συνεργατική μάθηση
does collaborative learning exist?
Collaborative learning is a newly advocated ideal in the history of education and interrelated to principles societal structure is founded upon: only that this link works on the reverse. Modern societies, built upon antagonistic capitalistic ideals as they are, function in a competitively rather than a synergistically. Reflections of social values that are at the root of shaping relationships for the most of the 20th century period can be traced in the educational system: students attend lectures, perform self-study tasks and activities for the success of which address the authority of the teacher. This one-to-one relationship also adheres to the orthodox cognitivist paradigm of body-mind separation; also supported by a norm-referenced assessment system of the studying-learning progress evaluation. This compares a student to her fellow’s/s’ progress rather than sees her achievement as part of a her own learner’s profile.
In his discussion on networks as communicative structures that process flows of information through nodes, Castells (2009: p. 20) argues that communities are social formations based on antagonistic values. Although history and politico-economical theory confirm Castell’s thoughts, there are other historical moments that support the collaborative aspect of human nature: the unification towards the achievement of a shared purpose. Eventually, is there such a thing as collaborativeness? Is it a matter of human nature? And if it is, do we accept a pre-programmed view? Or it is just a matter of an individual’s decision as a political being (as well)? And as decisions enter the arena, is it not also a matter of education?
(photo source: http://www.stanford.edu/dept/HPS/Haraway/CyborgManifesto.html
Ψηφιακή τάξη: τι έπεται;
Τι ακολουθεί την προμήθεια των netbooks; Υλοποίηση; Αδρανοποίηση; Μάθηση με τα ψηφιακά εργαλεία; Πώς;
Ερωτήματα ψάχνουν απαντήσεις:
- τοπικό ασύρματο δίκτυο
- στοχοθεσία
- λογισμικά
- συνεργασία
- ασφάλεια και έλεγχος
μετά το Webinar >> Διδάσκοντας και μαθαίνοντας…
Στιγμιότυπο από το διαδικτυακό σεμινάριο Διδάσκοντας και μαθαίνοντας με εργαλεία και εφαρμογές του Web 2.0 που κάναμε με τον Αλέξανδρο και την Ιωάννα χθες βράδυ στο περιβάλλον τηλεδιάσκεψης wiziq. Κάθε ‘μάθημα’ είναι διάρκειας μιας ώρας με ‘δωράκι’ επέκτασης χρόνου 15΄ πριν το τέλος της συζήτησης. Επιτρέπει το ανέβασμα αρχείων ppt, doc, pdf κ.ά. και, αν δεν θέλεις να ανεβάσεις έτοιμα αρχεία, σου δίνει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις το whiteboard.
Όσοι δεν πρόλαβαν το μάθημα ή δεν μπόρεσαν να το παρακολουθήσουν για κάποιο λόγο (π.χ. διακοπές ρεύματος) αλλά ενδιαφέονται για το θέμα μπορούν να το παρακολουθήσουν βιντεοσκοπημένο. Το δικό μας βρίσκεται εδώ. (Ξεκινά λίγο αργά -κάτι τα πειράματα και οι δοκιμές -μιας μονίμως νεοφώτιστης- κάτι το ανέβασμα του ppt… Αν τελικά το προσπαθήσετε, σας συμβουλεύω να επιλέξετε τη διαφάνεια 7 για να ξεκινήσετε 🙂 )
Η συν-εργατική τάξη > από το itchy-mind
Το ανακάλυψα στο itchy-mind και το αναδημοσιεύω μιας και διαπραγματεύεται το ‘φλέγον’ ζήτημα της συνεργατικής μάθησης και (πολύ σημαντικό!!!!) αναφέρεται σε παράδειγμα εφαρμογής. Ιδού!!!!
Το άρθρο στη Μακεδονία είναι πολύ ενθαρρυντικό. Διαβάστε:
Στην περιοχή της Σταυρούπολης σε 14 σχολικές τάξεις δημοτικών σχολείων, σε 14 δασκάλους και 300 μαθητές εφαρμόστηκε η συνεργατική τάξη, που λειτουργεί με ένα σύστημα διδασκαλίας που ονομάζεται συνεργατική μάθηση. Την έρευνα την έκανε το τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης με επικεφαλή τον καθηγητή του τμήματος Δημήτρη Γερμανό.
Πρώτα επιμορφώσαμε τους δασκάλους στο πώς πρέπει να δουλεύουν με το νέο τρόπο. Μετά δουλέψαμε για να αλλάξει ο χώρος στην τάξη και να γίνει κατάλληλος, για να εφαρμοστούν οι νέες διδακτικές μέθοδοι. Στη συνέχεια, οι δάσκαλοι δούλεψαν επί τέσσερις μήνες στις τάξεις τους με τον καινούργιο τρόπο και στις καινούργιες συνθήκες χώρου. Τα τραπεζάκια όπου κάθονταν τα παιδιά είχαν τοποθετηθεί σε μικρές ομάδες, ώστε να επιτρέπεται η πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία τους και να μπορούν να δουλεύουν συνεργατικά. Στο διάστημα αυτό τους βλέπαμε κατά περιόδους και συζητούσαμε τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν, τους κατευθύναμε και βρίσκαμε λύσεις. Στο τέλος έγινε η αξιολόγηση. Θέλαμε να δούμε τι πετύχαμε.
Και τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά!
Πρώτα απ? όλα ανέβηκε η επίδοση των παιδιών. Το πιο βασικό όμως απ? όλα είναι ότι βελτιώθηκε η σχολική τους ένταξη. Τα παιδιά ένιωθαν ευχαρίστηση να πηγαίνουν στο σχολείο. Τους ενδιέφερε ό,τι έκαναν μέσα στην τάξη. Είχαν καταφέρει να ξεπεράσουν τις δυσκολίες, τη ρουτίνα. Πήγαιναν με ευχαρίστηση, γιατί η παρέα που δούλευαν, η ομάδα, λειτουργούσε ως ένα πλαίσιο που έκανε τη δουλειά που τους άρεσε?.
Αλλά “και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί ευχαριστιόνταν τώρα περισσότερο τη δουλειά τους. Υιοθέτησαν μέσα σε λίγες εβδομάδες το νέο τρόπο διδασκαλίας και σχέσης με τα παιδιά. Και απέκτησαν πολύ καλύτερη σχέση και με τα παιδιά και με τους γονείς. Το σχολείο δούλεψε πολύ καλύτερα
Υπάρχει ελπίδα λοιπόν!
- blogging
- culture
- digital stories
- future school
- podcasting
- Social media
- Uncategorized
- web2.0
- webinar
- wiki
- wordpress: μικρά μυστικά
- Αναζητήσεις
- Γενικά
- Διαδικτυακά
- Διαδικτυακές κοινότητες
- διαδικτυακή μάθηση
- εκπαίδευση ενηλίκων
- ελεύθερο λογισμικό
- ενημέρωση
- Έρευνα
- Η 'πραγματικότητα'… σήμερα!
- Η-μάθηση ή μάθηση μέσω διαδικτ
- ιστολόγια εκπαιδευτικών
- συνεργατικά εργαλεία
- συνεργατική μάθηση
- Τα νέα της μπλογκόσφαιρας
- τηλεμάθημα
Η Μαριάννα είναι βασικά καθηγήτρια αγγλικής γλώσσας, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις μαθητοκεντρικές προσεγγίσεις, τη συνεργατική μάθηση, το ιστολογείν και τις διαδικτυακές κοινότητες μάθησης. Αυτή την εποχή διαμένει στο Ελσίνκι της Φινλανδίας όπου κάνει διδ. σπουδές στο ομώνυμο πανεπιστήμιο. Το θέμα, τι άλλο, τα κοινωνικά μέσα, και οι απόψεις των εκπαιδευτικών γι αυτά, καθώς και οι πρακτικές τους με αυτά.
Πρόσφατα σχόλια