Άρθρα κατηγορίας Γενάρης
Συζητήσαμε στη συνέχεια την ιστορία και κατανοήσαμε ότι ο Ήλιος είναι πιο δυνατός γιατί έχει καλή συμπεριφορά, πάει με το καλό, όπως λέει και το σχετικό ποίημα του ποιητή Γεωργίου Δροσίνη.
Ο Γεώργιος Δροσίνης
Διαβάσαμε το ποίημα, το μάθαμε και αποφασίσαμε να το εικονογραφήσουμε, να το φτιάξουμε βιβλίο και να το βάλουμε στη βιβλιοθήκη της τάξης μας.
Τέλος, αναλάβαμε ρόλους και δραματοποιήσαμε την ιστορία,
Το φεγγάρι του Γενάρη, μοιάζει με μαργαριτάρι
Η πανσέληνος του Γενάρη πλησιάζει, αύριο το φεγγάρι γεμίζει και τα παιδιά έφεραν το θέμα στην τάξη.
Αναρωτηθήκαμε πώς είναι, τι σημαίνει γεμίζει, πώς μοιάζει, ποιο το χρώμα του, γιατί το λέμε φεγγάρι και αρχίσαμε να οργανώνουμε τί θέλουμε να μάθουμε και να κάνουμε. Πρώτα, ψάξαμε στα βιβλία της βιβλιοθήκης μας, μετά, ψάξαμε στο διαδίκτυο. Εκεί, είδαμε το παρακάτω βίντεο, με τις φάσεις του φεγγαριού,
το οποίο μάς εντυπωσίασε.
Στη βιβλιοθήκη μας, βρήκαμε αυτό το παραμύθι,
“Τι συμβαίνει μια νύχτα του Γενάρη; Ενώ ένα νεαρό, ανυπόμονο, ολοστρόγγυλο φεγγάρι ετοιμάζεται να πάρει τη θέση του στον ουρανό, ένα αναπάντεχο πρόβλημα πρέπει να λυθεί άμεσα!Ποιος θα μπορούσε άραγε να το βοηθήσει; ” το διαβάσαμε και το ζωγραφίσαμε,
ακούγοντας την όμορφη μελωδία.
Στην διαδικτυακή μας αναζήτηση, είδαμε ότι υπάρχει μία παροιμία που αναφέρεται στο φεγγάρι. Το φεγγάρι του Γενάρη μοιάζει με μαργαριτάρι.
Παρακολουθήσαμε τα παρακάτω βίντεο
που αφορούν
στη δημιουργία του μαργαριταριού.
Στη συνέχεια μάθαμε την παροιμία, την κτυπήσαμε ρυθμικά, την χωρίσαμε σε λέξεις, τις ανακατέψαμε, τις βάλαμε στη σειρά τους, παίξαμε το παιχνίδι της κρυμμένης λέξης, την γράψαμε, και δημιουργήσαμε μικρούς πίνακες με το θέμα της.
Βάψαμε, με σφουγγάρι και μαύρο χρώμα το χαρτί, ρίξαμε ασημόσκονη, κόψαμε σε ασημένιο χαρτί το φεγγάρι μας και κολλήσαμε λέξη λέξη την παροιμία.
Το φεγγάρι του Γενάρη και ο Κοκκινολαίμης στο δάσος με τα έλατα
Ο Γενάρης ήρθε και μαζί του ήρθε το ολόγιομο φεγγάρι του. Φωτίζει τις νύχτες με το δυνατό του ασημένιο φως προκαλώντας όμορφα συναισθήματα. Μου
Θέλουμε να μάθουμε για τον πρώτο μήνα της νέας χρονιάς και αναζητήσαμε παροιμίες και ιστορίες, έθιμα, παραμύθια, αλλά και πίνακες ζωγραφικής και μελωδίες εμπνευσμένες από τον Γενάρη και το φεγγάρι του.
Μάθαμε τις παροιμίες του Γενάρη
και διαβάσαμε την ιστορία του μικρού κοκκινολαίμη.
Ακούγοντας το
ζωγραφίσαμε το φεγγάρι!
Πώς όμως θα ζωγραφίσουμε τον κοκκινολαίμη; Το διαδίκτυο έδωσε την απάντηση:
Θελήσαμε όμως να μάθουμε πώς είναι το δάσος με τα έλατα που ζούσε ο μικρός κοκκινολαίμης και αφού είδαμε το
αποτυπώσαμε εικαστικά το δικό μας ελατοδάσος μαθαίνοντας και το σχήμα του τριγώνου.
Το Ρόδι της Καλής Χρονιάς 2023
Το Ρόδι της Καλής Χρονιάς
Η Νέα Χρονιά μας βρήκε με χαμόγελα και ηλιόλουστες χαρούμενες μέρες. Θυμηθήκαμε και διηγηθήκαμε πώς περάσαμε τις μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, αν μας έπεσε το φλουρί της βασιλόπιτας, τα δώρα και τα παιχνίδια που πήραμε και χαρίσαμε, τα τραγούδια και τα κάλαντα που είπαμε, το έθιμο των Θεοφανείων, ευτυχώς έφυγαν τα καλλικαντζαράκια, αν και νομίζουμε ότι ένα ξέμεινε πίσω……
Μιλήσαμε για το έθιμο του σπασίματος του ροδιού! Το σπάσιμο του ροδιού την Πρωτοχρονιά. Από που προέρχεται και γιατί το σπάμε. Πανάρχαιο έθιμο του λαού μας για την γιορτινή μέρα της έλευσης του νέου χρόνου.
Το σπάσιμο του ροδιού την Πρωτοχρονιά .. και γιατί το σπάμε
Στην Αρχαία Ελλάδα πίστευαν πως η δύναμη του ροδιού κρυβόταν στους πολυάριθμους κόκκους του (αφθονία και γονιμότητα), αλλά και στο πορφυρό χρώμα του (χρώμα που φέρνει καλή τύχη).
Ένα πανάρχαιο έθιμο του λαού μας για την γιορτινή μέρα της έλευσης του νέου χρόνου είναι «το σπάσιμο του ροδιού». Το έθιμο αυτό αρχικά εντοπίστηκε στην Πελοπόννησο, αν και μετά διαδόθηκε σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Το πρωί της Πρωτοχρονιάς, η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία, ντυμένοι όλοι με τα καλά τους ρούχα για να παρακολουθήσουν τη Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και να υποδεχτούν το νέο χρόνο, καλό κι ευλογημένο.Στην επιστροφή, ο νοικοκύρης του σπιτιού έχει στην τσέπη του ένα λειτουργημένο ρόδι, που στην Μικρά Ασία το φυλούσαν στα εικονίσματα από τις 14 Σεπτέμβρη, δηλαδή τη μέρα του Σταυρού.
Είναι αυτός που κάνει το ποδαρικό και σπάει το ρόδι. Πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι στην κλειστή εξώπορτα και να του ανοίξουν. Δεν κάνει να ανοίξει ο ίδιος με το κλειδί του. Έτσι είναι ο πρώτος που μπαίνει στο σπίτι για να κάνει το ποδαρικό με το ρόδι στο χέρι.
Μπαίνοντας μέσα, με το δεξί πόδι, σπάει το ρόδι πίσω από την εξώπορτα για να πεταχτούν οι ρώγες του παντού και ταυτόχρονα λέει: «με υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες ρώγες έχει το ρόδι, τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά.»
Τα παιδιά μαζεμένα γύρω – γύρω κοιτάζουν οι ρώγες να είναι τραγανές και κατακόκκινες. “ Όσο γερές κι όμορφες είναι οι ρώγες, τόσο χαρούμενες κι ευλογημένες θα είναι οι μέρες που φέρνει μαζί του ο νέος χρόνος.”
Άλλη ευχή που συνηθίζεται να λέγεται κατά το σπάσιμο του ροδιού είναι: «Όσο βαρύ είναι το ρόδι, τόσο βαρύ να είναι το πορτοφόλι μας, όσο γεμάτο καρπούς είναι το ρόδι, να είναι γεμάτο το σπίτι μας με καλά και όσο κόκκινο είναι το ρόδι, τόσο κόκκινη να είναι και η καρδιά μας!» .
