Κινηματογραφική Λέσχη στο Σχολείο (3)

Κλακέτα 1,2,3… πάμε!!!

.png

Στα πλαίσια του εκπαιδευτικού προγράμματος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων, με τίτλο: “Κινηματογραφική Λέσχη στο Σχολείο”, παρακολουθήσαμε την τρίτη μας ταινία με τα παιδιά.

Ταυτότητα της ταινίας:

Τίτλος: The Lighthouse man (O Φαροφύλακας) (2020, Καναδάς)

Σενάριο-Σκηνοθεσία: Matt Walton

Είδος ταινίας: Animation μικρού μήκους (διάρκεια 5′)

Περιγραφή: Η χαρά του φαροφύλακα είναι να βοηθάει τους κατοίκους στο μικρό ψαροχώρι, χρησιμοποιώντας το μέγεθος και τη δύναμή του. Ωστόσο, όταν το χωριό αναπτύσσεται, ο ελεύθερος χώρος περιορίζεται και ο γίγαντας-φαροφύλακας αισθάνεται ότι έχει γίνει εμπόδιο…

Trailer της ταινίας

Δραστηριότητες που υλοποιήθηκαν ΠΡΙΝ την προβολή της ταινίας

Αρχικά, ακούσαμε μόνο τους ήχους της ταινίας και ζητήσαμε από τα παιδιά να υποθέσουν το σκηνικό. Απάντησαν ότι είναι στη θάλασσα γιατί άκουγαν γλάρους και κύματα. Στη συνέχεια, τους είπαμε ότι θα παρακολουθήσουμε μια ταινία με τον τίτλο «Ο Φαροφύλακας». Τι δουλειά κάνει ένας φαροφύλακας; Έχει κάποιος επισκεφθεί φάρο; (έχουμε φάρο στην πόλη μας στο Λουτράκι, όπου ζούμε). Γιατί είναι χρήσιμος ένας φάρος; Τα παιδιά απάντησαν στις ερωτήσεις. Γνώριζαν για την λειτουργία του φάρου αλλά αγνοούσαν το επάγγελμα του φαροφύλακα. Είδαμε και σχετικές εικόνες με διάφορους φάρους που βρίσκονται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, όπως Αντικύθηρα, Ναύπακτος, Λουτράκι, Λευκάδα, κ.α.

φάροι

Δραστηριότητες που υλοποιήθηκαν ΜΕΤΑ την προβολή της ταινίας

Ρωτήσαμε τα παιδιά ποια είναι η γνώμη τους για τον φαροφύλακα της ταινίας και αν θα ήθελαν να τον έχουν φίλο. Απάντησαν όλα ότι είναι καλός γιατί βοηθάει εκεί στη θάλασσα τα καραβάκια και τα ζωάκια και ότι θα ήθελαν να τον έχουν φίλο. Ρωτάμε πώς αισθάνεται ο φαροφύλακας για τη δουλειά που κάνει στην αρχή της ταινίας και πώς το καταλαβαίνουμε αυτό. Τα παιδιά απαντούν ότι νιώθει χαρούμενος γιατί τον βλέπουμε να χαμογελάει και να χαιρετάει με αγάπη τα καραβάκια που βοηθάει.

Στη συνέχεια, συζητάμε για τις αλλαγές που έγιναν στο λιμάνι; Πώς νιώθει τώρα ο φαροφύλακας και πώς το καταλαβαίνουμε αυτό; Τα παιδιά απαντούν ότι φτιάχτηκαν γέφυρες, ήρθαν μεγάλα πλοία και τώρα ο φαροφύλακας νιώθει λυπημένος. Δεν χαμογελάει, σκοντάφτει πάνω στα πλεούμενα που υπάρχουν στο λιμάνι και περπατάει λυπημένος.

Ποιος ευθύνεται για αυτήν την αλλαγή στο περιβάλλον; Τα παιδιά απαντούν οι άνθρωποι. Όμως δεν είναι καλό αυτό γιατί μολύνουν το περιβάλλον και το χαλάνε.

Πώς προστάτευσε ο φαροφύλακας την πόλη από το τσουνάμι; Μπήκε μπροστά για να εμποδίσει το μεγάλο κύμα, αλλά τελικά έσπασε.

Παρατηρούμε ότι ο φαροφύλακας δεν μπορεί να μιλήσει. Τι θα έλεγε αν μπορούσε να μιλήσει, είτε στην αρχή της ταινίας που είναι χαρούμενος και βοηθάει τα μικρά καραβάκια, είτε στη συνέχεια, που είναι λυπημένος. Τα παιδιά δίνουν διάφορες απαντήσεις: «Έλα βαρκάκι να σε βοηθήσω», «Γεια σας καραβάκια», «Χαίρομαι που βοήθησα τη φάλαινα!», «Είμαι χαρούμενος που βοηθάω ζωάκια της θάλασσας», «Τι ωραία που είναι σήμερα η μέρα», «Λυπάμαι που έσπασα», «Λυπάμαι που βούλιαξα στη θάλασσα», «Γεια σας καραβάκια! Θέλετε να γίνουμε φίλοι;» «Πω, πω, δεν μπορώ να περάσω μέσα από τα πολλά καράβια». Τα παιδιά ζωγραφίζουν τον φαροφύλακα στο περιβάλλον που ζει και καταγράφουμε τις απαντήσεις τους.

the lighthouse man 1 the lighthouse man 2

 

 

 

 

 

 

Συζητάμε για τα πλάνα σε μια ταινία. Ξαναθυμόμαστε τα κοντινά, τα μεσαία και τα μακρινά πλάνα. Τι παρατηρούμε πιο πολύ σε ένα κοντινό πλάνο; Γιατί το χρησιμοποιεί αυτός που έφτιαξε την ταινία; Τα παιδιά απαντούν ότι παρατηρούμε πιο πολύ πώς αισθάνεται ο φαροφύλακας. Παίζουμε ένα παιχνίδι. Τα παιδιά σχηματίζουν μια γραμμή, το ένα πίσω από το άλλο. Έχουμε τοποθετήσει μπροστά από τον υπολογιστή της τάξης, πάνω στο τραπέζι, μια ζωγραφιά που αντιπροσωπεύει ένα κοντινό, ένα μεσαίο και ένα μακρινό πλάνο το ένα δίπλα στο άλλο σε μικρή απόσταση. Κάθε φορά που τα παιδιά βλέπουν ένα πλάνο από την ταινία στον υπολογιστή, ανάλογα με το αν πρόκειται για ένα κοντινό, ένα μακρινό ή ένα μεσαίο πλάνο, μετακινούνται στην αντίστοιχη θέση που βρίσκεται το αντίστοιχο πλάνο στον μπροστά τους.

πλάνα

Τέλος, παίξαμε το παιχνίδι εμπιστοσύνης Οι Φάροι! Μερικά παιδιά απλώνονται μέσα στο χώρο της τάξης με αποστάσεις ανάμεσά τους και παριστάνουν τα νησάκια που έχουν πάνω τους ένα φάρο. Ένα παιδί είναι το καράβι. Του κλείνουμε τα μάτια και το αφήνουμε να περπατήσει στο χώρο που βρίσκονται οι φάροι, χωρίς να πέσει πάνω τους. Οι φάροι πρέπει να κάνουν διάφορους ήχους για να προειδοποιήσουν το καράβι, ώστε να μην πέσει πάνω τους!

οι φάροι

ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΤΩΡΑ!

3db28f7f3872606501bdc1280c411dee6b38e8de

Στα πλαίσια του προγράμματος που υλοποιούμε στο νηπιαγωγείο μας σχετικά με το περιβάλλον, σε συνεργασία με την Παιδική Helmepa, στην ενότητα αυτή επικεντρωθήκαμε στην ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ.

Ξεκινήσαμε διαβάζοντας το παραμύθι «Η Μίλι, η Μόλι και το τρένο», όπου η Μίλι και η Μόλι βρήκαν σε ένα υπαίθριο μέρος πολλά σκουπίδια που είχαν πετάξει οι επιβάτες ενός διερχόμενου τρένου. Συζητήσαμε ότι δεν είναι σωστό για το περιβάλλον να πετάμε σκουπίδια και παρακολουθήσαμε ένα βιντεάκι με τον Πέρι το Περιβάλλον να μας εξηγεί τι μπορούμε να κάνουμε με κάποια σκουπίδια: ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ.

Παρακολουθήσαμε άλλο ένα βίντεο με τον ΜΠΛΕ ΚΑΔΟ να μας πληροφορεί ποιες συσκευασίες πρέπει να ρίχνουμε σε αυτόν και πώς γίνεται η διαδικασία της ανακύκλωσης.

Φτιάξαμε κι εμείς έναν μπλε κάδο για να κάνουμε ανακύκλωση στην τάξη μας. Πήραμε μια κούτα, την βάψαμε μπλε και βάλαμε το σήμα της ανακύκλωσης για τα σκουπίδια που πετάμε στην τάξη μας και τα οποία μπορούν να ανακυκλωθούν.

κάδος ανακύκλωσης 344409967 599904832106605 2084324403710744206 n

 

 

 

 

 

 

 

 

Μήπως όμως κάνουμε λάθη όταν ανακυκλώνουμε; Μπορούν όλα τα σκουπίδια να ανακυκλωθούν; Παρακολουθήσαμε ένα βίντεο με τα βασικά λάθη που κάνουμε όταν ανακυκλώνουμε. 

Στη συνέχεια, μιλήσαμε για τις συσκευασίες και τα σκουπίδια που δεν ανακυκλώνονται και μπαίνουν μόνο στον πράσινο κάδο.

Ποια υλικά δεν ανακυκλώνονται

Παίξαμε κουκλοθέατρο, όπου κάποιες συσκευασίες μας μίλησαν και μας είπαν για την ανακύκλωση. Τα παιδιά συμμετείχαν συμβουλεύοντας τις συσκευασίες που δεν γνώριζαν καλά κάποια πράγματα σχετικά με την σωστή ανακύκλωση.

146208647 226723332499318 5355565763623552467 n

Διαβάσαμε το οικολογικό παραμύθι από το ΚΠΕ Καλαμάτας «Τα όνειρα των σκουπιδιών», τα οποία όταν βρέθηκαν στον μπλε κάδο έκαναν όνειρα για την καινούρια μορφή που θα έπαιρναν μετά τη διαδικασία της ανακύκλωσής τους. Η χάρτινη σακούλα ονειρευόταν αν γίνει χαρτί για να ζωγραφίζουν τα παιδιά, το γυάλινο μπουκάλι παράθυρο σε πλοίο κ.α. Τα παιδιά ζωγράφισαν τι ονειρεύεται να γίνει μια χαρτοσακούλα. Οι ιδέες ήταν πολλές: χάρτινο σημαιάκι για παιδικό πάρτι με σχέδιο μονόκερος και λιοντάρι, δέμα, γράμμα, χαρτί για να ζωγραφίζουν τα παιδιά, χαρτόνι για κατασκευές, χάρτινο φορτηγό της φύσης, σημαιάκια στολισμού, χαρτί περιτυλίγματος για σοκολάτα!!!

το όνειρο μιας χαρτοσακούλας 1 το όνειρο μιας χαρτοσακούλας 2

 

 

 

 

 

 

 

Παίξαμε ένα παιχνίδι, όπου τα παιδιά έπρεπε να ομαδοποιήσουν τα σκουπίδια ανάλογα με το τι έφερνε το ζάρι που έριχναν. Ποια μπαίνουν στον μπλε κάδο και ποια στον πράσινο;

ομαδοποίηση μπλε πράσινος κάδος 1 ομαδοποίηση μπλε πράσινος κάδος 2

 

 

 

 

 

 

 

Τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα να παίξουν αντίστοιχο παιχνίδι και σε ψηφιακή μορφή.

 https://wordwall.net/resource/56532269

Παρακολουθήσαμε ενημερωτικό βίντεο σχετικά με την ανακύκλωση συσκευών και λαμπτήρων.

Τέλος, φτιάξαμε μολυβοθήκες από άχρηστο υλικό. Τα παιδιά σκέφτηκαν σε τι θα ήθελαν να μεταμορφώσουν ένα ρολό υγείας, το έβαψαν, κόλλησαν ανάλογα με το τι ήθελαν να φτιάξουν και δημιουργήσαμε μια μολυβοθήκη, όπου μέσα βάλαμε το μολυβάκι που μας χάρισαν από την Παιδική Helmepa!!

1684239007229 1684239007238 1684239007246

 

 

 

 

1684239007219

Και το τραγούδι της ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ έγινε ένα από τα αγαπημένα μας.

ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ – ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ

istockphoto 1367681666 612x612 1

Μέσα από την θεματική μας για τη διαφορετικότητα, θελήσαμε να αναδείξουμε από τη μια πλευρά ότι ακόμα και αν φαινομενικά είμαστε ίδιοι, είμαστε όμως και διαφορετικοί και από την άλλη ακόμα κι αν κάποιος μας φαίνεται διαφορετικός τελικά μπορεί να έχει πολλά κοινά με εμάς. Και εν τέλει, ακόμα κι αν είμαστε διαφορετικοί, οφείλουμε να σεβόμαστε το διαφορετικό και φυσικά να μην ξεχνάμε ότι όλοι είμαστε ίσοι. Στην προσπάθειά μας να προσεγγίσουμε αυτές τις έννοιες με τα παιδιά, ξεκινήσαμε με τον εαυτό μας.

Αρχικά, τα παιδιά κρατώντας έναν καθρέπτη μπροστά τους, περιέγραψαν τον εαυτό τους. Στη συνέχεια, συζητήσαμε πως ενώ όλοι έχουμε τα ίδια χαρακτηριστικά (είμαστε ίδιοι), παρ’ όλα αυτά διαφέρουμε γιατί ο καθένας μας είναι ξεχωριστός και διαφορετικός.

περιγράφω τον εαυτό μου

Στη συνέχεια, παίξαμε ένα κινητικό παιχνίδι. Στο άκουσμα της μουσικής τα παιδιά κινούνταν στο χώρο. Όταν σταματούσε η μουσική, η εκπαιδευτικός έδινε μια οδηγία. Για παράδειγμα να κάνουν έναν κύκλο όσοι έχουν γαλανά μάτια, ξανθά μαλλιά κλπ.

παιχνίδι ίδιοι διαφορετικοίΤα παιδιά πήραν σπίτι ένα φυλλάδιο, στο οποίο έπρεπε να ζωγραφίσουν, να γράψουν ή να κολλήσουν εικόνες, με πράγματα που τους αρέσουν (το αγαπημένο τους μέρος, αγαπημένη ταινία, αγαπημένο παιχνίδι κλπ). Αφού το συμπλήρωσαν στο σπίτι με τη βοήθεια των γονιών τους, μας το παρουσίασαν στην τάξη. Μετά την παρουσίαση, διαπιστώσαμε ότι κάποια πράγματα που μας αρέσουν είναι κοινά αλλά και κάποια είναι διαφορετικά.

ενδιαφέροντα 1 1 ενδιαφέροντα 2 1

 

 

 

 

 

 

Διαβάσαμε το παραμύθι της Μαρίας Ρουσάκη «Μέλπω η Μοναδική». Δυσαρεστημένη με τη στολή που αναγκάζεται να φοράει κάθε μέρα στο σχολείο, η Μέλπω θέλει να νιώσει ξεχωριστή. Με τη βοήθεια του παλιού μπαούλου της μαμάς, επιχειρεί να γίνει διαφορετική απ’ τα άλλα παιδιά. Τα άλλα παιδιά βλέπουν με πολύ θετική ματιά αυτή τη διάθεση της Μέλπως και ακολουθούν το παράδειγμά της. Τα παιδιά ζωγραφίζουν τον μοναδικό εαυτό τους με στοιχεία που θα ήθελαν να έχουν για να είναι ξεχωριστοί!!!

είμαι μοναδικός 1 είμαι μοναδικός 2 είμαι μοναδικός 3 είμαι μοναδικός 4 είμαι μοναδικός 5

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Διαβάζουμε το παραμύθι «Ο μαύρος κότσυφας και ο άσπρος γλάρος» της Κίτυ Κρόουθερ και το συζητάμε. Πώς ένιωσαν τα παιδιά στην αρχή και πώς στο τέλος του παραμυθιού; Τα περισσότερα παιδιά ένιωσαν λύπη με την απόρριψη του κότσυφα από τους γλάρους αλλά τελικά το τέλος τους άφησε θετικά συναισθήματα, αφού ο κότσυφας έγινε συμπαθής σε όλους όταν τελικά τον γνώρισαν. Συζητήσαμε κι εμείς για παιδιά από άλλες χώρες και είδαμε σχετικό εποπτικό υλικό.

εποπτικό υλικό 1 εποπτικό υλικό 2

 

 

 

 

 

 

Πώς θα υποδεχόμασταν ένα παιδί από άλλη χώρα στην τάξη μας; Όλα τα παιδιά απάντησαν πως θα έπρεπε να το καλοδεχτούμε και να του μάθουμε διάφορα πράγματα, αλλά και να μας μάθει κι εκείνο.

Συζητήσαμε τι δραστηριότητες έκαναν μαζί ο μαύρος κότσυφας και ο άσπρος γλάρος και σκεφτήκαμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε κι εμείς με έναν καινούριο φίλο μας από άλλη χώρα. Θα μπορούσαμε να πάμε βόλτα στη θάλασσα, να κάνουμε ποδήλατο ή πατίνι, να φτιάξουμε παζλ, να ζωγραφίσουμε, να κολυμπήσουμε. Τα παιδιά ζωγραφίζουν.

μαύρος κότσυφας άσπρος γλάρος 1 μαύρος κότσυφας άσπρος γλάρος 2 μαύρος κότσυφας άσπρος γλάρος 3 μαύρος κότσυφας άσπρος γλάρος 4

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Διαβάσαμε το παραμύθι της Έρης Παπαμιχαλοπούλου «Ο Περπατούλης στον πλανήτη των Ζουμ», όπου στον πλανήτη αυτό οι άνθρωποι δεν έχουν πόδια αλλά ρόδες και κυκλοφορούν πάνω σε ράγες και όχι σε δρόμους. Ώσπου μια μέρα γεννιέται ένα περίεργο πλάσμα, το οποίο έχει πόδια και όχι ρόδες. Καθώς μεγαλώνει δεν μπορεί να κυκλοφορήσει στον πλανήτη των Ζουμ καθώς οι ράγες δεν είναι κατάλληλες για τα ποδαράκια του. Προσπαθεί να φτιάξει ρόδες και να τις εφαρμόσει στα πόδια του για να μπορεί να βγει κι αυτός, όπως τα υπόλοιπα παιδιά, έξω και να πάει σχολείο αλλά δυστυχώς σε μια απότομη στροφή έχασε την ισορροπία του και έπεσε σε μια λίμνη. Τότε οι υπόλοιποι ζουμάνθρωποι κατάλαβαν ότι κάτι πρέπει να κάνουν για να γίνει ο πλανήτης τους πιο φιλόξενος για τον Περπατούλη. Έτσι, έφτιαξαν δρόμους δίπλα στις ράγες για να μπορεί και αυτός να κυκλοφορεί. Τα παιδιά ζωγράφισαν τον πλανήτη Ζουμ, όπως τον διαμόρφωσαν για να μπορούν όλοι να κυκλοφορούν.

ο πλανήτης των ζουμ 1 ο πλανήτης των ζουμ 2 ο πλανήτης των ζουμ 3

 

 

 

 

 

 

Αφού διαβάσαμε το παραμύθι συζητήσαμε με τα παιδιά αν συμβαίνει κάτι ανάλογο και στον δικό μας πλανήτη, τον πλανήτη Γη. Τα παιδιά είπαν όχι αφού εμείς έχουμε πόδια και μπορούμε να περπατάμε στους δρόμους. Αναρωτηθήκαμε όμως αν κυκλοφορούν όλοι οι άνθρωποι μόνο με τα πόδια. Τα παιδιά σκέφτηκαν ότι κάποιοι περπατούν με μπαστούνι, με πι ή σε αναπηρικό καροτσάκι. Είναι εύκολο για αυτούς που κυκλοφορούν με αναπηρικό καροτσάκι να κυκλοφορήσουν στο δρόμο; Είδαμε σχετικά βίντεο και συζητήσαμε. Διαπιστώσαμε ότι σε πολλές περιπτώσεις οι άνθρωποι δυσκολεύονται να μετακινηθούν με αναπηρικό αμαξίδιο. Υπάρχουν μόνο σκάλες και όχι ράμπες ή ασανσέρ, τα πεζοδρόμια σε πολλές περιπτώσεις είναι πολύ στενά, με πολλά τραπέζια από καφετέριες ή ταβέρνες, τα αυτοκίνητα παρκάρουν στα σημεία που δεν πρέπει για να μπορεί να περάσει ένα αμαξίδιο. Όλα αυτά δυσχεραίνουν την μετακίνηση των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Η πολιτεία όμως πρέπει να φροντίσει για τα άτομα αυτά γιατί μπορεί να είναι διαφορετικά, πρέπει να έχουν όμως τις ίδιες ευκαιρίες με όλους μας.

Παρακολουθήσαμε την ταινία – ντοκιμαντέρ “Ένα σχολείο, δύο κόσμοι” στα πλαίσια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων και πραγματοποιήσαμε διάφορες δραστηριότητες που μπορείτε να δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο: 

https://blogs.sch.gr/5niploutr/2023/05/07/kinimatografiki-leschi-sto-scholeio-2/

Είδαμε εποπτικό υλικό με παιδιά με αναπηρίες και συζητήσαμε ότι όλα τα παιδιά πρέπει να τα αποδεχόμαστε και να προσπαθούμε ώστε να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με όλους μας. Μπορεί να είμαστε διαφορετικοί αλλά πρέπει να αγωνιζόμαστε για να είμαστε όλοι ίσοι.

αναπηρίες 1 αναπηρίες 2

 

 

 

 

 

 

Δημιουργήσαμε μια μικρή κατασκευή – βιβλιαράκι, όπου γράψαμε το σύνθημα ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ – ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ.

όλοι διαφορετικοί όλοι ίσοι

Παίξαμε το παιχνίδι «Μ’ ένα χρώμα ξεκινώ σ’ έναν κύκλο για να μπω» (από τον «οδηγό εκπαιδευτικού για την ευαισθητοποίηση σε θέματα αποδοχής της αναπηρίας και της διαφορετικότητας και την ανάπτυξη ενταξιακής κουλτούρας στο σχολείο», ΙΕΠ). Αρχικά, η εκπαιδευτικός ζητά από τα παιδιά να κάνουν ένα τρένο μπαίνοντας το ένα πίσω από το άλλο πίσω της και αφού κάνουν μια διαδρομή μέσα στην τάξη, σχηματίζουν έναν κύκλο γύρω από πανιά που έχουν τοποθετηθεί στο έδαφος. Ξεκινάμε παρατηρώντας ποιοι βρίσκονται δίπλα μας και ποια θέση έχουμε στον κύκλο. Παίζει η μουσική και τα παιδιά κινούνται στο χώρο. όταν σταματήσει η μουσική πρέπει να ξαναβρούν την ίδια θέση που είχαν στον κύκλο. Όποιος δεν θυμάται καλά ποια ήταν η θέση του τον βοηθάνε οι συμμαθητές του. Στη συνέχεια, δίνεται σε κάθε παιδί ένα χρώμα. Όταν παίζει η μουσική μπαίνουν στον κύκλο τα παιδιά που κρατούν ένα χρώμα κάθε φορά (πχ κόκκινο, πράσινο κλπ) και χορεύουν. Σιγά σιγά εντάσσονται δύο χρώματα στον κύκλο ή και παραπάνω. Η εκπαιδευτικός δίνει διάφορα παραγγέλματα: «Οι κύκλοι χορεύουν μαζί, αγκαλιάζονται κλπ». Στο τέλος, μπαίνουν μέσα στον κύκλο όλα τα χρώματα και κάνουν ένα πάρτι! Μετά το παιχνίδι η εκπαιδευτικός κάνει κάποιες ερωτήσεις στα παιδιά: «Ποια ήταν η πιο ωραία στιγμή του παιχνιδιού;» Τα παιδιά απαντούν ομόφωνα πως ήταν πιο όμορφα όταν ήταν όλα μαζί μέσα στον κύκλο. «Πώς ένιωθαν τα χρώματα όταν ήταν έξω από τον κύκλο;» Τα παιδιά απάντησαν ότι δεν ένιωθαν πολύ όμορφα και ότι ήθελαν όλα να μπουν μέσα. Συζητήσαμε πως έτσι νιώθουν όλοι οι άνθρωποι: θέλουν να βρίσκονται μέσα στον «κύκλο» μιας ομάδας και να μην βρίσκονται έξω από αυτόν επειδή μπορεί να είναι διαφορετικοί.

παιχνίδι 1 παιχνίδι 2 παιχνίδι 3

 

 

 

 

 

 

 

Τέλος, δημιουργήσαμε μια ομαδική κατασκευή με το σύνθημα: «ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ – ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ»

1683548326619

Κινηματογραφική Λέσχη στο Σχολείο (2)

Κλακέτα 1,2,3… πάμε!!!

.png

Σε συνέχεια του εκπαιδευτικού προγράμματος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων, στο οποίο συμμετέχουμε με τίτλο: “Κινηματογραφική Λέσχη στο Σχολείο”, παρακολουθήσαμε άλλη μια ταινία με τα παιδιά. 

Ταυτότητα της ταινίας:

Τίτλος: Ένα σχολείο, δύο κόσμοι (2019)

Σκηνοθεσία: Δέσποινα Ιωσηφίδου – Δημοτικό Σχολείο Εμπρόσνερου Αποκορώνου

Εταιρεία Παραγωγής: Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων

Είδος ταινίας: Ντοκιμαντέρ τεκμηρίωσης, μικρού μήκους (διάρκεια 12:53)

Περιγραφή: Η ταινία παρακολουθεί τη διαδικασία συμπερίληψης μιας κωφής μαθήτριας, της Ευαγγελίας, στο σχολικό πρόγραμμα του 2/θέσιου Δημοτικού Σχολείου Εμπρόσνερου του Δήμου Αποκόρωνα, Χανίων. Η Ευαγγελία μιλάει τη νοηματική και χάρη στις δασκάλες της, συμμετέχει ισότιμα στο μάθημα μαζί με τους ακούοντες συμμαθητές της. Σε αυτό το σχολείο, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς, όλοι οι μαθητές μαθαίνουν την Ελληνική Νοηματική Γλώσσα.

Έννοιες: κώφωση, αλληλεγγύη, φιλία, σχολική ζωή, διαφορετικότητα

Δραστηριότητες που υλοποιήθηκαν ΠΡΙΝ την προβολή της ταινίας 

(χωρίς τα παιδιά να γνωρίζουν κανένα στοιχείο από την ταυτότητα της ταινίας)

Δείχνουμε στα παιδιά ένα κάδρο της πρωταγωνίστριας και τους ζητάμε να κάνουν υποθέσεις για αυτήν. Τα παιδιά υποθέτουν ότι την λένε Ελένη, Μαρία ή Βασιλική. Πιστεύουν ότι πάει πρώτη Δημοτικού, ότι της αρέσει να παίζει με κούκλες και μωρά, της αρέσει να ζωγραφίζει και να διαβάζει και ότι το αγαπημένο της μάθημα είναι η Γλώσσα.

ευαγγελία

Στη συνέχεια, προβάλλουμε το πρώτο πλάνο του ντοκιμαντέρ, όπου οι εκπαιδευτικοί είναι μέσα στο αυτοκίνητο και συζητούν καθώς πηγαίνουν στο σχολείο, χωρίς ήχο και ζητάμε από τα παιδιά να μας πουν πώς αισθάνονται που δεν μπορούν να ακούσουν το διάλογο των ατόμων. Τα παιδιά λένε ότι αισθάνονται άσχημα και ότι ίσως αυτοί οι άνθρωποι λένε άσχημα πράγματα γι’ αυτό ίσως καλύτερα που δεν τους ακούμε.

Δραστηριότητες που υλοποιήθηκαν ΜΕΤΑ την προβολή της ταινίας

Ζητάμε από τα παιδιά να μας πουν πώς ένιωσαν. Τα περισσότερα παιδιά είπαν ότι ένιωσαν χαρά, επειδή τα παιδιά ήταν χαρούμενα στην ταινία. Κάποια, λίγα, ένιωσαν λύπη επειδή το κορίτσι δεν μπορούσε να μιλήσει.

Ρωτήσαμε τα παιδιά τι πιστεύουν για τα γεγονότα που προβάλλονται στην ταινία, είναι πραγματικά ή μυθοπλαστικά; Τα παιδιά απάντησαν ότι είναι πραγματικά. Αναφέραμε ότι η ταινία αυτή είναι ένα ντοκιμαντέρ και ρωτήσαμε αν γνωρίζουν τι είναι ντοκιμαντέρ. Τα παιδιά είπαν ότι έχουν δει ντοκιμαντέρ με ζώα. Επισημαίνουμε στα παιδιά ότι όπως βλέπουμε ένα ντοκιμαντέρ με τα ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον, έτσι μπορούμε να δούμε κι ένα ντοκιμαντέρ με ανθρώπους που μας δείχνουν κάτι από τη ζωή τους.

Ρωτάμε τα παιδιά τι θέμα έχει η ταινία. Μας απαντούν ότι μας δείχνει ένα κοριτσάκι που δεν μπορεί να μιλήσει και οι συμμαθητές της την βοηθούν και της φέρονται πολύ φιλικά.

Παρακολουθούμε το απόσπασμα 10:30-10:38, όπου η Ευαγγελία με τη συμμαθήτριά της μιλούν τη νοηματική.  Τι μπορεί να λένε τα κορίτσια; Τα παιδιά απαντούν: «Που μπορούμε να παίξουμε;» «Θες να παίξουμε κρυφτό ή κυνηγητό;» «Που λες να κρυφτούμε; Πάμε να κρυφτούμε μέσα στην τάξη;» «Θες να παίξουμε μπάλα;» «Θες να κάνουμε μπαλέτο;»

στιγμιότυπο 1

Παρακολουθούμε τα αποσπάσματα 10:30-10:49. Ρωτάμε τα παιδιά ποια συναισθήματα παρουσιάζονται. Τα παιδιά απαντούν πως τα παιδιά του ντοκιμαντέρ νιώθουν χαρά. Πώς το καταλαβαίνουμε αυτό; Γιατί γελάνε, δείχνουν να περνάνε όμορφα.

Στιγμιότυπο 2

Ρωτάμε αν υπάρχει κεντρική ηρωίδα στο ντοκιμαντέρ. Τα παιδιά απαντούν πως υπάρχει η Ευαγγελία. Τι θα την ρωτούσαμε αν την είχαμε κοντά μας; «Έχεις αδέλφια;» «Θέλεις να παίξουμε;» «Ποιο είναι το αγαπημένο σου παραμύθι;» «Σου άρεσε το παλιό σου σχολείο;» «Σου αρέσουν το ουράνιο τόξο και οι καρδούλες;»

Παίζουμε μιμητικό παιχνίδι. Τα παιδιά μέσα από τις κινήσεις του σώματός τους, χωρίς λόγια, προσπαθούν να αναπαραστήσουν πράγματα που κάνουν στην καθημερινότητά τους.

μιμήσεις 1 μιμήσεις 2 μιμήσεις 3

 

 

 

 

 

 

 

Τέλος, δημιουργούμε τα χέρια της αλληλεγγύης. Κάθε παιδί φτιάχνει σε ένα χαρτί το αποτύπωμα των παλαμών τους. Στη μια παλάμη σε κάθε δάχτυλο γράφουμε από ποιον ζητάμε βοήθεια και στην άλλη παλάμη γράφουμε ποιους βοηθάμε εμείς στην τάξη μας. Την δεύτερη παλάμη την συμπληρώνουμε σιγά-σιγά μέσα στην καθημερινότητά μας και έτσι δίνουμε κίνητρο στα παιδιά να βοηθούν τους συμμαθητές τους.

τα χέρια της αλληλεγγύης 1 τα χέρια της αλληλεγγύης 2 τα χέρια της αλληλεγγύης 3