Ουάσιγκτον. Σταθμός του μετρό.
Ένα κρύο πρωινό του Γενάρη του 2007. Έπαιξε έξι κομμάτια του Μπαχ για περίπου 45 λεπτά. Στο διάστημα αυτό, περίπου 2 χιλιάδες άτομα πέρασαν από το σταθμό, οι περισσότεροι καθ’οδόν για τη δουλειά τους. Μετά από 3 λεπτά ένας μεσήλικας πρόσεξε ότι κάποιος έπαιζε μουσική. Βράδυνε το βήμα του, σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά προχώρησε βιαστικός για τον προορισμό του. 4 λεπτά αργότερα ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολάριο: μια γυναίκα έριξε τα χρήματα στο κουτί του και χωρίς να σταματήσει συνέχισε το δρόμο της. 6 λεπτά, ένας νεαρός έγειρε στον τοίχο για να τον ακούσει, μετά κοίταξε το ρολόι του και συνέχισε να περπατά. 10 λεπτά, ένα αγοράκι 3 ετών σταμάτησε, αλλά η μητέρα του το έσυρε βιαστικά να συνεχίσει, καθώς το παιδί σταμάτησε για να δει τον βιολιστή. Τελικά η μητέρα έσπρωξε δυνατά το παιδί και το παιδί ξανάρχισε να περπατά γυρνώντας ολοένα το κεφάλι προς τα πίσω. Την ίδια αντίδραση είχαν και πολλά άλλα παιδιά. Όλοι, χωρίς εξαίρεση, οι γονείς τα πίεζαν να προχωρήσουν.

45 λεπτά: ο μουσικός συνέχισε να παίζει. Μόνον 6 άνθρωποι είχαν για λίγο σταματήσει. Περίπου 20 άτομα του άφησαν χρήματα χωρίς να διακόψουν το ρυθμό τους. Συγκέντρωσε συνολικά 32 δολάρια.

1 ώρα: τελείωσε το παίξιμο και μια σιγή απλώθηκε παντού. Κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε ούτε υπήρξε έστω κάποιο ίχνος αναγνώρισης. Κανείς δεν το ‘ξερε, αλλά ο βιολιστής ήταν ο Τζόσουα Μπελλ, ένας από τους καλύτερους μουσικούς στον κόσμο. Έπαιξε ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια που έχουν ποτέ γραφτεί, με ένα βιολί αξίας 3.5 εκατομμυρίων δολαρίων. Δύο μέρες νωρίτερα, ο Τζόσουα Μπελλ γέμισε ασφυκτικά ένα θέατρο στη Βοστώνη, σε συναυλία που η μέση τιμή του εισιτηρίου άγγιξε τα 100 δολάρια.

Πρόκειται για πραγματικό γεγονός. Ο Τζόσουα Μπελλ έπαιξε ινκόγκνιτο στο σταθμό του μετρό στα πλαίσια ενός κοινωνιολογικού πειράματος που οργάνωσε η Ουάσιγκτον Ποστ για την αντίληψη, το γούστο και τις προτεραιότητες των ανθρώπων. Το ερώτημα που προέκυψε: σε ένα ουδέτερο περιβάλλον και σε ακατάλληλη ώρα, μπορούμε να αντιληφθούμε την ομορφιά; Σταματούμε για να την απολαύσουμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο όταν εκδηλώνεται σε ασυνήθιστα χωροχρονικά πλαίσια;

Ενα συμπέρασμα που πιθανώς μπορεί να εξαχθεί από το συγκεκριμένο πείραμα είναι:

Αν δεν έχουμε ένα λεπτό για να σταματήσουμε και ν’ακούσουμε έναν από τους καλύτερους μουσικούς του
κόσμου να παίζει ένα από τα ωραιότερα κομμάτια που γράφτηκαν ποτέ, με ένα από τα ομορφότερα μουσικά
όργανα… πόσα άλλα πράγματα χάνουμε άραγε;

Αν ένα ιστολόγιο μπορεί να θεωρηθεί και ένα είδος ημερολογίου, απο τις 23 Μαίου έχω να επισκεφτώ την κατα τα άλλα πολύ αγαπητή μου Sine! Οι λόγοι πολλοί…Το Σάββατο όμως, σαν απο φλόγα, ακούγοντας μια επαναληπτική εκπομπή της ΝΕΤ με τον “κουζουλό του Έθνους”, ίσως τον μοναδικό εν ζωή πνευματικό άνθρωπο της χώρας (άααλλο μεγάλο θέμα!!!), τσούπ δειλά – δειλά, είπα να αφήσω δυο αράδες.
Απογράφηκα!!!! Τυχαίο; Δεν νομίζω!!! Είναι αστείο που τέτοιο καιρό αποφασίσαν να μας μετρήσουν!!! Αν με ρωτούσαν είχα πολύ ευκολότερους τρόπους να προτείνω. Και θα ήταν και απο τις λίγες φορές που θα προσυπόγραφα και για την αποτελεσματικότητά τους!!! Το σύστημα έπεσε-όπως πολλοί απο μας θα αντιλήφθηκαν-με το καλημέρα σας!!! Τυχαίο; Δεν νομίζω! Πάντα έτσι γίνεται, όταν οι τρόποι που μας μοστράρουν ώς High-Tech, είναι “τσίπικοι”! Το φτηνό το κρέας το τρώνε τα σκυλιά, όπως έλεγε και η γιαγιούλα μου…Άντε να δούμε τί άλλο θα σκεφτούν για να μας ξαναταλαιπωρήσουν…

Καλή μέρα σε όλους και καλή μας εβδομάδα!

ΣΕ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ τέθηκε καθηγητής στην Αλαµπάµα των ΗΠΑ επειδή χρησιµοποίησε το σενάριο µιας πιθανής δολοφονίας του προέδρου Μπαράκ Οµπάµα για να εξηγήσει ένα γεωµετρικό πρόβληµα στους µαθητές του. Ο Γκρέγκορι Χάρισον, καθηγητής στο γυµνάσιο Κόρνερ, προκάλεσε εκτενή έρευνα των µυστικών υπηρεσιών µετά τη συζήτηση που είχε µε τους µαθητές στην τάξη του για τις πιθανές γωνίες που θα έπρεπε να χρησιµοποιήσει κάποιος εάν ήθελε να δολοφονήσει τον πρόεδρο της χώρας. Οµως έπειτα από τις έντονες αντιδράσεις γονέων και πολιτών για το «κακόγουστο παράδειγµα» που χρησιµοποίησε ο Χάρισον, ο καθηγητής τέθηκε σε διαθεσιµότητα. Οπως περιέγραψαν µαθητές του, ο Χάρισον δίδασκε γεωµετρία και αναφερόταν σε παράλληλες γραµµές και γωνίες. Για παράδειγµα, συζήτησε µε τα παιδιά σε ποια γωνία και σε ποια απόσταση θα έπρεπε να σταθούν αν ήθελαν να σκοτώσουν τον Οµπάµα. «Μιλούσε για γωνίες και εφαπτόµενες», περιγράφει ένας µαθητής, «και είπε: εάν ήσασταν σε αυτό το κτίριο θα έπρεπε να σταθείτε σε αυτήν τη γωνία για να τον πετύχετε». «Δεν υπάρχει καµία δικαιολογία για αυτά τα σχόλια», είπε ο επιθεωρητής των σχολείων της περιοχής, µια µαθήτρια όµως υπερασπίστηκε τον Χάµιλτον: «Το σχόλιο δεν ήταν ό,τι καλύτερο, αλλά ποιος στην Αµερική δεν έχει κάνει ένα αστείο για τον Οµπάµα; Το κάνουν να ακούγεται σαν να σχεδίαζε τη δολοφονία του, κάτι που σίγουρα δεν συνέβη». ΤΑΝΕΑ

Οταν τα παιδιά διδάσκονται στο σχολείο μαθηματικά, μπορούν να προσεγγίσουν την ομορφιά τους μόνο με αφηρημένο και θεωρητικό τρόπο. Σίγουρα όχι με χρώμα και εικόνες.  Η έκθεση «Ιmaginary» έρχεται να ανατρέψει αυτόν τον κανόνα, δίνοντας σε όλους μας τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε εικόνες τέχνης με ένα ανέλπιστο εργαλείο: την αλγεβρική γεωμετρία.

Oταν οι αδαείς περί τα μαθηματικά ακούνε κάποιον να λέει πόσο όμορφη είναι μια εξίσωση, συνήθως τον κοιτάζουν με δυσπιστία. Τώρα ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουν. Σε αυτό θα τους βοηθήσει η έκθεση «Ιmaginary». Δίνοντας μορφή και χρώμα στους αφηρημένους αλγεβρικούς τύπους η πρωτότυπη πρωτοβουλία του γερμανικού μαθηματικού ινστιτούτου Μathematische Forschungsinstitut Οberwolfach φιλοδοξεί να κάνει ακόμη και όσους μισούν τα μαθηματικά να τα αγαπήσουν. Ή τουλάχιστον- και αυτό είναι ίσως πιο σημαντικό- να τα κατανοήσουν.

Η εξίσωση x2+z2=y3 (1-y)3 είναι ένα πράσινο λεμόνι, η (x2+9/4y +z21)3-x z3=0- μια ενδιαφέρουσα για τους μαθηματικούς «κορυφή» ή «παραδοξότητα»- είναι μια κατακόκκινη ζουμερή καρδιά. Πώς κάτι τόσο «στεγνό» όσο ένας μαθηματικός τύπος μπορεί να μετατραπεί σε έργο τέχνης; «Η όλη ιδέα ξεκίνησε από το γεγονός ότι τα μαθηματικά είναι πολύ αφηρημένα,κάτι το οποίο πραγματικά συμβαίνει μέσα στο μυαλό μας και απέχει πολύ από τον πραγματικό κόσμο» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο Αντρέας Ματ, διδάκτωρ μαθηματικός και συντονιστής της έκθεσης. «Θελήσαμε να τα κάνουμε πιο “χειροπιαστά” για το ευρύ κοινό και διαλέξαμε αυτή την κάπως διαφορετική προσέγγιση, την καλλιτεχνική οπτικοποίησή τους».

Η βάση αυτής της οπτικοποίησης είναι η αλγεβρική γεωμετρία, ο κλάδος των μαθηματικών που συνδυάζει την αντιμεταθετική άλγεβρα με τη γεωμετρία. «Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η άλγεβρα» εξηγεί ο κ. Ματ «είναι ο τύπος και η γεωμετρία είναι η εικόνα. Αυτό είναι και το νόημα του τίτλου”Ιmaginary”. Η λέξη “εικόνα”- “image”- αποτελεί μέρος του αφηρημένου “φανταστικού””imaginary”» . Το όλο εγχείρημα έχει δύο σκέλη: ένα καθαρά μαθηματικό και ένα δημιουργικό, καλλιτεχνικό. Ειδικά προγράμματα που αναπτύχθηκαν από τους μαθηματικούς επιτρέπουν την «τοποθέτηση» των αλγεβρικών εξισώσεων στον χώρο και τη δημιουργία των ανάλογων σχημάτων- αλγεβρικών επιφανειών- τα οποία στη συνέχεια ο καθένας μπορεί να «γεμίσει» με τα χρώματα που θεωρεί κατάλληλα. Και όταν λέμε «ο καθένας» το εννοούμε: τα προγράμματα είναι εύχρηστα και δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις. Αντιθέτως, καθώς αναπτύσσει κάποιος το σχήμα, σιγά σιγά εκπαιδεύεται και αρχίζει να μπαίνει στο πνεύμα των μαθηματικών και να κατανοεί τη λειτουργία τους.  ToBHMA

Το ξεπατικώνω ολόφρεσκο απο την TerraComputerata.
Τα κλασικά λεξικά δεν αρκούν πλέον για να ερμηνεύσουν τις εκφράσεις και τις συντομογραφίες που χρησιμοποιούνται από τους θαμώνες του διαδικτυακού κόσμου.

Δεν είναι μόνο οι γονείς που στέκονται αδαείς μπροστά στην οθόνη όταν καταφέρνουν να κρυφοκοιτάξουν «τι γράφει αυτό το παιδί τόση ώρα που μιλάει με τους φίλους του στο Ιντερνετ». Ακόμη και νεότερης ηλικίας, πιο εξοικειωμένοι χρήστες του Διαδικτύου, προσπαθούν να προλάβουν τις εξελίξεις στη διάλεκτο των social media.

Η συγκεκριμένη αργκό περιλαμβάνει όρους, ακρωνύμια και συντομογραφίες που προέρχονται κυρίως από την κουλτούρα των chat rooms και της αρχέγονης εκδοχής τους, των bulletin board systems. Ο περιορισμός χαρακτήρων που επιβάλλει η επικοινωνία σε δίκτυα όπως το Twitter, η βιασύνη και η ανάγκη να επικοινωνήσουν άνθρωποι που μιλούν άλλες γλώσσες, οδηγεί τα τελευταία χρόνια σε όλο και περισσότερες και πιο εξελιγμένες συντμήσεις της γλώσσας. Κάποιες απ’ αυτές περνούν σταδιακά και στα κείμενα των e-mails και των sms. Οι συντομογραφίες αυτές, γραμμένες άλλοτε με κεφαλαία και άλλοτε με πεζά γράμματα, περιέχουν λέξεις, ολόκληρες φράσεις, αλλά και συναισθήματα που απουσιάζουν από την απρόσωπη επικοινωνία που επιβάλλει η μεσολάβηση των υπολογιστών (βλέπε cmc, στους «νέους όρους»). Τις εκφράσεις του προσώπου, τη γλώσσα του σώματος και τον τόνο της φωνής υποκαθιστούν γράμματα και σύμβολα, που οι μυημένοι τα παίζουν στα δάχτυλα. Οι υπόλοιποι, καλό είναι να έχουμε τα ειδικά ψαχτήρια/λεξικά πρόχειρα.

Βέβαια, κάποιες συντομογραφίες δημιουργούνται αυθόρμητα και είναι αναγνωρίσιμες από μικρές ομάδες, οπότε δεν θα τις βρει κανείς καταγεγραμμένες. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι ντροπή να ρωτάει κανείς τον συνομιλητή του «τι σημαίνει αυτό;» αν δει έναν όρο που δεν έχει ξανασυναντήσει.

Οσο για τους γονείς, χωρίς να υπάρχει λόγος να πανικοβάλονται από τη μυστικοπάθεια των εφήβων, καλό είναι να γνωρίζουν τα συνήθη συνθήματα που σηματοδοτούν την εισβολή τους στο δωμάτιο, εν είδει συναγερμού: p911 (parent emergency), paw ή prw (parents are watching), pir (parents in room) και pos (parents over shoulder).

Λεξικά συντομογραφιών www. noslang.com

Για τους επισκέπτες, η Ντίσνεϊλαντ είναι ένας επίγειος παράδεισος, όπου μικροί και μεγάλοι παρακολουθούν εκστασιασμένοι την αναβίωση ρομαντικών παραμυθιών στα οποία κάθε όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Ωστόσο οι πρόσφατες αυτοκτονίες εργαζομένων στην ευρωπαϊκή Ντίσνεϊλαντ αποκάλυψαν τη σκοτεινή πλευρά του «Μαγικού Βασιλείου».

Από την αρχή του έτους δύο υπάλληλοι της Ντίσνεϊλαντ στο Παρίσι έβαλαν τέλος στη ζωή τους. Ο ένας από αυτούς εργαζόταν ως σεφ στο πάρκο για 10 χρόνια και αυτοκτόνησε την ημέρα που θα επέστρεφε στη δουλειά του έπειτα από μακρά περίοδο ασθενείας. Σύμφωνα με τον πεθερό του, χάραξε ένα μήνυμα σε κάποιον τοίχο του σπιτιού που έλεγε: «Je ne veux pas retourner chez Μickey» (Δεν θέλω να δουλέψω άλλο για τον Μίκι).

Για τους 14.500 υπαλλήλους της Ντίσνεϊλαντ, 32 χλμ. ανατολικά της γαλλικής πρωτεύουσας, η εργασία στο «πιο χαρούμενο μέρος του πλανήτη» δεν είναι πια ευχάριστη. Και αυτό, σύμφωνα με τους εργαζομένους, οφείλεται στη νέα πολιτική που εφαρμόζει η διεύθυνση του πάρκου. «Αυτό που πουλάμε είναι κάτι θαυμάσιο.Πουλάμε χαμόγελα. Πουλάμε ευτυχία στα παιδιά. Αλλά τα τελευταία χρόνιαη πολιτική της εταιρείας έχει κάνει τη ζωή μας στη δουλειά ανυπόφορη» λέει ένας υπάλληλος. Διαβάστε όλο το άρθρο »

«Ανοιξα σελίδα στο facebook, μετά από μια συζήτηση που είχα με τους προπτυχιακούς μου φοιτητές. Αντιλήφθηκα ότι με αυτόν τον τρόπο θα είχα μια άμεση, σε καθημερινή βάση, επαφή μαζί τους. Επιπλέον, ένιωσα ότι απέκτησα μαζί τους μεγαλύτερη συναισθηματική επαφή, αφού με ενέταξαν σε έναν χώρο που θεωρούν ότι απευθύνεται στη δική τους ηλικιακή ομάδα. Πλέον, χρησιμοποιώ το facebook για να τους ενημερώσω για σεμινάρια, συνέδρια, θερινά σχολεία, ευκαιρίες πρακτικής άσκησης και εργασίας καθώς και τρέχοντα θέματα του πανεπιστημίου και άλλα επιστημονικά ζητήματα. Σε καθημερινή βάση, μάλιστα, ανταλλάσσουμε πληροφόρηση για άρθρα, απόψεις για βιβλία, καλλιτεχνικά γεγονότα. Η επικοινωνία μας αυτή είναι φυσικά άτυπη, διότι έτσι δεν μπορείς να εξασφαλίσεις την ενημέρωση όλων». Η κ. Φωτεινή Ασδεράκη, με την οποία μίλησε η «Κ», είναι λέκτορας στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς, και μαζί με τον κ. Κωνσταντίνο Κορρέ, επιστημονικό συνεργάτη στα τμήματα Στατιστικής και Ασφαλιστικής Επιστήμης και στο Παιδαγωγικό Τμήμα των Παν. Πειραιώς και Αθηνών, και την κ. Ανατολή Βροχαρίδου, υποψήφια διδάκτορα του Παν. Αιγαίου, επιχειρούν να καταγράψουν τη διείσδυση του facebook και των υπόλοιπων σελίδων κοινωνικής δικτύωσης στη λειτουργία των ελληνικών ΑΕΙ.

Οι απαντήσεις των φοιτητών του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, που συμμετείχαν στην έρευνα της τριμελούς ομάδας, δείχνουν ότι το facebook -η πιο διάσημη μεταξύ των σχετικών σελίδων- κερδίζει αργά αλλά σταθερά μια συμπληρωματική, προς το παρόν, θέση στους συνήθεις τρόπους επικοινωνίας και ενημέρωσης για τις δραστηριότητες στα ΑΕΙ. Μάλιστα, ήδη φοιτητές στο Παν. Πειραιά, το Πάντειο, και το Παν. Αιγαίου έχουν δημιουργήσει σελίδα στο facebook, η οποία λειτουργεί ως τόπος ηλεκτρονικής συνάντησης για τους φοιτητές του κάθε ιδρύματος. Ομως, οι σελίδες αυτές δεν έχουν την επίσημη έγκριση των ΑΕΙ. «Πολλές φορές επικοινωνούν μαζί μου μεταπτυχιακοί φοιτητές που βρίσκονται στο εξωτερικό για να συζητήσουν για ευκαιρίες που τους προσφέρονται ή να ζητήσουν να τους βοηθήσω για κάποια εργασία. Συχνά κοινοποιώ σε όλους τις επιτυχίες τους, όπως πρόσφατα με την αποδοχή ενός πτυχιούχου του Τμήματός μας στο Harvard, ή τη δημοσίευση ενός άρθρου τους, έτσι ώστε όλοι να ενθαρρυνθούν να διεκδικήσουν τα όνειρά τους. Το μεγαλύτερο όφελος προκύπτει από τη δικτύωση των μεταπτυχιακών με τους προπτυχιακούς φοιτητές» συμπληρώνει η κ. Ασδεράκη.

Τι προκύπτει

Ειδικότερα, από τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας προκύπτει ότι οι φοιτητές χρησιμοποιούν το facebook κατά μέσο όρο για 1,43 έτη. Σχεδόν οι έξι στους 10 (57,6%) το χρησιμοποιούν κατά μέσο όρο 2,52 φορές την ημέρα. Το 22% κατά μέσο όρο 4 φορές την εβδομάδα, ενώ το 6,8% κατά μέσο όρο 8,33 φορές τον μήνα. Το 13,6% των φοιτητών δεν το χρησιμοποιεί. Σχεδόν οι μισοί (50,9%) θεωρούν ότι το facebook είναι χρήσιμο για την επικοινωνία με τους συμφοιτητές τους. Μάλιστα, οι έξι στους δέκα (60%) δήλωσαν ότι μέσω facebook μπορούν να ανταλλάσσουν πληροφορίες για τα μαθήματα, εκδηλώσεις, νέα του ΑΕΙ (67,3%) ή εκδηλώσεις σχετικές με τις σπουδές τους (58,2%). Εντυπωσιακό είναι ότι το 47,3% των φοιτητών θεωρούν ότι η ιστοσελίδα μπορεί να βοηθήσει για τον συντονισμό κατά την εκτέλεση ομαδικών εργασιών. Επίσης, δηλώνουν ότι το facebook μπορεί να λειτουργήσει και ως μέσο ενημέρωσης για θέματα που αφορούν το επαγγελματικό τους μέλλον, ως χώρος προβληματισμού για τις δυσκολίες που θα συναντήσουν μετά την αποφοίτησή τους. Ετσι, το 58,9% υποστήριξε ότι το facebook μπορεί να συμβάλει στην επικοινωνία των φοιτητών με τα Γραφεία Διασύνδεσης (πρώην Σταδιοδρομίας) των ΑΕΙ και φορείς της αγοράς εργασίας. Ως προς την αξιοποίηση του facebook από τα ΑΕΙ, οι φοιτητές (50%) θεωρούν ότι η ιστοσελίδα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ενημέρωση των φοιτητών από τις διοικητικές υπηρεσίες.

Αμφίδρομη σχέση

Αντίθετα, η πλειοψηφία των φοιτητών (56,4%) δήλωσε ότι δεν θεωρεί τη χρήση του facebook βοηθητική για την επικοινωνία με τους διδάσκοντες για θέματα σχετικά με τα μαθήματα. Αυτό δείχνει ότι ακόμη οι νέοι δεν είναι εξοικειωμένοι με την ιδέα να αξιοποιήσουν ένα «νεανικό μέσο» στην επικοινωνία τους με τους συνήθως απόμακρους καθηγητές πανεπιστημίου. Βέβαια, η σχέση είναι αμφίδρομη, και μεγάλη σημασία στην ανάπτυξή της έχει και η στάση των καθηγητών. «Είναι δεδομένο πλέον ότι οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπως συμβαίνει και στη ζωή, μπαίνουν σταδιακά και στη λειτουργία του πανεπιστημίου κι αυτό πρέπει να το ερευνήσουμε και να το αξιοποιήσουμε περισσότερο» καταλήγει η κ. Ασδεράκη. Του Αποστολου Λακασα

Αυτό το ξέρουν οι …πολιτικοί μας;;;;; Μάλλον! Αν συσχετίσουμε και την μεγάλη αύξηση στις τιμές των σαπουνιών…συμπεραίνουμε ότι έχουν “πλύνει “πολλές φορές τα χέρια τους! Φυσικά, και τους χρειάζεται πολύ σαπούνι, αλλά και …σχοινί!

Αν έχετε αμφιβολίες και τύψεις για κάποια απόφαση που μόλις πήρατε και το μυαλό σας βασανίζεται για το αν επιλέξατε σωστά, τότε πλύνετε τα χέρια σας με σαπούνι και νερό, γιατί αυτό θα σας βοηθήσει να «εξαγνίσετε» το μυαλό σας μετά από μια δύσκολη και επίμαχη επιλογή, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Η ψυχολογική επίπτωση από το πλύσιμο των χεριών για πρώτη φορά μελετήθηκε επιστημονικά το 2006, όταν η καθηγήτρια Κέιτι Λίλιενκβιστ του αμερικανικού πανεπιστημίου Μπρίνγκαμ Γιάνγκ είχε δείξει ότι ένα απλό καθάρισμα των χεριών μπορεί να κάνει κάποιον να νοιώσει λιγότερο ένοχος για μια πράξη του. Σύμφωνα με την Λίλιενκβιστ, «η καθαριότητα, γενικότερα, φαίνεται να απελευθερώνει ψυχολογικά τους ανθρώπους».

Η νέα έρευνα, υπό τον ψυχολόγο Σπάικ Λι του πανεπιστημίου Μίτσιγκαν, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Science», δείχνει ότι ένα καλό πλύσιμο των χεριών μπορεί να απομακρύνει όχι μόνο τις αμαρτίες παλαιότερων πράξεων, αλλά και τα αισθήματα τύψεων ή αμφιβολιών σχετικά με καθημερινές απλές επιλογές του τύπου «έκανα καλά που διάλεξα το Παρίσι αντί για το Λονδίνο για τις διακοπές μου;», «μήπως δεν έπρεπε να αγοράσω αυτή την πολυτελή BMW αλλά την Mercedes;» κλπ.

Πλένοντας τα χέρια τους, οι καταναλωτές και γενικότερα οι άνθρωποι μπορούν να εστιάσουν καλύτερα στις θετικές πλευρές της όποιας επιλογής τους και να ανακουφιστούν υποσυνείδητα. Τα πειράματα του Λι έδειξαν ότι πολλοί άνθρωποι βασανίζονται από αμφιβολίες μετά από κάποια απόφασή τους (το φαινόμενο ονομάζεται επιστημονικά «γνωσιακή δυσαρμονία» ), όταν όμως πλένουν τα χέρια τους αμέσως μετά, το συναίσθημα αυτό υποχωρεί αισθητά ή και εξαφανίζεται, αν και δεν είναι σαφές πόσο χρόνο διαρκεί αυτή η επίδραση.

Άλλα πειράματα έδειξαν ότι το πλύσιμο των χεριών λειτουργεί και όταν γίνεται, όχι μετά αλλά πριν από μια επιλογή (όπως ακριβώς έκανε ο Πόντιος Πιλάτος πριν παραδώσει τον Χριστό για να σταυρωθεί). Ο Λι διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που πλένουν τα χέρια τους καλά πριν από μια σημαντική απόφαση, νιώθουν πιο ελεύθεροι στη μετέπειτα επιλογή τους και την παίρνουν με λιγότερες τύψεις και ενδοιασμούς.

Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι όταν οι άνθρωποι κάνουν μια επιλογή, αισθάνονται την ψυχολογική ανάγκη να υποστηρίξουν αυτή την επιλογή τους στη συνέχεια. Κάτι που έχουν ήδη διαλέξει (π.χ. ένα καταναλωτικό αγαθό που αγόρασαν) τους φαίνεται πιο ελκυστικό απ’ ό,τι τους φαινόταν πριν το αγοράσουν κι ένα αγαθό που έχουν απορρίψει (δεν το επέλεξαν), τους φαίνεται πια λιγότερο ελκυστικό. Όμως αυτή η τάση δεν υπάρχει πια, όταν ο άνθρωπος πλένει τα χέρια του, οπότε απελευθερώνεται από την «ψυχαναγκαστική» ώθησή του να δικαιολογήσει εκ των υστέρων την απόφασή του.

Εδώ και αιώνες η καθαριότητα έχει σχετιστεί με την ηθική – και η σύγχρονη επιστήμη επιβεβαιώνει πια αυτή τη σχέση. Οι άνθρωποι που έχουν κάνει κάτι ανήθικο (ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν) αισθάνονται λιγότερες ενοχές, όταν στη συνέχεια πλένονται, ενώ άλλα πειράματα έχουν δείξει ότι τα καθαρά και αρωματισμένα δωμάτια βγάζουν τον καλύτερο εαυτό των ανθρώπων και τους παρακινούν να είναι πιο γενναιόδωροι.

Η νέα μελέτη, σύμφωνα με τους ερευνητές, δείχνει ότι όπως η καθαριότητα μπορεί να «σβήσει» τα ίχνη της παλαιάς ανήθικης συμπεριφοράς, έτσι και το πλύσιμο των χεριών μπορεί να απαλείψει την ανάγκη κάποιου να δικαιολογήσει τις επιλογές του.

“Εις το εξωτερικόν η θύελλα εναντίον της Ελλάδος και του Τρικούπη εμαίνετο κυριολεκτικώς […]. Τα ελληνικά δάνεια εν Λονδίνω κατρακυλούσαν διαρκώς και είχαν φθάσει εις τον πάτον. Αι ζημίαι των ξένων ομολογιούχων ήσαν τεράστιαι.

Αι κυβερνήσεις Γαλλίας και Αγγλίας είχαν οργισθεί καθ ημών. Η Γερμανική κυβέρνησις άφριζεν από θυμόν,ο Γερμανικός Τύπος μας επερνούσε δεκατέσσερες γενεές,ένα σατυρικόν φύλλον του Βερολίνου εδημοσίευσε μιαν γελοιογραφίαν του βασιλέως Γεωργίου, εφίππου, με στολήν αρματωλού, φέσι, πάλαν και φουστανέλαν, είχε δε ως legende από κάτω: “Der Kleine Klepte”, ελληνογερμανικό καλαμπούρι, ο μικρός κλέφτης αλλά και ο μικρός λωποδύτης ταυτοχρόνως. Τα περισσότερα των ελληνικών δανείων ευρίσκοντο εις χείρας γερμανικάς. Ο Κάιζερ ηπείλει να μας πνίξει”.

Στέφανος Στεφάνου, “Αι οικονομικαί και πολιτικαί περιπέτειαι της Ελλάδος από το 1893 εως το 1897”, Ελεύθερον Βήμα, 14.3.1929.
“Το όνομα ημών κατήντησεν αντικείμενον εμπαιγμού και περιφρονήσεως. Απεκαλύψαμεν τας πληγάς μας και τώρα πρέπει, όσον οίον τε ταχύτερον να τας θεραπεύσωμεν. Η δημοσία πίστις εξέλιπεν. Η Ελλάς θεωρείται χρεώκοπος”.

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, ομιλία στην Εθνοσυνέλευση, 20.7.1864.