Σύμφωνα με ιστορικές πηγές το Αργοστόλι θα πρέπει να πρωτοκατοικήθηκε περίπου δυο με τρεις αιώνες πριν. Πριν να αρχίσει η κατοίκησή του στη θέση αυτή υπήρχαν κάποιες καλύβες ψαράδων. Το Αργοστόλι άρχισε να ακμάζει και να αναδεικνύεται σε πόλη από το 1757 και μετά όπου ο Δόγης Fr. Lauredano ανακηρύσσει την πόλη σε πρωτεύουσα του νησιού και μεταφέρει εκεί όλες τις υπηρεσίες.

Γέφυρα Δεβοσέτου (De Bosset)

Η ιστορική γέφυρα De Bosset ή γέφυρα του Δεβοσέτου ή για τον απλό λαό o «Πόντες» είναι η μεγαλύτερη λίθινη γέφυρα της Ευρώπης με μήκος 689,9 μέτρα.
Είναι το πρώτο πράγμα που ο επισκέπτης συναντά κατά την είσοδο του στην πόλη, και αποτελεί καθημερινό σημείο συνάντησης για τους λάτρεις του ψαρέματος, και ιδανικό τόπο για ένα ρομαντικό περίπατο, από όπου κανείς μπορεί να θαυμάσει μια πανοραμική άποψη της πόλης του Αργοστολίου. Αν μάλιστα επιλέξετε να κάνετε τον περίπατο αυτό το βράδυ, τότε το θέαμα θα είναι πραγματικά εντυπωσιακό.
Κατασκευάστηκε το 1811 από τον τότε διοικητή του νησιού Κάρολο Φίλιππο De Bosset , γι αυτό και ονομάζεται Γέφυρα Δεβοσέτου.
Ο De Bosset προσπερνώντας τα εμπόδια, ρίχθηκε στο έργο και σε ένα μήνα είχε ετοιμάσει μια ξύλινη γέφυρα που στηριζόταν πάνω σε τεράστιους λίθους, ενώ ο διάδοχος του De Bosset, Κάρολος Νάπιερ ολοκλήρωσε την κατασκευή. Τη σημερινή μορφή της η γέφυρα την απέκτησε 30 χρόνια αργότερα, όταν ο βαρώνος Έβερτον την ανακαίνισε.
Στη μέση περίπου της γέφυρας υπάρχει η Κολώνα, ένας μαρμάρινος οβελίσκος,  μνημείο που κτίστηκε ως ευχαριστήριο προς τους δημιουργούς της γέφυρας. Σε κάθε πλευρά της Κολώνας  υπήρχε η επιγραφή «ΤΗ ΔΟΞΗ ΤΩΝ ΒΡΕΤΑΝΩΝ» γραμμένη σε 4 γλώσσες (Ελληνικά, Αγγλικά, Ιταλικά και Λατινικά) που όμως αφαιρέθηκε από τους γερμανούς κατακτητές του νησιού του 1940.  Στο προς το Αργοστόλι άκρο της γέφυρας, όπου βρίσκεται ο ιερός ναός της Υπεραγίας Θεοτόκου Σισσιωτίσσης, ρίπτεται κάθε χρόνο στη θάλασσα ο Τίμιος του Κυρίου Σταυρός την ημέρα των Θεοφανείων. Το άλλο άκρο της καταλήγει στον λεγόμενο «τόπο αναπαύσεως» όπου βρίσκεται το Ελληνικό, το Αγγλικό και το Καθολικό Κοιμητήριο. Στο Ελληνικό Κοιμητήριο δεσπόζει ο Ιερός Ναός της Παναγίας της Δραπανιώτισσας, προστάτιδας του Αργοστολίου. Τη δεκαετία του 1920 εμφανίστηκαν στη γέφυρα τα πρώτα αυτοκίνητα.  Από το Μάρτιο του 1970 η γέφυρα De Bosset είχε χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Το 1985  χαρακτηρίστηκε πεζόδρομος και τις 19 Ιουλίου του 2005 η γέφυρα έκλεισε οριστικά για τα αυτοκίνητα.

Κοργιαλένειος Βιβλιοθήκη

Η Κοργιαλένειος Βιβλιοθήκη Αργοστολίου ιδρύθηκε το 1924, σε εκτέλεση της διαθήκης του μεγάλου ευεργέτη της Κεφαλληνίας Μαρίνου Κοργιαλένιου και ξεκίνησε τη λειτουργία της το 1925, ενώ το 1926 με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας συγχωνεύθηκε με αυτήν η παλαιότερη Δημοσία Βιβλιοθήκη Κεφαλληνίας, που λειτουργούσε στο Αργοστόλι από το 1887.
Το πρώτο υλικό της Κοργιαλενείου Βιβλιοθήκης αποτέλεσαν τα βιβλία της παλιάς Βιβλιοθήκης, και η συλλογή του Μαρίνου Κοργιαλένιου.

Οι σεισμοί του 1953 κατέστρεψαν το κτίριο το βιβλιακό υλικό ευτυχώς περισώθηκε χάρη στην αυταπάρνηση των υπαλλήλων και μεταφέρθηκε στα γιουγκοσλαβικά “τολ” που είχαν στηθεί πρόχειρα. Το 1963 και η Βιβλιοθήκη μετεγκαταστάθηκε στο σημερινό της κτίριο, που σχεδιάστηκε ώστε να θυμίζει την τεχνοτροπία του προσεισμικού κτιρίου. Το βιβλιακό υλικό της αποτελείται από περίπου 62.000 τόμους. Φέρεται πως είναι η τρίτη μεγαλύτερη βιβλιοθήκη σε εθνικό επίπεδο και διαθέτει πολλά, σπάνια κείμενα και χειρόγραφα που χρονολογούνται από το 1535.

Κοργιαλένειο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο

Αντικείμενα της καθημερινότητας των Κεφαλονιτών, έπιπλα, εργαλεία, συσκευές, έργα τέχνης, εκκλησιαστικά αντικείμενα και ιστορικά έγγραφα που αποτελούν κειμήλια φιλοξενούνται στις αίθουσες του Κοργιαλένειου Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου, στο Αργοστόλι.  Δημιουργήθηκε το 1963 στο ισόγειο της Κοργιαλένειου Βιβλιοθήκης και καλύπτει όλη την σύγχρονη ιστορία της Κεφαλονιάς: από την Ενετική κατάκτηση (γύρω στο 1500 μ.Χ.)  έως την καταστροφή από τους σεισμούς το 1953. Η μόνιμη έκθεση του Μουσείου είναι χωρισμένη σε θεματικές ενότητες (αστικό τμήμα, αγροτικό τμήμα, εκκλησιαστική τέχνη και Σχέδιο Πόλεως Αργοστολίου) σε μια προσπάθεια να αναδειχθεί ολόπλευρα το τοπικό πολιτισμικό στίγμα. Η φιλοσοφία οργάνωσης της μόνιμης έκθεσης είναι ο επισκέπτης να αισθάνεται ότι εισέρχεται όχι σε έναν εκθεσιακό χώρο, αλλά σε ένα περιβάλλον ζεστό, οικογενειακό, ώστε η εμπειρία του εκτός από αισθητική να είναι και βιωματική – η μετάβαση ανάμεσα στα διάφορα τμήματα γίνεται με τρόπο, ώστε να είναι διαρκώς παρούσα η αίσθηση της ενότητας, της αλληλουχίας ανάμεσα στα συνθετικά μέρη του χαμένου αυτού κόσμου. Οι δύο εκθέσεις που φιλοξενούνται χωριστά (Συλλογή Βυζαντινών Εικόνων Σπ. Χαροκόπου και Συλλογή Φραγκίσκου και Στεφάνου Βαλλιάνου) έχουν οργανωθεί αυτόνομα, (ιδίως η δεύτερη) με την ίδια φιλοσοφία.

Ίδρυμα Υιών Παναγή Φωκά-Κοσμετάτου

Το Ίδρυμα Υιών Παναγή Φωκά-Κοσμετάτου βρίσκεται στην οδό Π. Βαλλιάννου 1 κοντά στην Κεντρική Πλατεία Αργοστολίου.
Η οικογενειακή οικία των αδελφών, ξανακτισμένη σε πολύ μικρότερη κλίμακα το 1956 μετά την πλήρη καταστροφή της από το σεισμό του 1953 και την αποτέφρωσή της από την πυρκαγιά που ακολούθησε,  αποτελεί τον χώρο όπου στεγάζεται το Ίδρυμα.
Οι Συλλογές του Ιδρύματος Φωκά–Κοσμετάτου αποτελούν ένα μορφωτικό εκθεσιακό χώρο που απευθύνεται σε κάθε Κεφαλονίτη αλλά και σε κάθε επισκέπτη-περιηγητή. Περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, έπιπλα της οικογένειας Φωκά-Κοσμετάτου των αρχών του 20ου αιώνα, λιθογραφίες των Joseph Cartwright («Απόψεις στα Ιόνια Νησιά»), Edward Lear και Henry Cook, λιθογραφίες με παραδοσιακές ενδυμασίες των Ιονίων Νήσων, δύο σημαίες-κειμήλια (της Επτανήσου Πολιτείας και του Ιονικού Κράτους) και προσωπογραφίες.Στον εσωτερικό χώρο των Συλλογών φιλοξενείται η μόνιμη έκθεση:
Το Χρονικό του νομίσματος.
Η έκθεση συμπληρώνεται με σπάνια δείγματα από την πλούσια συλλογή νομισμάτων και χαρτονομισμάτων του Ιδρύματος, τα οποία κυκλοφορούσαν στα Επτάνησα καθ’ όλη τη μακρά ιστορία τους.
Στον υπαίθριο χώρο ο επισκέπτης μπορεί επίσης να δει την έκθεση:
Ο Σεισμός του 1953.
Η έκθεση περιλαμβάνει φωτογραφίες κτιρίων και δρόμων, κυρίως από την πόλη του Αργοστολίου, πριν και μετά το σεισμό του 1953, αποκαλύπτοντας έτσι την έκταση της καταστροφής της Κεφαλονιάς.  Η έκθεση συνοδεύεται από προβολή ντοκιμαντέρ.

Άγιος Σπυρίδωνας

Στη μέση περίπου του κεντρικού πεζόδρομου του Αργοστολίου, στο Λιθόστρωτο, βρίσκεται ο ιερός ναός του Αγίου Σπυρίδωνα, μια από τις κεντρικότερες εκκλησίες της πόλης.
Αν βρεθείτε εδώ, μην διστάσετε να μπείτε μέσα και να θαυμάσετε το επιχρυσωμένο, σκαλιστό, ξύλινο τέμπλο. Αρχικά ήταν το τέμπλο της Μητρόπολης του Αργοστολίου. Οι καταστροφικοί σεισμοί του Αυγούστου του 1953 ισοπέδωσαν σχεδόν το κτήριο, όμως το τέμπλο διασώθηκε και μεταφέρθηκε στον Άγιο Σπυρίδωνα.
Η επιμνημόσυνη λιτανεία που γίνεται για τα θύματα των σεισμών κάθε χρόνο στο Αργοστόλι ξεκινά από τον Άγιο Σπυρίδωνα. Η εκκλησία γιορτάζει στις 12 Δεκεμβρίου.
Ο Άγιος Σπυρίδωνας στο Λιθόστρωτο είναι μια επιβλητική και κατανυκτική εκκλησία της Κεφαλονιάς, που συγκεντρώνει πλήθος πιστών και επισκεπτών, καθώς βρίσκεται σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία του Αργοστολίου.

Καθολική Εκκλησία Αγίου Νικολάου

Η Καθολική Εκκλησία βρίσκεται στον κεντρικό πεζόδρομο του Αργοστολίου, το Λιθόστρωτο. Είναι αφιερωμένη στον προστάτη των ναυτικών Άγιο Νικόλαο και έχει επικρατήσει να αναφέρεται ως ο Άγιος Νικόλαος των Λατίνων. Φιλοξενεί την περίφημη σε όλη την Κεφαλονιά εικόνα της Παναγίας της Πρεβεζιάνας. Πρόκειται για έργο βυζαντινής τεχνοτροπίας, που συγκεντρώνει πλήθος προσκυνητών, καθολικών αλλά και ορθοδόξων.
Η καθολική κοινότητα της Κεφαλονιάς έχει τις ρίζες της στην εποχή της Ενετοκρατίας στο νησί, που κράτησε σχεδόν δέκα αιώνες: από την λήξη και την πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ουσιαστικά, τα Επτάνησα και ειδικά η Κεφαλονιά, πέρασε στα χέρια των Ενετών, που ήταν τότε η κυρίαρχη δύναμη στη Μεσόγειο, εξορμούμενοι από την Γαληνοτάτη, την Βενετία.
Στη συνέχεια οι Φράγκοι και ακολούθως οι Άγγλοι διατήρησαν το λατινικό στοιχείο του νησιού ζωντανό και η κοινότητά τους παρέμεινε ενεργή ως τις μέρες μας, παρόλο που σε πληθυσμό έχει μειωθεί σημαντικά. Ο Άγιος Νικόλαος των Λατίνων είναι το κέντρο της και το σημείο προσευχής για όλους τους Λατίνους επισκέπτες της Κεφαλονιάς.

Πλατεία Καμπάνας

Η πλατεία Καμπάνας βρίσκεται στο Αργοστόλι, στο τέλος του Λιθόστρωτου και είναι ο τόπος όπου κάηκε το Libro d’ Oro της Κεφαλονιάς το 1797, σηματοδοτώντας μια νέα εποχή για την τοπική κοινωνία, χωρίς τίτλους ευγενείας και διαχωρισμούς.
Στο κέντρο της πλατείας Καμπάνας θα δείτε την χαρακτηριστική γραφική τρόμπα-αντλία, μια βρύση από την οποία παλαιότερα έτρεχε πόσιμο νερό και χρησιμοποιήθηκε για την ύδρευση μέρους της παλιάς πόλης του Αργοστολίου. Τέσσερις πανύψηλοι φοίνικες, ηλικίας πάνω από 150 χρόνων στολίζουν επίσης την ιστορικότερη πλατεία της πόλης.
Στην άκρη της πλατείας Καμπάνας υπάρχει γλυπτό μνημείο που στήθηκε το 2010 και είναι αφιερωμένο στην Εξέγερση του Πολυτεχνείου, το 1973 κατά της Χούντας των Συνταγματαρχών.
Γύρω στο 1790 υπολογίζεται ότι κατασκευάστηκε στην πλατεία ο «Πύργος του Ωρολογίου», που τότε εκτινόταν τουλάχιστον τρεις ορόφους πιο ψηλά από τα υπόλοιπα κτήρια της πόλης. Η καμπάνα του ρολογιού και ο χαρακτηριστικός ήχος της έδωσαν τελικά και στον πύργο αλλά και σε ολόκληρη την πλατεία την ονομασία που διατηρούν ως και σήμερα «Πλατεία και Πύργος Καμπάνας».
Το 1857, ο Πύργος Καμπάνας υψώθηκε κατά τρία περίπου μέτρα για να δεχθεί καινούριο μηχανισμό τελευταίας τεχνολογίας, κατευθείαν από το Λονδίνο! Ειδικός «χορδιστής» φρόντιζε για την ολόσωστη λειτουργία του, ενώ μετά την Ένωση των Επτανήσων με την αρμοδιότητα αυτή επιφορτίστηκε ειδικός υπάλληλος του Δήμου. Εντοιχισμένο πάνω από την κεντρική πόρτα του Πύργου μπορεί κανείς να δει το έμβλημα των μοναχών του Τάγματος του Αγίου Φραγκίσκου της Ασσίζης που θεωρείται το μεσαιωνικό έμβλημα της Κεφαλονιάς.
Στον Πύργο Καμπάνας φιλοξενήθηκαν εμπορικές επιχειρήσεις αλλά και δημόσιες υπηρεσίες και γραφεία του ελληνικού κράτους μέχρι το 1953, όταν και το οικοδόμημα υπέστη σοβαρές ζημιές από τους σεισμούς. Μόλις το 1985 ακούστηκε ξανά η μεγάλη παλιά καμπάνα του πύργου, που είχε ευτυχώς διασωθεί.

Πλατεία Βαλλιάνου

Η Πλατεία και το Άγαλμα του Παναγή Βαλλιάνου βρίσκονται στο κέντρο του Αργοστολίου.  Η πλατεία Βαλλιάνου είναι πλακόστρωτη με πολλά δέντρα και φοίνικες. Στο νότιο τμήμα της τα εστιατόρια και οι καφετέριες που βρίσκονται πέριξ, βγάζουν τραπεζάκια για τους πελάτες τους. Πήρε το όνομά της από τον Κεφαλονίτη ευεργέτη Παναγή Βαλλιάνο, ο ανδριάντας του οποίου βρίσκεται σήμερα στο πάνω μέρος της πλατείας.
Ο Παναγής Βαλλιάνος γεννήθηκε το 1814 στις Κεραμειές της Κεφαλονιάς. Μέλος μιας φτωχής οικογένειας με έξι παιδιά, δεν πήγε ποτέ σχολείο και μόνο αργότερα στην ζωή του έμαθε στοιχειώδη γραφή και ανάγνωση. Παρόλαυτά, τρία από τα έξι αδέρφια Βαλλιάνου κατόρθωσαν να δημιουργήσουν έναν από τους μεγαλύτερους οίκους της εποχής στο Λονδίνο και να γίνουν πάμπλουτοι από το εμπόριο. Διέθεσαν μεγάλο μέρος από τα πλούτη τους στην πατρίδα, κάνοντας δωρεές: η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας οφείλει τη δημιουργία της στον Παναγή Βαλλιάνο, σ’ αυτόν τον αγράμματο Κεφαλονίτη έμπορο. Πέθανε στο Λονδίνο το 1902.
Το άγαλμα του Βαλλιάνου στο Αργοστόλι είναι έργο ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες, του Ληξουριώτη γλύπτη Γεωργίου Μπονάνου και δημιουργήθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα. Τότε τοποθετήθηκε στην μέση της πλατείας Βαλλιάνου, ενώ αργότερα μεταφέρθηκε στην σημερινή του θέση, στο πάνω μέρος.
Για να φτάσετε στην πλατεία Βαλλιάνου, θα πρέπει να διασχίσετε το Λιθόστρωτο. Από την άλλη πλευρά της ξεκινά η Λεωφόρος Ριζοσπαστών, με τους αγέρωχους φοίνικες στα πεζοδρόμιά της.

Παραλία Αργοστολίου

Το λιμάνι του Αργοστολίου είναι ένα από τα ελάχιστα φυσικά λιμάνια σε ολόκληρη την Μεσόγειο, λόγω του φυσικού κόλπου που υπάρχει. Καταλήγει στο ρηχό του σημείο στο πανέμορφο δάσος του Κουτάβου, το οποίο όμως είναι μη προσβάσιμο από μεγάλα σκάφη λόγω της ιστορικής γέφυρας Δεβοσσέτου, το μεγαλύτερο σύνδεσμο αυτή τη στιγμή της πόλης του Αργοστολίου με το παρελθόν. Η παραλία κοσμείται σε ένα μεγάλο της μέρος από γουλιά, άσπρα και μαύρα, τα οποία με τα σχέδια που σχηματίζουν δίνουν έναν άλλο τόνο στο φυσικό λιμάνι της πόλης.
Η παραλία κάθε στιγμή είναι όμορφη για περπάτημα. Χειμώνα – Καλοκαίρι τα πρωινά σφύζει από ζωή, αφού ένα μεγάλο μέρος της εμπορικής δραστηριότητας κινείται γύρω από αυτήν. Εκεί επίσης μπορείτε να απολαύσετε και τις χελώνες Καρέτα-Καρέτα που ακολουθούν τα ψαροκάικα. Ειδικά το Καλοκαίρι η ρομαντική βόλτα υπό το χαμηλό φωτισμό δίπλα στη θάλασσα είναι επιβεβλημένη. Τελευταία, με τις βαρκαρόλες και τις περατζάδες που διοργανώνονται έχει αποδοθεί ένας τόνος πιο παραδοσιακός και ευχάριστος τόσο στον ντόπιο όσο και τον επισκέπτη. Μάλιστα, πολλοί συνεχίζουν την βόλτα τους εκτός από το γουλόστρωτο και πέρα, φτάνοντας ως το Μαϊστράτο, που αρχίζει το δενδρόφυτο τμήμα και συνεχίζεται παραλιακά μέχρι τις διασημότερες και πανέμορφες παραλίες του Μακρύ και Πλατύ Γιαλού αλλά και άλλα αξιοθέατα όπως οι Καταβόθρες και το Φανάρι.

Κήπος του Νάπιερ

Στο λοφίσκο στο Αργοστόλι με την ονομασία Κουτούπι, υπήρχε μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα ένα περιποιημένο αμπέλι. Επί Αγγλοκρατίας ο Τοποτηρητής Κεφαλληνίας Συνταγματάρχης Sir Charles James Napier αγόρασε από τον Πέτρο Παύλου Βαλσαμάκη στις 28 Μαρτίου 1828 την έκταση αυτή. Μετά από αίτημα του τότε Δημάρχου, η πρώτη κόρη του Napier, Susan-Sarah Κόμησα Mac Mo(u)rdo, δώρισε στον Δήμο το οικόπεδο στο Κουτούπι, έκτασης 2.480 οργυιών, με τον όρο να πληρώσουν τις δικαστικές δαπάνες και τα έξοδα περιτοιχίσεως.
Η έκταση αυτή διαμορφώθηκε το Νοέμβριο του 1905 σε Δημοτικό Άλσος και λειτουργούσε σαν χώρος αναψυχής και ψυχαγωγίας. Φυτά φυτεύθηκαν, κατασκευάστηκε περιπτέρο, τοποθετήθηκαν καθίσματα και υδραγωγοί σωλήνες και στήθηκε μία προτομή του Napier. Το ίδιο έτος διαμορφώθηκε και η οδός Napier.
Οι βομβαρδισμοί του 1943 κατέστρεψαν «το περίπτερο και το Καφενείο Napier», η δε προτομή του Napier -έργο του 1906 του γλύπτη Ιωάννη Κόκκινου- υπέστη βανδαλισμούς από Ιταλό στρατιώτη. Ακολούθησαν οι σεισμοί, η εγκατάλειψη του Κήπου και το 2003 πραγματοποιήθηκε νέα ανάπλαση του ιστορικού κήπου. Ο Κήπος καλλωπίστηκε με διάφορα φυτά, τοποθετήθηκαν καινούργια παγκάκια και σε δέκα σημεία του στήθηκαν πινακίδες με δίγλωσσα ιστορικά κείμενα και πλούσιο φωτογραφικό υλικό για να ξεναγούν και να πληροφορούν τον επισκέπτη.

Καταβόθρες

Ένα από τα πλέον γνωστά αξιοθέατα, που αποτελεί ταυτόχρονα και κορυφαίο γεωλογικό φαινόμενο της Κεφαλονιάς, αποτελούν οι καταβόθρες. Βρίσκονται σε μια απόσταση 2χμ περίπου από την πρωτεύουσα, το Αργοστόλι, στο ακρωτήριο των Αγίων Θεοδώρων.
Το θαλασσινό νερό μπαίνει σε ρωγμές κοντά στην ακτή και εξαφανίζεται. Στην πραγματικότητα το νερό που εισέρχεται στο σημείο αυτό ακολουθεί μια μεγάλη διαδρομή διασχίζοντας υπόγεια σχεδόν ολόκληρο το νησί. Τελικά καταλήγει και εκβάλει στη λίμνη της Μελισσάνης, καθώς και στον Καραβόμυλο. Το γεγονός αυτό αποκαλύφθηκε το 1963 όταν Αυστριακοί γεωλόγοι έριξαν χρωστικές σε μια από αυτές τις εισόδους και έτσι εν συνεχεία με τη χρήση ραδιοϊσοτόπων επαλήθευσαν την πορεία των “εξαφανιζόμενων” νερών. Επίσης, στην ποσότητα του νερού προστίθεται και βρόχινο, το οποίο σε κάποιο σημείο συναντά αυτό που διασχίζει υπόγεια το νησί.
Οι μύλοι τοποθετήθηκαν από τον Άγγλο Stewens, ο οποίος ήταν ο πρώτος που παρατήρησε το φαινόμενο.