Πολυτεχνείο 50 χρόνια μετά
17/11/1973 – 17/11/2023
50 χρόνια μετά.
Καταθέτουμε γαρύφαλλα στο μνημείο που φτιάξαμε στο νηπιαγωγείο μας, τιμώντας
Άρθρα κατηγορίας 17η Νοεμβρίου
Η επέτειος του Πολυτεχνείου
Η επέτειος του Πολυτεχνείου
Τα γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη του 1973 αλλά και την περίοδο της Δικτατορίας, προσεγγίσαμε στο νηπιαγωγείο με τα παιδιά.
Διαβάσαμε ιστορίες, παραμύθια, είδαμε στο διαδίκτυο εικόνες αλλά και βίντεο, animations και κουκλοθέατρο, διαβάσαμε ποιήματα, ακούσαμε και μάθαμε τραγούδια της εποχής, μάθαμε για τον αγώνα των Ελλήνων, μάθαμε για τον αγώνα των φοιτητών.
Μάθαμε να λέμε αλλά και να γράφουμε το σύνθημα ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, και φτιάξαμε τα δικά μας πανό αφού πρώτα κατανοήσαμε το νόημα των λέξεων αυτών και γιατί το φώναζαν τότε οι φοιτητές. 
Βρήκαμε στο διαδίκτυο καλλιτέχνες που αποτύπωναν την εποχή και έστελναν μέσω των δημιουργιών τους μυνήματα ελευθερίας και δημοκρατίας, που εμψύχωναν την σκλαβωμένη Ελλάδα. Καλλιτέχνες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Γιάννης Ρίτσος, η Μαρία Φαραντούρη, η Μελίνα Μερκούρη, ο Γιάννης Γαΐτης.
Ο Γιάννης Γαΐτης (Αθήνα, 4 Μαρτίου 1923 – 22 Ιουλίου 1984) ήταν Έλληνας ζωγράφος, χαράκτης και γλύπτης. 
Είναι γνωστός για τα «Ανθρωπάκια» του, μορφές που δεν έχουν ατομικά χαρακτηριστικά και έχουν πανομοιότυπο ντύσιμο με ριγέ κοστούμι και καπέλο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη μαζοποίηση του σύγχρονου ανθρώπου.[10]
Σταθήκαμε στο έργο του “Λαθραναγνώστες ” 
όπου τα ανθρωπάκια ντυμένα ομοιόμορφα με μαύρα καπέλα και ριγέ κοστούμια που υποδηλώνουν φυλακή, στέκονται λαθραία μπροστά από εφημερίδες και διαβάζουν αυτό που τους επιτρέπεται. Με αυτό το έργο ο ζωγράφος καταγγέλει με τον τρόπο του την κατάργηση της ελευθεροτυπίας την εποχή της δικτατορίας.
Δημιουργήσαμε τα δικά μας έργα όπως ο Γαΐτης και στολίσαμε τη βιβλιοθήκη της τάξης 
θέλοντας να δηλώσουμε ότι εμείς υπερασπιζόμαστε την ελευθερία λόγου και την ελευθεροτυπία.
Ανήμερα της επετείου στο νηπιαγωγείο υψώσαμε τις σφιγμένες γροθιές μας, τις ζωγραφίσαμε με χρώματα ελεύθερα, ζωγραφίσαμε ομαδικά και συνεργατικά τον ήλιο και γύρω κολλήσαμε τις γροθιές μας, τραγουδώντας το “όταν σφίγγουν το χέρι, ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο”, σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου και μουσική Μίκη Θεοδωράκη.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η Δημοκρατία είναι πολύχρωμη
Τις μέρες που μαθαίναμε για την εξέγερση στο Πολυτεχνείο, αναφερθήκαμε στις έννοιες της δικτατορίας και της Δημοκρατίας.
Εξηγήσαμε στα παιδιά με λόγια αλλά και βιωματικά, μέσω θεατρικού παιχνιδιού, τις διαφορές τους, παραλληλίσαμε την ιστορία της Ντενεκεδούπολης και την συμπεριφορά αλλά και τα συναισθήματα των ηρώων και τα παιδιά με τον δικό τους τρόπο μέσα από τις δικές τους εικόνες μετέφραζαν και γενίκευαν και τελικά γράψαμε σε έναν πίνακα το σημαίνει ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Τις μέρες αυτές έτυχε να είναι επτά τα παιδιά στο τμήμα, λόγω απουσιών, και μία μέρα από αυτές είδαμε στην άκρη του ουρανού ένα ουράνιο τόξο. Όπως είναι αναμενόμενο, τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και μετρώντας τα χρώματα αντιληφθήκαμε ότι όσα είναι τα χρώματα του ουράνιου τόξου τόσα είναι και τα παιδιά.
Στη συνέχεια, διάλεξε το κάθε παιδάκι ένα χρώμα και με την συνοδεία του τραγουδιού χορέψαμε και βάλαμε τα χρώματα στη σειρά.
Τότε σκεφθήκαμε να φτιάξουμε το δικό μας ουράνιο τόξο, με τα χέρια μας, με τις παλάμες μας, και να αντιστοιχίσουμε το κάθε χρώμα με ένα χαρακτηριστικό της Δημοκρατίας, γιατί καταλάβαμε ότι στο χέρι μας είναι να είμαστε δημοκράτες και να προστατεύουμε τη Δημοκρατία.
Στο τέλος, το κάθε παιδάκι διάλεξε και αντέγραψε μόνο του σε χαρτί το όνομα ενός χαρακτηριστικού της δημοκρατίας, το κόλλησε σε ένα χρώμα και τότε εμφανίστηκε μπροστά μας το ουράνιο τόξο της Δημοκρατίας.
Στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ έχουμε Ελευθερία, Σεβασμό, Δικαιοσύνη, Δικαιώματα Ισοτιμία, Πολυφωνία, Αποδοχή.
Και καθημερινά τα θυμόμαστε σε κάθε έκφανση της συμπεριφοράς μας.
17 Νοεμβρίου- Πολυτεχνείο
Η εκδήλωση για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου
Σήμερα στο νηπιαγωγείο μας τιμήσαμε με τον δικό μας τρόπο την επέτειο της εξέγερσης των φοιτητών και των πολιτών στο Πολυτεχνείο.
Στην αρχή είδαμε μία βραβευμένη συγκινητική ιστορία
και στη συνέχεια σκεφθήκαμε να “πάμε” με έναν άλλο τρόπο στο Πολυτεχνείο και να τιμήσουμε αυτούς που αγωνίστηκαν για την Ελευθερία μας, την Δημοκρατία, την Δικαιοσύνη.
Σε ένα μεγάλο χαρτί του μέτρου κολλήσαμε κεντρικά μία εικόνα του Πολυτεχνείου, γράψαμε το σύνθημα σε πανό
και ζωγραφίσαμε τον εαυτό μας με τα χέρια ψηλά να διαδηλώνει και να τραγουδά το “όταν σφίγγουν το χέρι ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο”. 
Στο τέλος με τα συνθήματα στα χέρια και τη φωνή μας ζεστή τραγουδήσαμε τον Εθνικό Ύμνο και αποχωρώντας φωνάζαμε
ΨΩΜΙ ΠΑΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Πολυτεχνείο
17 Νοεμβρίου 1973: Επέτειος εξέγερσης στο Πολυτεχνείο
Πριν από 48 χρόνια ο ελληνικός λαός συσπειρώθηκε μπροστά από το κτήριο του Πολυτεχνείου στην Αθήνα συμπαραστεκόμενος με κάθε τρόπο στον αγώνα των φοιτητών που είχαν κλειστεί μέσα από την καγκελόπορτα του Πολυτεχνείου αγωνιζόμενοι για μία ΕΛΕΎΘΕΡΗ και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΛΛΑΔΑ
ενάντια στην 7χρονη χούντα των συνταγματαρχών που φυλάκισε, βασάνισε, εξόρισε, χιλιάδες Έλληνες για τις ιδέες τους καθιστώντας στυγνή δικτατορία.
Με κεντρικό σύνθημα ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
οι αγωνιζόμενοι ελεύθεροι Έλληνες φοιτητές και πολίτες κατάφεραν την έλευση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ στην Ελλάδα μας με σκληρό αγώνα που κορυφώθηκε με την επέλαση του τανκ στην καγκελόπορτα του Πολυτεχνείου στην οποία πάνω ήταν άοπλοι φοιτητές που λαχταρούσαν ελευθερία και δημοκρατία
, ισονομία και δικαιοσύνη, γκρεμίζοντάς την
Στο νηπιαγωγείο μας μάθαμε για τα γεγονότα,
προσπαθήσαμε να κατανοήσουμε τί είναι χούντα, δικτατορία, πώς ζούσε τότε ο ελληνικός λαός,
τί σημαίνει δημοκρατία, γιατί κάνουμε εκλογές, τί σημαίνει ελευθερία και όπως συμβαίνει όλα αυτά τα 48 χρόνια το σύνθημα του Πολυτεχνείου αγγίζει τις καρδιές των παιδιών που το ενστερνίζονται και το λένε όλη την χρονιά.
Με εποπτικά υλικά το διαχρονικό παραμύθι της Σοφίας Ζαραμπούκα “ΝΤΕΝΕΚΕΔΟΥΠΟΛΗ”,
τα τραγούδια της εποχής,
τα βίντεο και φωτογραφίες των γεγονότων,
όλες αυτές τις μέρες δημιουργήσαμε τα δικά μας συνθήματα, 
παίξαμε κουκλοθέατρο 
και φτιάξαμε τις δικές μας πόλεις όχι από ντενεκεδάκια αλλά από άλλα αντικείμενα και έτσι φτιάξαμε μία Παγωτούπολη, μία Παπουτσόπολη και μια Βιβλιούπολη.
