4ο "Ηράκλειο" Γυμνάσιο Θήβας

Θέμα : « Καλλίκαρπο και υγιές το νέο διδακτικό έτος 2012 – 2013 »

Γρήγορα – γρήγορα έφυγε ο «διφέγγαρος και πυρίκαυστος Αύγουστος»[1] για να τον διαδεχτεί ο Σεπτέμβριος, ο μήνας που μάλλον ανυπομονεί να μαζέψει, μικρά και μεγάλα παιδιά, από τα βουνά και τις θάλασσες, στις αυλές των σχολείων, στις αίθουσες μαθημάτων, τα σπουδαστήρια και τα αμφιθέατρα.

Πρώτες μέρες της νέας διδακτικής χρονιάς και ο άνθρωπος δύναται να φιλοσοφεί, ο χρόνος περνά, «τα πάντα ρει ». Αρχή σχολικού και εκκλησιαστικού έτους, αλλά και αρχή του κύκλου της φύσης, η οποία ανυπόμονα περιμένει τις ζωογόνες σταγόνες της πρώτης βροχής.

Για άλλη μια φορά μας προσφέρεται η δημιουργική διάσταση του νέου σχολικού χρόνου. Ο χρόνος, αυτό το ουσιαστικά ανύπαρκτο, αποκτά αξία τεράστια, αν το θελήσουμε. Ο χρόνος είναι το υφάδι της ζωής μας, αυτός μας κρατάει και μας πλάθει. Αρκεί η παραμικρή χαρά ή πόνος, για να μας δείξουν πόσο εύπλαστος είναι ο χρόνος και πόσο προσωπικά βιώνεται. Όχι επομένως πόσες είναι οι μέρες μας, αλλά πόσο μεστές καταδεικνύονται.

«Χρόνου φείδου», μας προτρέπει ο Λακεδαιμόνιος Χίλων, «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν» γράφει ο Ισαπόστολος Παύλος[2] και «αδράξτε τη μέρα σας», ο Ρόμπιν Γουίλιαμς από τον « κύκλο των χαμένων ποιητών». Ζούμε μέσα στο χρόνο αλλά χρειάζεται κάποτε να βγαίνουμε έξω από τη ροή του, για να αξιολογούμε τα πεπραγμένα και τους νέους στόχους μας.

Αν «η μορφή των αιώνων, συγκροτείται από τη φυσιογνωμία των ετών»[3], τότε και οι προσδοκίες της χρονιάς, αθροίζονται στις αποδόσεις της κάθε μέρας, της κάθε στιγμής, σήμερα. Όχι αύριο, αλλά σήμερα και κάθε μέρα, σε κάθε τώρα που μας ορίζει ή το ορίζουμε με τη συνειδητή ζωή μας . Ιερουργία στο χρόνο είναι η ζωή μας. Αν δώσουμε στις μέρες μας, στις στιγμές μας, περιεχόμενο υψηλό, τότε κάνουμε το χρόνο σκαλοπάτι προόδου, σφραγίδα του είναι μας, αναβαθμό αιωνιότητας.

Μιλώ για αιωνιότητα και σκέφτομαι μαζί και τη νεότητα. Στο ανηφορικό μονοπάτι της γνώσης και της αρετής, καλούμαστε για μια ακόμη χρονιά να οδηγήσουμε τους νέους και τις νέες της πατρίδας μας. Ένα μονοπάτι δύσβατο, με τις πρωτόγνωρα επιθετικές δυσκολίες της συγκυρίας. Εργασιακές δυσκολίες που ματώνουν την ψυχή μας και ματαιώνουν τα όνειρά μας.

Αυτή όμως είναι η ομορφιά της ζωής: η  γενναιότητα να αντιμετωπίζουμε τα απόκρημνα γυρίσματά της.

Με αυτές τις λίγες σκέψεις ευχόμαστε σε όλους υγιές και καλλίκαρπο το νέο διδακτικό έτος 2012 – 2013.

[2] Προς Εφεσίους επιστολή, κεφ. 5, στ. 16

[3] Βίκτωρ Ουγκώ, ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ, Εκδόσεις Καστανιώτη, σ. 171