Η μανία που έχει καταλάβει πολλούς χρήστες να κάνουν…συλλογή φίλων στο Facebook, μάλλον δεν έχει πρακτικό αντίκρυσμα, καθώς, όπως απέδειξαν Βρετανοί επιστήμονες, οι ανθρώπινοι εγκέφαλοι μπορούν να τα «φέρουν βόλτα» το πολύ με 150 φίλους και όχι με 5.000 χιλιάδες για τους οποίους περηφανεύονται μερικοί μανιακοί της κοινωνικότητας.

Ο καθηγητής εξελικτικής ανθρωπολογίας του πανεπιστημίου της Οξφόρδης Ρόμπιν Ντένμπαρ πραγματοποίησε μια εκτεταμένη μελέτη των κοινωνικών ομάδων διαμέσου των αιώνων, από τα νεολιθικά χωριά μέχρι τα σύγχρονα γραφεία και τις ηλεκτρονικές κοινότητες. Το κεντρικό συμπέρασμά του είναι ότι, λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος του νεοφλοιού, του εξελικτικά πιο πρόσφατου και πιο ικανού τμήματος του εγκεφάλου, όπου βασίζεται η συνειδητή σκέψη και η γλώσσα, υπάρχει ένα εγγενές όριο στην κοινωνικότητα: το πολύ μέχρι 150 φίλοι, άσχετα με το πόσο κοινωνικός είναι κάποιος.

Μελετώντας τα στοιχεία από την κίνηση και τις φιλίες στο Facebook, διαπίστωσε ότι….

 Για να ξεμπερδεύουμε νωρίς νωρίς με τις άγνωστες λέξεις: «Γκουγκλάρω», στη σύγχρονη, λίγο κωμική, e-δημοτική, σημαίνει αναζητώ κάτι στο google (στα αγγλικά, το google χρησιμοποιείται και ως ρήμα). Το… «αυτογκουγκλάρισμα» δεν είναι (ακόμη) δόκιμη λέξη, αλλά κάτι μας λέει ότι η εποχή δεν αργεί. Αν κάτι μας δίδαξε το πάθημα του ειδικού γραμματέα για τις ΔΕΚΟ, που είδε την πόρτα της εξόδου από την κυβέρνηση πριν καν δει την πόρτα της εισόδου, εξαιτίας των σχολίων του στο facebook, είναι ότι τη σήμερον ημέραν η ψηφιακή, ηλεκτρονική μας φήμη είναι εξίσου -εάν όχι περισσότερο- κρίσιμη με την κοινωνική – ή, έστω, αναπόσπαστο τμήμα της.Η υπογράφουσα υπεβλήθη στο πείραμα του «αυτογκουγκλαρίσματος» (όποιος δεν έχει βάλει το όνομά του στην μπάρα του google, μάλλον λέει ψέματα!) για να διαπιστώσει ότι το πρώτο αποτέλεσμα που προκύπτει είναι μια μάλλον αρνητική αναφορά σε μπλογκ με τίτλο «περίεργες μεταστροφές φιλόζωων δημοσιογράφων». Τόσα ρεπορτάζ, τόσες χιλιάδες λέξεις για να «σπιλώνει» την ηλεκτρονική σου φήμη μια ανάρτηση σε ένα μπλογκ! Υπάρχουν προφανώς και χειρότερα. Αυτή είναι όμως η σημερινή πραγματικότητα. Ο καθένας μας, ιδιώτης ή επιχείρηση, κουβαλάει πια, εκτός από την κανονική, και την ψηφιακή του ταυτότητα, με λιγότερα ή περισσότερα στοιχεία, έτοιμα ωστόσο να ανασυρθούν ανά πάσα στιγμή από τον οποιονδήποτε. Και να κάνουν μικρή ή μεγαλύτερη ζημιά.

Η διάδοση των social media τα τελευταία χρόνια έχει γιγαντώσει το φαινόμενο. Το facebook και το twitter μας έχει μεταμορφώσει όλους σε «μικρούς» δημοσιογράφους, διαμορφωτές της κοινής γνώμης -με όλα τα καλά και τα κακά που αυτό συνεπάγεται. Ενα φαινομενικά «ανώδυνο» σχόλιο της καθημερινότητάς μας (για την τάδε εταιρεία τηλεπικοινωνιών που δεν μας «περιποιήθηκε» ή τον δείνα πολιτικό που μας εκνευρίζει) φτάνει αυτόματα σε μεγάλο ακροατήριο και διαδίδεται ταχύτατα. Η νέα αυτή, ιδιότυπη «δύναμη», εάν δεν τύχει σωστού χειρισμού, μπορεί αφενός να μας εκθέσει και αφετέρου να «τραυματίσει» ανεπανόρθωτα τη φήμη κάποιου τρίτου. Τα σχόλια στο Ιντερνετ, όπως όλα τα γραπτά, μένουν…

Σε προσωπικό επίπεδο, οι ειδικοί συνιστούν να διαχειριζόμαστε με σύνεση τα νέα αυτά μέσα.

Κάθε μας αναφορά, ανάρτηση, σχόλιο θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από ευπρέπεια και να αποφεύγεται η «υπερέκθεση» (είτε σε μορφή σχολίων είτε σε μορφή φωτογραφιών). Κάθε σύγχρονη επιχείρηση, προτού προσλάβει έναν νέο υπάλληλο, ελέγχει και το ηλεκτρονικό «βιογραφικό» του: το προφίλ του στο facebook, τα tweets του, τα αποτελέσματα που «βγάζει» γι’ αυτόν το google. Η ανάρτηση μιας αστείας, αλλά άσεμνης φωτογραφίας διακοπών φαινόταν καλή ιδέα τον Αύγουστο, αλλά ποιος θα ήθελε να χάσει μια δουλειά εξαιτίας της; Το 2009, το 45% των εργοδοτών παγκοσμίως ανέτρεξαν σε «σάιτ» κοινωνικής δικτύωσης για να ελέγξουν το προφίλ υποψηφίων εργαζομένων – ποσοστό που αυξήθηκε κατά 23 ποσοστιαίες μονάδες από την περασμένη χρονιά. Το 35% των εργοδοτών μάλιστα δήλωσαν ότι αυτά που ανακάλυψαν τους οδήγησαν να μην προσλάβουν τον υποψήφιο. Η κοινή αντίληψη είναι ότι «η κακή ηλεκτρονική φήμη ενός εργαζομένου βλάπτει συνολικά τη φήμη της επιχείρησης».

Σε επιχειρηματικό επίπεδο, τα πράγματα δυσκολεύουν -ειδικά στην Ελλάδα όπου η διάδοση του twitter ξεκίνησε μόλις πριν από έναν χρόνο (στα περυσινά Δεκεμβριανά- σήμερα οι ενεργοί λογαριασμοί είναι περίπου 7.000, ενώ οι Ελληνες χρήστες του facebook φτάνουν τα 2 εκατ.) και όπου πολλές εγχώριες επιχειρήσεις δεν έχουν καν σελίδα στο Διαδίκτυο. Οπως λέει πάντως στην «Κ» η κ. Μαρία Λαζαρίμου, διευθύνουσα σύμβουλος της εταιρείας παροχής υπηρεσιών Στρατηγικής Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων Advocate/ Burson-Marsteller, όλο και περισσότερες εταιρείες αντιλαμβάνονται ότι κινδυνεύουν από τις κρίσεις που γίνονται γι’ αυτούς στα social media ή από κάποιου είδους ηλεκτρονική απάτη.

Τι μπορούν να κάνουν όμως γι’ αυτό; «Καταρχήν, να παρακολουθούν τι γράφεται γι’ αυτούς στο Ιντερνετ. Αν δεν το κάνουν, κινδυνεύουν να τους ξεπεράσουν τα γεγονότα». Στο πλευρό τους, μπορούν να έχουν εταιρείες δημοσίων σχέσεων, όπως η Advocate, οι οποίες αναλαμβάνουν τέτοιου είδους ψηφιακές «αποδελτιώσεις». «Δεν φτάνει όμως αυτό. Πρέπει να εμπλακείς», εξηγεί η ίδια. «Εάν γραφτεί κάτι εναντίον μιας επιχείρησης σε μια εφημερίδα, η εταιρεία θα καλέσει τον δημοσιογράφο να καταθέσει την άποψή της. Το ίδιο θα πρέπει να γίνεται και στο Ιντερνετ. Να μπαίνουν οι εταιρείες στον κόπο να ανοίγουν διάλογο online. Πρέπει να καταλάβουν επίσης ότι πρέπει να έχουν παρουσία στα «σάιτ» αυτά. Αν δεν είσαι μέσα, δεν είσαι κοντά στον πολίτη. Ζούμε μια νέα πραγματικότητα που αναμένεται τα επόμενα χρόνια να γνωρίσει έξαρση. Γι’ αυτό πρέπει να είναι κανείς πολύ προσεκτικός» καταλήγει η κ. Λαζαρίμου.

Ο λόγος, για εταιρείες διαχείρισης κρίσεων ή δημοσίων σχέσεων που αναλαμβάνουν να… αναπτερώσουν το πεσμένο ψηφιακό ηθικό μιας επιχείρησης. Δηλαδή, να φτιάξουν το e-προφίλ της, που ενδεχομένως έχει τρωθεί από σειρά δίκαιων ή άδικων αρνητικών αναφορών. Μία από αυτές είναι και η βρετανική Ηington & Klarsey, που αναλαμβάνει να προσεγγίσει για λογαριασμό επιχειρήσεων όσους κάνουν τέτοιου είδους αρνητικά σχόλια και να τους… συνετίσει – με την καλή έννοια. Δεν είναι, όμως, πάντοτε εύκολο να ανακαλύψεις την πηγή μιας φημολογίας.

«Είναι συχνό το φαινόμενο της έναρξης μιας φημολογίας, έστω και ανυπόστατης, η οποία να έχει αποτέλεσμα η αναζήτηση στο google μιας επιχείρησης να “βγάζει” πρώτα και κύρια αρνητικές αναφορές», εξηγεί στην «Κ» η δ/νουσα σύμβουλος της Advocate / Burson-Marsteller, κ. Μαρία Λαζαρίμου. «Αυτό που μπορούμε να κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να δημιουργήσουμε αρκετό θετικό περιεχόμενο ώστε τα αρνητικά αποτελέσματα να πέσουν πιο χαμηλά». Η πρακτική αυτή ονομάζεται και «πνίξιμο» των αρνητικών αναφορών.

Στην Ελλάδα, το ενδιαφέρον εταιρειών για τέτοιου είδους ενέργειες είναι προς το παρόν μικρό, μια και η διείσδυση του Ιντερνετ παραμένει χαμηλή. «Πρέπει να αντιληφθούμε, ωστόσο, ότι σήμερα ο οποιοσδήποτε μπορεί να ανοίξει έναν λογαριασμό ανώνυμα και να σπιλώσει τη φήμη μας», συνεχίζει η ίδια. «Ξέρεις ότι αν γραφτεί κάτι στην “Καθημερινή” θα είναι έγκυρο. Δεν ισχύει το ίδιο όμως και για το Ιντερνετ».  Της Λινας Γιανναρου

Απολαύστε το!

Υπάρχουν χιλιάδες απόψεις που περιτριγυρίζουν το Facebook, άλλες είναι θετικές ως προς την ύπαρξη του και άλλες αρνητικές. Στο animation βίντεο που ακολουθεί θα δείτε μια θετική γνώμη που περιέχει όμως και κωμικά στοιχεία.

Η ειλικρίνεια με την οποία αποτυπώνουν τον πραγματικό τους χαρακτήρα αντί για την «εξιδανίκευσή» του είναι μάλιστα και ο λόγος που οι ερευνητές θεωρούν πως ίσως η επικοινωνία μέσω των sites κοινωνικής δικτύωσης να μην είναι τόσο επιφανειακή όσο νόμιζαν οι επικριτές τους μέχρι σήμερα.

Η 20χρονη φοιτήτρια και μουσικός Ροδούλα Κουταλέλη το χρησιμοποιεί μόνο για να μιλήσει με την παρέα της και να σχολιάσουν φωτογραφίες τους. Όπως λέει χαρακτηριστικά, «δεν μπαίνω για να κάνω γνωριμίες, μιλάω μόνο με όσους τα λέμε και στην πραγματικότητα ή για να βρω φίλους μου από τα παλιά». Ακριβώς επειδή ο εικονικός κοινωνικός της κύκλος ταυτίζεται με τον πραγματικό, η παρουσία της εκεί, όπως δηλώνει, χαρακτηρίζεται και από ειλικρίνεια. Γι΄ αυτήν το διάσημο site δεν συνεπάγεται απαραίτητα ανούσιες σχέσεις επειδή «εξαρτάται καθαρά από τον χρήστη πώς θα το διαχειριστεί και για ποιο λόγο θα το χρησιμοποιήσει». Μέχρι τώρα η κυρίαρχη αντίληψη ήταν ότι η επικοινωνία μέσω Ίντερνετ οδηγεί σε κοινωνικές σχέσεις καθαρά επιφανειακές και πολλές φορές ανειλικρι- νείς. Μια ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου του Τέξας όμως, βρήκε ότι οι χρήστες του facebook τείνουν πλέον να παρουσιάζουν την πραγματική εικόνα του εαυτού τους στο προφίλ τους, άρα ίσως επικοινωνούν ουσιαστικά.

Οι μελετητές με επικεφαλής τον καθηγητή Ψυχολογίας Sam Gosling συνέλεξαν τα προφίλ 236 ανθρώπων στο facebook και σε αντίστοιχη γερμανική ιστοσελίδα. Τους έκαναν τεστ προσωπικότητας και πήραν συνεντεύξεις από πραγματικούς τους φίλους για να καθορίσουν τα βασικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους. Τα στοιχεία που προσπάθησαν να προσδιορίσουν ήταν κατά πόσο είναι εξωστρεφείς, ευχάριστοι, ανοιχτοί, νευρωτικοί και ευσυνείδητοι. Παράλληλα, το δείγμα ρωτήθηκε πώς θα επιθυμούσε να είναι- προκειμένου να δουν ποια είναι η «ιδεατή» εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους- και πώς οι ίδιοι αξιολογούν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους για τα οποία ρωτήθηκαν οι φίλοι τους, δηλαδή πόσο εξωστρεφείς, ευχάριστοι, ανοιχτοί, νευρωτικοί και ευσυνείδητοι θεωρούν οι ίδιοι ότι είναι.

Οι επιστήμονες περίμεναν πως το προφίλ του δείγματος στο facebook θα ήταν πολύ πιο κοντά στην «ιδεατή» εικόνα. Ωστόσο, βρήκαν πως για την πλειονότητα ανταποκρινόταν στην πραγματική τους εικόνα, την οποία επιβεβαίωναν και οι φίλοι τους. Ο καθηγητής Gosling μάλιστα πήγε ένα βήμα παραπέρα και δήλωσε πως ίσως τελικά, παρά τα όσα έχουν υποστηριχθεί μέχρι τώρα, τα sites κοινωνικής δικτύωσης να προσφέρονται για ειλικρινείς και αληθινές κοινωνικές σχέσεις όσο και τα υπόλοιπα μέσα της διαμεσολαβημένης επικοινωνίας, όπως για παράδειγμα το τηλέφωνο. Άλλωστε, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, το 50% των ανδρών και το 47,3% των γυναικών στην Ελλάδα που έχουν προφίλ στο facebook δηλώνουν ως κύριο λόγο χρήσης την επικοινωνία.

ΤαΝεα

Γυναίκα από τον Καναδά η οποία είχε πάρει αναρρωτική άδεια καθώς έπασχε από κατάθλιψη έχασε το επίδομα επειδή η ασφαλιστική εταιρεία ανακάλυψε φωτογραφίες στο Facebook που την έδειχναν να διασκεδάζει. Η Ναταλί Μπλανσάρντ βρισκόταν επί έναν χρόνο σε άδεια από την ΙΒΜ, όπου εργαζόταν, επειδή είχε διαγνωστεί με βαριά κατάθλιψη. Εισέπραττε κάθε μήνα επίδομα από τον ασφαλιστικό κολοσσό Μanulife. Αλλά το φθινόπωρο η καταβολή του επιδόματος διεκόπη ξαφνικά. Οταν τηλεφώνησε στην εταιρεία, την ενημέρωσαν ότι πρέπει να επιστρέψει στη δουλειά της. Η Μanulife θεωρεί ότι οι φωτογραφίες της στην ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης από βραδιές σε μπαρ, από διακοπές και από τα γενέθλιά της είναι «αποδείξεις» ότι έχει γίνει καλά…

Το Facebook θα δώσει τη δυνατότητα στους χρήστες να μετατρέψουν σε «online μνήμα» τα προφίλ φίλων και συγγενών τους που έχουν πεθάνει. Το site ζήτησε μάλιστα από τα μέλη των οικογενειών να ενημερώνουν την εταιρεία όταν κάποιο μέλος φεύγει από τη ζωή ώστε να διαγράφονται ευαίσθητες πληροφορίες, όπως στοιχεία επαφής.

«Μπορούμε να αντιληφθούμε το πόσο δύσκολο μπορεί να είναι για κάποιους η υπενθύμιση ότι κάποιος αγαπημένος ή φίλος δεν είναι πια μαζί τους, γι’ αυτό είναι σημαντικό οι συγγενείς να επικοινωνούν μαζί μας για να ζητήσουν τη μετατροπή του προφίλ του θανόντα σε μνημείο», επεσήμανε ο Μαξ Κέλι, επικεφαλής ασφαλείας του Facebook.

Το Facebook θα ζητά αποδεικτικά στοιχεία θανάτου του μέλους, κυρίως δημοσίευση σε εφημερίδα ή αναγγελία θανάτου. Από τη στιγμή που ένα προφίλ μετατραπεί σε σελίδα φόρου τιμής, θα είναι προσβάσιμη μόνο στους επιβεβαιωμένους φίλους του θανόντα. Η ιδέα προέκυψε όταν ένας από τους καλούς φίλους του Κέλι, πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. The Guardian

Μήπως είναι … to much αυτό;

Για τους περισσότερους χρήστες το “Poke”(σκουντάω) στο Facebook είναι μια ιντερνετική χειρονομία οικειότητας. Μερικές φορές όμως μπορεί να έχει άσχημα αποτελέσματα. Η 36χρονη Shannon Jackson, από το Henderonville του Tennessee, είχε στο παρελθόν κατηγορηθεί για παρενόχληση, απειλή και εξύβριση της Dana Hannah, ενώ σε βάρος της είχαν εκδοθεί περιοριστικά μέτρα που της απαγόρευαν να τηλεφωνεί ή να επικοινωνεί με οποιονδήποτε τρόπο με το θύμα. Η Jackson όμως έκανε το μοιραίο λάθος. Μπορεί να μην τηλεφώνησε, αλλά ένα απλό “poke” στο Facebook ήταν αρκετό για να θεωρηθεί παραβίαση της περιοριστικής εντολής.  Η Hannah, αντί να μπλοκάρει την Jackson ή να τη σβήσει από το προφίλ της, έσωσε την εικόνα(print screen) και την έστειλε στις αρχές ως αποδεικτικό στοιχείο. Η ενέργεια αυτή είχε φυσικά ως αποτέλεσμα τη σύλληψη της Jackson, η οποία παρενέβη τον νόμο και… επικοινώνησε με την Ηannah.

Με τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης να αυξάνουν συνεχώς τους χρήστες τους -το Facebook έχει φτάσει τα 300 εκατομμύρια μέλη- όλο και φουντώνει η συζήτηση σχετικά με την παρενόχληση στο διαδίκτυο, που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε αυτοκτονίες. Η υπόθεση Μeier με την αυτοκτονία ενός κοριτσιού μετά από την διαρκή παρενόχλησή του, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η σύλληψη της Jackson ίσως δημιουργήσει προηγούμενο στις ΗΠΑ και στον υπόλοιπο κόσμο και είναι πιθανό να οδηγήσει στη λήψη μέτρων προστασίας των χρηστών, από όσους δημιουργούν λογαριασμούς για να παρενοχλούν. Η δίκη της Jackson θα γίνει στις 28 Οκτωβρίου και να καταδικαστεί, ενδέχεται να της επιβληθεί ποινή φυλάκισης ενός έτους και 2.500 δολάρια πρόστιμο. [via]

Ολα γίνονται στον Ιστό, έγινε και τούτο! Πριν από λίγες εβδομάδες άρθρα σε ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία ανέφεραν πόσο καλό κάνει το facebook στις οικογένειες, αφού πια παιδιά, γονείς, θείοι και δεν συμμαζεύεται γίνονται «φίλοι» και ανταλλάσσουν νέα, εκμηδενίζοντας έτσι αποστάσεις. Δεν πρόλαβε να περάσει καλά καλά μήνας από τότε και δημιουργήθηκε το

, ένα site που παρουσιάζει δηκτικά τα σχόλια που κάνουν γονείς και συγγενείς στα προφίλ των βλασταριών τους! Στην πρώτη σελίδα αναφέρει: «Οι γονείς σας γράφτηκαν στο facebook; Συγχαρητήρια, η ζωή σας μόλις καταστράφηκε»! Και στη συνέχεια παροτρύνει όσους αντιμετωπίζουν τέτοιο πρόβλημα να στείλουν e-mail με τα καμώματα των συγγενών τους προς γνώση και συμμόρφωση όσων δεν έπεσαν ακόμα στο ατόπημα (αλλά και φυσικά προς ακράτητα γέλια του συνόλου των αναγνωστών)! Τι θα δουν ακόμα τα ματάκια μας! enet