Που λέτε, λοιπόν, συνηθίζω κάθε χρόνο τέτοιες μέρες να γράφω ένα σχεδόν αποχαιρετιστήριο «σημείωμα» στους αποφοίτους του σχολείου ευθύνης μου. Πάντα το γράφω μέσ’ απ’ την ψυχή (και το μυαλό) μου. Φέτος, όμως, διαπιστώνω ότι έχω μια πιο στενή και πιο μακροχρόνια σχέση με τους αποδέκτες αυτού του «μηνύματός» μου. Γιατί εσάς, τους φετινούς αποφοίτους του 7ου, σας έχω γνωρίσει από τη στιγμή που πρωτοήρθατε –όπως κι εγώ πρωτοήρθα τότε– σ’ αυτό το σχολείο. Αλλά τότε, ήσασταν αρκετά πιο μικρά παιδιά, ενώ τώρα, είστε σχεδόν φοιτητές… Οπότε, έζησα μαζί σας το μεγάλωμά σας, τρία συνεχή χρόνια – από τότε μέχρι σήμερα. Έτσι, νιώθω ακόμα πιο οικεία μ’ εσάς. Συνεπώς, το σημείωμά μου ίσως είναι πιο «άτυπο» από το κάθε αντίστοιχο που έγραψα τις προηγούμενες χρονιές.
Και να που πέρασε κι αυτή η δύσκολη, για τους περισσότερους από εσάς χρονιά, και ήρθε η στιγμή η σημαντική: της συμμετοχής σας στις Πανελλαδικές. Δεν θα πούμε ψέματα μεταξύ μας! Είναι μια σημαντική στιγμή για το εκπαιδευτικό μέλλον της ζωής σας. Όσοι, μάλιστα, σχεδιάζετε το μέλλον της ζωής σας με βάση ένα συγκεκριμένο εκπαιδευτικό-μορφωτικό πλάνο για σας, δικαιούστε να θεωρείτε αυτή τη στιγμή αρκετά σημαντική και για τη ζωή σας. Όμως, σίγουρα, ΔΕΝ είναι η σημαντικότερη στιγμή της ζωής σας. Αλλά αυτό, μπορούν να το αντιληφθούν οι περισσότεροι άνθρωποι, μόνο αν έχουν κλείσει τουλάχιστον τα 25-30 χρόνια της ζωής τους. Γι’ αυτό, συγχωρέστε με αν, επειδή ακριβώς έχω κλείσει τα 30 -όπως ξέρετε ότι δηλώνω συχνά (J)-, σας τονίζω ότι η συμμετοχή σας σε αυτές τις Εξετάσεις δεν είναι ό,τι σημαντικότερο υπάρχει στη μέχρι τώρα ζωή σας. Είναι σημαντική, αλλά όχι η σημαντικότερη στιγμή της ζωής σας.
Προσέξτε, λοιπόν, την κάθε λεπτομέρεια του γραπτού που θα παραδίδετε κάθε μέρα Εξετάσεων, γιατί μπορεί και κάθε δέκατο της μονάδας στη βαθμολογία που θα αποσπάσετε, να σας φανεί χρήσιμο.
Ωστόσο, επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να αποδώσουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους, όταν πιέζονται -ή όταν αισθάνονται/νιώθουν ότι πιέζονται- πολύ, προσέξτε: Να είστε ψύχραιμοι, νηφάλιοι και ήρεμοι τη στιγμή που γράφετε. Και για να βοηθηθείτε σ’ αυτό, πρέπει, εκείνη τη στιγμή, να σκέφτεστε ότι είναι σκόπιμο να πάτε καλά, όχι για να αποδείξετε κάτι στους άλλους, ή, κυρίως, για να κάνετε ευτυχισμένους τους γονείς σας ή να μην απογοητεύσετε τους καθηγητές σας, αλλά για σας και μόνο. Για το δικό σας, και μόνο, όφελος-καλό. Μην πιέζεστε, δηλαδή, εκείνη τη στιγμή, και για όλα όσα θέλουν οι άλλοι για σας, αλλά μόνον για όσα αξιώνετε και ζητάτε εσείς οι ίδιοι από τον εαυτόν σας. Όσοι σας αγαπούν και πιστεύουν σ’ εσάς, θα εξακολουθήσουν να σας αγαπούν, να σας νοιάζονται και να είναι «εκεί όταν τους χρειαστείτε», ό,τι κι αν πετύχετε σε αυτές τις Εξετάσεις.
Και να θυμάστε, πως ό,τι κι αν γίνει, πρέπει να μετάσχετε σε αυτές τις Εξετάσεις με αξιοπρέπεια και ήθος. Χωρίς, δηλαδή, να κάνετε κάτι για το οποίο θα μετανιώσετε ή κάτι που θα σας πιέσει ψυχολογικά (π.χ. επιχειρώντας να κάνετε σκονάκι, ή αφήνοντας τον εαυτόν σας να «πέσει» πολύ, ψυχολογικά, αν δεν γράψει όσο καλά ήθελε, ή όσο καλά περίμενε). Γιατί το σημαντικότερο στοιχείο του κάθε ανθρώπου, είναι το πρόσωπο με τον οποίον τον βλέπουν οι άλλοι, η προσωπικότητά του (με την οποία έρχεται καθημερινά αντιμέτωπος ο ίδιος, κοιτώντας «στον καθρέφτη»), η ψυχική του υγεία και η καλή ψυχολογία του, και όχι οι με κάθε τίμημα καλές επιδόσεις του σε κάποιες Εξετάσεις.
Τις ημέρες των Πανελλαδικών φροντίσαμε να είναι μαζί σας τρεις καλοί και αγαπημένοι σας δάσκαλοι: η κ. Νταραντάνη, η κ. Σοφία Νικολάου και ο κ. Παπακαμμένος. (Εγώ, έπρεπε να μην έχω υπηρεσία εκείνες τις μέρες στο σχολείο, για να μπορώ να βοηθήσω σε μια άλλη σημαντική διαδικασία που συντονίζει το Υπουργείο Παιδείας.)
Οι καθηγητές σας κι εγώ, σας ευχόμαστε επιτυχία στης Εξετάσεις και από όσα ζήσατε στο 7ο ΓΕΛ, να θυμάστε μόνο όσα σας κάνουν να νιώθετε χαρά και ευτυχία, και να κρατήσετε στην πορεία της ζωής σας ό,τι σωστό, σοφό και αληθινό ακούσατε από τους δασκάλους και τον διευθυντή σας. Αλλά να θυμάστε κι εμάς, πού και πού… Και όχι μόνο όσους θα μας βλέπετε στους δρόμους της Καλλιθέας, για αρκετά (ελπίζω) χρόνια ακόμα J
Σας εύχομαι, τέλος, να είστε υγιείς, καλότυχοι και χαμογελαστοί, να ζείτε πάντα ανάμεσα σε ανθρώπους που σας αγαπούν και σας νοιάζονται πραγματικά και ανιδιοτελώς, και να χαίρεστε όσους και ό,τι αγαπάτε.
Ο διευθυντής σας
Γ. Μπίκος
