Άρθρα κατηγορίας Ηρακλής
Ολοκληρώνοντας την ενασχόληση με τον αγαπημένο ήρωα Ηρακλή, τα παιδιά θέλησαν να γίνουν μικροί Ηρακλείδες και να περάσουν από 12 δοκιμασίες. Τόσες όσοι και οι άθλοι του Ηρακλή, όπως είπαν.
Να τα στίψουν με τα δυνατά τους χεράκια,
Αρχικά μετρήσαμε τα πορτοκάλια, αντιστοιχίσαμε τρία πορτιοκάλια προς ένα παιδί, κάναμε προσθέσεις και αφαιρέσεις σχετικά με τα παιδιά που λείπουν και τα πορτοκάλια που περισσεύουν, μπήκαμε σε μαθηματικές καταστάσεις προβληματισμού ως προς το πώς θα μοιράσουμε (διαίρεση) τα πλεονάζοντα πορτοκάλια
Οι 12 δοκιμασίες των Ηρακλειδών
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Ηρακλής
Τα πορτραίτα του Ηρακλή
Οδεύοντας προς την ολοκλήρωση της γνωριμίας μας με τον ήρωα Ηρακλή που τόσο θαυμάσαμε και αγαπήσαμε, παρατηρήσαμε ότι τον ζωγραφίσαμε πολλές φορές στα κατορθώματά του.
Αναπτύξαμε μία συζήτηση για τον χαρακτήρα του με αφορμή την επιλογή του να διαλέξει τον δύσκολο δρόμο της Αρετής και όχι τον εύκολο δρόμο της Κακίας.
Θελήσαμε τότε να ζωγραφίσουμε τον Ηρακλή. Να του αφιερώσουμε μία δική του ζωγραφιά. Να ζωγραφίσουμε το πορτραίτο του.
Στη ζωγραφιά μας αυτή σκεφθήκαμε να προσθέσουμε με έναν δικό μας τρόπο τα στοιχεία του χαρακτήρα του που εκτιμούμε. Όπως η καλοσύνη του, η προσφορά του, η κρίση του, η εξυπνάδα του, η δύναμή του, η σύνεση του, η επιμονή του, η υπομονή του. Πώς όμως θα τα δείξουμε όλα αυτά; Ζωγραφίζεται η καλοσύνη; Η εξυπνάδα; Η υπομονή; Η επιμονή; Η σύνεση; Η δύναμη; Η προσφορά;
Ανατρέχοντας στο διαδίκτυο και ψάχνοντας την λέξη πορτραίτο, βρήκαμε πολλά. Καταλάβαμε τί είναι το πορτραίτο, η προσωπογραφία δηλαδή, και είδαμε πάρα πολλά έργα ζωγράφων. Προσπαθήσαμε να καταλάβουμε μερικά στοιχεία του χαρακτήρα των προσωπογραφιών που ο κάθε ζωγράφος ζωγράφισε. Παρατηρήσαμε τα χρώματα, τις γραμμές, τα σχέδια, το φόντο, αλλά και τις εκφράσεις και τις στάσεις του σώματος.
Στην προσωπογραφία του Ηρακλή μας, αποφασίσαμε ότι θα προσθέσουμε και ένα στοιχείο, ένα αντικείμενο που τον χαρακτηρίζει όπως η λεοντή του, ή το ρόπαλό του, ή το σπαθί του, ή το τόξο και τα βέλη του, η τα δυνατά του χέρια. Επίσης καταλήξαμε ότι τα πολλά χρώματα θα δείξουν την καλοσύνη του που είναι σαν το ουράνιο τόξο, ή την εξυπνάδα του που φαίνεται από το βλέμμα του, ή την προσφορά του που μπορεί να φανεί με το χαμόγελό του.
Αυτό που καταλάβαμε πολύ καλά είναι ότι όταν ζωγραφίζουμε προσπαθούμε να ζωγραφίσουμε αυτό που νιώθουμε και όχι μόνο αυτό που βλέπουμε. Έτσι κάνουν και οι ζωγράφοι. Δεν ζωγραφίζουν σαν φωτογράφοι αλλά σαν ζωγράφοι. Η τέχνη μάς καθοδηγεί.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Ευρυσθέας
Το πιθάρι του Ευρυσθέα
Στην Ελληνική μυθολογία, ο Ευρυσθέας ήταν βασιλιάς της Τίρυνθας και των Μυκηνών, γιος του Σθένελου και της Νικίππης και εγγονός του Περσέα και του Πέλοπα. Ο Ηρακλής μπήκε στην υπηρεσία του Ευρυσθέα κι εκείνος τον διέταξε να πραγματοποιήσει τους περίφημους 12 άθλους του, καθώς είχε δολοφονήσει την οικογένειά του, σε μια στιγμή τρέλας εμπνευσμένης από τη θεά Ήρα.
Ο Ευρυσθέας γεννήθηκε ως βρέφος «εφταμηνίτικο». Η αιτία για την πρόωρη γέννησή του ήταν η εξής: ως εγγονός του Περσέα ήταν απόγονος του Δία και συγγενής του Ηρακλή. Πριν τη γέννηση του Ηρακλή, ο Δίας είπε στους θεούς ότι αυτός που θα προερχόταν από τη γενιά του Περσέα και θα γεννιόταν σε λίγο, θα βασίλευε στη Τίρυνθα και τις Μυκήνες. Η θεά Ήρα, που μισούσε τον νόθο γιο του συζύγου της, τον Ηρακλή, το άκουσε και σκέφθηκε να επιβραδύνει τη γέννηση του Ηρακλή και να επισπεύσει τη γέννηση του Ευρυσθέα. Βασιλιάς στη Τίρυνθα έγινε έτσι ο Ευρυσθέας και η εξουσία του απλωνόταν ως τις Μυκήνες.
Υπήρχε συμφωνία ανάμεσα στον Δία και στην Ήρα να υπηρετήσει ο Ηρακλής τον Ευρυσθέα. Έτσι, ύστερα από χρησμό που έλαβε από το Μαντείο των Δελφών έπρεπε να πάει στην Τίρυνθα και να μπει στην υπηρεσία του Ευρυσθέα. Το πιθανότερο όμως είναι ότι ο Ηρακλής υπηρέτησε τον Ευρυσθέα για να εξαγνισθεί για τον φόνο των παιδιών του. Ο Ηρακλής εγκαταστάθηκε στη Τίρυνθα και κατά τη «θητεία» αυτή επιτέλεσε τους 12 άθλους του.
Ο Ευρυσθέας ήταν τόσο δειλός, ώστε όταν ο Ηρακλής του έφερε τον λέοντα της Νεμέας, φοβήθηκε το σκοτωμένο θηρίο τόσο, ώστε δεν άφηνε πλέον τον ήρωα να μπει στην πόλη, αλλά του έστελνε τις εντολές για τους άθλους του με τον κήρυκα Κοπρέα, στον οποίο ο Ηρακλής έδινε και αναφορά για την έκβαση της κάθε αποστολής. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, όταν ο Ηρακλής του έφερε τον Ερυμάνθιο Κάπρο ο Ευρυσθέας από τον φόβο του κρύφθηκε μέσα σε ένα χάλκινο πιθάρι.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Ο Ηρακλής και ο Κέρβερος του Άδη
Ο 12ος άθλος του Ηρακλή:. Ο Κέρβερος του Άδη
Το δωδέκατο κατόρθωμα του Ηρακλέους ήταν να κατεβεί στον Άδη και να ανεβάσει στη γη και να οδηγήσει στον Ευρυσθέα τον τρικέφαλο σκύλο Κέρβερο, που ήταν γιος του Τυφωέα και της Έχιδνας, είχε αδελφούς τον δικέφαλο Όρθρο, τον σκύλο του Γηρυόνη, και τη Λερναία Ύδρα και φύλαγε τις πύλες του Κάτω Κόσμου.
Αν ο Ηρακλής κατάφερε να πραγματοποιήσει έντεκα άθλους και να γυρίσει ζωντανός στην Τίρυνθα, στο δωδέκατο και τελευταίο άθλο, ο Ευρυσθέας ήταν σίγουρος ότι δεν θα τα κατάφερνε. Γιατί τον έστελνε να μπει στον Άδη και να του φέρει ζωντανό τον Κέρβερο!
Στους άθλους του Ηρακλή πρόκειται για τον δωδέκατο άθλο, κατά τον οποίο ο Ηρακλής, χρησιμοποιώντας μόνο τη δύναμη των χεριών του, αιχμαλώτισε και μετέφερε τον Κέρβερο στον Ευρυσθέα, ο οποίος όμως από τον φόβο του τον έστειλε πίσω στον Άδη.
Ο Κέρβερος ήταν ένας τρομερός σκύλος με τρία κεφάλια και ουρά που είχε στην άκρη της ένα κεφάλι φιδιού. Στεκόταν άγρυπνος φρουρός στην πύλη του Άδη, δεν πείραζε εκείνους που ήθελαν να μπουν αλλά κατασπάραζε όλους όσους τολμούσαν να βγουν. Πώς ήταν λοιπόν δυνατόν να μπει ο Ηρακλής, που ήταν άνθρωπος θνητός, στον Άδη και να καταφέρει να βγει;
Όμως ο Ηρακλής τόλμησε να ξεκινήσει και γι’ αυτόν τον άθλο. Έφτασε στην άκρη του ακρωτηρίου Ταίναρο και βρήκε την είσοδο του Άδη. Ο Κέρβερος τον πήρε αμέσως είδηση αλλά δεν έμεινε στη θέση του. Τρόμαξε τόσο πολύ από το αγέρωχο ανάστημα του Ηρακλή και την άγρια και αποφασιστική ματιά του και το έβαλε στα πόδια, ζητώντας καταφύγιο στο θρόνο του θεού του Άδη, Πλούτωνα.
Ο Ηρακλής κυνήγησε τότε τον Κέρβερο, τον έφτασε, τον άρπαξε από τους λαιμούς του, έσφιξε με δύναμη και όταν τον ζάλισε τον έδεσε με αλυσίδες και τον έβγαλε από τον Άδη. Όταν παρουσίασε τον Κέρβερο ζωντανό στο παλάτι, ο Ευρυσθέας κατακίτρινος από το φόβο του έτρεξε να κρυφτεί ακόμα μια φορά στο πιθάρι.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Ο Ηρακλής και τα μήλα των Εσπερίδων
Ο 11ος άθλος του Ηρακλή: τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων
Τα μήλα των Εσπερίδων ήταν σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, οι χρυσοί καρποί των δέντρων που βρίσκονταν στον κήπο των Εσπερίδων. Είναι κυρίως γνωστά μέσω του μύθου του Ηρακλή, καθώς η απόκτησή τους αποτέλεσε το αντικείμενο του ενδέκατου άθλου του.
Σύμφωνα με τον Φερεκύδη[1], οι μηλιές που παρήγαγαν τους καρπούς αυτούς είχαν δοθεί από τη Γη στον Δία και την Ήρα σαν γαμήλιο δώρο. Η Ήρα φύτεψε τα δέντρα στον κήπο των θεών, ο οποίος βρισκόταν στη χώρα του Άτλαντα. Ο Άτλαντας βρισκόταν έξω από τον κήπο και σήκωνε στους ώμους του τον ουρανό, τιμωρία που του είχε επιβληθεί από τον Δία. Οι κόρες του Άτλαντα έκλεβαν όμως τα μήλα, γι´ αυτό και η Ήρα ανέθεσε τη φύλαξή τους στις νύμφες Εσπερίδες και στον Λάδωνα, δράκοντα με εκατό κεφάλια και γιο του Τυφώνα και της Έχιδνας.
Ο Ευρυσθέας ανέθεσε στον Ηρακλή να μεταβεί στον κήπο των Εσπερίδων και να του προσκομίσει τα χρυσά μήλα. Στην πορεία του προς τον κήπο ο ήρωας αντιμετώπισε πολλές περιπέτειες. Σημαντικότερη από αυτές ήταν η απελευθέρωση του Προμηθέα από τον βράχο στον οποίο ήταν δεμένος. Ο Ηρακλής απελευθέρωσε τον Προμηθέα και σκότωσε τον αετό που έτρωγε το συκώτι του, δίνοντας έτσι τέλος στο μαρτύριο του Τιτάνα. Ο Προμηθέας συνόδευσε στη συνέχεια τον Ηρακλή στον κήπο των Εσπερίδων.
Ο Ηρακλής ακολούθησε τη συμβουλή του Προμηθέα να μην μπει ο ίδιος στον κήπο. Συμφώνησε λοιπόν με τον Άτλαντα να κρατήσει για λίγο εκείνος το φορτίο του, μέχρι ο Άτλας να του φέρει τα χρυσά μήλα. Ο Άτλας συμφώνησε με την πρόταση αυτή. Επιστρέφοντας όμως από τον κήπο, αρνήθηκε να παραδώσει τους καρπούς στον Ηρακλή. Δήλωσε ότι θα πήγαινε ο ίδιος τα μήλα στον Ευρυσθέα και ότι θα άφηνε τον Ηρακλή στη θέση του για πάντα. Ο Ηρακλής επιστράτευσε τότε όλη του την ευστροφία για να μπορέσει να ξεφύγει από την αιώνια καταδίκη στην οποία τον έριξε ο Άτλαντας. Άφησε τον Άτλαντα να πιστέψει ότι αποδέχτηκε τη μοίρα του, του ζήτησε όμως πρώτα να κρατήσει για λίγο τον ουρανό προκειμένου να φτιάξει ένα μαξιλάρι για το κεφάλι του. Ο Άτλας δέχτηκε, ο Ηρακλής όμως δραπέτευσε παίρνοντας μαζί του και τα μήλα.
Όταν ο Ηρακλής έφτασε στις Μυκήνες παρέδωσε τα μήλα στον Ευρυσθέα. Εκείνος τα έδωσε πίσω στον ήρωα ως δώρο. Ούτε ο Ηρακλής όμως κράτησε τα μήλα. Τα παρέδωσε στην Αθηνά, η οποία τα επέστρεψε στον κήπο των Εσπερίδων, καθώς εκεί ήταν η θέση στην οποία έπρεπε να βρίσκονται.
Αυτός ο μύθος άρεσε πολύ στα παιδιά. Έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε για το ν Ατλάντα, για τον ουρανό, για τα μήλα της εσπέρας, δηλαδή τα πορτοκάλια, να αποσαφηνίσουμε τί σημαίνει η λέξη ΕΣΠΕΡΑ και εσπεριδοειδή. Αναλύσαμε την συμπεριφορά του Άτλαντα και του Ηρακλή. Καταλήξαμε ότι σημαντικό είναι να έχουμε δύναμη τόσο στα χέρια όσο και στο μυαλό μας, στη σκέψη μας. Τα παιδιά τον ζωγράφισαν, αφού πρώτα έπαιξαν το παιχνίδι της κρυμμένης λέξης του τίτλου. Στη συνέχεια το δραματοποίησαν πολλές φορές γιατί όλα ήθελαν να παίξουν όλους τους ρόλους!
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Ο Ηρακλής και τα βόδια του Γηρυόνη
Ο 10ος άθλος του Ηρακλή: τα βόδια του Γηρυόνη
Τα βόδια του Γηρυόνη ήταν στην ελληνική μυθολογία όντα που ανήκαν στον Γηρυόνη, ενός ανθρώπου με τρία σώματα, γιου του Χρυσάωρα. Βρίσκονταν μαζί του στη νήσο Ερύθεια. Είναι γνωστά κυρίως μέσω του δέκατου άθλου του Ηρακλή, αντικείμενο του οποίου απετέλεσε η απαγωγή τους.
Μακριά προς τη δύση, βρισκόταν μια χώρα όπου κατοικούσε ένας τερατώδης άνθρωπος που ονομαζόταν Γηρυόνης. Ο άνθρωπος αυτός είχε δυο πόδια αλλά από τη μέση και πάνω χωριζόταν σε τρεις ανθρώπους. Είχε δηλαδή, τρία κορμιά, τρία κεφάλια και έξη χέρια.
Ο Γηρυόνης είχε ένα ξακουστό κοπάδι από κόκκινα βόδια, μεγάλα και παχιά, που όμοιά τους δεν υπήρχαν πουθενά στον κόσμο. Το κοπάδι του, εκτός από τον ίδιο το φύλαγαν ο πιστός βοσκός του Ευρυτίωνας, που ήταν σωστός γίγαντας και ένας τρομερός σκύλος, με δυο κεφάλια, που τον έλεγαν Όρθο. Ο Ηρακλής, λοιπόν, ύστερα από προσταγή του Ευρυσθέα, έπρεπε να πάει στη χώρα του Γηρυόνη και να τα φέρει στην Τίρυνθα. 
Όταν ύστερα από πολύ καιρό έφτασε στη χώρα του Γηρυόνη και πλησίασε το ξακουστό κοπάδι του, του επιτέθηκε πρώτος ο Όρθος. Με το χοντρό του ρόπαλο ο Ηρακλής τον αντιμετώπισε και κατάφερε να τον σκοτώσει. Εκείνη τη στιγμή τον πήρε είδηση ο βοσκός του κοπαδιού, ο Ευρυτίωνας. Έτρεξε να σκοτώσει τον ξένο αλλά το ρόπαλο του Ηρακλή θαυματούργησε και πάλι. Μ’ ένα δυνατό χτύπημα ξάπλωσε τον πελώριο Ευρυτίωνα νεκρό καταγής.
Και να που , από μια σπηλιά, ξεπρόβαλε το τρομερό τέρας, ο Γηρυόνης. Αν τον πλησίαζε, θα ήταν δύσκολο στον Ηρακλή να τον αντιμετωπίσει. Γιατί αν προλάβαινε να σκοτώσει το ένα κορμί του Γηρυόνη, θα τον σκότωναν τα άλλα δύο….Έτσι χρησιμοποίησε το τόξο του με τα δηλητηριασμένα βέλη και κατάφερε να σκοτώσει και τα τρία κορμιά του αντιπάλου του πριν προλάβει να τον πλησιάσει. Τότε έστησε και δύο στήλες σημεία της πορείας του , τη μία στην Ευρώπη και την άλλη στην Λιβύη, τις λεγόμενες Ηράκλειες στήλες.
Όταν επέστρεφε, σταμάτησε για λίγο στη Σικελία. Εκεί πάλεψε με τον Έρυκα, γιο του Ποσειδώνα, και τον σκότωσε, γιατί του έκλεψε έναν ταύρο. Ύστερα από πολλές περιπέτειες κατάφερε να φέρει το κοπάδι του Γηρυόνη στην Τίρυνθα.
Άλλος ένας μύθος του Ηρακλή που έγινε η αφορμή να ασχοληθούμε με την μαθηματική σκέψη. Τα παιδιά υπολόγισαν πόσα κεφάλια, μάτια, μύτες, στόματα, φρύδια, αυτιά, κορμιά, χέρια, πόδια είχε ο Γηρυόνης και αφού τον σχεδίασαν, έκοψαν και ζωγράφισαν τον άθλο. Παίξαμε και το παιχνίδι του ΑΝ: Αν ο Γηρυόνης είχε δύο σώματα πόσα μάτια θα είχε; Αν είχε τέσσερα κεφάλια πόσες μύτες θα είχε; 
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Ο Ηρακλής και η ζώνη της Ιππολύτης
Ο 9ος άθλος του Ηρακλή: Η ζώνη της Ιππολύτης
Η Ιππολύτη ήταν η βασίλισσα των Αμαζόνων, ενός λαού που είχε κατά βάση πολεμική κοινωνική οργάνωση και οι γυναίκες απολάμβαναν μεγάλο βαθμό ελευθερίας και ισότητας. Ο λαός αυτός αποτελούνταν αποκλειστικά από γυναίκες που ζούσαν χωρίς άντρες και ήταν άρτια εκπαιδευμένες στρατιωτικά ενώ ζούσαν νομαδικά και αγαπούσαν πολύ τα άλογα και το κυνήγι. Σύμφωνα με τον μύθο, οι πολεμίστριες Αμαζόνες κατάγονταν από τον θεό του πολέμου Άρη και τη νύμφη Αρμονία, ή κατά άλλη εκδοχή τη θεά Άρτεμη ή την Αθηνά. Η Άρτεμις, θεά του κυνηγιού, της ελεύθερης ζωής στην φύση και της άρνησης του γάμου, ήταν η θεότητα που λάτρευαν κατά κύριο λόγο και προς τιμήν της χόρευαν πυρρίχιους πολεμικούς χορούς. Λάτρευαν επίσης και την θεά Κυβέλη στην οποία θυσίαζαν άλογα.
Η κλοπή της ζώνης της Ιππολύτης αποτέλεσε, κατά την ελληνική μυθολογία, τον ένατο άθλο του Ηρακλή. Η ζώνη τής είχε δοθεί ως δώρο από τον Άρη, τον θεό του Πολέμου, και αποτελούσε για τις Αμαζόνες έμβλημα εξουσίας. Η Αδμήτη, κόρη του Ευρυσθέα, επιθυμούσε να αποκτήσει τη ζώνη αυτή, γι’ αυτό και ο Ευρυσθέας ανέθεσε στον Ηρακλή να του τη φέρει.
Κατά το μύθο ο Ηρακλής σκότωσε την Ιππολύτη για να κλέψει την Ζώνη της. Για κάποιους άλλους σύμφωνα με μία άλλη παραλλαγή του μύθου η Ιππολύτη φαινόταν καταρχήν πρόθυμη να τους παραχωρήσει τη ζώνη. Ωστόσο η Ήρα, θέλοντας να δυσκολέψει το έργο του Ηρακλή, μεταμορφώθηκε σε Αμαζόνα και ξεσήκωσε τις υπόλοιπες εναντίον του. Αυτό το κατόρθωσε διαδίδοντας τη φήμη ότι ο Ηρακλής και οι σύντροφοι του είχαν σκοπό να απαγάγουν τη βασίλισσά τους. Αποτέλεσμα της δολοπλοκίας ήταν οι Αμαζόνες να οπλιστούν ακαριαία και να ορμήσουν στο μέρος όπου βρισκόταν το πλοίο του Ηρακλή. Ακολούθησε αιματηρή μάχη η οποία οδήγησε στον θάνατο πολλές από τις Αμαζόνες.
Τα παιδιά θέλησαν να φτιάξουν τη ζώνη της Ιππολύτης και το καθένα με τον δικό του τρόπο επέλεξε χρώμα, υλικά, σχήμα και τελικά την φόρεσαν. 
Στη συνέχεια ζωγράφισαν τον άθλο, έγραψαν τον τίτλο αφού προηγουμένως παίξαμε παιχνίδια με τον τίτλο: πόσες λέξεις, με ποια σειρά, το παιχνίδι της κρυμμένης λέξης, σύνθεση και ανασύνθεση πρότασης.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Ο Ηρακλής και τα άλογα του Διομήδη
Ο 8ος άθλος του Ηρακλή: Τα άλογα του Διομήδη
Το άλογο είναι ένα από τα αγαπημένα ζώα των παιδιών. Χαίρονται να πηδούν και να τρέχουν όπως αυτά, να μιμούνται το χλιμίντρισμά τους, να περπατούν με καμάρι όπως αυτά και να χορεύουν τραγουδώντας το τραγούδι του αλόγου.
Με αφορμή τον 8ο άθλο του Ηρακλή αναζητήσαμε στο διαδίκτυο εικόνες και βίντεο με άλογα. Τα είδαμε, τα θαυμάσαμε, παρατηρήσαμε την χαίτη τους, την ουρά τους, τα πόδια τους, τον τρόπο που περπατούν, που τρέχουν, που πηδούν αλλά και τον τρόπο που χορεύουν. Στα βιβλία του νηπιαγωγείου βρήκαμε πληροφορίες για τα άλογα, μάθαμε πώς κοιμούνται, τί τρώνε, (μάθαμε την έννοια των λέξεων χορτοφάγος, φυτοφάγος, σαρκοφάγος, ανθρωποφάγος), πώς επικοινωνούν, μεταξύ τους αλλά και με τον άνθρωπο. Αναλύσαμε την λέξη ά-λογο, δηλαδή αυτός που δεν έχει λόγο κάτι που μας εντυπωσίασε.
Τότε είναι που θελήσαμε να φτιάξουμε τα δικά μας άλογα, να τα καβαλήσουμε και να παίξουμε. Σε χαρτόνια σχεδιάσαμε το κεφάλι αλόγου και αφού τα κόψαμε τα ζωγραφίσαμε παίρνοντας έμπνευση από έργα ζωγράφων και ιδιαίτερα από την αγελάδα του αγαπημένο μας Πικάσο.
Ο ενθουσιασμός μεγάλος! Κόψαμε, ζωγραφίσαμε, κολλήσαμε, ψαλιδίσαμε την χαίτη και την αλογοουρά, συνθέσαμε, δημιουργήσαμε και παίξαμε ατελείωτα στην αυλή μας πολλά παιχνίδια με τα δικά μας άλογα. Ακόμη και αλογοθέατρο!
Όμως θέλαμε να μάθουμε τον επόμενο άθλο του αγαπημένου μας Ηρακλή: Τα άλογα του Διομήδη.
Τα άλογα του Διομήδη ήταν τέσσερα όντα της ελληνικής μυθολογίας. Είναι κυρίως γνωστά μέσα από τις διηγήσεις για τον Ηρακλή, καθώς η σύλληψη τους αποτέλεσε τον όγδοο άθλο του.
Ιδιοκτήτης των αλόγων ήταν ο Διομήδης, γιος του Άρη (θεού του πολέμου) και βασιλιάς της Θράκης. Ήταν ανθρωποφάγα και διέθεταν χάλκινους σιαγόνες. Ήταν συνεχώς δεμένα με σιδερένιες αλυσίδες. Ο Διομήδης τους έριχνε για τροφή κάθε άτυχο ξένο που ναυαγούσε στην ακτή του βασιλείου του. Κάποιες πηγές διασώζουν και τα ονόματα των όντων αυτών: Πόδαργος, Λάμπων, Ξάνθος και Δήμος. Υπάρχει επίσης μύθος, σύμφωνα με τον οποίο από τα άλογα αυτά προέρχονταν τα άλογα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ο Ευρυσθέας ανέθεσε στον Ηρακλή τον αιχμαλωτισμό των όντων. Ο Ηρακλής, παίρνοντας μαζί του ορισμένους συντρόφους του ξεκίνησε για τη Θράκη, όπου και κατόρθωσε με ευκολία να εξουδετερώσει τους υπηρέτες του Διομήδη και να αιχμαλωτίσει τα άλογα. Στη συνέχεια ανέθεσε τη φύλαξη των ζώων στον Άβδηρο, προκειμένου να αντιμετωπίσει το στρατό του βασιλιά. Οι σύντροφοι του Ηρακλή αρχικά ηττήθηκαν από τον πολυάριθμο στρατό. Ο Ηρακλής όμως κατόρθωσε να ανατρέψει το αποτέλεσμα. Σκάβοντας ένα χαντάκι μετέφερε νερό από τη θάλασσα στην πεδιάδα, αναγκάζοντας τους στρατιώτες να τραπούν σε φυγή προκειμένου να μην πνιγούν. Στη συνέχεια έσυρε το Διομήδη στη λίμνη που σχηματίσθηκε από το νερό και τον έριξε στα ανθρωποφάγα άλογα, τα οποία τον καταβρόχθισαν. Προηγουμένως όμως είχαν καταβροχθίσει τον Άβδηρο, ο οποίος είχε αναλάβει τη φύλαξη τους. Ο Ηρακλής για να τον τιμήσει ίδρυσε την πόλη Άβδηρα. Ο Ηρακλής παρέδωσε τα άλογα στον Ευρυσθέα, ο οποίος τα ελευθέρωσε, αφού πρώτα τα αφιέρωσε στην Ήρα. Τα άλογα ανέβηκαν στον Όλυμπο και κατασπαράχθηκαν από άγρια θηρία.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Ο Ηρακλής και ο ταύρος της Κρήτης
Ο 7ος άθλος του Ηρακλή: ο ταύρος της Κρήτης
Ο ταύρος της Κρήτης ήταν θηρίο στην ελληνική μυθολογία. Η αιχμαλωσία του αποτέλεσε αντικείμενο του έβδομου άθλου του Ηρακλή.
Σύμφωνα με μια εκδοχή, ο ταύρος ήρθε στον κόσμο μετά από αίτημα του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Συγκεκριμένα, ο Μίνωας υποσχέθηκε στον Ποσειδώνα ότι θα του θυσίαζε οτιδήποτε έβγαινε από τη θάλασσα. Τότε, αναδύθηκε μέσα από τη θάλασσα ο ταύρος, όμως ο Μίνωας, εκστασιασμένος από την ομορφιά του ζώου, θυσίασε άλλο ζώο στη θέση του ελπίζοντας ότι θα ξεγελούσε το θεό. Ο Ποσειδώνας εκνευρίστηκε και έκανε τον ταύρο μανιακό, ο οποίος άρχισε να προξενεί τεράστιες καταστροφές στο νησί.
Ο Ηρακλής αιχμαλώτισε τον ταύρο για χάρη του έβδομου άθλου του. Ο Ευρυσθέας, μάλιστα, θέλοντας να δυσκολέψει περισσότερο την αποστολή του Ηρακλή, διέταξε να του φέρει τον ταύρο ζωντανό. Έτσι ο ήρωας αναχώρησε για την Κρήτη. Ο Μίνωας δέχθηκε να του δώσει τον ταύρο, με την προϋπόθεση ότι θα κατάφερνε πρώτα να τον δαμάσει. Ο Ηρακλής αιχμαλώτισε τον ταύρο χρησιμοποιώντας ένα δίχτυ, τον κουβάλησε στους ώμους του και τον πήγε στις Μυκήνες, όπου και τον παρέδωσε στον Ευρυσθέα. Εκείνος τον ελευθέρωσε και τότε ο ταύρος, διασχίζοντας την Πελοπόννησο, έφτασε στο Μαραθώνα της Αττικής, όπου συνέχισε να προξενεί καταστροφές.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Ο Ηρακλής και οι Στυμφαλίδες Όρνιθες
Ο 6ος άθλος του Ηρακλή: Οι Στυμφαλίδες Όρνιθες
Οι Στυμφαλίδες όρνιθες, δηλαδή τα «πουλιά της Στυμφαλίας», ήταν ανθρωποφάγα πουλιά με χάλκινα ράμφη, νύχια και φτερά, των οποίων η εξόντωση ήταν ο έκτος άθλος του Ηρακλή.
Ο Ηρακλής κατάφερε να παρασύρει τις όρνιθες να βγουν από την πυκνή βλάστηση της λίμνης, χάρη στα κρόταλα από χαλκό που του έδωσε η θεά Αθηνά. Στην συνέχεια ο Ηρακλής πετύχαινε τις όρνιθες που αποκαλύπτονταν με τα βέλη του.
Η Στυμφαλία είναι ελώδης λίμνη της ορεινής Κορινθίας. Βρίσκεται σε ένα οροπέδιο σε υψόμετρο 600 μέτρων ανάμεσα στα όρη Κυλλήνη και Ολίγυρτος. Διατηρεί νερό κυρίως τους χειμερινούς μήνες και η έκτασή της φτάνει τα 3,5 τ.χλμ
Οι Στυμφαλίδες όρνιθες
διώχθηκαν από τους λύκους διά μιας χαράδρας κοντά στον Ορχομενό της Αρκαδίας και είχαν καταφύγει στη λίμνη Στυμφαλία της ορεινής Κορινθίας, συνιστώντας απειλή για τους ανθρώπους, τα κοπάδια και τις σοδειές.
Ο Ηρακλής δεν γνώριζε πώς να τις κάνει να βγουν από την πυκνή βλάστηση της λίμνης, αλλά η θεά Αθηνά, (παρθένα θεά της σοφίας και της πολεμικής τέχνης) του έδωσε κρόταλα από χαλκό σφυρηλατημένα στο εργαστήρι του Ηφαίστου, (θεός του σιδήρου, του μετάλλου και του χαλκού) 
τα οποία κροτάλισε ο ήρωας από ένα ύψωμα δίπλα στη λίμνη.
Με τον τρόπο αυτό τα πουλιά ξεσηκώθηκαν τρομαγμένα και ο Ηρακλής εξολόθρευσε κάποια
ενώ τα υπόλοιπα κατέφυγαν στο νησί του Άρεως όπου αντιμετωπίστηκαν αργότερα από τους Αργοναύτες κατά την διέλευσή τους με προορισμό την Κολχίδα.
