“Τα χέρια δε χτυπάνε, τα χέρια αγαπάνε”

Ta Xeria De Xtypane Ta Xeria Agapane

Τι μπορεί να κάνει ένα χέρι όταν είναι λυπημένο;
Υπάρχουν πολύχρωμα χέρια;
Και αν ναι πώς αποκτούν τα χρώματά τους;
Ένα παραμύθι με χέρια που… αγγίζουν το φαινόμενο της βίας… δίνουν απλόχερα την αγάπη τους και… ανοίγουν πολλά παράθυρα στη χρωματιστή πλευρά της ζωής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Με αφορμή την Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του σχολικού εκφοβισμού (6η Μαρτίου) και στο πλαίσιο των δράσεων που πραγματοποιήθηκαν με σκοπό την πρόληψη και αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων, εμπνευστήκαμε από το υπέροχο βιβλίο “Τα χέρια δε χτυπάνε, τα χέρια αγαπάνε”,που δημιούργησαν οι φίλοι μας από το 1ο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο Παλαιοκάστρου και στείλαμε το δικό μας μήνυμα.

7 89 10 1161 3 5 14

Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων-21 Μαρτίου

Η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Καθιερώθηκε το 1966 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών σε ανάμνηση ενός τραγικού συμβάντος, που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη.

Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά μιας διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι. Οι νεαροί διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του Απαρτχάιντ, που είχε επιβάλλει το καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη χώρα, εφαρμόζοντας τη θεωρία της ανισότητας ανάμεσα στις φυλές.

Ο ΟΗΕ μας καλεί αυτή τη μέρα να ενώσουμε τις φωνές μας για τα θύματα του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/worldays/6
Ας ακούσουμε και ένα τραγούδι…

 

 

Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα: Η γιορτή των πατρικών δεσμών!

Λίγα λόγια γι αυτήν την ημέρα…

Ημέρα του Πατέρα (ή Γιορτή του Πατέρα) ονομάζεται η ετήσια κινητή εορτή προς τιμήν του πατέρα, των πατρικών δεσμών, της πατρικής φιγούρας στην διαμόρφωσης της οικογένειας και γενικά της επιρροής του πατέρα στην σύγχρονη κοινωνία. Στις περισσότερες χώρες του κόσμου γιορτάζεται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου, με εξαίρεση την Αυστραλία, την Ν. Ζηλανδία, την Ρωσία και την Βραζιλία καθώς και ορισμένα μουσουλμανικά κράτη. Στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, η Ημέρα του πατέρα γιορτάζεται πάντα τη τρίτη Κυριακή του Ιουνίου.

Μάλιστα, θεωρείται συμπληρωματική εορτή με τη Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας. Τιμώνται ακόμα κι ο παππούς ή ο προπάππους ως πατρικές φιγούρες των οικογενειών.
Η Ημέρα του Πατέρα ή Γιορτή του Πατέρα θεσμοθετήθηκε για να τιμήσει τους πατρικούς δεσμούς και την επιρροή που ασκεί ο πατέρας στην κοινωνία και γιορτάζεται συνήθως σε οικογενειακό περιβάλλον, με δώρα από τα παιδιά και τα υπόλοιπα όλη κάθε οικογένειας προς τον πατέρα.

Εμπνεύστρια της Παγκόσμιας Ημέρας του Πατέρα θεωρείται η Αμερικανίδα Γκρέις Γκόλντεν Κλέιτον από την πόλη Φέαρμοντ στην Δυτική Βιρτζίνια των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Κλέιτον ήθελε να γιορτάσει προς τιμήν των 210 νεκρών πατέρων που έχασαν τη ζωή τους σε ορυχείο στην αποκαλούμενη Τραγωδία του Μόνονγκα που σημειώθηκε στην πόλη της Δυτικής Βιρτζίνια τον Δεκέμβριο του 1907. Ο πρώτος εορτασμός έγινε στις 5 Ιουλίου 1908 αλλά δεν είχε ιδιαίτερη προβολή καθώς επισκιάστηκε από άλλα γεγονότα που συνέβησαν εκείνη την ημέρα, με αποτέλεσμα να μην εορταστεί ξανά.

Σύμφωνα με τα επίσημα έγγραφα ούτε η Δυτική Βιρτζίνια να αναγνωρίσει τη συγκεκριμένη μέρα ως επίσημη εορτή, ούτε υπήρξε κανένα αίτημα στις τοπικές αρχές για την άδεια διεξαγωγής εκδηλώσεων εκείνη την ημέρα.

Ουσιαστικά η πρώτη φορά που εορτάστηκε η Γιορτή του Πατέρα μαζικά και με μεγάλη προβολή από τον τοπικό Τύπου ήταν στις 19 Ιουνίου του 1910. Μια άλλη Αμερικανίδα, η Σονόρα Σμαρτ – Ντοντ εμπνεύστηκε την γιορτή από την αντίστοιχη Ημέρα της Μητέρας, θέλοντας έτσι να τιμήσει τον πατέρα της, Γουίλιαμ Σμαρτ, ο οποίος ήταν βετεράνος του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου με προβλήματα υγείας που είχε καταφέρει να αναθρέψει μόνος του τα έξι παιδιά του, χωρίς να γνωρίζει για την γιορτή που είχε προηγηθεί στο Φέαρμοντ τρία χρόνια νωρίτερα.

Ο πρώτος επίσημος εορτασμός της Ημέρας του Πατέρα έγινε στις 19 Ιουνίου 1910 στο Σποκέιν της Ουάσινγκτον, όπου ζούσε η οικογένεια Σμαρτ και εξελίχθηκε σε ένα γεγονός τοπικής σημασίας με διάρκεια μισού αιώνα. Μετά από 56 χρόνια, το 1966 ο Αμερικανός Πρόεδρος Λίντον Τζόνσον εξέδωσε το πρώτο προεδρικό διάταγμα που τιμούσε επισήμως τους πατέρες και καθιέρωνε την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου ως Ημέρα του Πατέρα.

Έξι χρόνια αργότερα, το 1972, ο Πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον την οριστικοποίησε ως εθνική εορτή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Μετά τους παράλληλους εορτασμούς σε εκατοντάδες πόλεις των ΗΠΑ, η γιορτή διαδόθηκε και στις υπόλοιπες χώρες. Αρχικά στον Καναδά και την Μεγ Βρετανία (Ηνωμένο Βασίλειο) και αργότερα σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής καθώς και την Αυστραλία.

Ιδιαίτερα δημοφιλής ως γιορτή έγινε σε αποικίες των Ευρωπαϊκών χωρών στην Ασία ενώ μια δεκαετία αργότερα άρχισε να γιορτάζεται επίσημα και σε χώρες της Αφρικής. Σήμερα θεωρείται επίσημα ως εθνική εορτή και γιορτάζεται σε 111 χώρες σε όλο τον κόσμο.

 

Χρόνια Πολλά σε όλους τους μπαμπάδες…τους δικούς μας ήρωες!

Ημέρα ευαισθητοποίησης για τον αυτισμό

                                           
 

2 Απριλίου  2020 Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού

Σκοπός της είναι να ενημερώσει την παγκόσμια κοινή γνώμη για τον αυτισμό και τα βήματα που πρέπει να γίνουν για την ομαλή ένταξη των αυτιστικών ατόμων στην κοινωνία.

Ο όρος «αυτισμός» προέρχεται ετυμολογικά από τη λέξη «εαυτός» και υποδηλώνει την απομόνωση ενός ατόμου στον εαυτό του. Ο αυτισμός, αποτελεί μια ισόβια, πολύπλοκη, εκ γενετής νευροαναπτυξιακή διαταραχή που συνήθως εκδηλώνεται στη φάση της ανάπτυξης

Τα κλινικά χαρακτηριστικά του αυτισμού, περιλαμβάνουν την ελλειπή κοινωνική αλληλεπίδραση και επικοινωνία, την εκδήλωση στερεοτυπικών επαναληπτικών συμπεριφορών, την ύπαρξη γλωσσικών διαταραχών ή απουσίας λόγου, σημαντικού ή όχι βαθμού νοητική υστέρηση ή άλλων ιατρικών καταστάσεων.

Η αιτία του παραμένει άγνωστη, αν και κάποιες γενετικές επιδράσεις αναγνωρίζονται ως σημαντικές σε συνδυασμό με κάποιους κυρίως περιγεννητικής φύσεως παράγοντες κινδύνου. Αν και ο αυτισμός δεν θεραπεύεται, έγκαιρες και εξειδικευμένες θεραπευτικές παρεμβάσεις βοηθούν στη βελτίωση της λειτουργικότητας των ατόμων.

Σύμφωνα με την Ελληνική Εταιρία Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων (ΕΕΠΑΑ), 1 στα 42 αγόρια και 1 στα 189 κορίτσια που γεννιούνται, διαγιγνώσκεται στο φάσμα του αυτισμού. Αυτό σημαίνει πως στην χώρα μας υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 150.000 άτομα με Αυτισμό.

Ο αυτισμός προσδιορίστηκε για πρώτη φορά το 1943 από τον αμερικανο-αυστριακό ψυχίατρο Λίο Κάνερ στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο «Τζονς Χόπκινς» της Βαλτιμόρης. Την ίδια περίοδο, ο Αυστριακός παιδίατρος Χανς Άσπεργκερ, περιέγραψε μία ηπιότερη μορφή της διαταραχής που είναι γνωστή ως Σύνδρομο Άσπεργκερ.

Αυτές οι δύο διαταραχές βρίσκονται στη λίστα του DSM IV (Διαγνωστικό και Στατιστικό εγχειρίδιο για τις Νοητικές Διαταραχές) ως δύο από τις πέντε αναπτυξιακές διαταραχές που συμπεριλαμβάνονται στις διαταραχές αυτιστικού φάσματος. Οι άλλες είναι το Σύνδρομο Rett, PDD NOS (διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή), και η Παιδική Αποσυνδετική Διαταραχή. Όλες αυτές οι διαταραχές χαρακτηρίζονται από διάφορα επίπεδα βλάβης στις ικανότητες επικοινωνίας και στις κοινωνικές δεξιότητες, και επίσης από επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/worldays/186

 

 

 

 

Ενδεικτικά παιδικά βιβλία για τον αυτισμό.

2 Απριλίου- Εορτασμός Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου

 

Από το 1967, κάθε 2 του Απρίλη, ημέρα γέννησης του Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου για να εμπνεύσει την αγάπη για το διάβασμα και για να προσελκύσει την προσοχή μας στα παιδικά βιβλία.
Κάθε χρόνο μια διαφορετική χώρα μέλος του IBBY (Διεθνής Οργάνωση για το Παιδικό Βιβλίο) έχει την ευκαιρία να είναι αυτή που θα διαδώσει ένα μήνυμα στον κόσμο για το βιβλίο και θα φιλοτεχνήσει μία αφίσα.

Η αφίσα της ΙΒΒΥ για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 2020 αναρτήθηκε από το ελληνικό τμήμα της διεθνούς οργάνωσης.

Το 2020 υπεύθυνο για το υλικό του εορτασμού είναι το Τμήμα της Σλοβενίας (Slovenská sekcia IBBY). Το φετινό μήνυμα γράφτηκε από τον Σλοβένο συγγραφέα Peter Svetina*, μεταφράστηκε στα ελληνικά, όπως κάθε χρόνο, από τη συγγραφέα Λότη Πέτροβιτς ενώ η αφίσα φιλοτεχνήθηκε από τον Σλοβένο εικονογράφο Damijan Stepančič**

 

Το υπέροχο μήνυμα του Peter Sventina:

“Εκεί που μένω, οι θάμνοι πρασινίζουν αργά τον Απρίλη ή νωρίς τον Μάη και σύντομα γεμίζουν με κουκούλια από πεταλούδες. Αυτά τα κουκούλια μοιάζουν με μπαλίτσες από βαμβάκι ή με κουφέτα και οι νύμφες τους καταβροχθίζουν φύλλο το φύλλο μέχρι που οι θάμνοι απογυμνώνονται. Όταν όμως οι νύμφες γίνουν πεταλούδες και πετάξουν, οι θάμνοι δεν είναι κατεστραμμένοι. Καθώς πλησιάζει το καλοκαίρι, ξαναγίνονται πράσινοι πάλι και πάλι.

Έτσι μοιάζει ο συγγραφέας, έτσι μοιάζει ο ποιητής. Κατασπαράζονται, μένουν κατάστεγνοι από ιστορίες και ποιήματα, που, όταν ολοκληρωθούν, πετούν μακριά, μπαίνουν μέσα σε βιβλία και βρίσκουν τους αναγνώστες τους. Αυτό γίνεται πάλι και πάλι.

Και τι συμβαίνει ν΄εκείνα τα ποιήματα και τις ιστορίες;

Ξέρω ένα αγόρι που έπρεπε να κάνει κάποια εγχείρηση στο μάτι του. Για δύο εβδομάδες μετά την εγχείρηση, έπρεπε να ξαπλώνει μόνο από τη δεξιά πλευρά και μετά δεν έπρεπε να διαβάζει τίποτα για έναν μήνα. Όταν γελικά ξαναπήρε στα χέρια του ένα βιβλία έπειτα από ενάμισημήνα, ένιωσε σαν να κατάπινε λέξεις μ’ ένα κουτάλι από μια γαβάθα. Σαν να τις έτρωγε. Πραγματικά τις έτρωγε.

Ξέρω κι ένα κορίτσι που, όταν μεγάλωσε, έγινε δασκάλα. Μου είπε: “Τα παιδιά που οι γονείς τους δεν τους διάβασαν παραμύθια έχουν στερηθεί κάτι σημαντικό”.

Οι λέξεις στα ποιήματα και στις ιστορίες είναι τροφή. Όχι τροφή για το σώμα, όχι τροφή που μπορεί να γεμίσει το στομάχι σου. Τροφή όμως για το πνεύμα και τροφή για την ψυχή.

Όταν πεινάει κάποιος ή διψάει, το στομάχι του γουργουρίζει και το στόμα του στεγνώνει. Οι πεινασμένοι γυρεύουν να φάνε κάτι, ένα κομμάτι ψωμί, ένα πιάτο ρύζι ή δημητριακά, λίγο ψάρι ή μια μπανάνα. Όσο περισσότερο πεινούν, τόσο στενεύει ο οπτικός τους ορίζοντας, ώσπου παύουν να βλέπουν ό,τι δεν είναι τροφή για να τους χορτάσει.

Η πείνα για λέξεις εκδηλώνεται διαφορετικά. Μοιάζει με θλίψη, με λήθη, με αυθάδεια. Οι άνθρωποι που υποφέρουν από τέτοιου είδους πείνα δε νιώθουν πως η ψυχή τους τρέμει από το κρύο κι ότι προσπερνούν τους εαυτούς τους χωρίς να το προσέχουν. Ένα μέρος του κόσμου τους εξαφανίζεται χωρίς να το γνωρίζουν.

Αυτού του είδους η πείνα χορταίνεται με ποίηση και ιστορίες.

Υπάρχει όμως ελπίδα για όσους δεν έχουν ποτέ αφεθεί ν’ απολαύσουν  τις λέξεις, για να χορτάσουν αυτή την πείνα;

Υπάρχει! Το αγόρι που είπαμε διαβάζει κάθε μέρα. Το κορίτσι έγινε δασκάλα και διαβάζει στους μαθητές της. Κάθε Παρασκευή. Κάθε βδομάδα. Αν κάποια φορά το ξεχάσει, της το θυμίζουν τα παιδιά.

Και τι γίνεται με τον συγγραφέα και τον ποιητή; Καθώς έρχεται το καλοκαίρι, θα πρασινίσουν πάλι. Και πάλι θα στεγνώσουν από ιστορίες και ποιήματα, που θα πετάξουν μακριά προς κάθε κατεύθυνση. Πάλι και πάλι.”

* Ο Peter Svetina γεννήθηκε το 1970 στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας. Το 1995 τέλειωσε τις σπουδές του στην Σλοβένικη Γλώσσα και έκανε διατριβή πάνω στην παλαιά Σλοβενική Ποίηση το 2001 στο Πανεπιστήμιο της Λιουμπλιάνα. Είναι αναπληρωτής καθηγητής για τη σλαβική λογοτεχνία στο Ινστιτούτο Σλαβικών Γλωσσών στο Πανεπιστήμιο Alpen-Adria στο Κλάνγκεφουρτ στην Καρινθία της Αυστρίας. Γράφει για παιδιά, νέους και ενήλικες, αλλά το έργο του συχνά διασχίζει τα σύνορα μεταξύ διαφορετικών ακροατηρίων-στόχων και μπορεί να αναγνωστεί ως διηλικιακή λογοτεχνία-cross-over. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Κορεάτικα, Πολωνικά, Λετονικά, Εσθονικά και Λιθουανικά. Έχει λάβει μερικά από τα πιο αναγνωρισμένα εθνικά και διεθνή βραβεία και είναι εξαιρετικά δημοφιλής μεταξύ κριτικών και αναγνωστών.

** Ο Damijan Stepančič γεννήθηκε το 1969 στην Λουμπλιάνα της Σλοβενίας. Αποφοίτησε από την Ακαδημία Καλών Τεχνών στη Λιουμπλιάνα το 1996 και το δημιουργικό του έργο εστιάζεται στην απεικόνιση παιδικών βιβλίων και περιοδικών. Συμπεριλήφθηκε στον τιμητικό κατάλογο της IBBY το 2010. Κέρδισε το βραβείο Levstik δύο φορές, το 2003 για το βιβλίο Leteči krožnik na our vrtu και το 2011 για το Zgodba o sidru.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Μπορούμε να ακούσουμε την ιστορία :‘Η Βιβλιοθηκάριος της Βασόρας».Πρόκειται για μια καταπληκτική αληθινή ιστορία από το Ιράκ και την εισβολή του Απρίλη του 2003.

Σε μαγεύει η γενναιότητα ενός υπαρκτού προσώπου που θεωρούσε τα βιβλία πραγματικό θησαυρό.

Είναι ένα όμορφο αντιπολεμικό κείμενο για τα παιδιά.