Uncategorized

Οι ΔΚ δημιουργούνται από χρήστες που μοιράζονται ένα κοινό ενδιαφέρον και χρησιμοποιούν το διαδίκτυο αντί για τη δια ζώσης επικοινωνία, που για κάποιους λόγους είναι δύσκολη ή αδύνατη. Μέχρι τώρα είχαν έναν μάλλον ‘κλειστό’ χαρακτήρα, αφού για να γίνει κάποιος μέλος της κοινότητας θα έπρεπε να κάνει εγγραφή και να έχει κωδικό πρόσβασης για συμμετοχή σε ασύγχρονες συζητήσεις, σύγχρονες κουβεντούλες κλπ. Ο Rheingold (1993) χρησιμοποίησε τον όρο ‘εικονικές κοινότητες’ για να αναφερθεί στις ομάδες ανθρώπων που συμμετέχουν σε δημόσιες συζητήσεις για εύλογο χρονικό διάστημα αλλά και που αναπτύσσουν σταδιακά συναισθηματικούς δεσμούς, διαμορφώνοντας έτσι δίκτυα ‘ανθρώπινων σχέσεων’. Επειδή οι χρήστες-μέλη χρησιμοποιούν πλέον σύνθετες υπηρεσίες νέου διαδικτύου (web 2.0) για να επικοινωνήσουν σε πραγματικό χρόνο, να συνθέσουν περιεχόμενο, να ανταλλάξουν αρχεία, οι ΔΚ που σχηματίζουν, ακολουθώντας τις εξελίξεις, μετεξελίσσονται σε κοινότητες δεύτερης γενιάς (community 2.0).

Με βάση τους τύπους κοινοτήτων που προτείνει η White (2006), οι ΔΚ μπορεί να είναι ‘κλειστές’ (η πρόσβαση γίνεται με κάποιες προϋποθέσεις-περιορισμούς, π.χ. εγγραφή, κωδικός), θεματικές και ‘ανοικτές’ (χωρίς περιορισμούς). Εκπαιδευτικές ΔΚ στο διεθνές και ελληνικό διαδίκτυο στις οποίες αναγνωρίζουμε χαρακτηριστικά των 3 τύπων είναι η TappedIn, οι Webheads και το moodle@gsn.

Ο πίνακας είναι από τον ιστοχώρο του O’ Reilly
μαζί με το γνωστό άρθρο του (What Is Web 2.0
Design Patterns and Business Models for the Next Generation of Software) για την επόμενη γενιά λογισμικού.

από το u-tube.com

Το επόμενο βήμα: Wiki (συνεχίζεται…)

Τ-μάθημα

Με τη Νίκη Λαμπροπούλου και τον Δημήτρη Κονετά ξεκινήσαμε το τηλεμάθημα ‘Μέθοδος Σχεδίων Εργασίας’ (project) τον Νοέμβριο 2006. Το η-μάθημα έγινε στην πλατφόρμα τηλεκπαίδευσης του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου (moodle@gsn). Το μάθημα είχε σαν κεντρικό θέμα τη Μέθοδο Project, που καθιερώθηκε πρόσφατα στα σχολεία, αφού αποτελεί πια μέρος της σχολικής ζωής. Στη διάρκεια φτιάξαμε και το ιστολόγιο του τηλεμαθήματος σε μια προσπάθεια να δοκιμάσουμε και ένα ‘άλλο’ εργαλείο επικοινωνίας, εξωτερικό αυτή τη φορά. Κι αυτό γιατί η υπηρεσία του ιστολογίου δεν ανήκει στην πλατφόρμα moodle του ΠΣΔ που φιλοξενεί το τηλεμάθημα. Η αλήθεια είναι πως είχε περισσότερες επισκέψεις από δημοσιεύσεις. Ένας από τους λόγος που σκεφτήκαμε ήταν ότι του έλειπε η ‘ταυτότητα’. Γιατί η συζήτηση και η επικοινωνία δεν αναπτύσσεται με ένα ‘απρόσωπο’ ιστολόγιο. Αυτή η σκέψη επιβεβαιώθηκε αργότερα από το ενδιαφέρον που έδειξαν οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες στο 2ο κύκλο με θέμα πάλι τη Μέθοδο και τα συνεργατικά εργαλεία. Συνεργατικά εργαλεία ονομάζουμε τα ιστολόγια, τα wiki και την τηλεδιάσκεψη, γιατί πιστεύουμε πως μπορούν να παίξουν θετικό ρόλο στη διαδικασία της μάθησης μέσω της συνεργασίας. Από τους πιο συνεπείς και ενεργά συμμετέχοντες η-μαθητές μας ήταν οι Ηλίας Οικονομάκος, Νίκος Μηνάογλου και Αλέξανδρος Γκίκας. Στην πραγματικότητα ήταν ΚΑΙ η-συμ-μαθητές μας, αφού μάθαμε -και ακόμη μαθαίνουμε- από την εμπειρία και τις γνώσεις τους. Έτσι, λίγους μήνες αργότερα, όλοι μαζί και παρέα με τον Παναγιώτη Καμπύλη ξεκινήσαμε το 2ο κύκλο (τέλος Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου 2007). ‘Η Μέθοδος Σχεδίων Εργασίας και τα διαδικτυακά συνεργατικά εργαλεία’ ολοκληρώθηκε στις 4 Απριλίου 2007 και περιλάμβανε τη δημιουργία ιστολογίων, συνεργασίες σε wikis που φτιάχτηκαν ειδικά για το μάθημα, παρουσιάσεις σε τηλεδιασκέψεις, συζητήσεις και μίνι-συνδιασκέψεις με τεχνολογίες VoIP (κυρίως Skype, και λιγότερο συχνά googletalk).