Μετά το κείμενο (στο κάτω μέρος της σελίδας) ακολουθεί ενδιαφέρον φωτογραφικό άλμπουμ από τη συγκεκριμένη εκδήλωση!

     Στις 13 Ιουνίου 2019 το βράδυ το “Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα” κατακλύστηκε από πλήθος κόσμου και απόλαυσε μια υπέροχη μουσική βραδιά.

Η όμορφη συναυλία με τίτλο “λίγο από το χθες…” σηματοδότησε την έναρξη των “Χριστοπούλειων 2019”
Tο Μουσικό Γυμνάσιο Καστοριάς και η εφηβική χορωδία του Πολιτιστικού Συλλόγου “Αθανάσιος Χριστόπουλος” χειροκροτήθηκαν από τον κόσμο, δικαίως, αφού έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους.
Μία σύμπραξη του Πολιτιστικού Συλλόγου “Αθανάσιος Χριστόπουλος” και του Μουσικού Σχολείου Καστοριάς, που γίνεται για πρώτη φορά στην πόλη μας. Το αποτέλεσμα από την συνεργασία τους μοναδικό. Τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.
Μια μουσική βραδιά που απέδειξε, ότι όταν θέλουμε μπορούμε να παράξουμε πολιτισμό.

Την εκδήλωση άνοιξαν οι οικοδεσπότες της εκδήλωσης με την Εφηβική Χορωδία του Πολιτιστικού Συλλόγου Αθ. Χριστόπουλος υπό την διεύθυνση της μαέστρου Νικολέτας Παπάζογλου και την πιανιστική συνοδεία του κ. Δημήτρη Μπρόβα. Μια χορωδία όλο ζωντάνια με δύσκολο ρεπερτόριο, ελληνικό και ξένο! Πραγματικά ενθουσίασαν το κοινό και ευχόμαστε να συνεχιστεί η συνεργασία μας ώστε να δημιουργούμε μαζί αν μη τι άλλο, πολιτισμό!

Στη συνέχεια ανέβηκε στη σκηνή το Μουσικό Σχολείο Καστοριάς για να παρουσιάσει το πρόγραμμά του το οποίο σε αυτή την εκδήλωση αποτέλεσε την τελετή λήξης του σχολικού έτους 2019-2020. Το κοινό είχε την ευκαιρία να ακούσει τους μαθητές μας σε διάφορα είδη μουσικής, μιας και στο σχολείο μας τα παιδιά έρχονται σε επαφή με όλα τα είδη. Στο ξεκίνημα της βραδιάς, παρουσιάσαμε ένα έργο θαυμάσιο αλλά δύσκολο. Πρόκειται για τη σονάτα σε σολ μείζονα του Μότσαρτ, ένα σπουδαίο έργο, όπως και όλα άλλωστε τα έργα του μεγάλου αυτού συνθέτη.
Είναι αποδεδειγμένο επιστημονικά, πως η ακρόαση μουσικής του Μότσαρτ μπορεί να επιδράσει ευεργετικά στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Επίσης, θεωρείται πως τα έμβρυα που ακούν συχνά μουσική του Μότσαρτ γίνονται πιο έξυπνα. Και το πιο αξιοθαύμαστο για τη συγκεκριμένη σονάτα, είναι πως το έγραψε ο συνθέτης σε ηλικία μόλις 14 ετών, σε μια περιοδεία στο Μόναχο με τον πατέρα του, ο οποίος ήθελε να παρουσιάσει σε διάφορες πόλεις το θαυμαστό ταλέντο του νεαρού Αμαντέους.

Στη συνέχεια ακούσαμε ποικιλία κομματιών από το κιθαριστικό σύνολο του σχολείου μας, τους νεαρούς κιθαριστές σε τραγούδια που επιμελήθηκε ο καθηγητής κ. Γιάννης Παπακρασσάς, ο οποίος τους έδειξε τον τρόπο, όχι μόνο να παίζουν τεχνικά, αλλά και να συνεργάζονται, να εναρμονίζονται, να γίνονται ένα μέσα στη μικρή ορχήστρα τους, κι ας παίζει ο καθένας κάτι διαφορετικό.

«Φωνητικό ντουέτο» ονομάσαμε το επόμενο τμήμα της γιορτής μας. Δυο μαθητές μας, τραγούδησαν μελοποιημένη ποίηση του μεγάλου και μοναδικού Οδυσσέα Ελύτη υπό την διεύθυνση και πιανιστική συνοδεία από τον καθηγητή μουσικής κ. Κων/νο Ταμβάκη. Στο σχολείο μας, ξέρετε, τραγουδάμε πολύ και παίζουμε πολλή μουσική. Είμαστε βέβαια ακόμη πολύ καινούριοι. Χρειάστηκε πολλή δουλειά και στην αρχή από το άγχος, μας έβγαιναν αυθόρμητα οι στίχοι: «Να `χεις τύχη να `χεις τύχη κι η χρονιά να σου πετύχει.»Τελικά, απ’ ότι φάνηκε σε όλες τις εκδηλώσεις μας και τύχη είχαμε και η χρονιά μας πέτυχε και χαρούμενοι τραγουδάμε: «Άιντε μωρό μου, ανέβα και κινήσαμε πέντε φορές τους ουρανούς γυρίσαμε».

Ακολούθησε η χορωδία μας υπό την διεύθυνση του καθηγητή μουσικής κ. Κων/νου Ταμβάκη. Πολυφωνική χορωδία, μάλιστα με συνοδεία μικρής ορχήστρας, σε ένα νεοσύστατο σχολείο με λίγα σχετικά παιδιά, πολλά από τα οποία δεν είχαν ξανασυμμετάσχει σε χορωδία και παρόλα αυτά καταφέραμε να εκπληρώσουμε αλλά και να ξεπεράσουμε όλες αυτές τις προκλήσεις και όλοι νιώθουμε περήφανοι για το σημείο που φτάσαμε και υποσχόμαστε να πάμε ακόμα ψηλότερα.

Το πρώτο τραγούδι της χορωδίας μας, ήταν το Τρελοβάπορο του Οδυσσέα Ελύτη σε εναρμόνιση Γιάννη Πετρίδη και ενορχήστρωση από τον Κων/νο Ταμβάκη. Τρελοβάπορο είναι η Ελλάδα, η οποία ταξιδεύει μέσα στο χρόνο και την ιστορία. Πρόκειται για ποίημα αλληγορικό. O ποιητής εκφράζει το θαυμασμό του για το καράβι (Ελλάδα), που αν και τράβηξε τόσες πολλές φουρτούνες, δε βούλιαξε. Το καράβι αυτό πέρασε “κατακλυσμούς”, “άλλαξε καπετάνιους” (ηγεσίες) και όμως επιβίωσε! “μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε”.

Το δεύτερο τραγούδι αφιερωμένο στην ταλαίπωρη Μεγαλόνησό μας, την Κύπρο. Χρυσοπράσινο φύλλο του Μίκη Θεοδωράκη σε εναρμόνιση και ενορχήστρωση από τον Κων/νο Ταμβάκη. Το “χρυσοπράσινο φύλλο” του τραγουδιού δεν είναι ένα τυχαίο. Υπάρχει ένα είδος βελανιδιάς που φυτρώνει μόνο στην Κύπρο. Η μια πλευρά του φύλλου χρυσίζει και άλλη είναι πράσινη! Αν θυμάμαι καλά, είναι και το εθνικό φυτό της Κύπρου. Έτσι είναι, λοιπόν, και η Κύπρος, το φύλλο ενός χρυσοπράσινου δέντρου ριγμένο στο πέλαγος με ρίζες βαθιές στους αιώνες. Μακάρι να τη δούμε μια μέρα όπως της αξίζει!

Ένα ακόμη τραγούδι από τη χορωδία μας, «Η μάνα του Αλέξανδρου» σε εναρμόνιση και ενορχήστρωση από τον Κων/νο Ταμβάκη., με αναφορά στην χιλιόμορφη Μακεδονία, τον τόπο που έχουμε την τύχη να ζούμε.

Ακολούθησε το παραδοσιακό τμήμα, άλλο ένα σημαντικό αντικείμενο των μουσικών σχολείων. Ξεκινάμε δυναμικά, με το ποντιακό τραγούδι «Η τρυγόνα» υπό την διεύθυνση του καθηγητή μουσικής κ. Χρήστου Συμελίδη. Το κείμενο του συγκεκριμένου τραγουδιού που συνοδεύει το χορό αναφέρεται στη γυναίκα ενός μυξιάρη και οκνηρού άντρα ο οποίος είναι ανίκανος να φέρει ξύλα από το δάσος. Το όνομα που δίνεται στη γυναίκα αυτή στο τραγούδι είναι «Τρυγόνα». Αντί για τον άντρα της ξεκινά η ίδια να πάει στο δάσος, να κόψει και να κουβαλήσει τα ξύλα στο σπίτι. Οι κινήσεις του χορού παρουσιάζουν την κίνηση της κρυμμένης τρυγόνας ανάμεσα σε θάμνους και ξερόκλαδα. Ακούγοντας το τραγούδι, το κοινό ευτυχώς συγκρατήθηκε, άλλη φορά όμως μπορεί και να χορέψουμε!

Το Παραδοσιακό τμήμα συνέχισε από τον Πόντο λίγο παρακάτω, στη Μικρά Ασία, στη Χερσόνησο της Ερυθραίας, με το τραγούδι ερωτικού περιεχομένου «Γιαρούμπι» και το κεφάτο «Άνοιξαν τα δένδρα ούλα» υπό την διεύθυνση της καθηγήτριας μουσικής κας Σταυρούλας Κούγια. Αγαπησιάρηδες και χορευταράδες οι φίλοι μας οι Μικρασιάτες. Τα τραγούδια σε ρυθμό συρτού – μπάλου και σούστα.

Αφού ανεβάσαμε το κέφι με τα παραδοσιακά, συνεχίσαμε με ένα εντελώς διαφορετικό στυλ. Αν και σχεδόν όλα τα μουσικά σχολεία έχουν ορχήστρες, αυτό το κατορθώνουν μετά από κάποια χρόνια, ώστε να φτάσουν τα παιδιά να έχουν αρκετή πείρα ώστε να παίξουν όλα μαζί. Στο δικό μας σχολείο οι μαθητές μας κατάφεραν στα δυο πρώτα χρόνια λειτουργίας μας, να σχηματίσουν την «Νεανική Ορχήστρα Έντεχνων Μουσικών Διαδρομών» υπό την Διεύθυνση του καθηγητή μουσικής κ. Κων/νου Ταμβάκη, και να παρουσιαστούν με επιτυχία σε διοργανώσεις, αποσπώντας επαίνους και χειροκροτήματα. Τα τραγούδια που ακολούθησαν ήταν επεξεργασμένα, εναρμονισμένα και ενορχηστρωμένα από τον Κων/νο Ταμβάκη. Η ορχήστρα μας παρουσίασε πρώτα το τραγούδι «Γεια σου Κύριε Μενεξέ» ένα δείγμα ακόμα της σοφής απλότητας του Ελύτη, με αναφορές στη ζωή στη φύση και στην ξενοιασιά της παιδικής ηλικίας.

Στη συνέχεια ακούστηκε από την ορχήστρα μας το τραγούδι «Εγώ θα σ’ αγαπώ και μη σε νοιάζει.» Ένα τραγούδι πάνω από 70 χρόνια, που τραγουδήθηκε από πολλούς καλλιτέχνες, εύθυμο και χαρούμενο, ορκίζεται παντοτινή αγάπη και τρυφερότητα, οπότε το αγαπάμε και το απολαμβάνουμε όλοι!

Συνεχίσαμε φέρνοντας στη σκέψη μας την Ξενοιασιά, τον έρωτα, μέρη εξωτικά, γλέντι και χορό. Καλοκαίρι μπροστά μας και «Θέλω ρούμπα να χορεύω».

Λίγο από το χθες, ο τίτλος της μουσικής βραδιάς και η πολύ νέα ορχήστρα μας συνέχισε με «Μπέμπα, μπέμπα Πώς το λένε, σ’ αγαπώ Μπέμπα, μπέμπα Στο στενάκι εδώ που `χω δυο λόγια να σου πω».

Κλείσαμε τη βραδιά με ένα κεφάτο αρχοντορεμπέτικο. «Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα». Τραγούδι του 1952 στην Ελλάδα της διασκέδασης, της χαράς, της ξεγνοιασιάς που υπήρχε, σε αντίθεση με όλα τα δεινά που είχε ο κόσμος τότε. Το κοινό τραγούδησε μαζί μας, κι ας μην είχαμε μπουκάλα να ανοίξουμε, η βραδιά ήταν όμορφη και φαντασμαγορική!

Σας ευχαριστούμε!

Οι αριθμοί που κληρώθηκαν στην λαχειοφόρο είναι:
Ο αριθμός 243 κερδίζει ένα smartphone
Ο αριθμός 1668 κερδίζει ένα ποδήλατο.
Οι παρακάτω αριθμοί κερδίζουν διάφορα δώρα 1666, 1839, 36, 398, 1363, 0728, 1591, 1733, 1560, 151, 1923, 1009, 160, 0556