Αρχεία για 'Γενικά' Κατηγορία
Νοέ 28 2024
Οι εγκύκλιοι για την υποβολή Αίτησης–Δήλωσης για συμμετοχή στις Πανελλαδικές Εξετάσεις
Από Παρασκευή 29-11-2024 ως και Παρασκευή 20-12-2024 για όλους τους υποψηφίους που επιθυμούν να συμμετάσχουν στις Πανελλαδικές εξετάσεις
- Πατήστε εδώ γα να ανοίξετε την εγκύκλιο για τα ΓΕΛ
- Πίνακας με τις Ομάδες προσανατολισμού, τα Επιστημονικά Πεδία και τα Εξεταζόμενα Μαθήματαμε τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα
- Υπόδειγμα Αίτησης – Δήλωσης Μαθητή/τριας ή Αποφοίτου για τα ΓΕΛ
- Αναλυτικές Οδηγίες Συμπλήρωσης της Αίτησης
- Αίτηση – Υπεύθυνη Δήλωση για τα 5 Μουσικά Τμήματα των ΑΕΙ με την ειδική διαδικασία εισαγωγής ΓΕΛ 2025
- Κατάλογος Μουσικών Οργάνων για το εξεταζόμενο μάθημα “Μουσική Εκτέλεση και Ερμηνεία”
Οκτ 30 2024
28η Οκτωβρίου 2024 7ο Λύκειο Καλλιθέας
Όσο ευχόμαστε πως θα μιμηθούν τους παλιότερους μας, όσο πιστεύουμε πως θα είναι καλύτεροι από εμάς, η ελπίδα ποτέ δεν πεθαίνει η Ελλάδα είναι παρούσα, τιμά ευλαβικά, αγωνίζεται και συνεχίζει.
Οκτ 10 2024
Ντέμης Χασάμπης: Αυτός είναι ο Ελληνοκύπριος “σούπερ ήρωας” της τεχνητής νοημοσύνης, που πήρε το Νόμπελ Χημείας
Αυτή είναι η ιστορία του
Ο Ντέμης Χασάμπης είναι αναγνωρισμένος ως ένας από τους πιο σημαντικούς ειδικούς στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης, με την εφημερίδα “Guardian” να τον χαρακτηρίζει ως “τον σούπερ ήρωα της AI” – Μιλά περήφανα για τις ελληνικές του ρίζες

Η Βασιλική Σουηδική Ακαδημία Επιστημών αποφάσισε να απονείμει το Βραβείο Νόμπελ Χημείας για το 2024 κατά το ήμισυ στον Ντέιβιντ Μπέικερ «για τον υπολογιστικό σχεδιασμό πρωτεϊνών» και το άλλο μισό στους Ντέμη Χασάμπη και Τζον Μ. Τζάμπερ «για την πρόβλεψη της δομής των πρωτεϊνών».
Ο Ντέιβιντ Μπέικερ κατάφερε το σχεδόν αδύνατο κατόρθωμα να κατασκευάσει εντελώς νέα είδη πρωτεϊνών, αναφέρεται στη σελίδα του βραβείου στο Twitter.
Όσον αφορά τους Ντέμη Χασάμπη και Τζον Τζάμπερ, ανέπτυξαν ένα μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης, το AlphaFold2, για να λύσουν ένα πρόβλημα 50 ετών: την πρόβλεψη των πολύπλοκων δομών των πρωτεϊνών.
Το βραβείο αυτό, από τα πιο περίβλεπτα στον επιστημονικό κόσμο, απονέμεται από τη Σουηδική Βασιλική Ακαδημία Επιστημών και συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο ύψους 11 εκατομμυρίων σουηδικών κορονών.
Ντέμης Χασάμπης: Ο “σούπερ ήρωας της AI” έστρεψε τους προβολείς πάνω του από παιδί – Το σκάκι και η Ελλάδα
Ο Ντέμης Χασάμπης είναι αναγνωρισμένος ως ένας από τους πιο σημαντικούς ειδικούς στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης, με την εφημερίδα «Guardian» να τον χαρακτηρίζει ως «τον σούπερ ήρωα της AI».
Όπως έχει αναφέρει, «φέρω μέσα μου τον ελληνικό τρόπο σκέψης και θεωρώ τη συνεισφορά της Ελλάδας στον δυτικό πολιτισμό, από τους αρχαίους χρόνους, ως ένα βαθύτατο κομμάτι της προσωπικότητάς μου». Αν και δεν μιλάει την ελληνική γλώσσα -σε παλαιότερες συνεντεύξεις του σε κυπριακά Μέσα Ενημέρωσης έχει πει «κατανοώ λίγα ελληνικά, επειδή ο παππούς μου ζούσε με την οικογένειά μας για αρκετό καιρό και επικοινωνούσε στα ελληνικά με τον πατέρα μου»-, εκφράζει την περηφάνια του για τις ελληνικές του ρίζες.Ο 47χρονος, πλέον, νευροεπιστήμονας πρωτοσυστήθηκε στον κόσμο ως σκακιστής και σχεδιαστής ηλεκτρονικών παιχνιδιών, απασχολώντας τον κόσμο της τεχνολογίας με τα καμώματά του ήδη από παιδί. Ως σκακιστής έφθασε στο Νο2 της παγκόσμιας κατάταξης για παιδιά κάτω των δεκατεσσάρων ετών! Έτσι τον έμαθαν αυτοί που έπρεπε, ως ιδιοφυΐα.
Ο Demis Hassabis γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1976 στο Λονδίνο από Ελληνοκύπριο πατέρα με καταγωγή από την Αμμόχωστο και μητέρα από τη Σιγκαπούρη. Ήταν το μεγαλύτερο από τα τρία παιδιά δύο δασκάλων. Η μουσική παιδεία του πατέρα επρόκειτο να περάσει στην αδελφή του Ντέμη, που είναι πιανίστρια και συνθέτρια, ενώ ο μικρότερος αδελφός του σπουδάζει ακόμα (δημιουργική γραφή).
Ο ίδιος ο Demis είχε εξομολογηθεί στον «Guardian»: «Οι γονείς μου φοβούνται την τεχνολογία, δεν τους αρέσουν οι υπολογιστές. Είναι σχετικά μποέμ τύποι. Η αδελφή μου και ο αδελφός μου ακολούθησαν κι αυτοί τον δρόμο της τέχνης. Κανείς τους δεν στράφηκε στα μαθηματικά ή την επιστήμη. Είναι περίεργο, δεν ξέρω από πού προήλθαν όλα αυτά».
Ο Demis παντρεύτηκε μια μοριακή βιολόγο, έφτιαξε τη δική του οικογένεια και σήμερα είναι πατέρας δύο αγοριών. Θυμάται, βέβαια, ακόμα τον Κύπριο μετανάστη στη Βρετανία παππού του, με τον οποίο άρχισε να πρωτοπαίζει σκάκι, νικώντας τον τελικά πριν καν κλείσει τα τέσσερα χρόνια του!
Η κλίση του στο σκάκι έγινε, λοιπόν, φανερή από ιδιαίτερα τρυφερή ηλικία, όπως και η κλίση του σε άλλα επιτραπέζια παιχνίδια. Το σκάκι το έμαθε από τον πατέρα και τον θείο του, οι οποίοι έπαιζαν με τις ώρες. Το περίεργο της υπόθεσης ήταν πως το τετράχρονο αγόρι άρχισε να τους κερδίζει έπειτα από δύο μόλις βδομάδες εξάσκησης!
Μέχρι τα πέντε του διαγωνιζόταν σε πανεθνικούς βρετανικούς διαγωνισμούς σκακιού και στα έξι του κέρδισε το βρετανικό πρωτάθλημα για παιδιά κάτω των οκτώ χρόνων. Στα εννιά του ήταν πια αρχηγός της εθνικής ομάδας της Αγγλίας για παιδιά κάτω των έντεκα ετών. Μέσα σε όλα, με το χρηματικό έπαθλο από έναν διαγωνισμό σκακιού -με τις 200 λίρες του βραβείου- αγόρασε μόνος του, στα οκτώ του, τον πρώτο του ηλεκτρονικό υπολογιστή, έναν ZX Spectrum.
Chess master
Μέχρι τα δεκατρία του ο Χασάμπης είχε αγγίξει το καθεστώς του chess master! Τώρα ήταν ο δεύτερος καλύτερα αμειβόμενος παίκτης του σκακιού κάτω των δεκατεσσάρων ετών σε όλο τον κόσμο. Στα δεκατέσσερά του, εξάλλου, είχε ήδη ολοκληρώσει με επιτυχία τις ακαδημαϊκές εξετάσεις της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, δύο χρόνια νωρίτερα, δηλαδή, από κάθε άλλο συμμαθητή του. Οι βαθμοί του στα μαθηματικά, τη φυσική και τη χημεία ήταν τέτοιοι που έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ ήδη από τα δεκαέξι του. Αν και τελικά δεν τον άφησαν να πάει στο πανεπιστήμιο, καθώς παραήταν μικρός. Του είπαν πως καλύτερο θα ήταν να ξεκινήσει την επόμενη χρονιά…
Μέσα σε όλα αυτά, ο πιτσιρίκος πρόλαβε να κάνει μια βουτιά και στον επαγγελματικό στίβο! Στα δεκαπέντε του κέρδισε ένα διαγωνισμό σε κάποιο περιοδικό τεχνολογίας και προσλήφθηκε από ένα βρετανικό στούντιο δημιουργίας βιντεογκέιμ. Ήταν στην «Bullfrog Productions» όπου θα συνυπέγραφε το πρώτο του παιχνίδι, τόσο στον σχεδιασμό όσο και τον προγραμματισμό, το «Theme Park», που καλούσε τους παίκτες να φτιάξουν ένα θεματικό πάρκο.
«Ήμουν τυχερός που βρέθηκα στην Bullfrog στην πιο χρυσή εποχή που πέρασε. Η πιο μεγάλη πλάκα που έζησα με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια ήταν στις αρχές της καριέρας μου τη δεκαετία του ’90», είπε σε περιοδικό gaming. To «Theme Park» κυκλοφόρησε τελικά το 1994 και πούλησε μερικά εκατομμύρια αντίτυπα!
Ο Χασάμπης έφυγε όμως από την Bullfrog εκείνη τη χρονιά για να σπουδάσει πληροφορική στο Κέιμπριτζ. Από εκεί αποφοίτησε το 1997 με διπλό πτυχίο στα χέρια του, πριν πιάσει δουλειά σε άλλο ένα δημιουργικό στούντιο ηλεκτρονικών παιχνιδιών, το Lionhead. Εκεί ασχολήθηκε για πρώτη φορά με μια πρώιμη εκδοχή τεχνητής νοημοσύνης, συνεργαζόμενος σε έναν τίτλο που θα έμενε κλασικός, το τρομερό βιντεογκέιμ «Black & White».
Την επόμενη χρονιά θα έφευγε, όμως, και από το Lionhead για να ιδρύσει τη δική του εταιρεία βιντεογκέιμ. Έτσι, το 1998 άνοιξε τις πύλες του το Elixir Studios. Οι τίτλοι που βγήκαν απέσπασαν διεθνή βραβεία και μπήκαν κάτω από τις ομπρέλες κολοσσών του χώρου, όπως η Vivendi Universal και η Microsoft! Για τους gamers το όνομα της Elixir σημαίνει πολλά.
Βραβεία BAFTA και το εργαστήριο DeepMind – Η εξαγορά από την Google και η τεχνητή νοημοσύνη
Και καθώς είχε πάντα το θέμα του με την τεχνητή νοημοσύνη, οι 60 υπάλληλοί του ασχολούνται και με τίτλους προσομοίωσης τεχνητής νοημοσύνης σε πραγματικές συνθήκες. Όλοι τους πουλούν ιδιαιτέρως καλά και μάλιστα δύο, τα παιχνίδια «Republic: The Revolution» και «Evil Genius», είναι υποψήφια για βραβεία BAFTA.
Η αξία της εταιρείας του αποτιμάται πια στην αγορά στα 13,5 εκατ. δολάρια! Ο Demis πουλά το 5% αυτής στο στούντιο Eidos (το οποίο έφτιαξε τη σειρά παιχνιδιών με τη Lara Croft «Tomb Raider») έναντι 670.000 ευρώ και επιστρέφει τάχιστα στον ακαδημαϊκό κόσμο. Το 2005 θα τον βρει στο University College London να κάνει το διδακτορικό του στη γνωστική νευροεπιστήμη, το οποίο θα πάρει έπειτα από τέσσερα χρόνια.
Ήταν στη διάρκεια των χρόνων που έκανε το διδακτορικό του που «κοίταξε» καλύτερα στον ανθρώπινο εγκέφαλο, ψάχνοντας έμπνευση για τους αλγόριθμους που σκάρωνε στην τεχνητή νοημοσύνη. Η έρευνά του, μάλιστα, στη μνήμη και τους μηχανισμούς της φαντασίας αναγορεύτηκε το 2007 από την έγκριτη επιστημονική επιθεώρηση «Science» ως μια από τις δέκα επιστημονικές τομές της χρονιάς.
Τέτοια ήταν τα συμπεράσματα της μελέτης του, που το 2009 απέσπασε περίβλεπτη υποτροφία για να ασχοληθεί με το θέμα του σε μεταδιδακτορικό επίπεδο στο University College London. Έχοντας περάσει μέχρι τότε από ερευνητικά εργαστήρια του Χάρβαρντ και του ΜΙΤ, καθώς αυτά που έκανε ενδιέφεραν άπαντες. Και τότε επρόκειτο να κάνει την κίνηση-ματ…
Ήταν το 2010 όταν θα ίδρυε αυτό που έμελλε να γίνει η μεγαλύτερή του επιτυχία, το εργαστήριο DeepMind, το οποίο δημιούργησε με τον παιδικό του φίλο Μουσταφά Σουλεϊμάν. Το εργαστήριο έχει έδρα το Λονδίνο και επιδίωξε από την αρχή να «λύσει το θέμα της νοημοσύνης» και να χρησιμοποιήσει τη γνώση ώστε να «κάνει τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος».
Το εργαστήριο εξαγοράστηκε από την Google το 2015 και πλέον ως υπεύθυνος 2.500 στελεχών στο Λονδίνο και την Καλιφόρνια, ο Hassabis βρίσκεται στο επίκεντρο της μητρικής Alphabet ως επικεφαλής της Google DeepMind. Ο ίδιος παρομοιάζει την ομάδα του ως «ασταμάτητη γραμμή παραγωγής», που έχει στόχο τη δημιουργία ενός άρτιου συστήματος τεχνητής γενικής νοημοσύνης (AGI), που θα μπορεί να επιφορτιστεί με κάθε ανθρώπινη εργασία.
«Από τις πρώτες ημέρες στην DeepMind υπήρχε πάντα η εντύπωση ότι η τεχνολογία αυτή ήταν υποσχόμενη και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί», σχολίασε αρχές Απριλίου ένας από τους στενότερους συνεργάτες του στη Wall Street Journal. Λίγες ημέρες πριν, ο ίδιος ο Demis Hassabis είχε εκφράσει στους Financial Times την πεποίθηση πως η δημιουργία ενός συστήματος AGI είναι εφικτή μέσα στην επόμενη δεκαετία κόντρα στην άποψη μερίδας ερευνητών πως υποστηρίζουν πως είναι απίθανο να συμβεί εντός των ερχόμενων δεκαετιών. «Δεν υποστηρίζω απόλυτα πως κάτι τέτοιο θα γίνει, αλλά δεν θα με εξέπληττε», είχε δηλώσει στη βρετανική εφημερίδα τέλη Μαρτίου. Πρόσθεσε πως υπάρχει μια 50% πιθανότητα, τονίζοντας πως το χρονοδιάγραμμα αυτό παραμένει σταθερό από την ίδρυση της DeepMind. Εξάλλου, ο Χασάμπης πάντα ενθάρρυνε τα στελέχη του να στοχεύουν σε μοντέλα AGI που θα έχουν τη δυνατότητα καινοτομιών άξιων για Νόμπελ, αναφέρουν πηγές της Wall Street Journal.
Το πρόγραμμά του νίκησε τον καλύτερο του κόσμου σε ένα παιχνίδι 3.000 ετών
Κάποια στιγμή έβαλε στο στόχαστρο το «Go», ένα κινεζικό επιτραπέζιο ηλικίας 3.000 ετών, στο οποίο ήθελε να φτιάξει ένα πρόγραμμα που να νικήσει τον καλύτερο ανθρώπινο παίκτη του. Η δουλειά του, να αναπτύξει προγράμματα που να σκέφτονται αυθόρμητα, όπως οι άνθρωποι, δηλαδή, αντί να προγραμματίζονται εκ των προτέρων και να εκτελούν δοσμένες εντολές, ήταν έρευνα αιχμής ήδη από τα γεννοφάσκια της. Την ώρα που το DeepMind επικεντρωνόταν στην εξέλιξη της τεχνολογίας και την ιατρική έρευνα με στόχο τη δημιουργία μηχανών που να μπορούν να αυτοβελτιώνονται (και να αυτοθεραπεύονται!), ο ίδιος ο Χασάμπης αφιερωνόταν ολοένα και περισσότερο στην παραγωγή αλγορίθμων που να μιμούνται την ανθρώπινη ικανότητα του ελεύθερου στοχασμού.
Η κατανόηση της κλιματικής αλλαγής και η μακροοικονομία, για παράδειγμα, είναι τομείς που θα εξελιχθούν με βάση την τεχνητή νοημοσύνη, όπως πιστεύει ο ίδιος. Άλλωστε, απέδειξε την αλήθεια των λόγων του με το «Go», ένα πνευματικό παιχνίδι που η επιφάνειά του είναι διαιρεμένη σε 361 τετράγωνα (19×19), παρέχοντας άπειρες πρακτικά κινήσεις στον παίκτη.
Το πρόγραμμά του, το «AlphaGo», κατάφερε να μάθει και να αφομοιώσει δημιουργικά (αυτό είναι το νέο χαρακτηριστικό που κομίζει ο Ντέμης) 30 εκατομμύρια κινήσεις από επαγγελματίες παίκτες, όταν και ήταν πια έτοιμος να αντιμετωπίσει τον καλύτερο των καλυτέρων. «Μιλάμε για ένα παιχνίδι. Περίπλοκο, αλλά όχι όσο τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος. Επιπλέον, καταλήξαμε σε συμφωνία με την Google ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί για στρατιωτικούς σκοπούς» είπε μετά ο Χασάμπης!
Η υπεροχή του «AlphaGo» αποδείχτηκε περίτρανα όταν νίκησε δύο διαδοχικές φορές τον παγκόσμιο πρωταθλητή, δείχνοντας πως η τεχνητή νοημοσύνη έχει πλέον και αντίληψη. Η νίκη-ορόσημο της τεχνητής νοημοσύνης έναντι του ανθρώπινου νου έλαβε χώρα στη Σεούλ τον Μάρτιο του 2016, καθώς εκεί ζει ο Λι Σεντόλ, δεκαοκτώ φορές παγκόσμιος πρωταθλητής του «Go» και απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία.
Τα βιντεοπαιχνίδια κάνουν καλό
Εσχάτως, και σε συνάρτηση των παραπάνω, ο Χασάμπης προσέφερε άφθονο υλικό για συζήτηση, εκφράζοντας την αρκετά αντισυμβατική άποψη ότι τα βίντεο παιχνίδια, αντίθετα απ’ ό,τι τείνει να επικρατεί ως αντίληψη στην κοινή γνώμη, μπορούν να ωφελήσουν, όχι απαραιτήτως να αποβλακώσουν τα παιδιά, να προκαλέσουν εξάρτηση κ.λπ.
Συγκεκριμένα, έχει την πεποίθηση ότι «είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά να μυούνται στη δημιουργική όψη των παιχνιδιών, δηλαδή να προχωρούν βαθύτερα στα video games από το επίπεδο του απλού παίκτη. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις πού θα σε οδηγήσει το πάθος σου, οπότε εγώ θα ήθελα να ενθαρρύνω τους γονείς να αφήνουν τα παιδιά τους να αναπτύσσουν πάθος με όποια ενασχόληση τα έλκει και κατόπιν να εξελίσσουν τις δεξιότητές τους μέσα από τα αντικείμενα με τα οποία καταπιάνονται επίμονα». Θεωρεί, δηλαδή, ότι το κόλλημα των παιδιών με το gaming οξύνει την προσαρμοστικότητά τους σε έναν κόσμο που αλλάζει διαρκώς και πολύ γρήγορα.
Οκτ 06 2024
Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών: «Να αγναντεύετε άλλες κορφές ψηλότερες…»
«Όσα βουνά κι αν ανεβείτε, /
απ’ τις κορφές τους θ’ αγναντεύετε άλλες / κορφές / ψηλότερες, µιαν άλλη πλάση ξελογιάστρα· / Και στην κορυφή σα φτάστε την κατάψηλη, / πάλε θα καταλάβετε πως βρίσκεστε / σαν πρώτα κάτω απ’ όλα τ’ άστρα» (Παλαμά, «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου»).
Κατά έναν παράξενο και απροσδιόριστο λόγο και που δύσκολα μπορείς να τον εντάξεις σε κάποιο νόμο της Ψυχολογίας την πρώτη ημέρα έναρξης της σχολικής χρονιάς ο νους μου εστιάζει στην παραπάνω στροφή του ποιήματος του Παλαμά. Είναι περίεργο, παράξενο και ενδιαφέρον να αισθάνεσαι πως επιστρέφεις σε παλιά ποιητικά αναγνώσματα που κάποτε σε καθήλωναν διαβάζοντάς τα.
Διαβάζοντας στις εφημερίδες και στα social media τα σχετικά κείμενα-μηνύματα των πολιτικών, των αυτοδιοικητικών και των υπηρεσιακών παραγόντων προς τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς επ΄ ευκαιρία της νέας σχολικής χρονιάς εύκολα το βλέμμα εστιάζει στις συνήθεις για την περίπτωση ευχές και προτροπές. Διαβάζοντας ή και ακούγοντας, λοιπόν, τις ευχές-προτροπές αυτές εύκολα επιστρέφουν στη μνήμη μου σαν ξεθωριασμένες φωτογραφίες οι παραπάνω στίχοι του Παλαμά.
Θεωρώ πως οι συμβουλές-προτροπές του Παλαμά μπορούν κάλλιστα να έχουν ως δέκτη όλους τους νέους που στην αρχή της νέας σχολικής χρονιάς ρίχνονται στο στίβο της Γνώσης.
Ο ποιητής με τον ποιητικό του οίστρο και με το ύφος του (προστακτικές, προτρεπτικές υποτακτικές, εικόνες…) διατυπώνει και διατυμπανίζει ως ευχή- προτροπή ή και προσταγή μία κοσμική, διαχρονική αλλά και τόσο επίκαιρη αλήθεια: To ανικανοποίητο του ανθρώπινου πνεύματος και το ερευνητικό στοιχείο της ανθρώπινης ψυχής-ύπαρξης.
Με τους στίχους-προτροπές του ο ποιητής δεν μάς υπενθυμίζει μόνον την αξία και τη χαρά να κατακτούμε συνεχώς καινούριες κορυφές, δεν επιδιώκει να μάς γεμίσει με το αίσθημα της ματαιότητας και της απογοήτευσης αλλά να μάς διδάξει και την μετριοφροσύνη μπροστά σε αυτά που κατακτήσαμε ως τώρα και σε όσα μάς μένουν ή μπορούμε ακόμη να κατακτήσουμε.
Εμφαντικά ο ποιητής μάς προκαλεί να ξαναδοκιμάσουμε, να ξαναπροσπαθήσουμε ή να συνεχίσουμε την προσπάθεια και τον αγώνα για κάτι περισσότερο και ψηλότερο και να μην αρκούμαστε ούτε να εφησυχάζουμε στα κεκτημένα. Κι αυτό γιατί στη ζωή μας υπάρχει πάντα ένα άλλο βουνό, μία άλλη κορυφή που μάς καλεί-προκαλεί για κατάκτηση.
Ο αγώνας και ο στίβος της Γνώσης (πνευματικός αγώνας) δεν έχει όρια, δεν έχει τελειωμό. Το όριο της αναζήτησης και των ανθρώπινων φιλοδοξιών που θέτει ο ποιητής με το στίχο «πάλε θα καταλάβετε πως βρίσκεστε / σαν πρώτα κάτω απ΄ όλα τα΄ άστρα» δεν είναι αποτρεπτικό της προσπάθειά μας, ούτε σημάδι-προμήνυμα της ματαιότητας και της απογοήτευσης.
Αντίθετα με το «κάτω απ΄ όλα τ΄ άστρα» υπονοεί το άπιαστο, το απίθανο, το ατελεύτητο. Όλα αυτά εμπεριέχουν κι ένα μήνυμα ελπίδας ή και μία προτροπή να θέσουμε καινούριους και πιο υψηλούς στόχους στη Γνώση και τη Ζωή μας. Είναι λάθος να ερμηνεύουμε αυτήν την επισήμανση του ποιητή πως ο αγώνας μας είναι τελικά ατελέσφορος. Ούτε, επίσης, θέλει να καταδείξει και να καταδικάσει την ματαιότητα και την αδηφαγία του ανθρώπου.
Η ανάβαση νέων βουνών και η κατάκτηση νέων κορυφών συνιστά μία εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου και όχι κατ΄ ανάγκη τεκμήριο της απληστίας και της αδηφαγίας μας. Η κατάκτηση μιας κορυφής δεν αποτελεί το τέλος της προσπάθειάς μας- όση ικανοποίηση κι αν μας παρέχει- αλλά το κίνητρο να κατακτήσουμε μιαν άλλη “ψηλότερη κορφή”.
Ίσως ο άνθρωπος να είναι έτσι πλασμένος. Να μην αρκείται στα κεκτημένα και να στοχεύει ψηλότερα. Η αδηφαγία και η απληστία στο χώρο της Γνώσης είναι επιτρεπτές και καθαγιασμένες. Αυτή η ανάγκη, πνοή- θεϊκή για πολλούς- για κάτι ψηλότερο ίσως να είναι η έκφραση της ανθρώπινης δημιουργικότητας που δεν υπάρχει στο άλλο ζωικό βασίλειο (ακόμη και η μέλισσα γνωρίζει μόνον έναν τρόπο να δημιουργεί τις κηρήθρες…).
Θα ήταν πολύ χρήσιμο, λοιπόν, για τους νέους, τους οδοιπόρους της Γνώσης, στην αρχή της σχολικής χρονιάς να γνωρίζουν ή να ακούσουν το σάλπισμα του Παλαμά που συμπυκνώνει μία διαχρονική και κοσμική “αλήθεια”:
«Όσα βουνά κι αν ανεβείτε, /
απ’ τις κορφές τους (να) θ’ αγναντεύετε άλλες / κορφές / ψηλότερες, µιαν άλλη πλάση ξελογιάστρα».
Στο ανερμήνευτο και παράξενο παιχνίδι των μετεφηβικών μου αναμνήσεων τέτοιες μέρες (αρχή της νέας σχολικής χρονιάς) δεσπόζουσα θέση κατέχει και το γνωστό μουσικό άλμπουμ των Pink Floyd, το «The Wall» (Ο Τοίχος) και ιδιαίτερα εκείνο το άσμα που σχετίζεται με το σχολείο, τους μαθητές και τους δασκάλους, το εμβληματικό “Another Brick in the Wall” (Ακόμα ένα τούβλο στον τοίχο).
“Δεν χρειαζόμαστε εκπαίδευση
Δεν χρειαζόμαστε έλεγχο στη σκέψη
Όχι μαύρο σαρκασμό στην τάξη
Δάσκαλοι, αφήστε τα παιδιά ήσυχα
Έ! Δάσκαλε, άσε τα παιδιά ήσυχα
Στο κάτω κάτω είναι απλά ένα ακόμα τούβλο στον τοίχο
Στο κάτω κάτω είσαι απλά ένα ακόμα τούβλο στον τοίχο”
(“Ακόμα ένα τούβλο στον τοίχο», Pink Floyd).
Το «The Wall” από την εποχή που κυκλοφόρησε (30/11/1979) μέχρι και σήμερα παραμένει ένας από τους πιο επιδραστικούς μουσικούς δίσκους όλων των εποχών και ιδιαίτερα στο χώρο της νεολαίας. Ένας δίσκος που γρήγορα ταυτίστηκε με τον αγώνα των νέων αλλά και όλων εκείνων που χρόνια πάσχιζαν και αγωνίζονταν για ένα άλλο, πιο φιλελεύθερο και δημοκρατικό σύστημα Εκπαίδευσης.
Ακούγοντας και διαβάζοντας κάποιος προσεχτικά τους στίχους-κραυγή-διαμαρτυρία του τραγουδιού εύκολα αντιλαμβάνεται πως καταγγέλλεται ο λανθασμένος – αυταρχικός τρόπος εκπαίδευσης των νέων στο σχολείο.
Σε αυτό το σχολείο ο δάσκαλος ως η απόλυτη αυθεντία καταχράται τα δικαιώματά του και την sui generis εξουσία του και περιφρονεί, υποβαθμίζει ή και καταπιέζει τους μαθητές του. Γι αυτό ακούγεται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο-έστω και με κάποια υπερβολή για έμφαση-το: «Δεν θέλουμε εκπαίδευση, δε θέλουμε έλεγχο της σκέψης».
Η επίθεση γίνεται στον παρωχημένο τύπο δασκάλου που λειτουργεί και επιβάλλεται στην τάξη του με στρατιωτικές εντολές χάριν της περιλάλητης “πειθαρχίας”. Κι αυτό γιατί ο δάσκαλος με την συμπεριφορά του και την παιδαγωγική του και χάνοντας κάθε ίχνος ανθρωπιάς – ίσως και ασυνείδητα – καθίσταται ένα άψυχο και σκληρό αντικείμενο που εμποδίζει την επικοινωνία με τους μαθητές και με τη γνώση.
Γίνεται, δηλαδή, ένα τούβλο στον τοίχο που επαναλαμβάνεται συνεχώς ως διαπίστωση-καταγγελία.
“Στο κάτω κάτω είσαι απλά ένα ακόμα τούβλο στον τοίχο”.
To “τούβλο στον τoίχο” αποτυπώνει με ενάργεια όχι μόνον το παιδαγωγικό κλίμα στη σχολική τάξη αλλά και την εικόνα της σύγχρονης κοινωνίας μας. Όλοι υψώνουμε τον δικό μας “τοίχο”. Τοίχο με τον διπλανό μας, τοίχο με τον ξένο (αλλοδαπό), τοίχο με τον “άλλον”- τον διαφορετικό, τοίχο ακόμα και με τον εαυτό μας για να μη βλέπουμε το αληθινό μας πρόσωπο που κάποτε μας τρομάζει. Δεν λείπουν και οι περιπτώσεις που πολλοί χρησιμοποιούν τον “Τοίχο” ως το τελευταίο προσωπικό τους καταφύγιο. Επί ματαίω όμως…
Στο αυτοβιογραφικό μουσικό κομμάτι «Ένα άλλο τούβλο στον τοίχο» κατακρίνεται και η ομογενοποιημένη σκέψη που επιβάλλει το κυρίαρχο μοντέλο εκπαίδευσης και κοινωνικοποίησης των νέων. Η ισοπέδωση των προσωπικών ιδιαιτεροτήτων και η επιβολή μιας ενιαίας ταυτότητας συνιστά το θάνατο του ανθρώπου. Η ομογενοποιημένη σκέψη επωάζει την αγελαία συνείδηση κι αυτή με τη σειρά της τον άβουλο και υποτακτικό πολίτη. Γι αυτό στο τραγούδι ακούγεται εμφαντικά το “Δεν χρειαζόμαστε έλεγχο στη σκέψη”.
Στην κινηματογραφική απόδοση του μουσικού άλμπουμ και ιδιαίτερα του μουσικού κομματιού «Ένα τούβλο στον Τοίχο» η διαδικασία της ομογενοποιημένης σκέψης αποδόθηκε θαυμάσια με τον κοινό βηματισμό των νέων και με την κρεατομηχανή που μετέτρεπε την διαφορετικότητα των μαθητών σε μία άμορφη μάζα κρέατος-κιμά.
Ωστόσο ως άτομα, ως κοινωνία και πολιτισμός χρειαζόμαστε ένα σχολείο που να ευνοεί και να καλλιεργεί την διαφορετικότητα και όχι να την ενοχοποιεί. Επιβάλλεται να απαλλαγούμε από το αίσθημα δυσφορίας και εχθρότητας προς εκείνον που σκέπτεται διαφορετικά από εμάς και διατυπώνει μία σκέψη-θέση αντίθετη από την “καθεστηκυία” .
“Αυτό που το πλήθος απεχθάνεται περισσότερο είναι εκείνος που σκέφτεται διαφορετικά. Δεν είναι τόσο η ίδια η άποψη, αλλά το θράσος του να θέλει να σκέφτεται μόνος του, κάτι που οι άλλοι δεν ξέρουν πώς να το κάνουν” .
Αν όλα τα παραπάνω αποτελούσαν μία θλιβερή πραγματικότητα στο σχολικό χώρο την εποχή της κυκλοφορίας του δίσκου (30/11/1979) μπορεί κανείς να καταλάβει καλύτερα την κραυγή-οργή του στίχου που αποδίδει θαυμάσια η παιδική χορωδία και μας συγκινεί ακόμη:
“Έ! Δάσκαλε, άσε τα παιδιά ήσυχα”
Φυσικά από τότε πολλά άλλαξαν στην παιδαγωγική και στο χώρο του σχολείου και θα ήταν άδικο να κατηγορούμε συλλήβδην την εκπαίδευση και το δάσκαλο. Κανείς σήμερα δεν θα ήθελε να νιώθει αυτό που καταγγέλλεται στο τραγούδι:
“Στο κάτω κάτω είναι απλά ένα ακόμα τούβλο στον τοίχο
Στο κάτω κάτω είσαι απλά ένα ακόμα τούβλο στον τοίχο”
Ωστόσο θα ήταν ασυγχώρητη εθελοτυφλία και επιλεκτική χρήση των αναμνήσεών μου αν δεν γινόταν μία σύντομη αναφορά στο έργο και στο ρόλο του δασκάλου, όπως αυτά αποτυπώθηκαν στο μουσικό έργο του Γιάννη Μαρκόπουλο «Θεσσαλικός Κύκλος» και ιδιαίτερα στο τραγούδι «Το δάσκαλο, το δάσκαλο»:
«Το δάσκαλο το δάσκαλο αυτόν τον σαρδανάπαλο
να μου τον φέρετε στο στρώμα
που λέει στους χουσμεκιάρηδες
που λέει στους μεσιακάρηδες
ότι δικό τους είν’ το χώμα.«Το δάσκαλο το δάσκαλο αυτόν τον σαρδανάπαλο
να σταματήσει πια να δασκαλεύει
με λόγια σαν και τούτα της φωτιάς
πως όποιος για το δίκιο δεν παλεύει
θα ζει και θα πεθαίνει σα ραγιάς».
Το παραπάνω τραγούδι συνιστά έναν διαχρονικό ύμνο στο δάσκαλο-κοινωνικό αγωνιστή που με τη δράση του άλλαξε όχι μόνον τις συνειδήσεις των αγροτών-κολίγων αλλά και ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων.
Μπορεί το τραγούδι να “φωτογραφίζει” και να υμνεί τους κοινωνικούς αγώνες του Μαρίνου Αντύπα στον Θεσσαλικό κάμπο, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί κι ένα δοξαστικό στο διαχρονικό πρότυπο του δασκάλου-παιδαγωγού. Ενός δασκάλου που όλοι ευχόμασταν να έχουμε στα παιδικά μας χρόνια, αφού πάνω σε αυτά χτίζεται η μετέπειτα ζωή του ανθρώπου.
Και ήταν πολλοί αυτοί οι δάσκαλοι και είναι άδικο να ισοπεδώνουμε με εύκολες και ισοπεδωτικές κριτικές το διαχρονικό τους έργο τόσο στο επίπεδο της παιδαγωγικής και της μάθησης όσο και στο επίπεδο της κοινωνικής και πολιτικής ωρίμανσής μας (με την ευρύτερη έννοια του όρου).
Κατά το χρόνο γραφής αυτού του κειμένου στριφογυρίζει βασανιστικά στη μνήμη μου και με πιέζει να γράψω κάτι η εικόνα Δάσκαλού μου (με Δ κεφαλαίο) των παιδικών μου χρόνων (έκτη δημοτικού, του σχολικού έτους 1964-65 στην Πιαλεία Τρικάλων), του Γεωργίου Κούγκουλου. Δεν νομίζω να υπάρχει μαθητής του που να μην τον θυμάται. Η εικόνα του επανέρχεται τακτικά στην μνήμη μου κι ας διάγω τα 70 μου χρόνια.
Ας είναι το κείμενο αυτό, σήμερα Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών, ένα Μνημόσυνο στον παλιό μου αλλά καθόλου ξεχασμένο ΔΑΣΚΑΛΟ μου.
Θέλω να ελπίζω πως με την επί 33 χρόνια παρουσία μου στη Μέση Εκπαίδευση να τον δικαίωσα.
Εξάλλου όλοι μπορούμε και πρέπει σε κάθε τομέα- ανεξαρτήτου επαγγέλματος – να λειτουργούμε ως Δ ά σ κ α λ ο ι.
Ίσως έτσι Άνθρωποι και Κοινωνία να γίνουμε καλύτεροι….
Εν τω μεταξύ εμείς και πριν οι δάσκαλοι αντικατασταθούν από τον αλγόριθμο της Τεχνητής Νοημοσύνης ας έχουμε υπόψη τον παιάνα-προτροπή του Παλαμά προς τον Δάσκαλο.
“Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!”
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ό,τι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ’ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτίσ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μές στο κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς. Είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθιά,
Ο πόλεμος να μην μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθιά. Τι κι αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι.
https://www.huffingtonpost.gr/entry/paykosmia-emera-ekpaideetikon-na-aynanteeete-alles-korfes-pseloteres_gr_66ffdc71e4b0c87ec5520281
Σεπ 30 2024
Πρόσκληση σε ενημερωτική συνάντηση
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες,
Η Διεύθυνση του 7ου Γενικού Λυκείου Καλλιθέας και ο Σύλλογος των Διδασκόντων, σας προσκαλούν σε ενημερωτική συνάντηση σχετικά με θέματα λειτουργίας του σχολείου που θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 07/10/2024, και ώρα 19.00 μ.μ, στο χώρο του σχολείου.