ΦΙΛΟΙ;……φως φανάρι

Μία υπέροχη τρυφερή ιστορία της συγγραφέως Φρατζέσκα Αλεξοπούλου-Πετράκη που ακούσαμε ανήμερα της ημέρας των ανθρώπων με αναπηρία στην σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευσή μας. Μια ιστορία για τη δύναμη της μη λεκτικής επικοινωνίας που μπορεί να αλλάξει ακόμη και τα πιο συννεφιασμένα πρωινά! Ένα βιβλίο για τη δύναμη της επικοινωνίας που διαθέτουν τα μικρά παιδιά και τη φιλία!

Πόσο εύκολα δυο παιδιά γίνονται φίλοι μεταξύ τους! Τόσο εύκολα που πολλές φορές τα λόγια είναι περιττά! Μια ιστορία για την αποδοχή στη διαφορετικότητα. Η ιστορία περνάει με εύστοχο τρόπο το μήνυμα στα παιδιά ότι το διαφορετικό δεν είναι κακό κι ότι εκεί που υπάρχει θέληση δεν υπάρχουν εμπόδια! Ένα βιβλίο που μπορεί να αποτελέσει αφορμή για πολλές συζητήσεις για τους κωφούς και τα άτομα με αναπηρία γενικότερα.

Η σημειολογία του τίτλου …
… ΦΑΝΑΡΙ , κόκκινο, στοπ  στα σιωπηρά μυστικά, στον κοινωνικό αποκλεισμό ….πράσινο, ναι στην προβολή
…ΦΩΣ που διαχέεται στην εικόνα της αναπηρίας
…ΦΙΛΟΙ εξοικείωση,αποδοχή, φιλία …
Το βιβλίο μας μιλάει για τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε ένα κοριτσάκι που ακούει με ένα αγοράκι που είναι κωφό. Συνήθως, το κοριτσάκι σηκώνεται το πρωί κακόκεφο και κουρασμένο και η διαδρομή για το σχολείο του φαίνεται κουραστική και δυσάρεστη, γι’ αυτό δεν έχει διάθεση να μιλήσει με κανέναν. Μια μέρα, όμως, στο κόκκινο φανάρι όπου σταμάτησε το σχολικό, το κοριτσάκι συνάντησε με το βλέμμα της το χαμογελαστό πρόσωπο ενός μικρού αγοριού μέσα από ένα άλλο σχολικό. Το αγοράκι τη χαιρέτησε κουνώντας το χέρι του. Αυτό το γεγονός τη χαροποίησε πάρα πολύ και της άλλαξε τη διάθεση. Η συνάντηση εξακολούθησε από κείνη τη μέρα να τυχαίνει τα περισσότερα πρωινά. Τα δύο παιδιά ξεκίνησαν μια μη λεκτική επικοινωνία, δείχνοντας το ένα στο άλλο ζωγραφιές και κατασκευές. Καθώς τα σχολεία τους έκαναν επίσκεψη τυχαία την ίδια μέρα στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας, τα παιδιά συναντήθηκαν. Η χαρά της μικρής μας ηρωίδας ήταν απερίγραπτη όταν είδε τον φίλο της και έτρεξε κοντά του. Συνειδητοποίησε τότε ότι ο φίλος της βρισκόταν σε μία τάξη κωφών παιδιών τα οποία επικοινωνούσαν μεταξύ τους και με το δάσκαλό τους στη νοηματική γλώσσα. Αυτό δεν την εμπόδισε να τρέξει κοντά στο φίλο της και να τον αγκαλιάσει. Έτσι, τα δυο παιδιά που επιτέλους βρέθηκαν μαζί ξεκίνησαν ένα τρελό παιχνίδι στις αίθουσες του μουσείου.
Ένα παιδικό βιβλίο που με τρυφερότητα, χρώμα, ζωηράδα και άρωμα παιδιού προβάλλει την αναπηρία και προσκαλεί μικρούς μεγάλους σε μια αγκαλιά αποδοχής.

πηγή άρθρου: https://pappanna.wordpress.com/2013/02/15/%CF%86%CE%AF%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CF%86%CF%89%CF%82-%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B9-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84/

Τα νηπιάκια αφού άκουσαν την αφήγηση της ιστορίας έδωσαν την εικαστική τους απάντηση στην ερώτηση:

ΠΟΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΕΠΑΙΞΑΝ οι δύο φίλοι όταν συναντήθηκαν;

και τα παιδιά με την ζωγραφική τους, μας  απάντησαν: κούνια, τσουλήθρα,, μπάλα, κυνηγητό, κρυφτό, βόλτα, σκοινάκι!!!!!

Εδώ μπορούμε να δούμε το παραμύθι και στην νοηματική γλώσσα. ΧΩΡΙΣ ΗΧΟ. Θα το παρακολουθήσουμε όπως ακριβώς οι κωφοί. https://www.youtube.com/watch?v=OyI2ZpLk0Vs

και εδώ θα το ακούσουμε βλέποντας παράλληλα και τις εικόνες https://www.youtube.com/watch?v=CqlmBuCPGqI

Καλή συνέχεια!!!!!