Κάθε χρόνο, στις 17 Νοεμβρίου, γιορτάζουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου. Έτσι, μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε με τους μαθητές/τριές μας για την αξία της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας.

• Μάθαμε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, μέσα από σχετικά βιβλία και βίντεο

• Διαβάσαμε το βιβλίο της Κ. Αρμενιάκου «Η κυρά Δημοκρατία» και συζητήσαμε για τη διαφορά της Δημοκρατίας από τη Δικτατορία

•  Γνωρίσαμε τον αυταρχικό Λαδένιο και τα υπόλοιπα ντενεκεδάκια από τη «Ντενεκεδούπολη» της Ε. Φακίνου και παίξαμε κουκλοθέατρο

• Κάναμε εκλογές, για να αποφασίσουμε δημοκρατικά για τον πιο αγαπητό ήρωα από την Ντενεκεδούπολη. Νικήτρια αναδείχτηκε η Μηλίτσα…

• Μάθαμε το τραγούδι «Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο» και το ζωγραφίσαμε

• Φτιάξαμε το Πολυτεχνείο, χρησιμοποιώντας για τη ζωγραφική μας, …κάρβουνο!

Η καλοσύνη είναι βασικό στοιχείο της κοινωνικής νοημοσύνης. Η καλλιέργεια της αξίας αυτής είναι πολύ σημαντική, αφού έχει αποδειχτεί πως «τα παιδιά που μαθαίνουν να επιδεικνύουν αλληλεγγύη βελτιώνουν τις κοινωνικές τους σχέσεις, γίνονται πιο ευτυχισμένα και πιο αγαπητά στον περίγυρό τους». Σε μια εποχή που οι εκδηλώσεις θυμού και εκφοβισμού διαρκώς πληθαίνουν, η έμπρακτη εφαρμογή της αγάπης ίσως είναι το αντίδοτο.

Ως εκπαιδευτικοί δεν μπορούμε να μη «διδάξουμε» στα παιδιά να νοιάζονται για τους άλλους, να τους αγαπούν και να τους βοηθούν!

Ξεκινήσαμε, συζητώντας για το τι είναι η καλοσύνη και με ποιους τρόπους μπορούμε να την εκφράσουμε. Η καλοσύνη, μας είπαν τα παιδιά είναι: αγάπη, φιλία, βοήθεια, φροντίδα, χαμόγελα, καλές πράξεις…

Μέσα από τη συζήτηση και το εποπτικό υλικό, καταλάβαμε ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι μεγάλο ή σπουδαίο. Κάθε μικρή καλή πράξη που κάνουμε, έχει σημασία και μπορεί να φέρει χαρά σε κάποιον. Με μικρές πράξεις καλοσύνης, μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο, πιο ανθρώπινο κόσμο για όλους.

Στη συνέχεια, διαβάσαμε το βιβλίο της Γιολάντας Τσορώνη «Οι ζωγραφιές της Καλοσύνης» και αποτυπώσαμε εικαστικά, τρόπους έκφρασης της καλοσύνης, δημιουργώντας τις δικές μας ζωγραφιές της καλοσύνης.

Η ημέρα αυτή μας υπενθύμισε την αξία του να νοιαζόμαστε για τον συνάνθρωπό μας, να έχουμε ενσυναίσθηση.

«Να έχεις μια καρδιά που ποτέ δεν σκληραίνει,

ένα χαρακτήρα που ποτέ δεν κουράζει,

ένα άγγιγμα που ποτέ δεν πονά»

                                                                                                                                     Κάρολος Ντίκενς

Την προηγούμενη εβδομάδα, είχαμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε στο χώρο του Νηπιαγωγείου μας, τη θεατρική παράσταση – εργαστήρι «Μια Τελεία… είναι μόνο η Αρχή!» από την ομάδα ΟΝΕΙΡΟΔΡΑΜΑ. Η παράσταση είναι εμπνευσμένη από το βραβευμένο βιβλίο «Η Τελεία» του Peter Reynolds.

«Πρόκειται για μια από τις πιο όμορφες ιστορίες για παιδιά, που μας μιλάει με χιούμορ και ευαισθησία για την τόνωση της αυτοπεποίθησης. Μια παράσταση – εργαστήρι, με μουσική, τραγούδι και ζωγραφική, που ενθαρρύνει την εκφραστικότητα, τη δημιουργική φαντασία και αναπτύσσει τη συνεργασία. Βοηθάει ακόμα τα παιδιά να αναπτύξουν περισσότερη αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, προτρέποντας τα να καλλιεργήσουν νέες δεξιότητες».

Ξεκινήσαμε, παρακολουθώντας τη διαδραστική θεατρική παράσταση.

Στη συνέχεια, οι μαθητές/τριες συμμετείχαν σε δημιουργική συζήτηση, εστιάζοντας σε χρήσιμα σημεία της παράστασης. Έπειτα, δημιούργησαν όλοι μαζί μια μεγάλη ομαδική ζωγραφική με ελεύθερα σχέδια και χρώματα, η οποία έγινε αφορμή να φτιάξουν μαζί, μια δική τους ιστορία.

Η ιστορία μας άρεσε πάρα πολύ και έτσι, ακολούθησαν διάφορες δραστηριότητες με «πρωταγωνίστρια» την Τελεία!

• Δημιουργήσαμε τις δικές μας μοναδικές τελείες!

• Παρατηρήσαμε κορνίζες με χρωματιστές τελείες και συζητήσαμε για το τι πιστεύουμε ότι είναι…

Ακούστηκαν διάφορες ιδέες, μεταξύ των οποίων: κουμπί, ρόδα, μύτη κλόουν, μπάλα, φεγγάρι, πανσέληνος, ήλιος, λουλούδι, δεινόσαυρος, κεράσι, φράουλα, τυλιγμένη μπλούζα για να μπει στο πλυντήριο, πορτοκάλι, καρότο, κολοκύθι, ψωμί, χάντρα, πετράδι, σταγόνα, βατόμουρο, πάγος, τσιμπιδάκι, αστέρι, πινέζα, μολυβοθήκη, φύλλο, αχλάδι, κοτσάνι τομάτας, το πίσω του μολυβιού, ελάφι, ρώγα σταφυλιού, πασχαλίτσα, κέτσαπ…

Πω, πω… Μα τι φαντασία έχουμε εμείς..!!!

Θα μπορούσαν να ήταν κάτι από αυτά που είπαμε ή και οτιδήποτε άλλο…

• Αποτυπώσαμε σε χαρτί, κάποια από αυτά που «είδαμε» στις κορνιζαρισμένες τελείες!

«… Κάνε με θάρρος την αρχή και ό,τι βγει…»

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 31 Οκτωβρίου, πραγματοποιήθηκαν στο Νηπιαγωγείο διάφορες δραστηριότητες για να κατανοήσουν οι μαθητές/τριες μας τη σημασία της Αποταμίευσης.

Αφού συζητήσαμε για το τι είναι η αποταμίευση, πώς γίνεται και πώς μας βοηθάει, κατασκευάσαμε κουμπαράδες – γουρουνάκια. Σιγά σιγά θα τους γεμίσουμε…

Εξάλλου, «Φασούλι, το φασούλι γεμίζει το σακούλι»!

Μάθαμε επίσης, ότι η αποταμίευση δεν είναι μόνο να βάζουμε χρήματα στον κουμπαρά!

«Είναι η δύναμη που μας δίνει ο χρόνος να πετύχουμε πράγματα που φαντάζουν ακατόρθωτα, κάνοντας κάθε μέρα και από κάτι μικρό».

Βοηθός μας σ’ αυτήν την ανακάλυψη ήταν το εξαιρετικό βιβλίο του Αντώνη Παπαθεοδούλου, «Αν κάθε μέρα».

Σύνθημα μας λοιπόν από σήμερα:

«Αν κάθε μέρα κάνω κάτι μικρό, σε μερικά χρόνια πράγματα πολλά και μεγάλα θα μπορώ!».

Πριν από λίγες μέρες, οι μαθητές/τριες μας είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την παράσταση «Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας και ο τρομερός εχθρός» από τη θεατρική ομάδα Τόπι. Η παράσταση βασίζεται σε δύο παιδικές ιστορίες του Χόρχε Μπουκάι.

Στην πρώτη ιστορία, ζωντάνεψε μπροστά μας ένα ολόκληρο τσίρκο με ζογκλέρ, κλόουν, ταχυδακτυλουργούς, αλλά και έναν τεράστιο ελέφαντα. Ο ελέφαντας ενώ είναι τόσο δυνατός, μένει δεμένος σε ένα μικρό ξυλάκι. Γιατί δεν φεύγει; Τι τον κρατά εκεί;

Η δεύτερη ιστορία διαδραματίζεται σε ένα μακρινό βασίλειο. Εκεί, ο βασιλιάς ανακαλύπτει ότι ο τρομερός εχθρός μας, μπορεί να γίνει ο καλύτερος φίλος μας, αρκεί να τον γνωρίσουμε!

Μέσα από αυτήν τη γεμάτη χιούμορ, διάδραση και φαντασία παράσταση, οι μαθητές/τριες έμαθαν πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε τους φόβους μας, να ανακαλύψουμε τις «κρυμμένες» δυνάμεις μας και να πιστέψουμε στον εαυτό μας. Γνώρισαν επίσης αξίες της ζωής, όπως η αγάπη, η ταπεινοφροσύνη, η ματαιοδοξία, η αυτοεκτίμηση και το θάρρος.