To Έπος του ’40
Το Έπος του ’40 μέσα από τις ζωγραφιές και τα ποιήματα των παιδιών
(κείμενο: Άννα Αθανασιάδου)
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
Άρθρα ανά μήνα: Οκτώβριος 2022
Εγώ και τα συναισθήματά μου
ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ
Κατά τη θεματική αυτή ενότητα κάναμε μια προσπάθεια να εξερευνήσουμε τον κόσμο των συναισθημάτων που κρύβουμε μέσα μας. Σκοπός είναι να μπορούμε να τα αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας και να προσπαθούμε να τα διαχειριζόμαστε.
Ξεκινήσαμε το ταξίδι στον κόσμο των συναισθημάτων από το παραμύθι «Η παλέτα των συναισθημάτων» της Έρας Μουλάκη. Σε αυτό το παραμύθι ένα κοριτσάκι, η Συναισθηματικούλα, ανακαλύπτει τα συναισθήματα που κρύβει μέσα της με τη βοήθεια ενός ζωγράφου.
ΧΑΡΑ – ΛΥΠΗ
- Ξεκινάει με τη χαρά και τη λύπη. Πότε νιώθουμε κι εμείς χαρούμενοι και πότε λυπημένοι; Τα παιδιά ζωγραφίζουν μια χαρούμενη και μια λυπημένη φατσούλα και εκφράζουν πότε νιώθουν χαρά και πότε λύπη.
- Παίζουμε ένα παιχνίδι σωματικής έκφρασης. Ακούμε δύο μελωδίες. Τη μια τη συνδέουμε με τη χαρά και την άλλη με την λύπη. Όταν ακούγεται η χαρούμενη μουσική τα παιδιά είναι χαρούμενα, παίζουν με τους φίλους τους, κάνουν όμορφες σκέψεις. Όταν ακούνε τη μουσική της λύπης, κινούνται μόνα τους στο χώρο και έχουν μια λυπημένη έκφραση.
- Ποιες λέξεις μας φέρνουν στο νου τη χαρά και ποιες τη λύπη; Τα παιδιά αναφέρουν στη χαρά: γιορτή, βόλτα, ποδήλατο, παιδική χαρά, παγωτό, σοκολάτα, κ.α. ενώ στη λύπη: πόλεμος, τσακωμός, σπάω, μαλώνω…
- Αναφερόμαστε στα χρώματα της χαράς και της λύπης. Στη συνέχεια, τα παιδιά ζωγραφίζουν μια πεταλούδα. Τη μισή την ζωγραφίζουν με τα χαρούμενα χρώματα και την άλλη μισή με τα χρώματα της λύπης. Κόβουμε τις πεταλούδες, τις χωρίζουμε στη μέση και ενώνουμε τα μισά κομμάτια με τα αντίστοιχα των άλλων παιδιών και δημιουργούμε χαρούμενες και λυπημένες πεταλούδες, τις οποίες και ομαδοποιούμε.
- Ακούσαμε το τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι «Έλα πάρε μου τη λύπη» και με αφορμή αυτό δημιουργήσαμε και μια μικρή κατασκευή…
- Διαβάζουμε το παραμύθι «Ένας χαρούμενος ιπποπόταμος» της Γιολάντας Τσορώνη-Γεωργιάδη, όπου αρχικά ένας ιπποπόταμος ένιωθε πλήξη γιατί δεν ήθελε να κάνει τίποτα αλλά στη συνέχεια ένιωσε χαρά γιατί βρήκε δραστηριότητες να ασχοληθεί που τον έκαναν χαρούμενο. Ρωτάμε τα παιδιά τι μπορούμε να κάνουμε για να μην νιώθουμε κι εμείς πλήξη. Τα παιδιά δίνουν απαντήσεις, τις καταγράφουμε και τις βάζουμε στο σακουλάκι της «αντι-πλήξης», το οποίο το παίρνουν σπίτι για να έχουν ιδέες με τι θα μπορούσαν να ασχοληθούν όταν νιώθουν πλήξη.
ΘΥΜΟΣ
Επόμενο συναίσθημα που νιώθουν συχνά παιδιά και μεγάλοι ο ΘΥΜΟΣ.
- Διαβάσαμε το παραμύθι της Ρένας Ρώσση-Ζαϊρη «Είμαι θυμωμένη» και τα παιδιά είπαν πότε νιώθουν και αυτά θυμωμένα. Συζητήσαμε πως είναι φυσιολογικό να νιώθουμε θυμωμένοι και σκεφτήκαμε τρόπους για να ηρεμήσουμε σιγά-σιγά τον θυμό μας. Μπορούμε να μετρήσουμε ως το 10 και να πάρουμε βαθιές ανάσες, ή να σπρώχνουμε έναν τοίχο, ή να κάνουμε πηδηματάκια στο πάτωμα, ή να ρίχνουμε μπουνιές στον αέρα ή να ακούσουμε μια ήρεμη μουσική. Τις τεχνικές αυτές τις αποτυπώνουμε και σε ένα μικρό βιβλιαράκι Φρενέ με τίτλο: “ΛΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΡΩ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΚΗΣΩ ΤΟ ΔΡΑΚΟ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ ΕΓΩ”
- Μας επισκέπτονται στο κουκλοθέατρο ο Φιογκάκης και η Κουδουνέλα. Ο Φιογκάκης έχει θυμώσει πολύ γιατί ένας φίλος του δεν του έδινε ένα παιχνίδι για να παίξει. Η Κουδουνέλα του προτείνει τεχνικές για να ηρεμήσει και συζητούν μαζί προσπαθώντας να βρουν λύσεις.
- Παίζουμε ένα παιχνίδι σωματικής έκφρασης. Ακούμε δύο μουσικές. μια μελωδία την συνδέουμε με τον θυμό και την άλλη με την ηρεμία. Την ώρα που ακούγεται η μουσική του θυμού τα παιδιά νιώθουν θυμωμένα και προσπαθούν να ηρεμήσουν με μια από τις τεχνικές που μάθαμε (σπρώχνουν τον τοίχο, ρίχνουν μπουνιές στον αέρα, χοροπηδούν) και όταν ακούν την ήρεμη μελωδία, γίνονται χελωνίτσες που μπαίνουν στο καβούκι τους για να ηρεμήσουν.
- Συζητήσαμε με τα παιδιά πως όταν νιώθουν λύπη ή θυμό μπορούν να βρουν τρόπο να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα που έχουν. Αρχικά, αναγνωρίζουν πώς νιώθουν (λύπη ή θυμό), στη συνέχεια σκέφτονται για λίγο χωρίς να μιλούν και συζητούν και με κάποιον που αγαπούν το θέμα που τους απασχολεί. Σκέφτονται μήπως έχουν κάνει και οι ίδιοι κάπου λάθος; Με τη συζήτηση και τη σκέψη προσπαθούν να δώσουν λύση στο πρόβλημά τους.
ΦΟΒΟΣ
Διαβάζουμε το παραμύθι «Ένα φοβισμένο ελεφαντάκι» και με αφορμή αυτό τα παιδιά αναφέρουν πότε νιώθουν φόβο.
ΑΓΑΠH
- Διαβάσαμε το παραμύθι του Sam McBratney «Μάντεψε πόσο Σ’ αγαπώ» και μιλήσαμε για την αγάπη.
- Κάναμε μια κατασκευή με το αποτύπωμα της παλάμης μας και μια καρδιά με πλαστελίνη που έφτιαξαν τα παιδιά και της δώσαμε τον τίτλο «Σου δίνω την αγάπη μου» και τα παιδιά το έδωσαν σε κάποιον που αγαπούν πολύ.
- Είδαμε το γνωστό βίντεο με τον σκαντζόχοιρο, όπου οι φίλοι του που τον αγαπούν του έκαναν ένα όμορφο δώρο για να μπορούν να βρίσκονται δίπλα του χωρίς να φοβούνται τα αγκάθια του.
- Ακούσαμε και τραγουδήσαμε το τραγούδι «Όπου υπάρχει η αγάπη».
ΤΕΛΟΣ…
- Παρατηρήσαμε πίνακες ζωγραφικής σχετικά με τα συναισθήματα.
Συζητήσαμε τι χρώματα έχει χρησιμοποιήσει ο ζωγράφος για το έργο του, ποιο συναίσθημα απεικονίζεται και τα παιδιά μάντεψαν πώς έχει ονομάσει κάθε ζωγράφος το έργο του. Παρατηρήσαμε ότι ο Senecio του Paul Klee δεν έχει έκφραση. Τα παιδιά ζωγράφισαν τον δικό του Senecio και στη συνέχεια του έδωσαν εκείνα ένα συναίσθημα.
- Μιμηθήκαμε με το πρόσωπό μας διάφορα συναισθήματα και τα παιδιά προσπάθησαν να μαντέψουν ποιο συναίσθημα μιμείται το κάθε παιδί.
- Μέσα από μια κατασκευή με ποτηράκια χάρτινα φτιάξαμε προσωπάκια με διάφορα συναισθήματα.
https://www.youtube.com/shorts/V0ao3nLZt98
- Τέλος, φτιάξαμε τον τροχό των συναισθημάτων και κάθε μέρα εκφράζουμε πώς νιώθουμε…
Φθινόπωρο
ΗΡΘΕ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
Η πρώτη μας θεματική για αυτή τη σχολική χρονιά ήταν το ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ. Καθημερινά, όταν κάνουμε ημερολόγιο το πρωί αναφέρουμε ότι βρισκόμαστε πλέον στο φθινόπωρο. Ξεκίνησε, λοιπόν, η συζήτησή μας ρωτώντας τα παιδιά τι συμβαίνει το φθινόπωρο; Τι αλλαγές παρατηρούμε σε σχέση με το καλοκαίρι; Τα παιδιά είπαν ότι έχει πιο πολύ ψύχρα τώρα, σκεπαζόμαστε το βράδυ με μια κουβερτούλα, πέφτουν τα φύλλα από τα δέντρα, νυχτώνει πιο νωρίς, έχουν αρχίσει οι πρώτες βροχές… Και κάπως έτσι ξεκινήσαμε…
- Παρακολουθήσαμε βίντεο σχετικά με το φθινόπωρο.
- Βάλαμε σε σειρά τα γράμματα για να σχηματίσουμε τη λέξη ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ.
- Παρατηρήσαμε φωτογραφίες από διάφορες εποχές και τις ομαδοποιήσαμε ανάλογα με την εποχή. Τι παρατηρούμε σε αυτές που απεικονίζουν το φθινόπωρο; Ποια χρώματα κυριαρχούν; Κίτρινο, πορτοκαλί, κόκκινο, καφέ, τα χρώματα του φθινοπώρου.
- Ομαδοποιήσαμε φύλλα του φθινοπώρου ανάλογα με το χρώμα και το σχήμα τους.
- Παίξαμε παιχνίδια σωματικής έκφρασης.
- Γίναμε φύλλα του φθινοπώρου που λικνίζονται με το απαλό αεράκι πάνω στα δέντρα. Με το δυνατό φύσημα του αέρα, φεύγουν από τα δέντρα και τα παρασέρνει ο άνεμος. Στο τέλος, ο άνεμος σταματάει και τα φύλλα πέφτουν στο έδαφος.
- Ακούγοντας το φθινόπωρο του Βιβάλντι γίναμε φύλλα του φθινοπώρου που ταξιδεύουν με τον άνεμο. Τι βλέπουν από ψηλά τα φυλλαράκια; Όταν σταματάει η μουσική, το κάθε παιδί-φυλλαράκι μας λέει τι βλέπει από ψηλά.
- Τα παιδιά ζωγράφισαν αυτό που μας είπαν ότι βλέπουν από ψηλά και με τα έργα τους φτιάξαμε ένα ψηφιακό βιβλίο.
https://www.flipsnack.com/BF9DC95569B/-.html
- Πραγματοποιήσαμε τις πρώτε μας εικαστικές δημιουργίες. Φτιάξαμε τα φυλλαράκια του φθινοπώρου και δέντρα του φθινοπώρου με στάμπες.
- Παίξαμε κουκλοθέατρο. Ένα φύλλο που έπεσε μας εξήγησε για ποιο λόγο τα φύλλα αλλάζουν χρώμα και πέφτουν από τα δέντρα το φθινόπωρο.
- Το φύλλο στο κουκλοθέατρο μας εξήγησε ότι το πράσινο χρώμα τα φύλλα το παίρνουν από τη χλωροφύλλη, που όμως χρειάζεται και ήλιο. Το φθινόπωρο όμως έχει λιγότερο ήλιο και η μέρα είναι πιο μικρή γι’ αυτό και τα φύλλα χάνουν το πράσινο χρώμα τους. Πραγματοποιήσαμε λοιπόν πείραμα για να διαπιστώσουμε αν αυτό είναι αλήθεια. Βάλαμε φακές να φυτρώσουν. Ένα ποτήρι το αφήσαμε στην τάξη μας, όπου το βλέπει ο ήλιος και ένα άλλο το βάλαμε μέσα σε ένα ντουλάπι για να μην το βλέπει ο ήλιος. Τι διαφορές παρατηρούμε;
- Διαβάσαμε παραμύθια.
- «Η τεμπέλα τσουγκράνα», η οποία έβρισκε διάφορες δικαιολογίες για να μην μαζέψει τα φύλλα του φθινοπώρου. Την αποτυπώσαμε και σε ομαδική εργασία.
- «Ένας σκίουρος άτακτος και ζωηρός», ο οποίος δεν μοιραζόταν τα βελανίδια που μάζευε και ήταν και λίγο άτακτος. Μας δόθηκε η δυνατότητα να θυμηθούμε για άλλη μια φορά τους κανόνες της τάξης μας.
- Μάθαμε αινίγματα:
- Πέφτω εδώ, πέφτω εκεί, με παρασέρνει ο άνεμος και όταν φυσάει τρέχω. Τι είναι;
- Ξέρω ένα πραγματάκι, που έχει πάνω σαμαράκι. Τι είναι;
