Άρθρα κατηγορίας Ή
Αναρωτηθήκαμε πώς είναι το μυαλό μας που λέγεται και εγκέφαλος και πώς σκέφτεται και με αναζήτηση στο διαδίκτυο είδαμε εικόνες και βίντεο και μάθαμε πολλά.
Σκεφθήκαμε τότε να ζωγραφίσουμε το πολυμήχανο μυαλό του Οδυσσέα
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Η Ασπίδα του Αχιλλέα
Η ασπίδα του Αχιλλέα
Η «Ασπίδα του Αχιλλέα» είναι η ασπίδα που χρησιμοποίησε ο Αχιλλέας για να πολεμήσει τον Έκτορα, και περιγράφεται στην Ιλιάδα του Ομήρου (ραψωδία Σ΄, στίχους 478-608). Στο έπος, ο Αχιλλέας έχει χάσει την πανοπλία του μετά τον δανεισμό της στον σύντροφό του, τον Πάτροκλο. Ο Πάτροκλος έχει σκοτωθεί στη μάχη από τον Έκτορα, ο οποίος πήρε τα όπλα του ως λάφυρα. Η μητέρα του Αχιλλέα, η Θέτις, ζητάει από τον θεό Ήφαιστο να σφυρηλατήσει μια καινούργια πανοπλία για τον γιο της.
Ο Όμηρος δίνει μια λεπτομερή περιγραφή των εικόνων που κοσμούν τη νέα ασπίδα, έργο του Ηφαίστου. Ξεκινώντας από το κέντρο της ασπίδας κινείται προς τα έξω, από κύκλο σε κύκλο, και η ασπίδα περιγράφεται ως εξής:
- Η γη, ο ουρανός και θάλασσα, ο ήλιος, το φεγγάρι και οι αστερισμοί (484-89)[3]
- “Δύο όμορφες πόλεις γεμάτες από ανθρώπους”: στη μία, ένας γάμος και μια δίκη λαμβάνουν μέρος (490-508), ενώ η άλλη, πολιορκείται από δύο στρατούς, όπου η ασπίδα δείχνει μια ενέδρα και μια μάχη (509 – 540)
- Ένα πεδίο που επανακαλλιεργείται για τρίτη φορά (541-549).
- Την ιδιοκτησία ενός βασιλιά, όπου η συγκομιδή του αποκομίζεται (550-560).
- Ένα αμπέλι που άνθρωποι μαζεύουν σταφύλια (561-572).
- Μια «αγέλη κερασφόρων ζώων με ίσια κέρατα». Ο ταύρος που είναι μπροστά έχει δεχθεί επίθεση από ένα ζευγάρι άγρια λιοντάρια και οι βοσκοί με τα σκυλιά τους, προσπαθούν να τα διώξουν μακριά (573-586).
- Μια εικόνα από μια φάρμα προβάτων (587-589).
- Μία σκηνή χορού, όπου νέοι άνδρες και γυναίκες χορεύουν (590-607).
- Το μεγάλο ρεύμα του Ωκεανού (607-608).[4]
Συζητήσαμε στην τάξη τι σημαίνει ΑΔΠΙΔΑ, ποιοι, πότε και γιατί την χρησιμοποιούσαν τα παλαιότερα χρόνια οι άνθρωποι και σε ποιες συνθήκες. Αναρρωτηθήκαμε αν στην σημερινή εποχή έχουμε ασπίδες, τι είδους, και πώς τις χρησιμοποιούμε.
Καταλήξαμε ότι μπορούμε να έχουμε την προσωπική μας ασπίδα προστασίας. Όμως είναι διαφορετική. Η ασπίδα μας είναι το μυαλό μας και οι σκέψεις του.
Θωρακίζουμε τον εαυτό μας, προσέχουμε την συμπεριφορά μας, υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας και τους άλλους όταν “βλέπουμε” άσχημες και κακές συμπεριφορές όπως φωνές, άσχημες κουβέντες, ξύλο, βία, κοροϊδία, αποκλεισμό και αποφασίσαμε να συνεργαστούμε σε μικρές ομάδες και να φτιάξει η κάθε μία ομάδα μία ασπίδα που το χαρακτηριστικό της θα είναι τα χέρια που προσφέρουν και προστατεύουν.
Σε δύο μικρές ομάδες, τα παιδιά συναποφάσισαν να δημιουργήσουν τις ασπίδες του νηπιαγωγείου. Συναποφάσισαν για το χρώμα, το σχήμα και το περιεχόμενο της ασπίδας. Η μία ομάδα σε στρογγυλή ασπίδα ζωγράφισε το χέρι της προσφοράς, της προστασίας και της βοήθειας.
Η άλλη ομάδα ζωγράφισε σε σχήμα ρόμβου το χέρι της προστασίας, τα μάτια που βλέπουν τα άσχημα και ειδοποιούν και το στόμα που ξέρει να λέει μόνο όμορφες κουβέντες!
Στο τέλος, τα παιδιά ονομάτισαν τις ασπίδες. ΟΙ ΑΣΠΙΔΕΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ γιατί αγάπη σημαίνει προσφορά, φροντίδα, βοήθεια, προστασία και τις αναρτήσαμε σε τοίχο ώστε να τις βλέπουμε καθημερινά και να θυμόμαστε.
Ολοκληρώνοντας, το κάθε παιδάκι έφτιαξε την προσωπική του Ασπίδα όπως αυτή του Αχιλλέα. 
Σε πέντε κύκλους το καθένα ζωγράφισε αυτά που ήθελε να το προστατεύουν και να το θωρακίζουν από κάθε κακό αλλά και να μάχεται για το καλό.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Αχιλλέας
Ο Αχιλλέας, ο Ατρόμητος Ήρωας
Ο ήρωας Αχιλλέας είναι ο επόμενος ήρωας για τον οποίο τα παιδιά έδειξαν έντονο ενδιαφέρον. Ανατρέχοντας στα βιβλία της βιβλιοθήκης μας αλλά και στο διαδίκτυο έμαθαν την ιστορία του και τελικά θέλησαν να αποτυπώσουν με ζωγραφική ό,τι τα εντυπωσίασε.
Στην ελληνική μυθολογία, ο Αχιλλέας, γιος του Πηλέα και εγγονός του Αιακού ( Αχιλλέας Πηλείδης ή Αιακίδης) ήταν ο μεγαλύτερος και ο κεντρικός αλλά και ο γενναιότερος ήρωας της Ιλιάδας του Ομήρου. Ο θυμός/μήνις του Αχιλλέα, αποτελεί το κύριο θέμα του έπους του Ομήρου, Ιλιάδα.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Η Αργοναυτική Εκστρατεία
Ο Ιάσονας, η Αργώ και η Αργοναυτική Εκστρατεία
Ο Φρίξος, η Έλλη, το Χρυσόμαλλο Κριάρι, ο Ελλήσποντος, το Πήλιο, η Ιωλκός, ο Ιάσονας, η Αργώ, η Αργοναυτική Εκστρατεία, οι Αργοναύτες, το Χρυσόμαλλο Δέρας είναι όλα αυτά με τα οποία ασχοληθήκαμε σε διάστημα δύο εβδομάδων και μάθαμε τόσα πολλά άλλα και φτιάξαμε άλλα τόσα, παίξαμε δικά μας παιχνίδια, κινητικά, γνώσεων και ομαδικά, δραματοποιήσαμε την ιστορία, κατασκευάσαμε κατασκευές μεγάλες, μικρές, με πολλά και ποικίλα υλικά και τεχνικές, γνωρίσαμε και αναγνωρίσαμε στον χάρτη πόλεις, περιοχές, θάλασσες, διαδρομές, συναισθήματα, συμπεριφορές, πλουτίσαμε το λεξιλόγιό μας, ζωγραφίσαμε, γράψαμε, αντιγράψαμε, διαβάσαμε, ανατρέξαμε σε πηγές όπως τα βιβλία μας και το διαδίκτυο και τελικά αγαπήσαμε πολύ όλο αυτό που κάναμε!
Η ιστορία αρχίζει με τον μύθο του Φρίξου και της Έλλης την οποία μπορούμε να διαβάσουμε πατώντας πάνω στον σύνδεσμο https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%AF%CE%BE%CE%BF%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%88%CE%BB%CE%BB%CE%B7 ή να δούμε το παρακάτω βίντεο
Στη συνέχεια, με έμπνευση τον πίνακα
με μικτές τεχνικές απεικονίσαμε το στιγμιότυπο της πτώσης της Έλλης στον Ελλήσποντο.
Ας μάθουμε τώρα την ιστορία του Ιάσονα διαβάζοντας στον σύνδεσμο https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%AC%CF%83%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%82 ή μπορούμε να δούμε το βίντεο
Τότε σκεφθήκαμε να μάθουμε πώς ήταν η ΑΡΓΩ,
πώς κατασκευάστηκε και με ποια υλικά
και θελήσαμε να κατασκευάσουμε τη δική μας ΑΡΓΩ με πηλό, ξύλο και χαρτί.
Με την Αργώ μας μπήκαμε στη θάλασσα και αρχίσαμε τα ταξίδια.
Συνεργατικά, στις ελεύθερες δραστηριότητες, με ποικίλα υλικά από την τάξη όπως τουβλάκια, κορίνες, ράβδους. μαξιλαράκια, υφάσματα, χαρτιά, συνθέσαμε την δική μας μεγάλη ΑΡΓΩ, μπήκαμε μέσα και ξεκινήσαμε το ταξίδι μας και το παιχνίδι μας.
Στη συνέχεια ακολουθώντας το μύθο, περάσαμε με την Αργώ μας από τις Συμπληγάδες Πέτρες. Παίξαμε ένα ομαδικό, κινητικό παιχνίδι συντονισμού και εγρήγορσης και μετά ζωγραφίσαμε με τον δικό μας μοναδικό τρόπο την περιπέτεια.
Τελικά ήρθε η στιγμή που ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες έπρεπε να πάρουν το Χρυσόμαλλο Δέρας το οποίο χωρίς τη βοήθεια της Μήδειας δεν θα τα είχαν καταφέρει. Συμπερασματικά δεν χρειάζεται μόνο η δύναμη και η τόλμη, αλλά χρειάζεται μυαλό, ευθυκρισία και τύχη για να τα καφέρουμε.
Ζωγραφίσαμε το στιγμιότυπο με έμπνευση πίνακες ζωγραφικής αλλά και ανατρέχοντας στα βιβλία του νηπιαγωγείου όταν είχαμε την ερώτηση πώς θα κάνουμε το χρυσόμαλλο δέρας στο δέντρο. Στη συνέχεια παίξαμε ομαδικό παιχνίδι εγρήγορσης, ταχύτητας, προσοχής προσπαθώντας να πάρουμε το δέρας χωρίς να ξυπνήσει ο δράκος.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: 12 δοκιμασίες
Ηρακλείδες στο νηπιαγωγείο
Ολοκληρώνοντας την ενασχόληση με τον αγαπημένο ήρωα Ηρακλή, τα παιδιά θέλησαν να γίνουν μικροί Ηρακλείδες και να περάσουν από 12 δοκιμασίες. Τόσες όσοι και οι άθλοι του Ηρακλή, όπως είπαν.
Στην ολομέλεια τέθηκαν προτάσεις. Αποφάσισαν λοιπόν, με δημοκρατικές διαδικασίες πάντα, να φέρουν από το σπίτι τους τρία “μήλα των Εσπερίδων” δηλαδή πορτοκάλια.
Να τα στίψουν με τα δυνατά τους χεράκια,
να πιουν τον δυναμικό χυμό,
και, όπως ο Ηρακλής, θα δυναμώσουν και θα ανταπεξέλθουν στις δοκιμασίες που τα ίδια σκέφθηκαν να περάσουν, μία προς μία, και να γίνουν οι μικροί Ηρακλείδες!
Οι δοκιμασίες περιλαμβάνουν περπάτημα, πηδήματα, τρέξιμο, ισορροπία, κύλισμα, ρίψεις, σύρσιμο, ευκινησία, ευλυγισία, επιδεξιότητα, δύναμη, δημιουργικότητα, χαρά, παιχνίδι. Τα υλικά είναι το σώμα μας, το μυαλό μας, η διάθεσή μας, τα πορτοκάλια, παγκάκια, δίσκοι, στεφάνια!
Αρχικά μετρήσαμε τα πορτοκάλια, αντιστοιχίσαμε τρία πορτιοκάλια προς ένα παιδί, κάναμε προσθέσεις και αφαιρέσεις σχετικά με τα παιδιά που λείπουν και τα πορτοκάλια που περισσεύουν, μπήκαμε σε μαθηματικές καταστάσεις προβληματισμού ως προς το πώς θα μοιράσουμε (διαίρεση) τα πλεονάζοντα πορτοκάλια 
και, αφού πρώτα στρίψαμε και ήπιαμε τον δυναμικό χυμό τους, ξεκινήσαμε τις δοκιμασίες μέσα στην τάξη και έξω στην αυλή.
Οι 12 δοκιμασίες των Ηρακλειδών
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Ηρακλής
Τα πορτραίτα του Ηρακλή
Οδεύοντας προς την ολοκλήρωση της γνωριμίας μας με τον ήρωα Ηρακλή που τόσο θαυμάσαμε και αγαπήσαμε, παρατηρήσαμε ότι τον ζωγραφίσαμε πολλές φορές στα κατορθώματά του.
Αναπτύξαμε μία συζήτηση για τον χαρακτήρα του με αφορμή την επιλογή του να διαλέξει τον δύσκολο δρόμο της Αρετής και όχι τον εύκολο δρόμο της Κακίας.
Θελήσαμε τότε να ζωγραφίσουμε τον Ηρακλή. Να του αφιερώσουμε μία δική του ζωγραφιά. Να ζωγραφίσουμε το πορτραίτο του.
Στη ζωγραφιά μας αυτή σκεφθήκαμε να προσθέσουμε με έναν δικό μας τρόπο τα στοιχεία του χαρακτήρα του που εκτιμούμε. Όπως η καλοσύνη του, η προσφορά του, η κρίση του, η εξυπνάδα του, η δύναμή του, η σύνεση του, η επιμονή του, η υπομονή του. Πώς όμως θα τα δείξουμε όλα αυτά; Ζωγραφίζεται η καλοσύνη; Η εξυπνάδα; Η υπομονή; Η επιμονή; Η σύνεση; Η δύναμη; Η προσφορά;
Ανατρέχοντας στο διαδίκτυο και ψάχνοντας την λέξη πορτραίτο, βρήκαμε πολλά. Καταλάβαμε τί είναι το πορτραίτο, η προσωπογραφία δηλαδή, και είδαμε πάρα πολλά έργα ζωγράφων. Προσπαθήσαμε να καταλάβουμε μερικά στοιχεία του χαρακτήρα των προσωπογραφιών που ο κάθε ζωγράφος ζωγράφισε. Παρατηρήσαμε τα χρώματα, τις γραμμές, τα σχέδια, το φόντο, αλλά και τις εκφράσεις και τις στάσεις του σώματος.
Στην προσωπογραφία του Ηρακλή μας, αποφασίσαμε ότι θα προσθέσουμε και ένα στοιχείο, ένα αντικείμενο που τον χαρακτηρίζει όπως η λεοντή του, ή το ρόπαλό του, ή το σπαθί του, ή το τόξο και τα βέλη του, η τα δυνατά του χέρια. Επίσης καταλήξαμε ότι τα πολλά χρώματα θα δείξουν την καλοσύνη του που είναι σαν το ουράνιο τόξο, ή την εξυπνάδα του που φαίνεται από το βλέμμα του, ή την προσφορά του που μπορεί να φανεί με το χαμόγελό του.
Αυτό που καταλάβαμε πολύ καλά είναι ότι όταν ζωγραφίζουμε προσπαθούμε να ζωγραφίσουμε αυτό που νιώθουμε και όχι μόνο αυτό που βλέπουμε. Έτσι κάνουν και οι ζωγράφοι. Δεν ζωγραφίζουν σαν φωτογράφοι αλλά σαν ζωγράφοι. Η τέχνη μάς καθοδηγεί.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Ο Ηρακλής και ο Κέρβερος του Άδη
Ο 12ος άθλος του Ηρακλή:. Ο Κέρβερος του Άδη
Το δωδέκατο κατόρθωμα του Ηρακλέους ήταν να κατεβεί στον Άδη και να ανεβάσει στη γη και να οδηγήσει στον Ευρυσθέα τον τρικέφαλο σκύλο Κέρβερο, που ήταν γιος του Τυφωέα και της Έχιδνας, είχε αδελφούς τον δικέφαλο Όρθρο, τον σκύλο του Γηρυόνη, και τη Λερναία Ύδρα και φύλαγε τις πύλες του Κάτω Κόσμου.
Αν ο Ηρακλής κατάφερε να πραγματοποιήσει έντεκα άθλους και να γυρίσει ζωντανός στην Τίρυνθα, στο δωδέκατο και τελευταίο άθλο, ο Ευρυσθέας ήταν σίγουρος ότι δεν θα τα κατάφερνε. Γιατί τον έστελνε να μπει στον Άδη και να του φέρει ζωντανό τον Κέρβερο!
Στους άθλους του Ηρακλή πρόκειται για τον δωδέκατο άθλο, κατά τον οποίο ο Ηρακλής, χρησιμοποιώντας μόνο τη δύναμη των χεριών του, αιχμαλώτισε και μετέφερε τον Κέρβερο στον Ευρυσθέα, ο οποίος όμως από τον φόβο του τον έστειλε πίσω στον Άδη.
Ο Κέρβερος ήταν ένας τρομερός σκύλος με τρία κεφάλια και ουρά που είχε στην άκρη της ένα κεφάλι φιδιού. Στεκόταν άγρυπνος φρουρός στην πύλη του Άδη, δεν πείραζε εκείνους που ήθελαν να μπουν αλλά κατασπάραζε όλους όσους τολμούσαν να βγουν. Πώς ήταν λοιπόν δυνατόν να μπει ο Ηρακλής, που ήταν άνθρωπος θνητός, στον Άδη και να καταφέρει να βγει;
Όμως ο Ηρακλής τόλμησε να ξεκινήσει και γι’ αυτόν τον άθλο. Έφτασε στην άκρη του ακρωτηρίου Ταίναρο και βρήκε την είσοδο του Άδη. Ο Κέρβερος τον πήρε αμέσως είδηση αλλά δεν έμεινε στη θέση του. Τρόμαξε τόσο πολύ από το αγέρωχο ανάστημα του Ηρακλή και την άγρια και αποφασιστική ματιά του και το έβαλε στα πόδια, ζητώντας καταφύγιο στο θρόνο του θεού του Άδη, Πλούτωνα.
Ο Ηρακλής κυνήγησε τότε τον Κέρβερο, τον έφτασε, τον άρπαξε από τους λαιμούς του, έσφιξε με δύναμη και όταν τον ζάλισε τον έδεσε με αλυσίδες και τον έβγαλε από τον Άδη. Όταν παρουσίασε τον Κέρβερο ζωντανό στο παλάτι, ο Ευρυσθέας κατακίτρινος από το φόβο του έτρεξε να κρυφτεί ακόμα μια φορά στο πιθάρι.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Ο Ηρακλής και τα μήλα των Εσπερίδων
Ο 11ος άθλος του Ηρακλή: τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων
Τα μήλα των Εσπερίδων ήταν σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, οι χρυσοί καρποί των δέντρων που βρίσκονταν στον κήπο των Εσπερίδων. Είναι κυρίως γνωστά μέσω του μύθου του Ηρακλή, καθώς η απόκτησή τους αποτέλεσε το αντικείμενο του ενδέκατου άθλου του.
Σύμφωνα με τον Φερεκύδη[1], οι μηλιές που παρήγαγαν τους καρπούς αυτούς είχαν δοθεί από τη Γη στον Δία και την Ήρα σαν γαμήλιο δώρο. Η Ήρα φύτεψε τα δέντρα στον κήπο των θεών, ο οποίος βρισκόταν στη χώρα του Άτλαντα. Ο Άτλαντας βρισκόταν έξω από τον κήπο και σήκωνε στους ώμους του τον ουρανό, τιμωρία που του είχε επιβληθεί από τον Δία. Οι κόρες του Άτλαντα έκλεβαν όμως τα μήλα, γι´ αυτό και η Ήρα ανέθεσε τη φύλαξή τους στις νύμφες Εσπερίδες και στον Λάδωνα, δράκοντα με εκατό κεφάλια και γιο του Τυφώνα και της Έχιδνας.
Ο Ευρυσθέας ανέθεσε στον Ηρακλή να μεταβεί στον κήπο των Εσπερίδων και να του προσκομίσει τα χρυσά μήλα. Στην πορεία του προς τον κήπο ο ήρωας αντιμετώπισε πολλές περιπέτειες. Σημαντικότερη από αυτές ήταν η απελευθέρωση του Προμηθέα από τον βράχο στον οποίο ήταν δεμένος. Ο Ηρακλής απελευθέρωσε τον Προμηθέα και σκότωσε τον αετό που έτρωγε το συκώτι του, δίνοντας έτσι τέλος στο μαρτύριο του Τιτάνα. Ο Προμηθέας συνόδευσε στη συνέχεια τον Ηρακλή στον κήπο των Εσπερίδων.
Ο Ηρακλής ακολούθησε τη συμβουλή του Προμηθέα να μην μπει ο ίδιος στον κήπο. Συμφώνησε λοιπόν με τον Άτλαντα να κρατήσει για λίγο εκείνος το φορτίο του, μέχρι ο Άτλας να του φέρει τα χρυσά μήλα. Ο Άτλας συμφώνησε με την πρόταση αυτή. Επιστρέφοντας όμως από τον κήπο, αρνήθηκε να παραδώσει τους καρπούς στον Ηρακλή. Δήλωσε ότι θα πήγαινε ο ίδιος τα μήλα στον Ευρυσθέα και ότι θα άφηνε τον Ηρακλή στη θέση του για πάντα. Ο Ηρακλής επιστράτευσε τότε όλη του την ευστροφία για να μπορέσει να ξεφύγει από την αιώνια καταδίκη στην οποία τον έριξε ο Άτλαντας. Άφησε τον Άτλαντα να πιστέψει ότι αποδέχτηκε τη μοίρα του, του ζήτησε όμως πρώτα να κρατήσει για λίγο τον ουρανό προκειμένου να φτιάξει ένα μαξιλάρι για το κεφάλι του. Ο Άτλας δέχτηκε, ο Ηρακλής όμως δραπέτευσε παίρνοντας μαζί του και τα μήλα.
Όταν ο Ηρακλής έφτασε στις Μυκήνες παρέδωσε τα μήλα στον Ευρυσθέα. Εκείνος τα έδωσε πίσω στον ήρωα ως δώρο. Ούτε ο Ηρακλής όμως κράτησε τα μήλα. Τα παρέδωσε στην Αθηνά, η οποία τα επέστρεψε στον κήπο των Εσπερίδων, καθώς εκεί ήταν η θέση στην οποία έπρεπε να βρίσκονται.
Αυτός ο μύθος άρεσε πολύ στα παιδιά. Έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε για το ν Ατλάντα, για τον ουρανό, για τα μήλα της εσπέρας, δηλαδή τα πορτοκάλια, να αποσαφηνίσουμε τί σημαίνει η λέξη ΕΣΠΕΡΑ και εσπεριδοειδή. Αναλύσαμε την συμπεριφορά του Άτλαντα και του Ηρακλή. Καταλήξαμε ότι σημαντικό είναι να έχουμε δύναμη τόσο στα χέρια όσο και στο μυαλό μας, στη σκέψη μας. Τα παιδιά τον ζωγράφισαν, αφού πρώτα έπαιξαν το παιχνίδι της κρυμμένης λέξης του τίτλου. Στη συνέχεια το δραματοποίησαν πολλές φορές γιατί όλα ήθελαν να παίξουν όλους τους ρόλους!
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Ο Ηρακλής και τα βόδια του Γηρυόνη
Ο 10ος άθλος του Ηρακλή: τα βόδια του Γηρυόνη
Τα βόδια του Γηρυόνη ήταν στην ελληνική μυθολογία όντα που ανήκαν στον Γηρυόνη, ενός ανθρώπου με τρία σώματα, γιου του Χρυσάωρα. Βρίσκονταν μαζί του στη νήσο Ερύθεια. Είναι γνωστά κυρίως μέσω του δέκατου άθλου του Ηρακλή, αντικείμενο του οποίου απετέλεσε η απαγωγή τους.
Μακριά προς τη δύση, βρισκόταν μια χώρα όπου κατοικούσε ένας τερατώδης άνθρωπος που ονομαζόταν Γηρυόνης. Ο άνθρωπος αυτός είχε δυο πόδια αλλά από τη μέση και πάνω χωριζόταν σε τρεις ανθρώπους. Είχε δηλαδή, τρία κορμιά, τρία κεφάλια και έξη χέρια.
Ο Γηρυόνης είχε ένα ξακουστό κοπάδι από κόκκινα βόδια, μεγάλα και παχιά, που όμοιά τους δεν υπήρχαν πουθενά στον κόσμο. Το κοπάδι του, εκτός από τον ίδιο το φύλαγαν ο πιστός βοσκός του Ευρυτίωνας, που ήταν σωστός γίγαντας και ένας τρομερός σκύλος, με δυο κεφάλια, που τον έλεγαν Όρθο. Ο Ηρακλής, λοιπόν, ύστερα από προσταγή του Ευρυσθέα, έπρεπε να πάει στη χώρα του Γηρυόνη και να τα φέρει στην Τίρυνθα. 
Όταν ύστερα από πολύ καιρό έφτασε στη χώρα του Γηρυόνη και πλησίασε το ξακουστό κοπάδι του, του επιτέθηκε πρώτος ο Όρθος. Με το χοντρό του ρόπαλο ο Ηρακλής τον αντιμετώπισε και κατάφερε να τον σκοτώσει. Εκείνη τη στιγμή τον πήρε είδηση ο βοσκός του κοπαδιού, ο Ευρυτίωνας. Έτρεξε να σκοτώσει τον ξένο αλλά το ρόπαλο του Ηρακλή θαυματούργησε και πάλι. Μ’ ένα δυνατό χτύπημα ξάπλωσε τον πελώριο Ευρυτίωνα νεκρό καταγής.
Και να που , από μια σπηλιά, ξεπρόβαλε το τρομερό τέρας, ο Γηρυόνης. Αν τον πλησίαζε, θα ήταν δύσκολο στον Ηρακλή να τον αντιμετωπίσει. Γιατί αν προλάβαινε να σκοτώσει το ένα κορμί του Γηρυόνη, θα τον σκότωναν τα άλλα δύο….Έτσι χρησιμοποίησε το τόξο του με τα δηλητηριασμένα βέλη και κατάφερε να σκοτώσει και τα τρία κορμιά του αντιπάλου του πριν προλάβει να τον πλησιάσει. Τότε έστησε και δύο στήλες σημεία της πορείας του , τη μία στην Ευρώπη και την άλλη στην Λιβύη, τις λεγόμενες Ηράκλειες στήλες.
Όταν επέστρεφε, σταμάτησε για λίγο στη Σικελία. Εκεί πάλεψε με τον Έρυκα, γιο του Ποσειδώνα, και τον σκότωσε, γιατί του έκλεψε έναν ταύρο. Ύστερα από πολλές περιπέτειες κατάφερε να φέρει το κοπάδι του Γηρυόνη στην Τίρυνθα.
Άλλος ένας μύθος του Ηρακλή που έγινε η αφορμή να ασχοληθούμε με την μαθηματική σκέψη. Τα παιδιά υπολόγισαν πόσα κεφάλια, μάτια, μύτες, στόματα, φρύδια, αυτιά, κορμιά, χέρια, πόδια είχε ο Γηρυόνης και αφού τον σχεδίασαν, έκοψαν και ζωγράφισαν τον άθλο. Παίξαμε και το παιχνίδι του ΑΝ: Αν ο Γηρυόνης είχε δύο σώματα πόσα μάτια θα είχε; Αν είχε τέσσερα κεφάλια πόσες μύτες θα είχε; 
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Ο Ηρακλής και η ζώνη της Ιππολύτης
Ο 9ος άθλος του Ηρακλή: Η ζώνη της Ιππολύτης
Η Ιππολύτη ήταν η βασίλισσα των Αμαζόνων, ενός λαού που είχε κατά βάση πολεμική κοινωνική οργάνωση και οι γυναίκες απολάμβαναν μεγάλο βαθμό ελευθερίας και ισότητας. Ο λαός αυτός αποτελούνταν αποκλειστικά από γυναίκες που ζούσαν χωρίς άντρες και ήταν άρτια εκπαιδευμένες στρατιωτικά ενώ ζούσαν νομαδικά και αγαπούσαν πολύ τα άλογα και το κυνήγι. Σύμφωνα με τον μύθο, οι πολεμίστριες Αμαζόνες κατάγονταν από τον θεό του πολέμου Άρη και τη νύμφη Αρμονία, ή κατά άλλη εκδοχή τη θεά Άρτεμη ή την Αθηνά. Η Άρτεμις, θεά του κυνηγιού, της ελεύθερης ζωής στην φύση και της άρνησης του γάμου, ήταν η θεότητα που λάτρευαν κατά κύριο λόγο και προς τιμήν της χόρευαν πυρρίχιους πολεμικούς χορούς. Λάτρευαν επίσης και την θεά Κυβέλη στην οποία θυσίαζαν άλογα.
Η κλοπή της ζώνης της Ιππολύτης αποτέλεσε, κατά την ελληνική μυθολογία, τον ένατο άθλο του Ηρακλή. Η ζώνη τής είχε δοθεί ως δώρο από τον Άρη, τον θεό του Πολέμου, και αποτελούσε για τις Αμαζόνες έμβλημα εξουσίας. Η Αδμήτη, κόρη του Ευρυσθέα, επιθυμούσε να αποκτήσει τη ζώνη αυτή, γι’ αυτό και ο Ευρυσθέας ανέθεσε στον Ηρακλή να του τη φέρει.
Κατά το μύθο ο Ηρακλής σκότωσε την Ιππολύτη για να κλέψει την Ζώνη της. Για κάποιους άλλους σύμφωνα με μία άλλη παραλλαγή του μύθου η Ιππολύτη φαινόταν καταρχήν πρόθυμη να τους παραχωρήσει τη ζώνη. Ωστόσο η Ήρα, θέλοντας να δυσκολέψει το έργο του Ηρακλή, μεταμορφώθηκε σε Αμαζόνα και ξεσήκωσε τις υπόλοιπες εναντίον του. Αυτό το κατόρθωσε διαδίδοντας τη φήμη ότι ο Ηρακλής και οι σύντροφοι του είχαν σκοπό να απαγάγουν τη βασίλισσά τους. Αποτέλεσμα της δολοπλοκίας ήταν οι Αμαζόνες να οπλιστούν ακαριαία και να ορμήσουν στο μέρος όπου βρισκόταν το πλοίο του Ηρακλή. Ακολούθησε αιματηρή μάχη η οποία οδήγησε στον θάνατο πολλές από τις Αμαζόνες.
Τα παιδιά θέλησαν να φτιάξουν τη ζώνη της Ιππολύτης και το καθένα με τον δικό του τρόπο επέλεξε χρώμα, υλικά, σχήμα και τελικά την φόρεσαν. 
Στη συνέχεια ζωγράφισαν τον άθλο, έγραψαν τον τίτλο αφού προηγουμένως παίξαμε παιχνίδια με τον τίτλο: πόσες λέξεις, με ποια σειρά, το παιχνίδι της κρυμμένης λέξης, σύνθεση και ανασύνθεση πρότασης.