Η γιορτή της Παιδείας και των Γραμμάτων έφτασε και στη τάξη μας. Μέσα από το βιβλίο του Φίλιππου Μανδηλαρά, “Οι Τρεις Ιεράρχες, πάνε σχολείο”, μεταφερθήκαμε στο παρελθόν για να συναντήσουμε τρεις σοφούς γέροντες, που με όπλο τους τη Γνώση και ασπίδα τους την Αγάπη για τα παιδιά και τους ανθρώπους, φώτισαν τις επόμενες γενιές, διδάσκοντας τους τη Δικαιοσύνη, τη Παιδεία, τη Συμπόνοια, την Ενσυναίσθηση και τη Φιλανθρωπία. Τα ύψιστα αυτά ιδανικά και αξίες, για τα οποία αγωνίστηκαν μέσα από τη ζωή τους οι Τρεις Διδάσκαλοι, Ιεράρχες, τιμούμε στις 30 Ιανουαρίου κάθε χρόνο και τα παιδιά μας εμπνευσμένα από το έργο τους  φιλοτέχνησαν μια όμορφη κατασκευή προς τιμήν τους!

Χρόνια πολλά σε όλους τους μαθητές και τους διδασκάλους μας!!!

Ένα γάντι ξεχασμένο στη μπουγάδα στάθηκε η αφορμή για να ξετυλιχτεί η Ουκρανική Ιστορία «Το Γάντι» στη τάξη μας και να μιλήσουμε για τη Χειμερία Νάρκη. Μέσα από την παραπάνω ιστορία, ανακαλύψαμε μερικά από τα ζώα που πέφτουν σε Χειμερία Νάρκη, μιλήσαμε για τα τακτικά αριθμητικά (1^ος,2^ος, 3^ος…) και αναδιηγηθήκαμε την ιστορία κάνοντας χρήση των χρονικών συνδέσμων «Πρώτα/Μετά/Τέλος», ενώ τρείς μικρές αρκουδίτσες διαφορετικού μεγέθους και ένα μικρό κοριτσάκι, η Χρυσομαλλούσα, μας βοήθησαν να αφομοιώσουμε καλύτερα τις έννοιες «μεγαλύτερο» – «μικρότερο» και «μεγάλο-μεσαίο-μικρό».

Γνωρίσαμε επίσης στη Γραμματοχώρα την κυρία Αα και μέσα από το αυτοσχέδιο παιχνίδι μας «Στο κεφάλι το ‘χω», περιγράψαμε στους φίλους μας λεξούλες που αρχίζουν από Αα.

Με το μουσικοκινητικό τραγούδι «Θα πάω για αρκούδες» και το τραγούδι                           «Αρκούδα» του Στάθη Δρογώση, μεταμορφωθήκαμε σε εξερευνητές των δασών για να γνωρίσουμε τη καφέ αρκούδα. Ακούσαμε το παράπονο της και καταφέραμε να δαμάσουμε τις φοβίες μας, μπροστά σε κινδύνους, που φαντάζουν μεγάλοι, αλλά και να εκτιμάμε με ό,τι με σοφία η φύση μας έχει προικίσει. Τα καφέ αρκουδάκια μας και άλλα ζωάκια βρήκαν καταφύγιο στις ζεστές σπηλιές και στο ξενοδοχείο «Ο Καλός Ύπνος», που με τόση αγάπη και φροντίδα φτιάξαμε!

Οι ζωγραφιές  των νηπίων μας που με πολλή αγάπη για το περιβάλλον, αλλά και για την προσπάθεια του περιοδικού ΣΧΕΔΙΑ, δημιούργησαν.

Δημήτρης 5,5 ετ.: Ζωγράφισα ένα κορίτσι που ζει στο δάσος την εποχή του φθινοπώρου που βρέχει και πέφτουν τα φύλλα από τα δέντρα

Ειρήνη, 5 ετ.: Ζωγράφισα το σπίτι μου σ΄ένα πλανήτη στο διάστημα.

Ιωάννα, 5 ετ.: Ζωγράφισα το σπίτι μου σ΄ ενα δάσος που ονειρεύομαι.

Κωνσταντίνα, 5 ετ.: Ζωγράφισα σπίτια με ματάκια πάνω στη Γη.

Παναγιώτα, 5 ετ. : Ζωγράφισα ένα ψαράκι του που το σπίτι του είναι στη θάλασσα.

Νίκος, 5 ετ. : Θέλω να ζω σ ΄ενα δεντρόσπιτο στο χωριό μου.

Νικηφόρος, 5,5 ετ.: Το σπίτι μου είναι η θάλασσα, είμαι ο δύτης, με τα ψαράκια και το πυράνχας.

Μάνος, 5 ετ. : Το σπίτι μου είναι η Γη, ο Ουρανός, ο Ήλιος και εγώ πετάω στον ουρανό!

Νάγια, 5 ετ.: Ζωγράφισα ένα σπίτι που πετά στον ουρανό με τα μπαλόνια.

Αγγελική, 5 ετ. :΄Με πολλή αγάπη, ζωγράφισα το σπίτι μου που θα΄θελα να είναι στη Γη και στην πόλη της Καλαμάτας.

Α,α,α αρχίζει η παγωνιά!
Πάει ο ήλιος έχει φύγει
και το κρύο μας τυλίγει.
Α,α,α αρχίζει η παγωνιά!

Ε,ε,ε, χειμώνα παγερέ!
Ξύλα ανάβουν μες τα τζάκια
και ζεσταίνουν τα σπιτάκια.
Ε,ε,ε, χειμώνα παγερέ!

Ι,ι,ι, βοριάδες τσουχτεροί!
Πόρτες παραθύρια κλείστε
τους ανέμους έξω αφήστε.
Ι,ι,ι βοριάδες τσουχτεροί!

Ο,ο,ο, ζεστά που θα ντυθώ!
Έξω στην αυλή θα τρέξω
και χιονόμπαλες θα παίξω
Ο,ο,ο, ζεστά που θα ντυθώ!

Οι Ομαδοσυνεργατικές μας δημιουργίες για τις 4 Εποχές: !!!!

Λίγα λόγια για την Ομαδοσυνεργατική Μέθοδο Διδασκαλίας:

Σύμφωνα με την Cohen (1994, 3) μπορούμε να ορίσουμε ως συνεργατική διδασκαλία, «την εργασία κατά την οποία οι μαθητές δουλεύουν μαζί σε μια μικρή ομάδα όπου ο καθένας μπορεί να συμμετέχει σε μια συλλογική εργασία η οποία θα έχει καθοριστεί με σαφήνεια. Ακόμα, αναμένεται οι μαθητές να διεκπεραιώσουν την εργασία τους χωρίς την άμεση και κατευθυνόμενη επίβλεψη του δασκάλου».

Χαρακτηριστικό γνώρισμα της εργασίας σε ομάδες θεωρείται η μαθητική μικρο-ομάδα η οποία αποτελεί το βασικό άξονα πραγματοποίησης των διδακτικών και μαθησιακών δραστηριοτήτων στα πλαίσια των οποίων αναπτύσσονται συνεργατικές σχέσεις μεταξύ των μελών της ομάδας με σκοπό την ενεργοποίηση όλων για την κατάκτηση και αξιοποίηση της γνώσης, για την προώθηση της προσωπικής τους μάθησης αλλά ταυτόχρονα και της
μάθησης των υπόλοιπων μελών της ομάδας (Cohen, 1994).

Η σπουδαιότητα της εργασίας σε ομάδες:

Η εργασία σε ομάδες αποτελεί μια μορφή οργάνωσης της τάξης που εξασφαλίζει τη μέγιστη ανάπτυξη των παιδιών σε όλους τους τομείς.

 Την άποψη αυτή εξέφρασαν αρκετοί παιδαγωγοί (Joyce & Weil, 1972, Webb, 1982, Sharan & Shachar, 1988, Slavin, 1989, Glaser, 1994, Cohen, 1994) και επισφράγισαν τα αποτελέσματα σχετικών ερευνητικών προσπαθειών που έδειξαν ότι η αλληλεπίδραση και επικοινωνία ανάμεσα σε ομάδες μαθητών είχε ως αποτέλεσμα τη βελτίωση της επίδοσης και την εμφάνιση ποιοτικών χαρακτηριστικών τα οποία ευνοούν τη μάθηση αλλά και τον ίδιο το μαθητή.

Συγκεκριμένα, οι πιο πάνω ερευνητές τόνισαν ότι με την προσέγγιση αυτή η μάθηση μεγιστοποιείται μέσα από την αντιπαράθεση των απόψεων και ιδεών και ενδυναμώνεται το ενδιαφέρον των μαθητών για το διδακτικό
αντικείμενο. Επισημαίνεται ακόμα ότι, όταν η γνώση αποκτάται μέσα στην ομάδα ο μαθητής έχει τη δυνατότητα να αποκαλύψει διαδικασίες επίλυσης προβλημάτων και στρατηγικές αιτιολόγησης με ευκολότερο τρόπο, καθώς
και τεχνικές για την πραγματοποίηση των στόχων. (πηγή: ΠΣΔ,Δρ. Καζέλα Κ.)

Μιας και το βαρομετρικό ήταν χαμηλό για αρκετές ημέρες τι καλύτερο από το να φορέσουμε τα ζεστά μας και να μάθουμε τρόπους προστασίας από τον παγετό;  Μα για μια στιγμή… κάποιος ξέχασε να απλώσει τα χειμωνιάτικα ρούχα του… Σκούφοι, κασκόλ, κάλτσες, λαιμουδιέρες, γάντια και παλτό, 1,2,3…μπείτε όλα στη σειρά, ευθύς να σας απλώσουμε και να σας φορέσουμε πριν μας βρει η Παγωνιά!

Μέσα από ένα ξεκαρδιστικό μουσικοκινητικό παιχνίδι ετοιμότητας, ντύσαμε με χειμωνιάτικα ρούχα τους φίλους μας, ενώ θυμηθήκαμε ξανά τα χρώματα, τα χειμωνιάτικα ρούχα, απαριθμήσαμε, καταμετρήσαμε, κάναμε συγκρίσεις.. κι όλα αυτά με μια αυτοσχέδια μπουγάδα που στήθηκε στη τάξη μας!

Κι αφού στέγνωσαν τα ρούχα μας και μάθαμε τις ονομασίες τους, μέσα από παιχνίδια και ασκήσεις φωνολογικής ενημερότητας, αποφασίσαμε να τα αποθηκεύσουμε σαν καλοί νοικοκύρηδες και νοικοκυρές, στις χειμωνιάτικες ντουλάπες μας!

Στο παιχνίδι μας: “Βρίσκουμε λεξούλες που αρχίζουν από τη φωνούλα-γραμματάκι : υ…“, βρήκαμε λεξούλες που αρχίζουν από το Υυ του Υπολογιστή, του Ύπνου…

και του Υποβρυχίου και άλλων…

!

Δράττουμε ευκαιρίες από τη συστέγαση του Νηπιαγωγείου μας με το 12ο ΔΣ Καλλιθέας και υλοποιούμε, συμπληρωματικά με τον προγραμματισμό μας σε ετήσια βάση,  μικρές δράσεις που υποστηρίζουν το ταξίδι της  “μετάβασης” των Νηπίων μας στη βαθμίδα του ΔΣ.

Έτσι, προσκαλέσαμε στην τάξη μας έναν περσινό μας συμμαθητή και δύο αδελφάκια μαθτών/τριών μας, που φοιτούν σε μεγαλύτερες τάξεις του ΔΣ. Τα μεγαλύτερα παιδιά διάβασαν στα παιδάκια του ολοήμερου τμήματος το Βιβλίο που έχουμε φτιάξει: “Ο Ήλιος και ο Αέρας”. Το κείμενο είναι από το ομώνυμο ποίημα του Γ. Δροσίνη και την  εικονογράφηση έχουν κάνει όλοι οι μαθητές  μας. Ευχαριστούμε πολύ τα παιδάκια του ΔΣ για την όμορφη συνεργασία.

Αγαπημένε μας συμμαθητή, απολαύσαμε την παρέα σου και πάλι!

Ο Χειμώνας ήρθε πάλι…”Καλώς μας ήρθες” εποχή του Χειμώνα!

“Ο χειμώνας”, ποίημα της Μάρως Λοϊζου

“Δε μ’ ακούς;   Έλα, έλα, κοριτσάκι μυρίζω φασουλάδα, πορτοκάλι και τραγανιστό τσουρέκι.                                                                    Έλα, έλα, αγοράκι φόρεσε το σκούφο σου, βάλε τα μάλλινα γάντια σου, άνοιξε το στόμα σου να ξεδιψάσεις με το χιόνι, γέμισε τις τσέπες σου σταφίδες, καρύδια και ξεραμένα σύκα, τάισε με ψίχουλα τα πεινασμένα σπουργίτια.

Έρχομαι μέσα από τις παγωμένες λίμνες και τα ποτάμια, τα γυμνά κλαδιά και το μολυβένιο ουρανό, άσε μόνο του στη γωνιά του το πατίνι και  κάνε το φίλο σου να δακρύσει με μια φέτα μανταρίνι. Για κοίτα πώς μελάνιασε η μύτη σου….την πάγωσε τ’ αγιάζι…

Έλα, έλα, αγοράκι έλα, έλα κοριτσάκι. Δε μ’ ακούς; Είμαι ο Χειμώνας”.

Στην καρδιά της εποχής του Χειμώνα, βιώσαμε μια ευχάριστη έκπληξη στην  τάξη μας: την επίσκεψη της κούκλας-περσόνας  Λίτσας  Μαϊμουδίτσας!

Η Λίτσα η Μαϊμουδίτσα κρυώνε πολύ!!!! Για να ζεσταθεί… θα έπρεπε να την ντύσουμε με χειμωνιάτικα ρούχα και αξεσουάρ.

Γειά σας, είμαι η Λίτσα η Μαϊμουδίτσα, κρυώνω πολύ….τρέεεεμω από το κρύο!

Έλα, έλα, ΜΑΪΜΟΥΔΑΚΙ φόρεσε το σκούφο σου, βάλε τα μάλλινα γάντια σου……

Η Λίτσα η Μαϊμουδίτσα κρυώνει ακόμα…, ας της φορέσουμε και το μπουφάν…

Τώρα ζεστάθηκα! Σας ευχαριστώ καλά μου φιλαράκια!

Τα ρούχα του χειμώνα τακτοποιημένα στην ντουλάπα!

Ο Ιανουάριος, ο πρώτος μήνας του χρόνου και δεύτερο παιδί του Χειμώνα, ήρθε στη τάξη μας γεμάτος δώρα για τη νέα χρονιά και παιδιά και δάσκαλοι, ανταμώσαμε πάλι ξανά, μοιράζοντας 2024 ευχές για Υγεία, Αγάπη, Τύχη και Πρόοδο!

Αφού μοιραστήκαμε εμπειρίες και νέα από τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές μας, μιλήσαμε για τα Θεοφάνια και το μυστήριο της βάφτισης. Αναρωτηθήκαμε από πού πήραμε το δικό μας όνομα και ποια η σημασία του και ασχοληθήκαμε με ασκήσεις χρονικής ακολουθίας.

Μα ποιος κοντοστάθηκε εκεί στη πόρτα της τάξης μας, να μας κοιτάζει με την άσπρη του γενειάδα; Και τι μήνυμα μας έφερε;

«Του Γενάρη προσταγή : «Χιόνι, σκέπασε τη γη!

Σκέπασε βουνά και δάση η άνοιξη να μην περάσει».

Κρύο θέλει κι άλλο κρύο , κρύσταλλο όλο το τοπίο .

«Να παγώσουνε τα πλοία!»

Η δική μου βασιλεία, ένα μήνα θα κρατήσει  και κλαρί να μην ανθίσει.

Του Γενάρη προσταγή: «Μπάλα κάτασπρη όλη η γη»

(Ποίημα της Ρ. Καρθαίου)

 φώναξε ο Χειμώνας και αμέσως η τάξη μπήκε σε χειμωνιάτικο κλοιό. Μέσα από την τέχνη του κουκλοθεάτρου, τα παιδιά σε ρόλο κουκλοπαιχτών, διηγήθηκαν τη γέννηση του Γενάρη και τις σκανταλιές που του άρεσαν να κάνει, εξωτερίκευσαν συναισθήματα και ιδέες, καλλιέργησαν τη κριτική τους σκέψη  και τη φαντασία τους, εμπνευσμένα από το βιβλίο             «Τα παιδιά του Χειμώνα» της Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου Λότη, που είχαμε προηγουμένως διαβάσει.

Λίγα λόγια για την ιστορία: “Οι Σκανταλιές του Γενάρη”   

 “Σε μια χώρα αέρινη με κρύο τσουχτερό, ο Χειμώνας και η Παγωνιά, έφεραν στον κόσμο το πρώτο εγγόνι του παππού Χρόνου. Ο παππούς τρισευτυχισμένος, θέλησε να δωρίσει ένα σπάνιο δώρο στο εγγονάκι του. Μια ασημένια μπάλα για να παίζει. Όμως ζωηρός καθώς ήταν ο Γενάρης, μια μέρα η μπάλα έφτασε τόσο ψηλά, όπου καρφώθηκε ψηλά στον σκοτεινό ουρανό. Αν και στεναχωρήθηκε λιγάκι για αυτή την συγκυρία, η μπάλα του φάνταζε τόσο όμορφη και λαμπερή ανάμεσα στα αστέρια… σωστό μαργαριτάρι! Κι από τότε έμεινε εκεί να κοσμεί τον ουρανό, για να θυμίζει σε όλους τις σκανταλιές του Γενάρη!”     

Μέσα από αυτή την ιστορία, τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με τη παράδοση και τις λαϊκές δοξασίες, αναβιώνοντας τη παροιμία «Του Γενάρη το Φεγγάρι, μοιάζει σαν μαργαριτάρι», το οποίο στη συνέχεια φιλοτέχνησαν.