Τι μας κάνεις, χειμώνα; – Από τη Γ’ τάξη

Η βροχή κρύωνε έξω, στο δρόμο. Χτυπούσε το τζάμι και φώναζε, κρυώνω.

Ήτανε, πράγματι, χειμώνας.

Το τζάμι τη λυπήθηκε, της άνοιξε, την έβαλε μες στο δωμάτιο.

Ο άνθρωπος έγινε έξω φρενών. Είσαι τρελό, του φώναξε, πού

ξανακούστηκε να μπαίνει η βροχή μες στο δωμάτιο; Είσαι τρελό.

Μα είναι βροχή δωματίου, είπε ήρεμα το τζάμι, δεν ακούς τι ωραία που

ηχεί πάνω στο πάτωμα, πάνω στο τραπέζι, πάνω στο μέτωπό σου; Είναι

βροχή δωματίου.

Αργύρης Χιόνης, Παρά ένα δώδεκα μαγικά παραμύθια – ΙΙ, «Λεκτικά τοπία», εκδόσεις Καστανιώτη, 1983)

…κι εμείς προσπαθήσαμε να τη ζεστάνουμε. Φτιάξαμε θήκες με εικόνες και λέξεις για να ανακουφίσουμε τις παγωμένες καρδιές, πολύ περισσότερο φέτος, που βιώνουμε αυτήν την πρωτόγνωρη συνθήκη.

Αρχικά εμπνευστήκαμε από την πένα αξιόλογων λογοτεχνών. Διαβάσαμε, μελετήσαμε, αναλύσαμε, μεταμορφώσαμε τις λέξεις σε εικόνες:

Λήψη αρχείου

Στη συνέχεια  εμπνευστήκαμε από όμορφες συνθέσεις, ακουστικές και οπτικές:

Κάπως έτσι και ο δικός μας χειμώνας πήρε μορφή…Η πένα μας και οι ξυλομπογιές μας τον αποτύπωσαν στο χαρτί:

Χιόνισε και κάναμε μια άσπρη στοίβα τόση

Τέτοιο χιόνι πούπουλο, Θεέ μου, να μη λιώσει.

Σας χαιρετούμε με μια ευχή “να μη”…

Εις το επανιδείν…