Στα πλαίσια των δράσεων, που πραγματοποιήθηκαν στο Νηπιαγωγείο μας για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ατόμων με Αναπηρία (3 Δεκεμβρίου), είχαμε τη χαρά να μας επισκεφθεί η κ. Νέλλη Φωτοπούλου, Κοινωνική Λειτουργός και Συγγραφέας, η οποία μας παρουσίασε το βιβλίο της «Ο Άργος και ο Λαέρτης».

Πρόκειται για ένα βιβλίο, που βοηθά τα παιδιά να καταλάβουν ότι μπορεί κάποιος να γεννιέται διαφορετικός, είμαστε όμως όλοι ίσοι, έχουμε τα ίδια δικαιώματα και πρέπει να έχουμε και ίσες ευκαιρίες.

Λίγα λόγια για το βιβλίο (από το οπισθόφυλλο του):

Ο Άργος είναι ένα πανέμορφο άλογο αλλά γεννήθηκε με ένα έλλειμμα ανεξαρτησίας, το ένα του πόδι είναι λίγο πιο μικρό από τα άλλα. Θα καταφέρει να επιβιώσει στον κατά τ’ άλλα ιδανικό κόσμο του ιππικού ομίλου; Πόσο θα βοηθήσει ο καινούργιος του φίλος ο Λαέρτης σε αυτό; Πως θα μάθει να αποδεχτεί και να αγαπήσει την αναπηρία του και πως θα πείσει τους γύρω του ν’ αγαπήσουν το καθετί διαφορετικό;

Οι μαθητές/τριές μας, αφού άκουσαν την ιστορία, γνώρισαν τον Άργο και τον Λαέρτη και έπαιξαν μαζί τους. Στη συνέχεια, συμμετείχαν σε δραστηριότητες, που συνέβαλαν στην καλλιέργεια της ενσυναίσθησής τους. Πόσο εύκολο είναι να κινηθείς σε έναν κόσμο φτιαγμένο για ακούοντες, βλέποντες, άτομα χωρίς κινητική αναπηρία κλπ;

Παίξαμε, χαρήκαμε, περάσαμε πολύ ωραία! Κυρίως όμως μάθαμε!

* Μάθαμε για την αναπηρία!

* Μάθαμε να αγαπάμε τον συνάνθρωπό μας!

* Μάθαμε να προσφέρουμε και να βοηθάμε!

Πήραμε και δώρο – ενθύμιο από τον Άργο και τον Λαέρτη..!

Σας ευχαριστούμε κ. Φωτοπούλου!

Αρχές Δεκεμβρίου, τα παιδιά του Νηπιαγωγείου μας είχαν τη χαρά να παρακολουθήσουν την παράσταση «Ο Ραφτάκος των λέξεων» από τη θεατρική ομάδα Μικρός Νότος.

«Ο Ραφτάκος των λέξεων», είναι ένα σύγχρονο παραμύθι, που έχει κερδίσει τις καρδιές μικρών και μεγάλων, τρυφερό, συγκινητικό και επίκαιρο όσο ποτέ. Μιλά για τη δύναμη των λέξεων, για την ανάγκη της ανθρώπινης επικοινωνίας, για την αγάπη, την παρηγοριά και τη ζεστασιά που προσφέρει ο ανθρώπινος λόγος.

Η θεατρική ομάδα Μικρός Νότος ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας το πολύ αγαπημένο από όλους μας βιβλίο του Αντώνη Παπαθεοδούλου. Με αγνά υλικά – ζωντανή μουσική, κίνηση, διάδραση, παντομίμα- η θεατρική ομάδα δημιουργεί μία χειροποίητη παράσταση τόσο ζεστή και τόσο πολύχρωμη, όσο και η κουβέρτα του Ραφτάκου που τύλιξε και ζέστανε τελικά όλους τους κατοίκους της πόλης του.

Λίγα λόγια για την ιστορία:

Κάποτε σε μια μικρή πόλη που έμοιαζε ακόμα με χωριό ζούσε ένας ράφτης μοναδικός. Μοναδικός όχι μόνο επειδή δεν υπήρχε άλλος ράφτης στην πόλη μα επειδή ο ράφτης αυτός έφτιαχνε τα ρούχα του με λέξεις! Διάλεγε προσεχτικά τις λέξεις του για κάθε έναν κάτοικο ξεχωριστά κι έτσι φορώντας τα ρούχα του περνούσαν τους χειμώνες τους ζεστοί και τα καλοκαίρια πάντα δροσεροί. Ο καιρός όμως πέρασε, η πόλη μεγάλωσε κι οι κάτοικοι έγιναν βιαστικοί και ξεχασιάρηδες και ξέχασαν τον Ραφτάκο. Κι έπεσε ένας χειμώνας τόσο βαρύς που κανένα από τα καινούρια τους ρούχα δεν μπορούσε να τους ζεστάνει. Τότε θυμήθηκαν τον Ραφτάκο τους που τόσο ωραία έπλεκε τις λέξεις και ξαναζεστάθηκαν. Γιατί οι λέξεις είναι αυτές που ζεσταίνουν, δροσίζουν και παρηγορούν τελικά κάθε καρδιά.

Οι μαθητές/τριές μας απήλαυσαν την παράσταση, διασκέδασαν και πήραν όμορφα μηνύματα!

Αναμφίβολα, ο Νοέμβριος είναι ο μήνας της ελιάς! Μια θεματική που δεν λείπει ποτέ από τον προγραμματισμό του Νηπιαγωγείου. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε, αφού μας προσφέρει τόσες γνώσεις και ευκαιρίες για πολλές δημιουργικές δραστηριότητες!

• Διαβάσαμε σχετικά βιβλία!
• Ακούσαμε το μύθο της Αθηνάς και του Ποσειδώνα και τον δραματοποιήσαμε!
• Γνωρίσαμε την ελιά και τα προϊόντα της!
• Βγήκαμε στον κήπο του σχολείου μας και παρατηρήσαμε την ελιά που υπάρχει, τον καρπό και τα φύλλα της!
• Παρατηρήσαμε και αναλύσαμε πίνακες ζωγραφικής με θέμα το Λιομάζωμα, καθώς και φωτογραφίες σχετικά με τη διαδικασία παραγωγής του ελαιόλαδου!
• Διαπιστώσαμε τη διατροφική αξία του ελαιόλαδου στη ζωή μας!
• Κάναμε πειράματα με το λάδι!
• Παίξαμε γλωσσικά και μαθηματικά παιχνίδια!
• Κατασκευάσαμε τις δικές μας ελιές!

Κάθε χρόνο, στις 17 Νοεμβρίου, γιορτάζουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου. Έτσι, μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε με τους μαθητές/τριές μας για την αξία της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας.

• Μάθαμε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, μέσα από σχετικά βιβλία και βίντεο

• Διαβάσαμε το βιβλίο της Κ. Αρμενιάκου «Η κυρά Δημοκρατία» και συζητήσαμε για τη διαφορά της Δημοκρατίας από τη Δικτατορία

•  Γνωρίσαμε τον αυταρχικό Λαδένιο και τα υπόλοιπα ντενεκεδάκια από τη «Ντενεκεδούπολη» της Ε. Φακίνου και παίξαμε κουκλοθέατρο

• Κάναμε εκλογές, για να αποφασίσουμε δημοκρατικά για τον πιο αγαπητό ήρωα από την Ντενεκεδούπολη. Νικήτρια αναδείχτηκε η Μηλίτσα…

• Μάθαμε το τραγούδι «Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο» και το ζωγραφίσαμε

• Φτιάξαμε το Πολυτεχνείο, χρησιμοποιώντας για τη ζωγραφική μας, …κάρβουνο!

Η καλοσύνη είναι βασικό στοιχείο της κοινωνικής νοημοσύνης. Η καλλιέργεια της αξίας αυτής είναι πολύ σημαντική, αφού έχει αποδειχτεί πως «τα παιδιά που μαθαίνουν να επιδεικνύουν αλληλεγγύη βελτιώνουν τις κοινωνικές τους σχέσεις, γίνονται πιο ευτυχισμένα και πιο αγαπητά στον περίγυρό τους». Σε μια εποχή που οι εκδηλώσεις θυμού και εκφοβισμού διαρκώς πληθαίνουν, η έμπρακτη εφαρμογή της αγάπης ίσως είναι το αντίδοτο.

Ως εκπαιδευτικοί δεν μπορούμε να μη «διδάξουμε» στα παιδιά να νοιάζονται για τους άλλους, να τους αγαπούν και να τους βοηθούν!

Ξεκινήσαμε, συζητώντας για το τι είναι η καλοσύνη και με ποιους τρόπους μπορούμε να την εκφράσουμε. Η καλοσύνη, μας είπαν τα παιδιά είναι: αγάπη, φιλία, βοήθεια, φροντίδα, χαμόγελα, καλές πράξεις…

Μέσα από τη συζήτηση και το εποπτικό υλικό, καταλάβαμε ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι μεγάλο ή σπουδαίο. Κάθε μικρή καλή πράξη που κάνουμε, έχει σημασία και μπορεί να φέρει χαρά σε κάποιον. Με μικρές πράξεις καλοσύνης, μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο, πιο ανθρώπινο κόσμο για όλους.

Στη συνέχεια, διαβάσαμε το βιβλίο της Γιολάντας Τσορώνη «Οι ζωγραφιές της Καλοσύνης» και αποτυπώσαμε εικαστικά, τρόπους έκφρασης της καλοσύνης, δημιουργώντας τις δικές μας ζωγραφιές της καλοσύνης.

Η ημέρα αυτή μας υπενθύμισε την αξία του να νοιαζόμαστε για τον συνάνθρωπό μας, να έχουμε ενσυναίσθηση.

«Να έχεις μια καρδιά που ποτέ δεν σκληραίνει,

ένα χαρακτήρα που ποτέ δεν κουράζει,

ένα άγγιγμα που ποτέ δεν πονά»

                                                                                                                                     Κάρολος Ντίκενς

Την προηγούμενη εβδομάδα, είχαμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε στο χώρο του Νηπιαγωγείου μας, τη θεατρική παράσταση – εργαστήρι «Μια Τελεία… είναι μόνο η Αρχή!» από την ομάδα ΟΝΕΙΡΟΔΡΑΜΑ. Η παράσταση είναι εμπνευσμένη από το βραβευμένο βιβλίο «Η Τελεία» του Peter Reynolds.

«Πρόκειται για μια από τις πιο όμορφες ιστορίες για παιδιά, που μας μιλάει με χιούμορ και ευαισθησία για την τόνωση της αυτοπεποίθησης. Μια παράσταση – εργαστήρι, με μουσική, τραγούδι και ζωγραφική, που ενθαρρύνει την εκφραστικότητα, τη δημιουργική φαντασία και αναπτύσσει τη συνεργασία. Βοηθάει ακόμα τα παιδιά να αναπτύξουν περισσότερη αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, προτρέποντας τα να καλλιεργήσουν νέες δεξιότητες».

Ξεκινήσαμε, παρακολουθώντας τη διαδραστική θεατρική παράσταση.

Στη συνέχεια, οι μαθητές/τριες συμμετείχαν σε δημιουργική συζήτηση, εστιάζοντας σε χρήσιμα σημεία της παράστασης. Έπειτα, δημιούργησαν όλοι μαζί μια μεγάλη ομαδική ζωγραφική με ελεύθερα σχέδια και χρώματα, η οποία έγινε αφορμή να φτιάξουν μαζί, μια δική τους ιστορία.

Η ιστορία μας άρεσε πάρα πολύ και έτσι, ακολούθησαν διάφορες δραστηριότητες με «πρωταγωνίστρια» την Τελεία!

• Δημιουργήσαμε τις δικές μας μοναδικές τελείες!

• Παρατηρήσαμε κορνίζες με χρωματιστές τελείες και συζητήσαμε για το τι πιστεύουμε ότι είναι…

Ακούστηκαν διάφορες ιδέες, μεταξύ των οποίων: κουμπί, ρόδα, μύτη κλόουν, μπάλα, φεγγάρι, πανσέληνος, ήλιος, λουλούδι, δεινόσαυρος, κεράσι, φράουλα, τυλιγμένη μπλούζα για να μπει στο πλυντήριο, πορτοκάλι, καρότο, κολοκύθι, ψωμί, χάντρα, πετράδι, σταγόνα, βατόμουρο, πάγος, τσιμπιδάκι, αστέρι, πινέζα, μολυβοθήκη, φύλλο, αχλάδι, κοτσάνι τομάτας, το πίσω του μολυβιού, ελάφι, ρώγα σταφυλιού, πασχαλίτσα, κέτσαπ…

Πω, πω… Μα τι φαντασία έχουμε εμείς..!!!

Θα μπορούσαν να ήταν κάτι από αυτά που είπαμε ή και οτιδήποτε άλλο…

• Αποτυπώσαμε σε χαρτί, κάποια από αυτά που «είδαμε» στις κορνιζαρισμένες τελείες!

«… Κάνε με θάρρος την αρχή και ό,τι βγει…»

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 31 Οκτωβρίου, πραγματοποιήθηκαν στο Νηπιαγωγείο διάφορες δραστηριότητες για να κατανοήσουν οι μαθητές/τριες μας τη σημασία της Αποταμίευσης.

Αφού συζητήσαμε για το τι είναι η αποταμίευση, πώς γίνεται και πώς μας βοηθάει, κατασκευάσαμε κουμπαράδες – γουρουνάκια. Σιγά σιγά θα τους γεμίσουμε…

Εξάλλου, «Φασούλι, το φασούλι γεμίζει το σακούλι»!

Μάθαμε επίσης, ότι η αποταμίευση δεν είναι μόνο να βάζουμε χρήματα στον κουμπαρά!

«Είναι η δύναμη που μας δίνει ο χρόνος να πετύχουμε πράγματα που φαντάζουν ακατόρθωτα, κάνοντας κάθε μέρα και από κάτι μικρό».

Βοηθός μας σ’ αυτήν την ανακάλυψη ήταν το εξαιρετικό βιβλίο του Αντώνη Παπαθεοδούλου, «Αν κάθε μέρα».

Σύνθημα μας λοιπόν από σήμερα:

«Αν κάθε μέρα κάνω κάτι μικρό, σε μερικά χρόνια πράγματα πολλά και μεγάλα θα μπορώ!».

Πριν από λίγες μέρες, οι μαθητές/τριες μας είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την παράσταση «Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας και ο τρομερός εχθρός» από τη θεατρική ομάδα Τόπι. Η παράσταση βασίζεται σε δύο παιδικές ιστορίες του Χόρχε Μπουκάι.

Στην πρώτη ιστορία, ζωντάνεψε μπροστά μας ένα ολόκληρο τσίρκο με ζογκλέρ, κλόουν, ταχυδακτυλουργούς, αλλά και έναν τεράστιο ελέφαντα. Ο ελέφαντας ενώ είναι τόσο δυνατός, μένει δεμένος σε ένα μικρό ξυλάκι. Γιατί δεν φεύγει; Τι τον κρατά εκεί;

Η δεύτερη ιστορία διαδραματίζεται σε ένα μακρινό βασίλειο. Εκεί, ο βασιλιάς ανακαλύπτει ότι ο τρομερός εχθρός μας, μπορεί να γίνει ο καλύτερος φίλος μας, αρκεί να τον γνωρίσουμε!

Μέσα από αυτήν τη γεμάτη χιούμορ, διάδραση και φαντασία παράσταση, οι μαθητές/τριες έμαθαν πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε τους φόβους μας, να ανακαλύψουμε τις «κρυμμένες» δυνάμεις μας και να πιστέψουμε στον εαυτό μας. Γνώρισαν επίσης αξίες της ζωής, όπως η αγάπη, η ταπεινοφροσύνη, η ματαιοδοξία, η αυτοεκτίμηση και το θάρρος.

Ατομική και ομαδική εργασία για το “Φθινόπωρο”