Ο 1ος άθλος του Ηρακλή: .  το λιοντάρι της Νεμέας

Στην ελληνική μυθολογία, ο λέων της Νεμέας ζούσε στην περιοχή της Νεμέας και σκόρπιζε τον φόβο. Το λιοντάρι το μεγάλωσε η Ήρα και το είχε αφήσει στην περιοχή της Νεμέας, για να προκαλεί καταστροφές σε ζώα και σε ανθρώπους. Το θηρίο αυτό σκοτώθηκε τελικά από τον Ηρακλή. Η θανάτωση του λέοντα ήταν ο πρώτος άθλος, που ανατέθηκε στον Ηρακλή από τον Ευρυσθέα (βασιλιά των Μυκηνών).

Το λιοντάρι είχε πολύ σκληρό δέρμα, το οποίο δεν μπορούσε να τρυπηθεί από όπλο. Ο Ηρακλής χρησιμοποίησε στην αρχή το τόξο και το σπαθί του, χωρίς αποτέλεσμα. Προσπάθησε να το σκοτώσει με το ρόπαλό του, αλλά το λιοντάρι κρύφτηκε σε μία σπηλιά. Τελικά πάλεψε ο ίδιος με γυμνά χέρια με το θηρίο και το έπνιξε.  Στη συνέχεια ο Ηρακλής, κατάφερε τελικά να του πάρει το δέρμα.

Ο ήρωας φόρεσε την «λεοντή» (δέρμα, τομάρι λέοντος) και πήγε στον Ευρυσθέα να του πει ότι εκτέλεσε την πρώτη αποστολή του. Μόλις τον είδε να μπαίνει ο Ευρυσθέας τρομοκρατήθηκε, νομίζοντας ότι επρόκειτο για το ίδιο το Λιοντάρι, και κρύφτηκε σε ένα πιθάρι. Ο Ηρακλής κράτησε τη λεοντή και τη φορούσε πάντα, ως πανοπλία.

Τα παιδιά εντυπωσιασμένα από τον άθλο αυτό, έψαξαν στη βιβλιοθήκη του νηπιαγωγείου μας, βρήκαν στις σελίδες των βιβλίων τον άθλο και παρατήρησαν τη δύναμη του Ηρακλή, την αγριότητα του λιονταριού, την προσπάθεια και το σθένος του Ηρακλή αλλά και την εξυπνάδα του. 

Τότε θέλησαν να ζωντανέψουν τον άθλο δηλαδή να τον δραματοποιήσουν. Χωρίστηκαν σε ρόλους και έπαιξαν πολλές φορές έχοντας τη δυνατότητα να αλλάζουν ρόλους ώστε όλα τα παιδιά να ” γίνουν” Ηρακλής, λιοντάρι, Ευρυσθέας.

Τα παιδιά μετά θέλησαν να αποτυπώσουν στο χαρτί ζωγραφίζοντας τον Ηρακλή και το λιοντάρι με τον δικό τους τρόπο και έγραψαν τον τίτλο “το λιοντάρι της Νεμέας”.

Αναδύθηκε τότε η ιδέα να φτιάξουν τη δική τους λεοντή που σαν ασπίδα θα τους προστατεύει και εκείνα θα γίνουν Ηρακλείδες.

Στην ολομέλεια σκεφθήκαμε και δώσαμε ιδέες πώς θα φτιάξουμε τη λεοντή. Τα υλικά που θα χρησιμοποιηθούν, τα χρώματα, τα εργαλεία και η μέθοδος. Καταλήξαμε ότι θα είναι όλη η λεοντή από χαρτί, θα είναι τόσο μεγάλη όσο είναι το σώμα μας, θα βάλουμε τέσσερα χρώματα: καφέ, κίτρινο κ πορτοκαλί και μαύρο, θα χρησιμοποιήσουμε μαρκαδόρους, μολύβια, τέμπερες, σφουγγάρια, κόλες, ψαλίδια και όλη μας την φαντασία και τη δημιουργικότητα. 

Ενθουσιασμός!!! Αρχίσαμε από το πρόσωπο. Σε χάρτινα πιάτα, αφού κόψαμε τρύπες για τα μάτια, βάψαμε και ζωγραφίσαμε την έκφραση του λιονταριού αφού σχεδιάσαμε τη μύτη και το μεγάλο στόμα με τα δυνατά δόντια.  

Στη συνέχεια κόψαμε χάρτινες κίτρινες και πορτοκαλί λωρίδες τις οποίες κολλήσαμε γύρω από το πρόσωπο, για να γίνει η χαίτη του λιονταριού, με ρυθμό αλγόριθμο κίτρινο-πορτοκαλί-κίτρινο-πορτοκαλί και στο τέλος  ζωγραφίσαμε και κόψαμε τα αυτιά του.

Ήρθε η στιγμή να φτιάξουμε το σώμα. Το κάθε παιδάκι ξάπλωσε πάνω σε ένα μεγάλο κομμάτι χαρτί, σχεδιάσαμε το περίγραμμα του σώματός του, το κόψαμε και το χρωματίσαμε με τέμπερα χρησιμοποιώντας σφουγγάρι. Κόψαμε και βάψαμε τα χέρια και την ουρά του και στο τέλος αφού στέγνωσαν τα συναρμολογήσαμε στο σώμα με κόλα. Ολοκληρώσαμε ζωγραφίζοντας τα γαμψά και δυνατά νύχια του λιονταριού μετρώντας πέντε κάθε φορά σε κάθε πόδι και χέρι του.

Περήφανοι για το αποτέλεσμα και χαρούμενοι για την δημιουργία μας, φορέσαμε τη λεοντή μας, νιώσαμε δυνατοί σαν τον Ηρακλή και παίξαμε ατελείωτα. Φωτογραφηθήκαμε για να το θυμόμαστε.