Η πανσέληνος του Γενάρη πλησιάζει, αύριο το φεγγάρι γεμίζει και τα παιδιά έφεραν το θέμα στην τάξη.
Αναρωτηθήκαμε πώς είναι, τι σημαίνει γεμίζει, πώς μοιάζει, ποιο το χρώμα του, γιατί το λέμε φεγγάρι και αρχίσαμε να οργανώνουμε τί θέλουμε να μάθουμε και να κάνουμε. Πρώτα, ψάξαμε στα βιβλία της βιβλιοθήκης μας, μετά, ψάξαμε στο διαδίκτυο. Εκεί, είδαμε το παρακάτω βίντεο, με τις φάσεις του φεγγαριού,
το οποίο μάς εντυπωσίασε.
Στη βιβλιοθήκη μας, βρήκαμε αυτό το παραμύθι, “Τι συμβαίνει μια νύχτα του Γενάρη; Ενώ ένα νεαρό, ανυπόμονο, ολοστρόγγυλο φεγγάρι ετοιμάζεται να πάρει τη θέση του στον ουρανό, ένα αναπάντεχο πρόβλημα πρέπει να λυθεί άμεσα!Ποιος θα μπορούσε άραγε να το βοηθήσει; ” το διαβάσαμε και το ζωγραφίσαμε,ακούγοντας την όμορφη μελωδία.
Στην διαδικτυακή μας αναζήτηση, είδαμε ότι υπάρχει μία παροιμία που αναφέρεται στο φεγγάρι. Το φεγγάρι του Γενάρη μοιάζει με μαργαριτάρι.
Παρακολουθήσαμε τα παρακάτω βίντεο
που αφορούν
στη δημιουργία του μαργαριταριού.
Στη συνέχεια μάθαμε την παροιμία, την κτυπήσαμε ρυθμικά, την χωρίσαμε σε λέξεις, τις ανακατέψαμε, τις βάλαμε στη σειρά τους, παίξαμε το παιχνίδι της κρυμμένης λέξης, την γράψαμε, και δημιουργήσαμε μικρούς πίνακες με το θέμα της. Βάψαμε, με σφουγγάρι και μαύρο χρώμα το χαρτί, ρίξαμε ασημόσκονη, κόψαμε σε ασημένιο χαρτί το φεγγάρι μας και κολλήσαμε λέξη λέξη την παροιμία.
Ο Γενάρης ήρθε και μαζί του ήρθε το ολόγιομο φεγγάρι του. Φωτίζει τις νύχτες με το δυνατό του ασημένιο φως προκαλώντας όμορφα συναισθήματα. Μου
Θέλουμε να μάθουμε για τον πρώτο μήνα της νέας χρονιάς και αναζητήσαμε παροιμίες και ιστορίες, έθιμα, παραμύθια, αλλά και πίνακες ζωγραφικής και μελωδίες εμπνευσμένες από τον Γενάρη και το φεγγάρι του.
Μάθαμε τις παροιμίες του Γενάρη
και διαβάσαμε την ιστορία του μικρού κοκκινολαίμη.
Ακούγοντας το
ζωγραφίσαμε το φεγγάρι!
Πώς όμως θα ζωγραφίσουμε τον κοκκινολαίμη; Το διαδίκτυο έδωσε την απάντηση:
Θελήσαμε όμως να μάθουμε πώς είναι το δάσος με τα έλατα που ζούσε ο μικρός κοκκινολαίμης και αφού είδαμε το
αποτυπώσαμε εικαστικά το δικό μας ελατοδάσος μαθαίνοντας και το σχήμα του τριγώνου.
Κόρη του Δίακαι της Λητούς, η Άρτεμις,δίδυμη αδελφή τουΑπόλλωνα,βασίλισσα των βουνών και των δασών,θεά του κυνηγιού, προστάτιδα των μικρών παιδιών και των εφήβων, των ζώων, του τοκετούενώ οι Oρφικοί τη θεωρούσαν θεάτηςΣελήνης.
Η Άρτεμις γεννήθηκε στο νησί Ορτυγία (το οποίο είναι το αρχαίο όνομα της νήσου Δήλου). Σ’ αυτό το άγονο πετρονήσι και μετά από φοβερές ταλαιπωρίες και περιπλανήσεις είχε καταφύγει η έγκυος Λητώ προκειμένου να κρυφτεί και να προφυλαχτεί από την καταδιωκτική μανία της νόμιμης συζύγου του Δία, της Ήρας. Εκεί και με τη βοήθεια όλων των γυναικείων θεοτήτων (εκτός της Ήρας) ήρθε στο φως η Άρτεμις και λίγο αργότερα ο αδελφός της Απόλλωνας.
Από τις πρώτες κιόλας ώρες της γέννησής της η Άρτεμις, αν και νεογέννητο βρέφος, βοηθά την μητέρα της να ξεγεννήσει και το δεύτερο της παιδί, τον Απόλλωνα, και ταυτίζεται με τον τρόπο αυτόν με την Ειλείθυια, από το ελεύθω+υιός, δηλαδή μαμμή, και άρα τη θεά του τοκετού.
Πανέμορφη και πανέξυπνη η Άρτεμις, από τα τρία της χρόνια είχεσυγκεκριμένες απαιτήσεις, που αφορούσαν την ενδυμασία της, τον εξοπλισμό της και την ακολουθία της στην πιο αγαπημένη της ενασχόληση, το κυνήγι.
Ντυμένη με λιτό ελαφρύ ρούχο και εφοδιασμένη με τον κατάλληλο για την περίσταση εξοπλισμό ριχνόταν με ενθουσιασμό και μανία σ’ αυτό που κυρίως την ενδιέφερε. Αδάμαστη, σκληρή κι αγέρωχη, δεινή γνώστρια της τοξευτικής τέχνης και πολύ ικανή δρομέας και κυνηγός, επιδιδόταν με πάθος στο κυνήγι.
Ένα από τα βασικότερα γνωρίσματα της Άρτεμης ήταν η καθολική της κυριαρχία στηφύση.Ήμερα και άγρια ζώα, ψάρια στα νερά και πουλιά στον αέρα ήταν όλα τους κάτω από τηνπροστασίατης.
Ως θεά και προστάτιδα της φύσης η Άρτεμις θεωρείτο υπεύθυνη τόσο για τη γεωργία όσο και για την κτηνοτροφία. Περιοχές που τη λάτρευαν και την τιμούσαν ανελλιπώς είχαν πάντα εύφορη γη, κατάσπαρτα χωράφια, πλούσια συγκομιδή και ζώα υγιή και γόνιμα
Η θεά του κυνηγιού παίρνει ενεργό μέρος και σ’ έναν από τους δώδεκα άθλους του Ηρακλή.Ο Ηρακλής για μεγάλο διάστημα καταδίωκε την πανέμορφη ελαφίνα με χρυσά κέρατα και χάλκινα πόδια, αφιερωμένη στην θεά Άρτεμη. Η Άρτεμις, με τη συνδρομή του αδελφού της, του Απόλλωνα, τον εμποδίζει να σκοτώσει το άγριο ζώο και τον προτρέπει να το παραδώσει στο βασιλιά Ευρυσθέα. Με την παραλαβή του ζώου ο Ευρυσθέας αναλαμβάνει να της το ξαναφιερώσει.
Η Άρτεμις ήταν θεά αμείλικτη που ποτέ σχεδόν δεν συγχωρούσε. Οποιαδήποτε παρατυπία σε βάρος της, οποιαδήποτε παρέκκλιση από τα πιστεύω της και τις αρχές της, άξιζε την τιμωρία της. Η αδυσώπητη οργή της ήταν έτοιμη να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή απέναντι στον παραβάτη των αυστηρών της κανόνων. Τα θανατηφόρα της βέλη στόχευαν διαρκώς θνητούς, θεούς και ήρωες που παρέβλεπαν την ύπαρξή της ή αμελούσαν τις αρχές και τη λατρεία της.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που ζήτησε η Άρτεμις σαν δώρο από τον πατέρα της ήταν η αιώνια αγνότητα και παρθενία. Πιστή και σταθερή σ’ ό,τι ζητούσε και τη δέσμευε, η παρθενική θεά δε σπίλωσε ποτέ ούτε το ήθος της ούτε και τον χαρακτήρα της. Σοβαρή και περήφανη, διατήρησε την αγνότητά της περιφρονώντας ερωτικές πολιορκίες και επιθέσεις.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
“Τι συμβαίνει μια νύχτα του Γενάρη; Ενώ ένα νεαρό, ανυπόμονο, ολοστρόγγυλο φεγγάρι ετοιμάζεται να πάρει τη θέση του στον ουρανό, ένα αναπάντεχο πρόβλημα πρέπει να λυθεί άμεσα!Ποιος θα μπορούσε άραγε να το βοηθήσει; ” το διαβάσαμε και το ζωγραφίσαμε,
ακούγοντας την όμορφη μελωδία.
Βάψαμε, με σφουγγάρι και μαύρο χρώμα το χαρτί, ρίξαμε ασημόσκονη, κόψαμε σε ασημένιο χαρτί το φεγγάρι μας και κολλήσαμε λέξη λέξη την παροιμία.
