Καθώς στην τάξη μας παρατηρούνται συχνά μικροσυγκρούσεις και τσακωμοί ανάμεσα στα παιδιά αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με αυτές και να βρούμε τρόπους να τις διαχειριζόμαστε, ώστε και εμείς να νιώθουμε καλύτερα αλλά και να αποφεύγουμε να τσακωθούμε, όσο γίνεται φυσικά. Η αφόρμηση για να ασχοληθούμε με το θέμα αυτό δόθηκε έπειτα από την καταγραφή διαφόρων τσακωμών ανάμεσα στα παιδιά στο διάλειμμα ή στο ελεύθερο παιχνίδι και την έκφραση παραπόνων των παιδιών για κάποιους συμμαθητές τους.
- Ξεκινήσαμε με την παρακολούθηση μιας μικρής ταινίας animation με τον τίτλο: «Η Γέφυρα», όπου παρακολουθήσαμε πώς επέλυσαν τις διαφορές τους τα ζωάκια που βρέθηκαν στη γέφυρα και ήθελαν να περάσουν απέναντι. Ο αρκούδος και ο τάρανδος θύμωσαν, τσακώθηκαν έντονα και δεν προσπάθησαν να σκεφτούν λύσεις για να μπορέσουν να περάσουν απέναντι και τελικά έπεσαν στη χαράδρα. Αντίθετα, το κουνελάκι και το ρακούν συνεργάστηκαν και έτσι μπόρεσαν να βρουν τη λύση και μπόρεσαν και τα δύο να πάνε στον προορισμό τους. Με αφορμή αυτό το βίντεο συζητήσαμε με τα παιδιά πως ο θυμός και οι τσακωμοί δεν έχουν καλά αποτελέσματα, αντίθετα η συζήτηση και η συνεργασία μπορούν να έχουν πολύ καλά αποτελέσματα, όπως και με τα ζωάκια που παρακολουθήσαμε.
- Διαβάσαμε το παραμύθι «Συγγνώμη» και είδαμε πώς όταν δυο φίλοι τσακώνονται νιώθουν θυμό αρχικά αλλά στη συνέχεια λύπη. Καθώς όμως ο θυμός περνάει, μπορούμε να σκεφτούμε πιο καθαρά και να δούμε και τα δικά μας λάθη.
- Κάναμε μια εργασία, όπου σημειώσαμε τα βήματα που καλό είναι να ακολουθούμε όταν τσακωνόμαστε με κάποιον φίλο μας.
- Ηρεμώ (Προσπαθούμε να ηρεμήσουμε από το θυμό που συνήθως νιώθουμε όταν τσακωνόμαστε με κάποιον).
- Σκέφτομαι (όπου πρέπει να σκεφτούμε μήπως έχουμε κάνει κι εμείς κάποιο λάθος και καταλήξαμε να τσακωθούμε με το φίλο μας).
- Συζητώ (αφού σκεφτούμε, μπορούμε να συζητήσουμε με το φίλο μας και να βρούμε μαζί μια λύση).
- Είδαμε βίντεο σχετικό με τη διαχείριση του θυμού μας και πώς μπορούμε να τον νικήσουμε.
- Παίξαμε μουσικοκινητικό παιχνίδι. Τα παιδιά άκουσαν δύο μελωδίες. Τη μια, την πιο έντονη, τη συνδέσαμε με το θυμό και την άλλη, την πιο χαρούμενη και απαλή με την ηρεμία. Κάθε φορά που άκουγαν τη μελωδία του θυμού, παρίσταναν ότι ήταν θυμωμένοι και προσπαθούσαν να βρουν ανώδυνους τρόπους να ξεσπάσουν το θυμό τους (δίνουν μπουνιές ή κλωτσιές στον αέρα, σπρώχνουν τον τοίχο και μετρούν ως το 10) ενώ όταν άκουγαν τη μελωδία της ηρεμίας, γίνονταν μικρές χελωνίτσες, που έμπαιναν στο καβούκι τους για να ηρεμήσουν και να σκεφτούν.
- Φτιάξαμε τη χελωνίτσα ΗΡΕΜΙΑ. Μπορούμε όταν θυμώνουμε να γινόμαστε χελωνίτσες. Όταν θέλουμε να ηρεμήσουμε και να σκεφτούμε μετά από έναν τσακωμό, μπορούμε σαν χελωνίτσες να μπούμε στο καβούκι μας.
«Με τους φίλους μου σαν τσακωθώ
κάθομαι και ηρεμώ.
Σαν χελωνίτσα γίνομαι εγώ
και στο καβούκι μου μπαίνω να σκεφτώ.
Και αφού σκεφτώ, κάθομαι και συζητώ
τη λύση για να βρω
χαρούμενος/η να γίνω πάλι εγώ!!!»
- Διαβάσαμε τα παραμύθια: «Με αυτήν την μπάλα παίζουμε όλοι», «Η σκάλα της αγάπης» και «Το αστέρι της φιλίας» και συζητήσαμε για τους τσακωμούς, πώς μπορούμε να βρούμε λύσεις, πόσο πιο ωραίο είναι να έχουμε φίλους…
- Είδαμε Βίντεο με ένα σκαντζοχοιράκι, του οποίου τα αγκάθια το εμπόδιζαν να έρθει σε κοντινή επαφή και να παίξει με τους φίλους του. Όμως οι φίλοι του επειδή το αγαπούσαν σκέφτηκαν μια λύση για να τον βάλουν στην παρέα τους, χωρίς να φοβούνται τα αγκάθια του. Συζητήσαμε, λοιπόν, ότι όταν θέλουμε πάντα μπορούμε να βρούμε λύσεις για τους φίλους μας. Ta παιδιά το λάτρεψαν!!!!
- Παίξαμε μουσικοκινητικό παιχνίδι «Τα αστέρια στον ουρανό». Τοποθετήσαμε στο έδαφος στεφάνια, τα οποία ήταν τα αστέρια. όταν έπαιζε η μουσική τα παιδιά περπατούσαν γύρω απ’ τα στεφάνια. Όταν σταματούσε η μουσική έπρεπε να μπουν μέσα στα στεφάνια. Κάθε φορά αφαιρούσαμε και ένα στεφάνι και τα παιδιά έπρεπε να χωρέσουν σε όλο και λιγότερα στεφάνια χωρίς να γκρινιάξουν και να τσακωθούν. Τέλος, έμεινε ένα αστέρι. Τα παιδιά είδαν ότι δεν μπορούν να χωρέσουν μέσα στο αστέρι όλα μαζί. Τότε, σκεφτήκαμε ότι αν θέλουμε να είμαστε όλοι και αγαπημένοι πρέπει να βρούμε μια λύση, ώστε με κάποιο τρόπο να χωρέσουμε όλοι. Τα παιδιά βρήκαν και με τη βοήθειά μου διάφορες λύσεις. Έβαλαν μόνο το ένα πόδι ή μόνο το ένα χέρι ή μόνο το ένα δάκτυλο. Και έτσι με κάποιον τρόπο χωρέσαμε όλοι!!!
- Κάναμε μια ομαδική εργασία, όπου ενώσαμε τις παλάμες μας και γράψαμε το σύνθημα: «Τα χέρια ενώνουμε – τους τσακωμούς διώχνουμε»
