Στην παλιά Αθήνα κάθε πρωί που ο κόσμος ξυπνούσε, άνοιγε την πόρτα του  και έπαιρνε το γάλα που είχε αφήσει ο γαλατάς νωρίτερα στο σκαλοπατάκι της εξώπορτας.

Ο παγωτατζής έβγαινε από νωρίς έξω να μοιράσει τα παγωτά του στα ανυπόμονα παιδιά. Η λευκή του στολή ταίριαζε με την κάτασπρη ομπρέλα του στερεωμένη στο καροτσάκι του. Από δίπλα ήταν κι ο ψωμάς που τριγυρνούσε κουβαλώντας την ψάθα του γεμάτη φρέσκο ψωμί. Κάθε τετράγωνο ήταν κι από μια γειτονιά. Στους δρόμους παρέες παιδιών παίζανε κρυφτό, κυνηγητό, μπάλα κ.α. μιας και τα αυτοκίνητα ήταν λίγα.

Η Αθήνα παλιά ήταν πιο ήρεμη και πιο ανθρώπινη, σε αντίθεση με την σημερινή όπου οι άνθρωποι ζουν με το άγχος της μεγαλούπολης.