Άρθρα ανά μήνα: Μάιος 2021

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Ήφαιστος

Ο θεός Ήφαιστος

 

Ο θεός της Φωτιάς, των μετάλλων και των ηφαιστείων, ο άσχημος και κουτσός θεός, ο σιδηρουργός θεός, ο εργατικός και επιστήμων θεός, ο έξυπνος θεός  υπερτερούσε όλων στην δημιουργικότητα κατασκευάζοντας τα όπλα και τα σύμβολα των θεών και μαζί με την αδελφή του Αθηνά ήταν προστάτης των τεχνιτών και ταυτόχρονα ήταν ο πάροχος της φωτιάς μαζί με την αδελφή του την Εστία!  Αυτός ο θεός είχε σύζυγο την θεά της ομορφιάς την Αφροδίτη! Δεν του στάθηκε όμως πιστή και κάποτε, με τη βοήθεια του αόρατου διχτύου, την έπιασε με το θεό Άρη. Παιδιά του θεωρούνται ο Εριχθόνιος, ο Αργοναύτης Παλαίμονας, ο γλύπτης Άρδαλος. 

Ήταν γιος του Δία και της Ήρας. Ο Δίας όμως τον πέταξε έξω από τον Όλυμπο, γιατί κάποτε που ο ίδιος φιλονικούσε μη την Ήρα, ο Ήφαιστος πήρε το μέρος της μητέρας του. Μια ολόκληρη μέρα έπεφτε ο θεός προς τα κάτω. Τέλος κατά τη δύση του ήλιου προσγειώθηκε στη Λήμνο. Οι κάτοικοί της τον παρέλαβαν και τον περιποιήθηκαν. Γι’ αυτό και στην αρχαία εποχή πίστευαν ότι το χαλκείο του, δηλαδή το εργαστήριο του του χαλκού, βρισκόταν στη Λήμνο, στο ηφαίστειο Μόσυχλος. Πίστευαν ακόμη ότι οι βοηθοί του ήταν οι Κάβειροι, που τους λάτρευαν στη Λήμνο. Άλλες παραδόσεις λένε πως το εργαστήριό του ήταν στην Αίτνα της Σικελίας και βοηθοί του ήταν οι Κύκλωπες. Φέρεται δε από την Μυθολογία ως εκείνος που χάλκευσε και σφυρηλάτησε τους κεραυνούς του Θεού Διός, την αιγίδα και το σκήπτρο του, το χρυσό άρμα του Θεού Ηλίου, το δρεπάνι της Θεάς Δήμητρος, το χρυσό κύπελλο του Θεού Διονύσου, τα χρυσά και αργυρά βέλη των θεών Απόλλωνος και Αρτέμιδος, την αορατοποιητική περικεφαλαία του Πλούτωνος, τα όπλα της Θεάς Θέτιδος για τον υιό της Αχιλλέα, τον χάλκινο ανθρωπόμορφο φρουρό της νήσου Κρήτης Τάλω, κ.ά. Χάρισε επίσης στον Ηρακλή έναν χρυσό θώρακα, ένα περιδέραιο στους Κάδμο και Αρμονία, ένα στεφάνι από χρυσό και πετράδια στην Αριάδνη, ασημένια σκυλιά στον Αλκίνοο, δύο ταύρους που έβγαζαν φωτιά από τα ρουθούνια τους στον Αιήτη, κ.ά.

Ο Θεός Ήφαιστος στην τέχνη απεικονίζεται ως μεσόκοπος, ρωμαλέος γενειοφόρος άνδρας, που φέρει στο χέρι εργαλεία (σφυρί ή τανάλιες) και στο κεφάλι το χαρακτηριστικό καπέλο των τεχνιτών.

 

Ήφαιστος και ηφαίστεια 

Το όνομα του Ηφαίστου δόθηκε στα «ηφαίστεια όρη», τα γνωστά, σήμερα, στη γεωλογία ως ηφαίστεια, που με τη σειρά τους ονόμασαν κλάδο της, την ηφαιστειολογία. Είναι προφανής ο λόγος που οι άνθρωποι φαντάζονταν ότι κάτω από ένα βουνό που έβγαζε καπνό, φωτιά και, επιπλέον, βροντώδεις ήχους, είχε το εργαστήριό του ένας θεός. Για τον ίδιο λόγο, εκτός από το Μόσυχλο (που επί αιώνες εξέπεμπε αναθυμιάσεις), άλλες εκδοχές θέλουν το σιδηρουργείο του Ηφαίστου να «υποκρύπτεται» σε άλλα ηφαιστειογενή μέρη, συνήθως, στην Αίτνα, στον Βεζούβιο, ή στις Αιολίδες Νήσους.

Πηγές: https://heroes.mythologika.gr/olympus_gods/vulcan

και

https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%89%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82

και

https://www.rassias.gr/1087HEPHAISTOS.html

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Αφροδίτη

Η όμορφη θεά Αφροδίτη

Η Αφροδίτη κατά την αρχαία ελληνική μυθολογία και θρησκεία είναι η θεά του έρωτα και της ομορφιάς .Η θεά Αφροδίτη, η πιο όμορφη από όλες, η θεά της ομορφιάς, γεννήθηκε και αναδύθηκε από τους αφρούς της θάλασσας όπως αποκαλύπτει το όνομά της. 
Ως θεά της ομορφιάς η θεά, σίγουρα θα είχε τον αγαπημένο της καθρέφτη: 

Με έμπνευση και αφορμή τον πίνακα του Μποτιτσέλι με τίτλο “Η γέννηση της Αφροδίτης” τα παιδιά δημιούργησαν τους δικούς τους πίνακες με αγάλματα της θεάς. 

https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE%93%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82_(%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%AD%CE%BB%CE%B9)

Στους καθρέπτες, το κάθε παιδάκι επέλεξε το χρώμα του, το σχήμα του που το έκοψε και τον τρόπο που τον στόλισε: 

 

 

 

 

 

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Άρης

Ο θεός Άρης

Ο Άρης είναι ο θεός του πολέμου, γιος του Δία και της Ήρας. 
“Ο Άρης σαν την θύελλα ορμούσε στην μάχη, θεό και για τον πόλεμο έπρεπε ο κόσμος να ‘χει!”

Συνήθως απεικονίζεται κρατώντας δόρυ και φορώντας κράνος σε κάποια πολεμική σκηνή, ενώ φημίζεται για το καλοσχηματισμένο γυμνασμένο ανδροπρεπές του κορμί και το ωραίο του πρόσωπο που τον κάνουν ακαταμάχητο στις γυναίκες, τόσο που ούτε η Θεά Αφροδίτη δεν κατάφερε να του αντισταθεί.  Στη μάχη τις περισσότερες φορές πολεμούσε πεζός. 
Ήταν πάντοτε διψασμένος για αίμα και βασικό του χαρακτηριστικό ήταν η παράλογη μανία και η έλλειψη οποιασδήποτε ευγένειας.

  

Η αγάπη του να προκαλεί πολέμους και καβγάδες τον έκανε αντιπαθητικό όχι μόνο στους άλλους θεούς μα και στον πατέρα του τον Δία, που δεν έχανε ευκαιρία να τον προσβάλλει και να τον αποκαλεί “αγύριστο κεφάλι”. Τη μεγαλύτερη διαμάχη είχε ο Άρης με την Αθηνά, που ήταν κι αυτή πολεμική θεά. Όμως η Παλλάδα ήταν παράλληλα και θεά της σοφίας, συνδύαζε δηλαδή τη δύναμη με την εξυπνάδα. Γι’ αυτό τις περισσότερες φορές νικούσε και ντρόπιαζε τον πολεμόχαρο θεό.
Τα κυριότερα σύμβολα του Αρη ήταν το δόρυ και ο αναμμένος πυρσός. Από το ζωικό βασίλειο σύμβολά του ήταν οι γύπες που έτρωγαν τα πτώματα των σκοτωμένων πολεμιστών και τα σκυλιά τα οποία του θυσίαζαν στη Σπάρτη μαζί με ταύρους και πετεινούς. 

Πηγές:
http://archaia-ellada.blogspot.com/2014/03/blog-post_6024.html?m=1  
https://e-didaskalia.blogspot.com/2016/04/aris.html?m=1

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Αθηνά υφάντρα

Ο μύθος της Αράχνης

Η θεά Αθηνά ήταν και θεά της εργασίας και την αποκαλούσαν Εργάνη. Ήταν προστάτιδα όλων των τεχνών και δίδαξε στους ανθρώπους και την τέχνη της υφαντικής καθώς ήταν η καλύτερη υφάντρα.

 Αθηναίοι πρώτοι έθεσαν υπό την προστασία της Αθηνάς κάθε τέχνη και μαζί κάθε τεχνίτη που δουλεύει με το χέρι και με το μυαλό.

Πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο θα δούμε ένα ωραίο βίντεο για την Εργάνη Αθηνά του Μουσείου της Ακρόπολης

https://www.theacropolismuseum.gr/athina-ergani-thea-tis-ergasias

Η Αθηνά Εργάνη δίδαξε στους ανθρώπους σχεδόν όλες τις τέχνες όπως το όργωμα, το γνέσιμο, την ναυπηγική (βοήθησε τους Αργοναύτες στην κατασκευή της ΑΡΓΩ), καθοδήγησε στην κατασκευή του Δούρειου Ίππου.
Η Αθηνά ως εργάνη προστατεύει όλες τις συντεχνίες: πηλοπλάστες, αγγειοπλάστες, ζωγράφους αγγείων, λιθουργούς, ξυλογλύπτες, μεταλλοτεχνίτες κ.α.
Ανακάλυψε τη χρυσοχοΐα, τη γλυπτική, την αρχιτεκτονική και την υφαντουργική. Το ιερό πτηνό που αναφέρεται με την Εργάνη Αθηνά ήταν ο πετεινός που προφανώς ξυπνούσε τους εργαζομένους.        Πηγή: http://athinaergani.gr/athina/company/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1/

Μια γυναίκα, που ονομαζόταν Αράχνη, ξακουστή υφάντρα, καυχήθηκε κάποτε πως ήταν ανώτερη στη τέχνη της κι από την ίδια την Αθηνά, η οποία και την προκάλεσε σε μονομαχία. Η Αθηνά στο υφαντό της απεικόνιζε τη διαμάχη με τον Ποσειδώνα για την Αθήνα, ενώ η Αράχνη περιγελούσε τα ερωτικά κατορθώματα των θεών του Ολύμπου. Οργισμένη η Αθηνά για τη ύβρη αυτή προς τους θεούς έσκισε το υφαντό της Αράχνης, ενώ η ίδια μη αντέχοντας τη ντροπή, κρεμάστηκε. Η Αθηνά τη λυπήθηκε και χαλάρωσε τη θηλιά από τον λαιμό της, την τιμώρησε όμως και την μεταμόρφωσε σε Αρθρόποδα αράχνη.

 Τα παιδιά  στο νηπιαγωγείο σχεδίασαν, έκοψαν, κόλλησαν, ζωγράφισαν μόνα τους τις δικές τους αράχνες   
και μετά έπαιξαν ατελείωτα!!!  

 

Η αράχνη ανήκει στα Αρθρόποδα και δεν είναι έντομο, καθώς έχει οκτώ πόδια και το σώμα της χωρίζεται σε κεφαλοθώρακα και κοιλιά. 

Ειδικότερα, ο όρος αράχνη περιλαμβάνει κοινά χερσόβια Αρθρόποδα της ομοταξίας Αραχνίδια και της τάξης Araneida( Araneae). Διαφέρουν από την άλλη ομάδα των Αρθρόποδων, τα Έντομα, στο ότι φέρουν οκτώ πόδια και όχι έξι, και το σώμα τους χωρίζεται σε δύο τμήματα και όχι σε τρία[1].Ο Lamarck ήταν ο πρώτος επιστήµονας που διαχώρισε τα Έντοµα από τα Αραχνίδια το 1801[2]

Οι αράχνες δεν έχουν φτερά. (Τα έντομα ή εξάποδα είναι τα μόνα αρθρόποδα που φέρουν φτερά) Πολλές αράχνες πλέκουν ιστό, όπου παγιδεύουν έντομα, τα οποία αποτελούν την κύρια τροφή τους. Λίγα είδη είναι επικίνδυνα για τον άνθρωπο, όπως η ταραντούλα της οποίας το δάγκωμα πονάει αρκετά, και η μαύρη χήρα, το δηλητήριο της οποίας προκαλεί παράλυση των νεύρων και ακόμα και το θάνατο.

Πηγή: https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%AC%CF%87%CE%BD%CE%B7

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

 

 

 

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Αθηνά Γλαύκα

Η κουκουβάγια της θεάς Αθηνάς

Γλαύκα ονομάζεται η κουκουβάγια στα αρχαία ελληνικά  και Γλαυκώπις είναι ένα από τα επίθετα που χαρακτήριζαν την θεά Αθηνά και  χρησιμοποιείται συχνά από τον Όμηρο. Έχει την έννοια γαλανομάτα (γλαυκός+ ωψ). Ενδιαφέρον είναι το ότι η κουκουβάγια (αρχ. γλαυξ), το ιερό πουλί της Αθηνάς, προέρχεται από την ίδια ρίζα, ίσως λόγω και των δικών της μεγάλων και λαμπερών ματιών.
Η κουκουβάγια ήταν το αγαπημένο, το ιερό πουλί της θεάς Αθηνάς και το σύμβολο της σοφίας και της σύνεσης της. Είναι νυκτόβιο πουλί με μεγάλα μάτια και θεωρείται σοφό. Ο συμβολισμός προέρχεται από την αρχαιότητα και την ελληνική μυθολογία όταν η θεά Αθηνά, η θεά της φρόνησης και της μάθησης, εντυπωσιάστηκε από τα μεγάλα μάτια και την σοβαρή εμφάνιση της. Έκτοτε είναι το αγαπημένο πουλί και έμβλημά της και την συντροφεύει σε πολλά αγάλματα.
Είναι γνωστό ότι η κουκουβάγια, με τα μεγάλα της φωτεινά μάτια, μπορεί να δει αυτά που οι άλλοι αδυνατούν. Εκεί που οι άλλοι εξαπατούνται, εκεί που το σκοτάδι κυριαρχεί, μεταφορικά και κυριολεκτικά, η κουκουβάγια ξέρει τι πραγματικά υπάρχει. Από την οπτική του ανθρώπου αυτή είναι και η ουσία της πραγματικής σοφίας, κάνοντας τους αρχαίους Έλληνες να προικίσουν τη γλαύκα με το φορτίο του τίτλου του σοφότερου πλάσματος, πέραν του ανθρώπου. Ταυτίζοντάς τη με τη Θεά Αθηνά, με την οποία μοιράζονταν τα ίδια σπινθηροβόλα και σκεπτικά μάτια. Και οι κουκουβάγιες φαίνεται να υποδέθηκαν με θέρμη τον τίτλο, φωλιάζοντας συχνά, σύμφωνα με μαρτυρίες, μέσα στον Παρθενώνα.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Αθηνά Περσέας Μέδουσα

Η ασπίδα της θεάς Αθηνάς

Η Αθηνά, κατά την Ελληνική μυθολογία, ήταν η θεά της σοφίας, της ελιάς, της στρατηγικής και του πολέμου. Όταν γεννήθηκε, από το κεφάλι του Δία, γεννήθηκε πάνοπλη φορώντας την περικεφαλαία της και κρατούσε την ασπίδα και το δόρυ της, τα οποία αμέσως κατέθεσε στα πόδια του Δία ως ένδειξη σεβασμού προς αυτόν.

Η ασπίδα της Αθηνάς ως παράσταση έχει το κεφάλι της Μέδουσας το οποίο προσέφερε ο Περσέας στην θεά επειδή τον βοήθησε με την ασπίδα της να επιτύχει στην αποστολή του. 
Ας παρακολουθήσουμε παρακάτω την ιστορία του αυτού του μύθου: 

και

Τα παιδιά ζωγράφισαν μάσκες της Μέδουσας και έπαιξαν ένα παιχνίδι που επινόησαν ταχύτητας, εγρήγορσης, συγκέντρωσης και αντίδρασης 

Επίσης φτιάξαμε τις ασπίδες και το δόρυ της θεάς Αθηνάς 

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

 

 

 

 
 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Αθηνά

Η θεά Αθηνά

Με την θεά Αθηνά όλη την εβδομάδα που πέρασε, ασχοληθήκαμε και πολύ πολύ την αγαπήσαμε. Την αγαπήσαμε για τις χάρες της, την σοφία της, την εργατικότητά της, το θάρρος της, την εντιμότητά της, την ακεραιότητά της, την ομορφιά της, την προσφορά της και κυρίως επειδή ήταν πολεμίστρια για να ην Ειρήνη και για το καλό σε αντίθεση με τον θεό Άρη. 

Μάθαμε την ιστορία της γέννησής της και την παίξαμε πολλές φορές! 

Η Αθηνά ήταν η αγαπημένη κόρη του Δία. Μητέρα της ήταν η Μήτις, πρώτη σύζυγος του Δία. Ο Δίας ύστερα από προφητεία έμαθε ότι η Μήτις θα γεννούσε το παιδί το οποίο θα ανέτρεπε από την εξουσία τον πατέρα του, οπότε την κατάπιε ενώ ήταν έγκυος στην Αθηνά. Αργότερα, ο Δίας άρχισε να υποφέρει από πονοκεφάλους και κάλεσε τον Ήφαιστο να τον βοηθήσει. Τότε ο Ήφαιστος με ένα μεγάλο σφυρί χτύπησε το κεφάλι του Δία και πετάχτηκε η Αθηνά πάνοπλη, φορώντας περικεφαλαία και κρατώντας μια ασπίδα. 

Βλέποντας τον Δία, τα πέταξε στα πόδια του, δείγμα αναγνώρισής του ως υπέρτατου θεού.

https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%AC#

Η θεά Αθηνά χαρακτηριζόταν από πολλά επιθέτα όπως αμήτωρ γιατί γεννήθηκε χωρίς μητέρα, παλλάδα γιατί έπαλλε το δόρυ της, εργάνη γιατί προστάτευε τις ανθρώπινες εργασίες, γλαυκώπις γιατί είχε γαλάζια αστραφτερά μάτια, άχραντος γιατί ήταν παρθένα, τελχινία γιατί δίδαξε τους ανθρώπους την ναυπηγική, ατθίς γιατί προστάτευε την Αττική και πολλά άλλα.

Άνοιξη: Μάης

Ο Μάης και οι φίλοι του

Καλώς μας ήρθες Μάη μας με τα λουλούδια!!
Παρόλο που η Πρωτομαγιά φέτος ήταν ακριβώς μέσα στο Πάσχα, όταν επιστρέψαμε στο Νηπιαγωγείο υποδεχθήκαμε τον Μάη με τον δικό μας τρόπο!
Διαβάσαμε στην τάξη την όμορφη ιστορία του με τίτλο “Ο Μάης και οι φίλοι του”,που έγραψε η συγγραφέας Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου και βρίσκεται στην συλλογή ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ !
Όλοι μαζί σκεφθήκαμε και αποφασίσαμε να φτιάξουμε τους φίλους του, τα λουλούδια και τις πεταλούδες, να μάθουμε ένα παραδοσιακό τραγούδι και να το χορέψουμε σε μία γιορτή που θα οργανώσουμε για χάρη του φίλου μας του Μάη!
Επειδή αγαπάμε τη Γη μας, το Περιβάλλον και την Φύση, φροντίζουμε να μην επιβαρύνουμε το περιβάλλον με σκουπίδια οπότε όλα τα φτιάξαμε από υπόλοιπα χαρτιών και άλλων υλικών που έχουμε στο νηπιαγωγείο μας. Δηλαδή ανακυκλώσαμε τα υλικά επαναχρησιμοποιώντας τα!

Οι πεταλούδες έγιναν από χαρτοπετσέτες που είχαν περισσέψει 

και τα λουλούδια από χάρτινες λωρίδες που βάψαμε και κολλήσαμε σε υπόλοιπα χαρτονιού από κουτιά και τα κάναμε κάδρα 

Ας ακούσουμε τώρα το παραδοσιακό τραγούδι από την Φολέγανδρο νησί των Κυκλάδων και αυτό όπως και η Σύρος μας και αν θέλουμε το χορεύουμε! 

https://youtu.be/EBOPlujvKjs

Αν πάλι θέλουμε να ακούσουμε την ιστορία του Μάη, μπορούμε να πατήσουμε τον σύνδεσμο 

Ελληνική Μυθολογία: Δήμητρα και Περσεφόνη

Η θεά Δήμητρα και η κόρη της η Περσεφόνη

 

Η θεά της γεωργίας η Δήμητρα γνώρισε στους ανθρώπους την καλλιέργεια της γης και για χάρη της ονομάστηκαν τα προϊόντα που είναι θησαυρός για την υγεία των ανθρώπων δημητριακά! 

Ασχοληθήκαμε με τη θεά Δήμητρα αμέσως μετά τη γιορτή της μητέρας επειδή και η ίδια είναι μητέρα και μάλιστα πονεμένη.
 Με τον μύθο της θεάς Δήμητρας και της κόρης της Περσεφόνης οι αρχαίοι μας πρόγονοι εξήγησαν την περιοδικότητα των 4 εποχών!

Τα παιδιά ήθελαν να φυτέψουν δημητριακά, έτσι αφού συζητήσαμε ποια υλικά από την Γη μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, καταλήξαμε ότι τα δέντρα και η προσφορά τους είναι τα πλέον κατάλληλα! 
Μέσα σε γλαστράκια από ανακυκλωμένο χαρτί (που ως γνωστόν το χαρτί το φτιάχνουμε από τον κορμό του δέντρου) βάλαμε δημητριακά σποράκια (φακές, φασόλια, στάρι, φάβα, καλαμπόκι) και “φυτέψαμε” ένα λουλούδι! το οποίο το φτιάξαμε με χαρτί και ο μίσχος του είναι από ξυλάκι (το οποίο επίσης είναι προσφορά του δέντρου! ) Στο σπίτι μας θα φυτέψουμε το γλαστράκι και θα το φροντίζουμε και θα προσφέρουμε το λουλούδι μας στους γονείς μας!
Στη συνέχεια αποτυπώσαμε την ιστορία της Δήμητρας και της Περσεφόνης σε χαρτί χωρίζοντάς το σε τέσσερα μέρη τα οποία το κάθε παιδάκι επέλεξε με ποιο χρώμα θα το χρωματίσει ώστε να υποδηλώνεται η διαδοχή των εποχών. Τοποθέτησαν την Δήμητρα στο Φθινόπωρο και στον Χειμώνα επειδή τότε είναι στενοχωρημένη και την Περσεφόνη στην Άνοιξη και στο Καλοκαίρι τότε που είναι στη Γη μαζί με την μητέρα της και τότε όλα είναι ανθηρά και χαρούμενα!

 

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Διόνυσος

Ο θεός Διόνυσος

Στην ελληνική μυθολογία, εκτός από τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου, που θεωρούνταν οι σημαντικότεροι, υπήρχαν και άλλοι θεοί που δεν κατοικούσαν στο θεϊκό αυτό βουνό. Ένας απ’ αυτούς ήταν και ο θεός Διόνυσος.

Ήταν ο πιο πρόσχαρος από τους θεούς και από τους πιο αγαπητούς στους ανθρώπους μιας και τους πρόσφερε το αμπέλι και το κρασί.

Ο εύθυμος θεός ταξίδευε συνέχεια, επισκεπτόταν πολλές χώρες και πολιτείες για να μάθει στους ανθρώπους πώς να καλλιεργούν τα κλήματα και πώς να φτιάχνουν από τους καρπούς τους το κρασί.

Το όνομά του συνδέθηκε με μία από τις αρτιότερες μορφές του ελληνικού λόγου, το δράμα, προς τιμήν του διοργανώνονταν μεγαλοπρεπείς γιορτές, όπως τα κατ’ αγρούς Διονύσια, τα Λήναια, τα Ανθεστήρια και τα Μεγάλα Διονύσια.

https://www.hellenicmythology.com/dionysus.html

Το Θέατρο του Διονύσου ή Θέατρο Διονύσου Ελευθερέως είναι ο σημαντικότερος γνωστός υπαίθριος θεατρικός χώρος στην αρχαία Αθήνα και θεωρείται το πρώτο θέατρο του κόσμου.

Βρισκόταν 3 περίπου μέτρα πάνω από το ναό[2] και αποτελούσε μέρος του ιερού του Ελευθερέως Διονύσου που βρισκόταν στις νοτιοανατολικές παρυφές της Ακρόπολης και υπήρξε ο βασικός τόπος παράστασης του αττικού δράματος, αφού φιλοξενούσε τα Μεγάλα Διονύσια, τη μεγαλύτερη θεατρική γιορτή της πόλης των Αθηνών. Οι σωζόμενες τραγωδίες και κωμωδίες του 5ου και του 4ου π.Χ. αι. γράφτηκαν – τουλάχιστον οι περισσότερες – για να εκτελεστούν σε αυτόν τον χώρο.

https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%AD%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%8D%CF%83%CE%BF%CF%85

 

 

https://images.app.goo.gl/1vd7sxs2VASTpBZc6

Στην παρακάτω εικόνα πατείστε πάνω