Με αφορμή τη θεματική έντομα μιλήσαμε για τις λιβελούλες.

Οι λιβελούλες ζουν σε υδροβιότοπους, πηγές και γενικά όπου υπάρχει νερό. Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται για τη βιολογική καταπολέμηση των κουνουπιών, διότι τρέφονται με τα αυγά και τις προνύμφες τους.

Ο μύθος λέει ότι οι νεράιδες, όταν είδαν ότι δεν μπορούν πλέον να συνυπάρξουν με τους ανθρώπους, μεταμορφώθηκαν σε λιβελούλες, ώστε να κρατήσουν τα φτερά τους και συνάμα να μένουν κοντά στους ανθρώπους και να τις αναγνωρίζουν μόνο όσοι είναι άξιοι.

Ακούγοντας τον μύθο τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και θέλησαν να κάνουν τις δικές τους λιβελούλες…ψάξαμε στο διαδίκτυο για εικόνες νεράιδων, εκτυπώσαμε αυτή που μας άρεσε και μετά τα παιδιά δημιούργησαν με την τεχνική του κολλάζ τη δική τους λιβελούλα.

Είδαμε  στο διαδίκτυο το μελοποιημένο ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη “Γειά σου κύριε μενεξέ”  και οι μαθητές εμπνεύστηκαν από αυτό και  το απέδωσαν εικαστικά. Επίσης μετά τη βιωματική επεξεργασία των συναισθημάτωων, δημιούργησαν έναν αλλίωτικο κήπο…. “Τον κήπο των συναισθημάτων” όπου σε κάθε λουλούδι αποτύπωσαν ένα συναίσθημα. Ακολούθησε η παρασκευή… κολόνιας με ροδοπέταλα.

Εκτός  από τα λουλούδια του κήπου μιλήσαμε για τα αγριολούλουδα και δραματοποιήσαμε την ιστορία “Η βασίλισσα των αγριολουλουδιών”

“Γειά σου κύριε μενεξέ” Οι δημιουργίες μας….

“Ο κήπος τω συναισθημάτων”

Η κολόνια μας….μετά από αρκετές μέρες στον ήλιο…

Η κολόνια μας σε ατομική συσκευασία