροτεχνήματα και τα εντυπωσιακά κοκτέιλ που σερβίρονται στην παραλία, στρατιές νεαρών ιερόδουλων σχηματίζουν ουρές για να εξυπηρετήσουν τους Ευρωπαίους και Αμερικανούς τουρίστες.


Το Σιχανούκβιλ όμως αποτελεί και πρότυπο απεμπόλησης της εθνικής κυριαρχίας μέσω των ιδιωτικοποιήσεων. Από το 2006 η κυβέρνηση παραχώρησε με καθεστώς leasing τουλάχιστον επτά νησιά (πληροφορίες ανεβάζουν τον αριθμό σε 22) σε ξένες εταιρείες για να οικοδομήσουν υπερπολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες. Το αποτέλεσμα είναι ότι μεγάλες εκτάσεις γης είναι πλέον απροσπέλαστες για τους πολίτες της χώρας, αλλά ακόμη και για ξένους επισκέπτες που δεν μπορούν να δαπανήσουν μερικές… δεκάδες χιλιάδες δολάρια για τις διακοπές τους. Οι ξένες εταιρείες αποφασίζουν πλέον ακόμη και για τα δημόσια έργα που θα πραγματοποιηθούν, όπως την κατασκευή γεφυρών ανάμεσα στα ιδιόκτητα νησιά τους, ενώ αφήνουν πίσω τους βιβλική οικολογική καταστροφή – μόνο τα δεκάδες γήπεδα γκολφ «πίνουν» το λιγοστό νερό της περιοχής, αφήνοντας το Σιχανούκβιλ χωρίς παροχή νερού για εβδομάδες.


Διαδοχικές κυβερνήσεις υπόσχονταν ότι προσφέροντας (κυριολεκτικά) γη και ύδωρ σε ξένους επενδυτές θα συγκέντρωναν τα χρήματα για να ανασύρουν τη χώρα από τη χρόνια υπανάπτυξη. Στην πραγματικότητα, τα κέρδη της τουριστικής βιομηχανίας φεύγουν κατευθείαν από τη χώρα προς οικονομικούς παραδείσους, όπου έχουν την έδρα τους οι εταιρείες εκμετάλλευσης. Αυτό που μένει πίσω είναι πορνεία και χαμηλόμισθες θέσεις εργασίας.


Με τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, την πολυετή εκμίσθωση νησιών και τις ξένες άμεσες επενδύσεις στον τουρισμό, οι διακοπές στην Καμπότζη δεν είναι ένα τραγούδι βγαλμένο από το σκοτεινό παρελθόν της Ανατολικής Ασίας… είναι μια γεύση από το μέλλον ορισμένων χωρών της Ευρώπης.


………………………………………………………………………………………………………………………………………


INFO

Δείτε

«A River Changes Course» (2012)

Ο φετινός νικητής των βραβείων ντοκιμαντέρ του Φεστιβάλ Σάντανς για τις συνθήκες εξαθλίωσης του πληθυσμού στην ύπαιθρο της Καμπότζης.


Ακούστε

«Fresh Fruit for Rotting Vegetables» (1980)

Το άλμπουμ σταθμός της αμερικανικής πανκ σκηνής με την πρώτη εκτέλεση του «Holiday in Campodia» από τους Dead Kennedys.


Διαβάστε

«Sideshow», εκδ. Simon & Schuster

Ο συγγραφέας και αναλυτής Ουίλιαμ Σάουκρος αναλύει τον ρόλο της Ουάσινγκτον στη δημιουργία των συνθηκών που οδήγησαν στη γενοκτονία από τον Πολ Ποτ. Τμήματα του βιβλίου είναι διαθέσιμα στη διεύθυνση www.thirldworldtraveler.com

17/02/2013
Άρης Χατζηστεφάνου -Εφημερίδα των Συντακτών

“αυτοί και εμείς”

Φεβ 13 19

Αναρτήθηκε από jpm-το χνάρι. Κατηγορία: Γενικά | Χωρίς σχόλια

“αυτοί και εμείς”: Εξεγερμένος υποδιοικητής Μάρκος…

ποιητικός-πολιτικός λόγος ενός εξεγερμένου…ΕΔΩ:

aftoi_kai_emeis_-_exegermenos_ipodioikitis_markos

δικαίωμα στην δωρεάν περίθαλψη!

Φεβ 13 13

Αναρτήθηκε από jpm-το χνάρι. Κατηγορία: Γενικά | Χωρίς σχόλια

Οι μαθητές του Λυκείου Αγίου Κήρυκου Ικαρίας λένε ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ ΣΑΜΟΥ-ΙΚΑΡΙΑΣ με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο…..
Μουσική:The Island (Steve Jablonsky)

αυτή η γη είναι δική σου!

Φεβ 13 12

Αναρτήθηκε από jpm-το χνάρι. Κατηγορία: Γενικά | Χωρίς σχόλια

Γούντι Γκάθρι: «Σιχαίνομαι ένα τραγούδι που σε κάνει να πιστεύεις πως είσαι άχρηστος. Σιχαίνομαι ένα τραγούδι που σε κάνει να πιστεύεις πως είσαι απλά γεννημένος για να χάνεις. Καταδικασμένος να χάνεις. Οτι είσαι άχρηστος για όλους, για οτιδήποτε. Επειδή είσαι πολύ γέρος ή πολύ νέος ή πολύ παχύς ή πολύ λεπτός, πολύ άσχημος ή πολύ το ένα ή… ή το άλλο.
Τραγούδια που σε ταπεινώνουν ή σε κοροϊδεύουν για την τύχη σου. Εγώ είμαι στο δρόμο για να παλέψω ενάντια σε αυτά τα τραγούδια μέχρι την τελευταία μου ανάσα και την τελευταία σταγόνα του αίματός μου. Είμαι στο δρόμο για να τραγουδήσω τραγούδια που θα σου αποδείξουν πως αυτός είναι ο δικός σου κόσμος και πως ακόμα κι αν σου έχει φερθεί σκληρά και σε έχει κλωτσήσει κάτω μια ντουζίνα φορές, ό,τι χρώμα και αν είσαι, ό,τι είδους άνθρωπος και αν είσαι, εγώ είμαι στο δρόμο για να πω τραγούδια που θα σε κάνουν να νιώσεις περηφάνια γι’ αυτό που είσαι και γι’ αυτό που κάνεις. Τα τραγούδια που γράφω φτιάχνονται για όλους τους ανθρώπους που είναι σαν κι εσένα.
Θα μπορούσα να περάσω από την άλλη πλευρά, την πλευρά με τα πολλά λεφτά και να παίρνω αρκετά δολάρια κάθε βδομάδα απλά για να σταματήσω να τραγουδάω αυτά που τραγουδάω και να λέω το άλλο είδος τραγουδιών που θα σε συντρίβουν ακόμα περισσότερο και θα σε ταπεινώνουν ακόμα περισσότερο και θα σε κάνουν να νιώθεις πως δεν έχεις καθόλου μυαλό. Ομως, έχω αποφασίσει εδώ και πολύ καιρό ότι θα πρέπει να φτάσω στο σημείο να πεθαίνω της πείνας για να τραγουδήσω τέτοια τραγούδια. Ετσι κι αλλιώς, τα ραδιόφωνα και οι ταινίες σας και τα τζουκ μποξ σας και τα βιβλία σας με τραγούδια, ήδη ξεχειλίζουν από αυτά τα άσχημα τραγούδια…».

Πάνω στην κιθάρα του Γούντι Γκάθρι υπήρχε πάντα η επιγραφή: “αυτό το μηχάνημα σκοτώνει φασίστες”

Πηγή: left.gr ,οικοδόμος ,ριζοσπάστης .

στα χέρια των εργατών!

Φεβ 13 12

Αναρτήθηκε από jpm-το χνάρι. Κατηγορία: Γενικά | Χωρίς σχόλια

H ΒΙΟ.ΜΕ. επαναλειτουργεί στα χέρια των εργατών

Ημερομηνία: 10/02/2013

Αναδημοσιεύουμε ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ του alterthess για το εγχείρημα των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ. να πάρουν το εργοστάσιο στα χέρια τους… Να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους…

Το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής ανοίγει και οι εργαζόμενοι όντες 19 μήνες απλήρωτοι και ουσιαστικά άνεργοι θα ξαναεργαστούν. Όχι, δεν ήρθε κανένας εμίρης από το Κατάρ στην Θεσσαλονίκη να επενδύσει, ούτε φυσικά η κυβέρνηση αποφάσισε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ερήμωσης της βιομηχανικής ζώνης στη Θεσσαλονίκη.
Το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής εγκαταλελειμμένο από την εργοδοσία του από τον Μάιο του 2011 ανοίγει με πρωτοβουλία των εργαζομένων και υπό τον πλήρη έλεγχό τους. Να σημειωθεί ότι η Βιομηχανική Μεταλλευτική (ΒΙΟ.ΜΕ.) θυγατρική της ΦΙΛΚΕΡΑΜ παράγει χημικά προϊόντα – οικοδομικά υλικά για τον κατασκευαστικό κλάδο και σύμφωνα με τους εργαζόμενους αλλά και με στοιχεία οικονομικών περιοδικών μέχρι να εγκαταλειφθεί ήταν μια κερδοφόρα επιχείρηση. Η εργοδοσία οδήγησε σε πτώχευση την μητρική εταιρεία απολύοντας τους εργαζόμενους της ενώ στην θυγατρική εταιρεία Βιομηχανική Μεταλλευτική κήρυξε σταδιακά στάση πληρωμών αφήνοντάς το εργοστάσιο και τους εργαζόμενους στην τύχη τους.
Σε επίσχεση εργασίας από τον Μάιο του 2011 οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕΤ διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους  και παράλληλα ξημεροβραδιάζονται στο εργοστάσιο σε 24ωρες βάρδιες καθημερινά προκειμένου να προστατέψουν τον εξοπλισμό.
Το καλοκαίρι μην έχοντας άλλη λύση πήραν την απόφαση να επαναλειτουργήσουν το εργοστάσιο υπό εργατικό έλεγχο, απόφαση που την στήριξαν άμεσα κοινωνικές και πολιτικές συλλογικότητες της πόλης δημιουργώντας ένα κίνημα αλληλεγγύης το οποίο μετέφερε το μήνυμα του αγώνα τους σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.Δεν ασχολήθηκαν ιδιαίτερα οι εφημερίδες  ούτε το «είπε» η τηλεόραση αλλά όλο αυτό το διάστημα  οι εργαζόμενοι προσπαθούσαν να πείσουν τόσο την πολιτεία αλλά και την κοινωνία της Θεσσαλονίκης ότι  όταν τα αφεντικά  «εξαφανίζονται»   οι εργαζόμενοι μπορούν και χωρίς αυτά .
Σε αντίθεση με την υποστήριξη που βρήκαν από την κοινωνία υλική και ηθική, το υπουργείο δεν τους έδωσε  παρά μόνο υποσχέσεις και δηλώσεις του τύπου… «είναι ώριμες οι συνθήκες να περάσουν τα εργοστάσια στα χέρια των εργαζομένων». …Από την πλευρά του ο εργοδότης ξεκαθάρισε ότι δεν ενδιαφέρεται να ξανασχοληθεί με το εργοστάσιο το οποίο όσο καιρό είναι εγκαταλελειμμένο συσσώρευε ακόμα περισσότερα χρέη. Να σημειωθεί ότι οι εργαζόμενοι ήδη έχουν κάνει προσφορά εξαγοράς των μετοχών της επιχείρησης ξεκαθαρίζοντας όμως ότι δεν θα επωμιστούν τα χρέη της προηγούμενης διοίκησης. Παράλληλα έχουν καταθέσει στο υπουργείο το πρόγραμμα επανεκκίνησης της παραγωγής και διεκδικούν την οικονομική στήριξη του εγχειρήματός τους μέσω των προγραμμάτων ΕΣΠΑ για άνεργους που επιθυμούν να ξεκινήσουν δικιά τους επιχείρηση όσο και την δημιουργία νομικού πλαισίου που θα επιτρέπει και θεσμικά την λειτουργία του εργοστασίου από έναν εργατικό συνεταιρισμό και υπό την διεύθυνση της γενικής συνέλευσης των εργαζομένων.
Όπως ανέφερε ο πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων Μάκης Αναγνώστου στην συνέντευξη τύπου που δόθηκε την Πέμπτη στο ΕΚΘ η λειτουργία του εργοστασίου θα ξεκινήσει σταδιακά. Στις πρώτες προτεραιότητες των  εργαζομένων είναι να πουλήσουν μέσω πλειστηριασμού το κατεσχεμένο στοκ της επιχείρησης στα δύο τρίτα της τιμής των προϊόντων προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για την αγορά πρώτων υλών. Σύμφωνα με τον Μ. Αναγνώστου η πώληση των προϊόντων αναμένεται να φέρει στα ταμεία περίπου 200.000 ευρώ.  Τα χρήματα που χρειάζονται για την πλήρη επανεκκίνηση της παραγωγής είναι πολύ περισσότερα αλλά αυτά όπως και οι προμηθευτές αναμένεται να βρεθούν. Ήδη προτάσεις έχουν γίνει από fund αλληλεγγύης στη Λατινική Αμερική όπως το Working World,  μία μη κερδοσκοπική βάση στην Αργεντινή που δημιουργήθηκε για την υποστήριξη των συνεταιρισμών και την ανάκτηση εγκαταλελειμμένων εργοστασίων. Το εγχείρημά αυτό πρόκειται ακόμη να στηρίξουν έμπρακτα οργανώσεις τόσο από την Ολλανδία, τη Δανία  την Αυστρία αλλά και Ιταλία ενώ ψηφίσματα υποστήριξης έχουν εκδώσει συλλογικότητες σε πολύ περισσότερες χώρες.
Οι εργαζόμενοι το τελευταίο διάστημα έχουν φτάσει σε οριακά σημεία επιβίωσης και δηλώνουν  ότι δεν μπορούν να περιμένουν άλλο τις υποσχέσεις του υπουργείου για βοήθεια.  Αποφάσισαν, έτσι, να προχωρήσουν άμεσα στην λειτουργία τους εργοστασίου στην βάση ενός διαφορετικού μοντέλου οργάνωσης της εργασίας το οποίο επιδιώκουν να επεκταθεί και σε άλλα εργοστάσια που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Με την πρωτοβουλία τους αυτή  και με την έμπρακτη αλληλεγγύη της κοινωνίας χτίζουν, έτσι, στην πράξη την ελπίδα ότι ένας καινούργιος κόσμος είναι εφικτός.
****
Στο πλαίσιο του ανοίγματος του εργοστασίου θα γίνουν οι εξής δράσεις:
Την Κυριακή 10/2, στις 6 το απόγευμα, στον «Αλέξανδρο» θα  πραγματοποιηθεί μία πανελλαδική συνέλευση πρωτοβουλιών αλληλεγγύης στη ΒΙΟ.ΜΕ., τη Δευτέρα 9/2, στις 5 μ.μ., στην Καμάρα, θα γίνει συγκέντρωση και πορεία και στη συνέχεια, στις 8 μ.μ., στο «Ιβανώφειο», θα δοθεί συναυλία οικονομικής υποστήριξης με τον Θ. Παπακωνσταντίνου, τον Γ. Χαρούλη και τους Χαΐνηδες.
Την Τρίτη 12/2 το εργοστάσιο άνοιξε με συνέντευξη τύπου μπροστά στην πόρτα του εργοστασίου.
Ρεπορτάζ: Σταυρούλα Πουλημένη
Επιμέλεια βίντεο: Σταυρούλα Πουλημένη-Αιμιλία Κουγιουμτζόγλου


Πηγή: left gr ,alterthess

o άνεμος κυλάει…

Φεβ 13 12

Αναρτήθηκε από jpm-το χνάρι. Κατηγορία: Γενικά | Χωρίς σχόλια

Ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ ,σε ελεύθερη απόδοση Γιάννη Ρίτσου ,που έγινε τραγούδι από τον Μάνο Λοϊζο.

Ο άνεμος κυλάει και φεύγει
Ο ίδιος άνεμος ποτέ δεν σαλεύει
Δυο φορές
Το ίδιο κλαδί της κερασιάς
Τα πουλιά τραγουδάνε στα δένδρα
Είναι φτερά που θέλουν να πετάξουν
Εδώ πέρα η πόρτα είναι κλεισμένη
Πρέπει να τηνε ρίξω
Πρέπει να σε δω αγαπημένη μου
Α να’ναι ωραία η ζωή όπως εσύ
Α να’ναι να’ναι φίλη
Να΄ναι αγαπημένη όπως εσύ
Το ξέρω ακόμα δεν τελείωσε
Της δυστυχίας το συμπόσιο
Μα θα τελειώσει…

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Accessibility by WAH