Οι εποχές του χρόνου μέσα από την Ελληνική Μυθολογία: Η αρπαγή της Περσεφόνης!

Ένα από τα Προγράμματα Σχολικών Δραστηριοτήτων που υλοποιούμε στο 9ο Νηπιαγωγείο Καλλιθέας είναι και το Πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης με τίτλο: «Οι εποχές του Χρόνου μέσα από την Ελληνική Μυθολογία»

Στο πλαίσιο αυτού του Περιβαλλοντικού Προγράμματος γνωρίσαμε το μύθο για την αρπαγή της Περσεφόνης!  

Με το μύθο αυτό οι Αρχαίοι Έλληνες ερμήνευαν την εναλλαγή των εποχών.

Σύμφωνα με το μύθο, η Περσεφόνη, κόρη της Δήμητρας και του Δία, ενώ έτρεχε στο δάσος και έπαιζε με τις φίλες της, τις Νύμφες, την είδε ο Πλούτωνας, ο θεός του Κάτω Κόσμου, και την ερωτεύτηκε παράφορα για την ομορφιά της. Σε συνεννόηση με το Δία άρπαξε την Περσεφόνη, την πήγε στον Κάτω Κόσμο και την έκανε γυναίκα του.

Η θεά Δήμητρα,  μεταμορφωμένη σε γριά για να μην την αναγνωρίσουν , πήγαινε σε πόλεις και χωριά και ρωτούσε όποιον έβρισκε στο δρόμο της μήπως ήξερε  που ήταν η μονάκριβή της Περσεφόνη. Λέγεται ότι όσο πέρναγε ο καιρός υπέφερε τόσο πολύ από την απώλεια της Κόρης, που δεν επέτρεπε τη γη να ανθίσει, να βγάλει λουλούδια και καρπούς για να τραφούν οι άνθρωποι. 

Ο Δίας, που έβλεπε ότι η Δήμητρα ήταν οργισμένη, έστειλε τον Ερμή στον Άδη για να παρακαλέσει και να πείσει τον Πλούτωνα να στείλει την Περσεφόνη πάλι πίσω στη μητέρα της. Ο θεός του Κάτω Κόσμου, που ήταν πονηρός, δέχθηκε να την αφήσει αλλά πριν την αποχαιρετήσει της έδωσε να φάει μερικούς σπόρους από ρόδι. Οι σπόροι αυτοί ήταν μαγικοί με αποτέλεσμα η Περσεφόνη να δεθεί άρρηκτα  με το βασίλειο του.

Τη λύση την έδωσε ο Δίας, που τελικά μεσολάβησε και κατόρθωσε να συμβιβάσει τον Πλούτωνα και τη Δήμητρα. Τους έξι μήνες του έτους η Περσεφόνη ζούσε με τη μητέρα της, δηλαδή  την εποχή της  Άνοιξης και  του Καλοκαιριού.  Η γη τότε ήταν ανθισμένη και δεχόταν με ευχαρίστηση τους καρπούς των ανθρώπων. Τον υπόλοιπο μισό χρόνο, την εποχή του Φθινοπώρου και του Χειμώνα,   η Κόρη κατέβαινε στα έγκατα της γης και περνούσε το καιρό της με τον άντρα της, τον Πλούτωνα. Η Δήμητρα τότε δεν επέτρεπε σε κανέναν ανθό να ξεπροβάλει, δείχνοντας έτσι το καημό της για την απώλεια της κόρης της.

Με περισσή προσπάθεια, ζήλο και ενθουσιασμό αναπαραστήσαμε το μύθο της αρπαγής της Περσεφόνης.

Μπορείτε να μας καμαρώσετε μας στο ηλεκτρονικό μας βιβλίο!

https://read.bookcreator.com/bnol8s1HEYOA40wHOXODF8cr6Ai2/kh-L2_pLQt2s6esOyswo8w

Δεν παραλείψαμε να ακούσουμε και να αναλύσουμε το τραγούδι: Ο εφιάλτης της Περσεφόνης, σε ποίηση του  Ν. Γκάτσου .

Ο εφιάλτης της Περσεφόνης, Νίκος Γκάτσος

Εκεί που φύτρωνε φλησκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.

Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο τελεστήριο
τώρα πετάνε τ’ αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο παν να δουν διυλιστήριο.

Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.